Κινδυνολογίες

Φύλλο 5  Δεκέμβριος 1993 – Ιανουάριος 1994

Κινδυνολογίες

                Στα «Κεκρωπικά» δεκαπενθήμερη εφημερίδα του Κορωπίου, στο 18^ο φύλλο του Οκτωβρίου φιλοξενείται μία συνέντευξη του κ. Κατσικη, δήμαρχου Μαρκοπούλου που αφορά το Πόρτο Ράφτη. Ο υπέρτιτλος του κειμένου δημιουργεί πανικό, κίνυνο, ανασφάλεια. «Μία απόφαση ανεξαρτητοποίησης θα ήταν καταστρεπτική».

                Τίτλοι: «Τι απαντά ο δήμαρχος Μαρκοπούλου στις αιτιάσεις κατοίκων του Πόρτο Ράφτη». «Τελευταία γίνονται έργα αναβάθμισης».

                Επειδή  στη συνέντευξη φαίνεται η οπτική από την οποία βλέπουν την περιοχή μας οι άρχοντες του Μαρκόπουλου, θελήσαμε να τη σχολιάσουμε.

                Διαβάζοντας με προσοχή το κείμενο, διαπιστώνει κανείς ότι ο δήμαρχος μιλάει όντας σίγουρος ότι δεν έχει αντίλογο. Γι’ αυτό το λόγο αυθαιρετεί, χωρίς να λαμβάνει υπόψη του εάν αυτά που λέει ανταποκρίνονται στην  πραγματικότητα ή όχι. Κινδυνολογεί, όπως κάνει οποιαδήποτε εξουσία που αισθάνεται ότι δεν ελέγχει πλήρως την κατάσταση. Παίζει με τις λέξεις και δεν διστάζει να μιλάει για έργα αποχέτευσης στο Πόρτο Ράφτη, όταν ξέρουν και οι πέτρες ακόμη, ότι τέτοιο δίκτυο δεν υφίσταται (εκτός και εννοεί τον αποστραγγιστικό αγωγό των όμβριων υδάτων που μπήκε στην αρχή του Πανοράματος, κοντά στην Αγία Μαρίνα).

                «…Τα τελευταία δυόμιση χρόνια έχουν πραγματικά γίνει έργα αναβάθμισης στο Πόρτο Ράφτη…», υποστηρίζει ο κ. δήμαρχος. Κι όταν αναφέρεται σ’ αυτά μιλάει για το Σχολείο, που δεν αγοράστηκε ακόμα ούτε το οικόπεδο (!) για την αποχέτευση που είπαμε παραπάνω, για έργα οδοποιίας.

                Ρωτάμε τον κ. δήμαρχο να μας αναφέρει ΕΝΑ (αριθμός 1), δρόμο που ασφαλτόστρωσε στην ενδοχώρα της περιοχής. Απεναντίας με τις ενέργειές του ενισχύει και καλλιεργεί τις έριδες μεταξύ των κατοίκων όταν τους καλεί να χρηματοδοτούν οι ίδιοι την κατασκευή των δρόμων και ο δήμος να διαθέτει τα μηχανήματα. Τις περισσότερες φορές δεν γίνεται ούτε αυτό και περιμένουν οι άνθρωποι 2, 3 και 4 χρόνια απ’ τη στιγμή που δέχτηκαν να κάνουν το δρόμο με δικά τους έξοδα. Εκείνοι οι συνταξιούχοι και μισθοσυντήρητοι που από τις οικονομίες τους και με προσωπική εργασία έκαναν ένα σπιτάκι και αδυνατούν να συνεισφέρουν, είναι καταδικασμένοι να ζουν στη λάσπη και στην σκόνη, να φτάνουν με τα πόδια στο σπίτι γιατί το «σαραβαλάκι» τους από 20ετίας δεν μπορεί να ανέβει το καλντερίμι.

                Στο Μαρκόπουλο, όταν κάνετε κάποιο δρόμο, ζητάτε χρήματα απ’ τους κατοίκους, κ. Κατσίκη;  Αρμόζει τέτοια συμπεριφορά στα «αδέλφια» όπως; Εσείς αποκαλείτε τους Πορτοραφτιώτες και τους Μαρκοπουλιώτες ; Το ξέρουμε, θα μας πείτε ότι δεν έχετε χρήματα και περιμένετε την αποπεράτωση της μελέτης της Πράξης Εφαρμογής, οπότε και θα εισπράξετε νέα εισφορά σε γη και χρήμα για τα έργα υποδομής (ελεύθερους χώρους, πράσινο, πλατείες, δρόμους, κλπ.).  Και αυτά που ξοδεύουν προκαταβολικά τώρα οι κάτοικοι για τα ίδια έργα; Θα τα αφαιρέσετε απ’ τις νέες εισφορές κ. Κατσίκη;

                «Τα’ αδέλφια» οι Πορτοραφτιώτες μέχρι πέρυσι πληρώνανε διαφορετικό, πιο ακριβό τιμολόγιο για το νερό! Φωνάζαμε τόσα χρόνια, ότι ήταν άδικο. Κι ότι ήταν ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ  Δήμος στην επικράτεια που οι δημότες του δεν είχαν ενιαίο τιμολόγιο. Φέτος αναγνωρίσατε την αδικία. Δείξτε τη γενναιοδωρία σας και την πίστη σας στο δίκαιο. Επιστρέψτε τα επιπλέον χρήματα που παίρνατε τόσα χρόνια απ’ τους Πορτοραφτιώτες.

                «Τα πάντα σήμερα συνηγορούν, ότι μία απόφαση ανεξαρτητοποίησης του Πόρτο Ράφτη απ’ το Μαρκόπουλο θα ήταν καταστρεπτική για τον τόπο μας. Όπου έχει επιχειρηθεί κάτι τέτοιο, οι συνέπειες για τη «νέα κοινότητα» ήταν απογοητευτικές…»  και αναφέρει ο κ. δήμαρχος την Κοινότητα της Αρτέμιδος που αποσπάστηκε απ’ το Δήμο Σπάτων και τον Δήμο του Γέρακα που αποσπάστηκε απ’ το Δήμο Παιανίας.

                Εμείς μιλήσαμε και θέσαμε υπόψη τόσο του Δήμου Γέρακα όσο και της Κοινότητας Αρτέμιδος τα λεγόμενα του κ. Κατσίκη. Μείνανε έκπληκτοι απ’ τις απερίσκεπτες» δηλώσεις, όπως μας είπαν, και υποστηρίζουν τελείως αντίθετα πράγματα απ’ αυτά που υποστηρίζει στη συνέντευξή του ο  δήμαρχος Μαρκοπούλου. Θα έκανε καλά ο κ. Κατσίκης, μας είπε ο πρόεδρος της Κοινότητας Αρτέμιδος, κ. Αναγνωστόπουλος, ν’ ασχολείται περισσότερο με το Δήμο του και λιγότερο με τους άλλους. Και μας απαρίθμησε ένα σωρό θετικά πράγματα που δεν θα γίνονταν χωρίς τη δημιουργία της Κοινότητας. Δεν έχουμε ούτε τον χώρο αλλά ούτε και το νόημα αυτού του άρθρου είναι να παρουσιάσουμε το έργο των παραπάνω δύο τοπικών αυτοδιοικήσεων. Ίσως το κάνουμε μια άλλη φορά μιας και μας έδωσε το ερέθισμα ο κ. δήμαρχος Μαρκοπούλου.

                Αλήθεια, γιατί μπορεί να είναι καταστροφική και για ποιον «μία απόφαση ανεξαρτητοποίησης»; Μήπως επειδή το Πόρτο Ράφτη δεν έχει πόρους και τώρα περνάει με δανεικά του Μαρκόπουλου; ‘Η μήπως το πνευματικό επίπεδο των Πορτοραφτιωτών είναι χαμηλότερο εκείνου των Μαρκοπουλιωτών με αποτέλεσμα να μη μπορεί να βρεθεί ικανή κοινοτική ηγεσία;

                Εάν ισχύει το πρώτο, ας δημοσιεύσει ο δήμος Μαρκοπούλου τα έσοδα και τα έξοδα που έχει από και για το Πόρτο Ράφτη. Δεν νομίζουμε ότι υπάρχει κάποιος που στα σοβαρά μπορεί να υποστηρίξει το δεύτερο. Ούτε και το Μαρκόπουλο θα «καταστραφεί» από μια τέτοια απόφαση. Απλώς, θα χάσει κάποια προνόμια.

                Τέλος, ο κ. Κατσίκης μιλάει «για το σύγχρονο πνεύμα» σχετικά με την Τοπική Αυτοδιοίκηση «για τα ειδικά πριμ και χρηματικά ποσά» που δίδονται απ’ την ΕΟΚ για τη «συνένωση δήμων και κοινοτήτων» και καταλήγει: «…Δεν μπορεί στην Ελλάδα να έχουμε 30.000 δήμους και κοινότητες».

                Το σύγχρονο πνεύμα στην Τοπική Αυτοδιοίκηση συνεπάγεται συμμετοχή των πολιτών στα κοινά σε πρώτο πρόσωπο. Σημαίνει πληροφόρηση, συζήτηση, διάλογο. Σημαίνει συναποφασίζω με τους κατοίκους της περιοχής, της περιφέρειας της γειτονιάς για τα έργα που πρέπει να γίνουν και εκείνα που δεν χρειάζονται.  Σημαίνει σεβασμός και ίσα δικαιώματα στους πολίτες. Σημαίνει τη δημοκρατία της πόλης κ. Δήμαρχε. Οι αρχαίοι Έλληνες δίδαξαν πολλά γύρω απ’ αυτόν τον θεσμό που απλώς οι Ευρωπαίοι αντιγράφουν άσχημα σήμερα. Είναι απαράδεκτο στην Ελλάδα να διορίζεται ακόμα ο Νομάρχης όταν στην Ευρώπη ο 2^ος βαθμός τοπικής αυτοδιοίκησης έχει θεσπιστεί πριν τριακονταπενταετίας. Δεν είναι οι νόμοι ούτε τα χρηματικά ποσά που θα κρατήσουν ενωμένες τις περιοχές κ. Κατσίκη. (Αλήθεια, πήρε κανένα πριμ ο δήμος απ’ την ΕΟΚ;).  Είναι η αγάπη και η αλληλεγγύη ο συνεκτικός ιστός  των πολιτών και αυτά τα αγαθά αναπτύσσονται όταν υπάρχει συμμετοχή, δημοκρατία και δικαιοσύνη. Όταν οι δημοτικές και κοινοτικές αρχές παίζουν τον παιδαγωγικό τους ρόλο, όταν καταφέρνουν ν’ απορροφούν τις αντιφάσεις που υπάρχουν μεταξύ των πολιτών και ανάγουν σε πρώτο επίπεδο τα κοινά συμφέροντα που ενώνουν.

                Οι πρωτεργάτες αυτής της εφημερίδας δεν κήρυξαν κανένα ιερό πόλεμο εναντίον των πολιτών του Μαρκόπουλου. Τους θεωρούν πραγματικά αδελφικούς φίλους. Η δημοτική αρχή όμως θα πρέπει να κατανοήσει ότι δεν μπορεί να κινδυνολογεί και να εκφοβίζει  πάνω σε ένα πρόβλημα που είναι σοβαρό και υπαρκτό. Ένα πρόβλημα που έχει κοινωνικές, ιστορικές και πολιτιστικές καταβολές διαφορετικές για τους δύο πληθυσμούς , που χρειάζεται στοχασμό, ηρεμία και γνώση για να βρεθεί μία λύση που θα διατηρεί σχέσεις φιλίας και εμπιστοσύνης μεταξύ των πολιτών του Μαρκόπουλου και του Πόρτο Ράφτη.

                Δεν μπορεί σήμερα το Μαρκόπουλο, επειδή πλειοψηφεί, να έχει όλους τους  συμβούλους και να μην αντιπροσωπεύεται το Πόρτο Ράφτη , η τεράστια αυτή περιοχή, από κανένα σύμβουλο. Όπως δεν θα είναι σωστό και δίκαιο όταν θα πλειοψηφεί το Πόρτο Ράφτη, σίγουρα αυτή η μέρα θα έλθει γρήγορα, να μην αντιπροσωπεύεται το Μαρκόπουλο από κανέναν σύμβουλο στο δημοτικό συμβούλιο.

                Αντιλήψεις που θεωρούν ότι οι μειοψηφίες δεν έχουν πολιτικά δικαιώματα και δεν εκφράζονται στα όργανα αποφάσεων, μοιάζουν το λιγότερο τριτοκοσμικές για να μην χρησιμοποιήσουμε πιο αυστηρούς όρους. Δεν λύνονται αυτές οι αντιφάσεις με πρωτοβουλίες χάρητος για αποδοχή τους κομματικούς συνδυασμούς των δημοτικών εκλογών που πλησιάζουν, κατοίκων του Πόρτο Ράφτη, όπως υποστηρίζει ο κ. Κατσίκης. Λύνονται με την αναγνώριση της μειοψηφίας σαν τέτοιας με όλα της τα δικαιώματα που αρμόζουν σε μία δημοκρατική χώρα.  Διαφορετικά, αυτές οι αντιφάσεις μπορεί να γίνουν εκρηκτικές με πολύ αρνητικές συνέπειες για την περιοχή μας.  Μέχρι τις εκλογές, όμως, θα επανέλθουμε σε αυτά τα σπουδαία θέματα.

Κόκκινη Κάρτα στον Αθλητισμό

                Με μεγάλη μας έκπληξη διαπιστώνουμε ότι το Αθλητικό Κέντρο στο Αυλάκι είναι κλειστό. Η πινακίδα που κρεμάσανε δίπλα απ’ την πόρτα της περίφραξης γράφει: «Το Αθλητικό Κέντρο θα παραμείνει ανοιχτό και το Παρασκευοσαββατοκύριακο από 24/9 μέχρι 26/9/1993, ώρες λειτουργίας 5 μ.μ. – 10 μ.μ.  Σας ευχαριστούμε, ΑΔΕΜ».

                Το «στολίδι της περιοχής», όπως το αποκαλεί ο δήμαρχος Μαρκοπούλου έγινε για να λειτουργεί, όπως φαίνεται, ορισμένους μήνες το χρόνο και ορισμένες ώρες, κλείνει τέλος Σεπτεμβρίου, πότε ανοίγει δεν ξέρουμε γιατί η ανακοίνωση δεν το κάνει γνωστό.

                Δεν αποφασίστηκε, φαίνεται ακόμα, εάν ανοίξει τον Απρίλη, το Μάη ή τον Ιούνη. Θα δούμε στο μέλλον.  Και ενώ ο κόσμος κάνει μπάνια  ακόμα και το Νοέμβρη και η πλαζ παραμένει ανοιχτή ακόμα, οι νέοι αλλά και οι λιγότερο νέοι, δεν μπορούν να παίξουν μπάσκετ, τένις, να τρέξουν και ν’ αθληθούν στις εγκαταστάσεις για την πραγματοποίηση των οποίων δαπανήθηκαν δεκάδες εκατομμύρια δραχμές.

                Το τσούρμο των παιδιών που μαζεύονται ιδίως τα «παρασκευοσαββατοκύριακα» σφύζει από ζωή. «Σκάνε» οι νέοι απ’ την ανάγκη εκφόρτισης της ενέργειας που εν τω μεταξύ έχει αποθηκεύσει το σώμα τους κατά τη διάρκεια της καθιστικής ζωής που τους επιβάλει το σχολείο όλη την εβδομάδα.

                Φθάνουν τρέχοντας στις αθλητικές εγκαταστάσεις με την αθλητική τους περιβολή φλεγόμενοι απ’ την ορμή της νιότης και εκεί διαπιστώνουν ότι τα γήπεδα είναι κλειστά και η πανύψηλη σήτα τους εμποδίζει να ρίξουν καλαθιά ή να εκσφενδονίσουν το μπαλάκι με  τη ρακέτα. Κλωτσάνε τη σήτα, βρίζουν, αγανακτούν  αρχίζοντας εναντίον των σαδιστών υπευθύνων που τους απαγορεύουν να παίξουν.

                Ποιος έχει τα κλειδιά απ’ τις σκουριασμένες κλειδαριές; Ανοίγουν μία μικρή τρύπα, όχι, δύο τρύπες στη σήτα για να μπορέσουν να μπουν. «Το καλό το παλικάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι».

               

                Η απερισκεψία των ιθυνόντων έχει σαν αποτέλεσμα την αχρήστευση της περίφραξης. Πόσο κόστισε η περίφραξη; Για ποιο λόγο έγινε;

                Δυσκολευόμαστε να κατανοήσουμε το σκεπτικό του κλεισίματος των αθλητικών εγκαταστάσεων.

                Ο Σύλλογός μας θεώρησε άκαιρη την κατασκευή αυτών των εγκαταστάσεων τη στιγμή κατά την οποία η υποδομή της ενδοχώρας βρίσκεται σε τόσο άθλιες συνθήκες. Εν πάση περιπτώσει , τα έργα έγιναν, τα χρήματά μας ξοδεύτηκαν. Γιατί δεν μπορεί ο κόσμος να τα χρησιμοποιεί όταν έχει λίγο ελεύθερο χρόνο;

                Υπάρχουν τόσοι σύλλογοι που μπορούν ν’ αναλάβουν τη χρήση τους. Υπάρχει ένας αθλητικός σύλλογος που γίνεται τώρα. Υπάρχει ο σύλλογος γονέων και κηδεμόνων. Το Αστυνομικό Τμήμα του Πόρτο Ράφτη μας είπε ότι υπάρχουν περίπου 5.000 μόνιμοι κάτοικοι: Δεν έχει το δικαίωμα αυτός ο κόσμος να χρησιμοποιεί τις αθλητικές εγκαταστάσεις; Το Σχολείο δεν μπορεί να πάει να παίξει; Τότε ποιος έχει δικαίωμα; Ο κόσμος που φέρνουν το καλοκαίρι τα διάφορα ταξιδιωτικά πρακτορεία; Ή οι εγκαταστάσεις  έγιναν  για βιτρίνα ώστε ν’ ανεβάζουν το κασέ της πλαζ;

                Ειλικρινά δεν πιστεύουμε ότι η ιδεολογία του δημάρχου είναι αυτή. Η πραγματικότητα, όμως, είναι αμείλικτη. Τα λιγοστά έργα που γίνονται στο  Πόρτο Ράφτη, νομίζουμε ότι γίνονται με τεχνοκρατικά κριτήρια που σαν στόχο έχουν την απόδοση οικονομικών εσόδων και όχι την εξυπηρέτηση κοινωνικών αναγκών. Επ’ αυτού θα επανέλθουμε και θα είμαστε πιο συγκεκριμένοι. Για την ώρα ας αφήσουμε ανοιχτό όλο το χρόνο το Αθλητικό Κέντρο ώστε να μην αναγκάζονται οι νέοι να παίζουν μόνο ποδόσφαιρο στην αλάνα και να μαλώνουν γιατί δεν «χωράνε» ή να «ξεροσταλιάζουν» όλη την ημέρα στα διάφορα μπαρ».

Προεκλογικά ή Μετεκλογικά

Φύλλο   4   Σεπτέμβριος 1993

Προεκλογικά ή Μετεκλογικά

                Δεν γνωρίζω, φίλε αναγνώστη, εάν αυτές τις γραμμές θα τις διαβάσεις πριν ή μετά τις εκλογές. Η δική μας όμως διάθεση είναι να κυκλοφορήσει το 4^ο φύλλο πριν από τις 10 Οκτωβρίου. Δεν εξαρτάται, όμως, από εμάς. Τα τυπογραφεία και τα ταχυδρομεία γέμισαν αυτόν τον καιρό από βιογραφίες, προγράμματα, διακηρύξεις και γραπτές υποσχέσεις των υποψηφίων. Τη δική μας εφημερίδα θα κοιτάξουνε!! Φαντάζει παράκαιρος ο λόγος μας μέσα σ’ αυτή την έντονη προεκλογική περίοδο.

                Το  δικαίωμα της ψήφου είναι προνόμιο και αποκτήθηκε με μεγάλους αγώνες και θυσίες. Από την ψήφο σου θα εξαρτηθεί η ζωή σου για 4 χρόνια. Μία φορά  στα 4 χρόνια ζητάνε και από σένα τη γνώμη σου. Γι’ αυτό θα πρέπει να σταθείς  με μεγάλη περίσκεψη, να κοιτάξεις το παρελθόν, να εκτιμήσεις το μέλλον ανάλογα με αυτά που σου υπόσχονται. Το κόμμα του Κατσιγιάννη ή του Θεόδωρου Πάγκαλου που είναι και υποψήφιοι  στο υπόλοιπο Αττικής θα είναι απ’ τις 11 Οκτωβρίου στην Κυβέρνηση.

                Θα εξαρτηθεί από την πολιτική του ΥΠΕΧΩΔΕ και του Υπουργείου Εσωτερικών του οποίου ο υπουργός μπορεί να είναι ένας από τους δύο ανωτέρω κυρίους εάν το Πόρτο Ράφτη θα βοηθηθεί ή όχι. Εάν η ζωή σου στο Πόρτο Ράφτη θα είναι καλύτερη ή όχι. Τα άλλα δύο κόμματα, ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ και το ΚΚΕ  που ζητούν και αυτά την ψήφο σου μπορούν να επηρεάζουν θετικά  ή αρνητικά ανάλογα με τα προγράμματά τους τις πολιτικές εξελίξεις, άρα και τη ζωή, στο Δήμο Μαρκοπούλου και κατά συνέπεια στο Πόρτο Ράφτη.

                 Εάν δεν ψήφισες ακόμη, με την παρέμβασή σου υποχρέωσε όσο είναι δυνατόν την ευνοϊκή δέσμευση των πολιτικών κομμάτων για την περιοχή σου και τα προβλήματά της.

                Σε μία δημοκρατική κοινωνία οι δεσμεύσεις που αναλαμβάνουν τα κόμματα είναι σημαντικές. Όσο και αν αναιρούνται αργότερα. Βάσει αυτών θα ξαναζητήσουν την ψήφο σου.

                Εάν ψήφισες, νίκησε ή όχι το κόμμα σου, η ζωή είναι μπροστά κερδίζεται με τους αγώνες, τη σκέψη και την αλληλεγγύη.

                Απ’ τη δική μας πλευρά θέλουμε να δηλώσουμε, ότι εμείς ανεξάρτητα από το ποιος  θα κερδίσει, θα συνεχίσουμε με το ίδιο πάθος, με την ίδια ένταση και με το κουράγιο που δίδει η αγάπη σου και η συμπαράστασή σου στον αγώνα μας για μια σύγχρονη ανθρώπινη ζωή στο Πόρτο Ράφτη.

Μία εκδήλωση απ’ τα παλιά

                Τρέξαμε όλοι να πάρουμε μέρος. Ειδοποιήσαμε και άλλους. Και αυτούς που ετοιμάζανε τα κάρβουνα για να ψήσουνε τα παϊδάκια, τους ενοχοποιήσαμε ότι ενδιαφέρονται μόνο για το στομάχι τους ,και  παραπονούνται ότι ο δρόμος μπροστά τους είναι αίσχος, σκόνη το καλοκαίρι και λάσπη το χειμώνα, αλλά όταν ο δήμαρχος έρχεται στο Πόρτο Ράφτη και κάνει λαϊκή συγκέντρωση για να μιλήσει για όλα τα προβλήματα που τους αφορούν, αυτοί αδιαφορούν και το ρίχνουν στη ρετσίνα και στα ξεροψημένα παϊδάκια.

                Τους πείσαμε και τους πήραμε μαζί μας. Πήρανε και τις γυναίκες και τα παιδιά και κατηφορίσαμε όλοι μαζί για την πλαζ του Αυλακίου εκείνη τη γλυκιά βραδιά στις 21 Αυγούστου.

                Τα βρήκαμε όλα τακτοποιημένα. Το προεδρείο κανονικά παρατεταγμένο και κάτω ο κόσμος. Αρκετός κόσμος. Καλή εκδήλωση. Οι καρέκλες όλες στη σειρά πάνω στην άμμο. Μίλησε ο Δήμαρχος. Έκανε την εισήγηση. Μίλησε για όλα. Για τους δρόμους που θα πρέπει να γίνουν, για τις πλατείες, για το νερό, για το λιμάνι, για τη μελέτη της πράξης εφαρμογής, για το σχολείο, για τη ρύπανση της θάλασσας, για το βιολογικό καθαρισμό που θα γίνει πάνω εκεί ψηλά στο Μαρκόπουλο, στα νταμάρια!!!

                Τη συζήτηση την κατεύθυνε ο πρόεδρος του Εκπολιτιστικού Συλλόγου που από νωρίς φρόντισε να πάρει αυθαίρετα τη θέση του στην κεφαλή της προεδρίας.

                Εμείς νομίζαμε ότι την εκδήλωση την οργανώνουνε από κοινού όλοι οι σύλλογοι, γι’ αυτό κινητοποιήσαμε τον κόσμο. Μας προξένησε, όμως, μεγάλη εντύπωση που όλοι οι σύλλογοι και ο πρόεδρος της ΟΣΠΑ (Ομοσπονδία Συλλόγων Πόρτο Ράφτη Αττικής) αποδέχθηκαν το καπέλο χωρίς να διαμαρτυρηθούν καθόλου!! Και δεν είναι τυπικό το πρόβλημα αλλά ουσία. Είναι ουσία το πώς θα γίνει ο κατάλογος ομιλητών, ποιοι θα μιλήσουν πρώτα και ποιοι στο τέλος όταν φεύγει ο κόσμος. Είναι ουσία ο χρόνος που αφήνουμε στον κάθε ομιλητή.

                Η ανοχή που δείχνουμε στον «δικό μας» «που τα λέει καλά» και το σπάσιμο νεύρων «ότι τελείωσε ο χρόνος» ,απ’ την αρχή σχεδόν, σε εκείνον που δεν τον ξέρουμε και που «δεν τα λέει» όπως εμείς θα επιθυμούσαμε. Φάνηκε ότι η συζήτηση ήταν στημένη και κατευθυνόμενη. Μετά το τέλος της εισήγησης του Δημάρχου μπορούσαν να μιλήσουν για 3 λεπτά και οι άλλοι. Τρία λεπτά χρόνος για να πεις «τα παράπονα στο δήμαρχο» αρκετά δεν είναι;

                Πήραν το λόγο αρκετοί. Ο κάθε ένας είχε αναλάβει ν’ αναπτύξει και από ένα θέμα! Τα είχε γραμμένα. Είχε γίνει προετοιμασία και «καταμερισμός δουλειάς» στα γραφεία του Εκπολιτιστικού. Άλλος μίλησε για την παιδεία, άλλος για το κυκλοφοριακό, άλλος για την οδοποιία, άλλος για τη ρύπανση, για τη σήμανση, κλπ., κλπ.  Όχι ότι οι ομιλητές λέγανε ανόητα πράγματα. Κάθε άλλο. Και τεκμηριωμένα ήτανε εκείνα που λέγανε και καλά προετοιμασμένοι ήτανε. Μιλούσανε όμως ΜΕΡΙΚΩΣ.

                Τη συνόψιση , τη «σφαιρική» αντίληψη του προβλήματος θα την έδινε ΕΚΕΙΝΟΣ, ο πρόεδρος του Εκπολιτιστικού, ο πρωτοπόρος αγωνιστής, ο μπροστάρης των αγώνων των αδικημένων και καταφρονεμένων όλου του κόσμου!!! Και ο Δήμαρχος κράταγε σημειώσεις.

                Έγραφε και το μάθαινε για πρώτη φορά (!) ότι στο Πόρτο Ράφτη υπάρχει πρόβλημα οδόστρωσης, αποκομιδής των σκουπιδιών, πρόβλημα κυκλοφοριακό, κίνδυνος ρύπανσης της θάλασσας, του λιμανιού, κλπ., κλπ., όπως ακριβώς και πέρυσι στο ίδιο μέρος. Μόνο που πέρυσι ήταν 20 άτομα γιατί την εκδήλωση την είχε οργανώσει ο Εκπολιτιστικός σύλλογος ενώ φέτος κινητοποιηθήκαμε όλοι μας γιατί πιστέψαμε ότι κάτι το διαφορετικό, το σοβαρό θα γινόταν.

Κουτοπονηριά

   Φύλλο 3    Αύγουστος  1993

Κουτοπονηριά

                Υπάρχει μία σιωπηλή κουτοπόνηρη συμφωνία για την αλλαγή του ονόματος του ΠΟΡΤΟ ΡΑΦΤΗ σε ΛΙΜΑΝΙ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ που προωθείται απ’ το Μαρκόπουλο με τη συγκατάθεση του Υπουργείου Εσωτερικών.

                Όταν κάποιος έρχεται από την Αθήνα και θελήσει να ακολουθήσει τις πινακίδες για πρώτη φορά, θα βρεί το όνομα ΠΟΡΤΟ ΡΑΦΤΗ με μικρά γράμματα κάτω από το ΛΙΜΑΝΙ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ στην πινακίδα που υπάρχει στη διχάλα ΠΟΡΤΟ ΡΑΦΤΗ – ΒΡΑΥΡΩΝΑ μετά το Μαρκόπουλο. Μόλις φτάνουμε στο Μαρκόπουλο οι πινακίδες μας οδηγούν περιφερειακά στο δρόμο  προς ΠΟΡΤΟ ΡΑΦΤΗ με τρεις ενδείξεις ΛΙΜΑΝΙ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ.  Κατόπιν θα πρέπει να φτάσουμε στο ΠΟΡΤΟ ΡΑΦΤΗ εκατό μέτρα πριν το Αστυνομικό Τμήμα για να συναντήσουμε την πινακίδα που ευθεία δείχνει ΑΥΛΑΚΙ και αριστερά ΠΟΡΤΟ ΡΑΦΤΗ.  Μετά 100 μέτρα όμως, κοντά στο Αστυνομικό Τμήμα η ένδειξη ΠΟΡΤΟ ΡΑΦΤΗ εξαφανίζεται και τη θέση της παίρνει  στην πινακίδα το  ΛΙΜΑΝΙ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ ενώ ευθεία  κρατάει το όνομά του το ΑΥΛΑΚΙ.

                Γιατί; Ποιος έβαλε αυτή την πινακίδα; Η οργανωμένη πλαζ στο Αυλάκι πήρε το όνομα ΔΗΜΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ αλλά για τη στιγμή έμεινε με πιο λεπτά γράμματα και το ΠΟΡΤΟ ΡΑΦΤΗ.  Πιστεύω ότι του χρόνου θα εξαλειφθεί.

                Στον τηλεφωνικό κατάλογο «Νομού Αττικής» από το 1991 στην περιοχή Μαρκοπούλου περιλαμβάνεται ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟ – ΚΑΛΥΒΙΑ – ΚΕΡΑΤΕΑ – ΚΟΥΒΑΡΑΣ και ΛΙΜΕΝΑΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ !!! Χάθηκε το ΠΟΡΤΟ ΡΑΦΤΗ.

                Ρωτάμε  το Δήμο Μαρκοπούλου ποιος και με ποιο σκεπτικό κάνει όλες αυτές τις αλλαγές; Μήπως έγινε κανένα δημοψήφισμα για την αλλαγή του ονόματος του ΠΟΡΤΟ ΡΑΦΤΗ σε ΛΙΜΑΝΙ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ που εμείς δεν το γνωρίζουμε;

                Γιατί δεν υπάρχει το θάρρος  να μπει ανοιχτά το θέμα αλλαγής του ονόματος , αλλά προωθείται κουτοπόνηρα; Το θίξαμε και στο προηγούμενο φύλλο αλλά «φωνή βοώντος εν τη ερήμω»  Νομίζει ο Δήμος Μαρκοπούλου ότι θα το ξεχάσουμε; Αυτή η εφημερίδα  πάει σε 8.000 σπίτια. Δηλαδή αυτά που λέμε λίγο πολύ περνάνε απ’ το μάτι εικοσιπέντε με τριάντα χιλιάδων ατόμων. Δεν μπορείτε να κωφεύετε ακόμη κύριοι.

                Το όνομα μιας περιοχής, μιας πόλης δεν εξαφανίζεται απ’ το χάρτη με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου. Δεν πρόκειται για κάποιο δρόμο. Πρόκειται για το ΠΟΡΤΟ ΡΑΦΤΗ και το όνομα αυτό είναι βίωμα, είναι συναίσθημα, είναι ιστορική μνήμη. Δεν ανησυχείτε από την οργή που προκαλείτε στον κόσμο;

                ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΑ ΟΙΚΙΑΚΑ ΑΠΟΒΛΗΤΑ ;

                Η ευαισθητοποίηση και η γνώση μπορούν να σώσουν τη θάλασσα του Πόρτο Ράφτη

                Απ’ το πρώτο φύλλο αυτή η σελίδα ξεκίνησε με την εξής φιλοσοφία:  να δώσει κάποιες γνώσεις και κάποια τεχνικά στοιχεία στον αναγνώστη ώστε να συνειδητοποιήσει ότι η επέμβασή του πάνω στη φύση θα πρέπει να είναι προσεκτική και μελετημένη. Τα’ απόβλητα του ανθρώπου υπήρξαν αιτίες μεγάλων ασθενειών και επιδημιών όπως  η χολέρα, η φυματίωση, ο τύφος, κλπ.

                Στη βιομηχανική μας εποχή η επεξεργασία των αστικών αποβλήτων είναι επιβεβλημένη και κατοχυρωμένη από διεθνείς νόμους. Η μόλυνση των υδάτων συνεπάγεται το θάνατο των βιολογικών οργανισμών. Είναι ακόμα καιρός τα πενιχρά υπόγεια ύδατα να μην τα μολύνουμε και τη θάλασσα του Πόρτο Ράφτη να τη σώσουμε.

                Οι εγκαταστάσεις καθαρισμού λυμάτων που προτείνουμε στους Πορτοραφτιώτες δεν αποτελούν  την ιδανική λύση. Αποτελούν όμως μέσα ανάσχεσης μέχρι πότε ο Δήμος αναλάβει γενναίες και γρήγορες πρωτοβουλίες για τη μελέτη και εφαρμογή υπονόμων και κεντρικών εγκαταστάσεων βιολογικού καθαρισμού. Ο Δήμος Μαρκοπούλου θα πρέπει να  κατανοήσει ότι Πορτο Ράφτη με μολυσμένη  θάλασσα λίγα θα μπορεί να προσθέσει στον προϋπολογισμό του. Εμείς οι Πορτοραφτιώτες θα πρέπει να το κατανοήσουμε ότι χρειάζεται σταυροφορία για να σώσουμε τα νερά και τη θάλασσά μας. Η ένταξη στο σχέδιο πόλεως θα επιφέρει την αύξηση της δόμησης, την αύξηση της ρύπανσης, πρέπει να πάρουμε μέτρα. Στα δύο προηγούμενα φύλλα της εφημερίδας μιλήσαμε για τους σηπτικούς και απορροφητικούς βόθρους. Σήμερα θα μιλήσουμε για τις διώροφες δεξαμενές καθιζήσεως (δεξαμενές IMHOFF).

                Οι δεξαμενές αυτές ονομάστηκαν έτσι από το όνομα του δημιουργού τους, του Γερμανού τεχνικού Imhoff που για πρώτη φορά τις χρησιμοποίησε το 1904. Πρόκειται για μία εγκατάσταση που στο παρελθόν είχε εκτεταμένες εφαρμογές ακόμα και σε μεγάλες αστικές κοινότητες.

Περιγραφή και τεχνικά χαρακτηριστικά

                Όπως φαίνεται και στο σχήμα πρόκειται για δεξαμενές δύο συγκεκριμένων ορόφων όπου στον πρώτο γίνεται η καθίζηση και στον δεύτερο η συγκέντρωση και η αναεροβική χώνεψη της καθιζάνουσας λάσπης. Τα καθιζάνοντα στερεά που συγκεντρώνονται στον πρώτο όροφο ολισθαίνουν δια μέσου των σχισμών επικοινωνίας με τον κάτω χώρο του δεύτερου ορόφου όπου οι οργανικές ουσίες υφίστανται μία αναεροβική ζύμωση  και μία σταθεροποίηση που καθιστά τη λάσπη (εκεί συγκεντρώνονται τα περισσότερα παθογόνα βακτηρίδια) «έτοιμή» για τελική επεξεργασία.

                Η διαδικασία «χώνεψης» μετασχηματίζει ένα μέρος των οργανικών ουσιών σε νερό και ένα άλλο μέρος, βασικά σε διοξείδιο του άνθρακα  και αέριο μεθανίου (βιολογικό αέριο). Το σχήμα των δεξαμενών θα πρέπει να είναι τέτοιο ώστε το αέριο που αναπτύσσεται στο χώρο χώνεψης να μην εμποδίζει την καθίζηση που γίνεται στον πρώτο όροφο.

                Πριν φτάσουν τα λύματα στη δεξαμενή καθιζήσεως θα πρέπει να περάσουν από μία σχάρα με άνοιγμα 40-50 χιλ. όπου συγκρατούνται  μόνο σχετικά αβλαβή στερεά υλικά. Αυτό είναι απαραίτητο για να μην βουλώνουν οι σχισμές επικοινωνίας του πρώτου με το δεύτερο όροφο.

                Η απόδοση των δεξαμενών Imhoff είναι εκείνη που έχουμε στις δεξαμενές καθιζήσεως, δηλαδή, μείωση κατά 30%  του BOD5 (Biochemical Oxygen Demand). Η απαιτούμενη ποσότητα οξυγόνου που χρειάζονται οι μικροοργανισμοί για να αφομειώσουν, σε διάστημα πέντε ημερών, τις περιεχόμενες στο υγρό οργανικές ουσίες. Όσο πιο υψηλό είναι το BOD5 τόσο μεγαλύτερη είναι η ρύπανση.

-Μείωση κατά 90% των καθιζήσιμων στερεών.

-Μείωση κατά 60% του συνόλου των αιωρούμενων στερεών.

                Η μικροβιακή μείωση δεν είναι ιδιαίτερα υψηλή, αρχίζει από 25% και μπορεί να φτάσει, εάν η διαστασιολόγηση των δεξαμενών είναι σωστή στο 50% και στο 75%.

                Οι διάφορες δεξαμενές μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε κοινότητες άνω των 30 ατόμων (ξενοδοχεία, πολυκατοικίες) όπου η χρήση σηπτικών βόθρων συνεπάγεται μεγαλύτερο χώρο. Στη Γαλλία π.χ. η νομοθεσία απαγορεύει τη χρήση των δεξαμενών Imhoff για κοινότητες μικρότερες των 30 ατόμων. Το ίδιο υποστήριξε κι ο ίδιος ο Imhoff  ο οποίος συνιστούσε για κοινότητες κάτω των 50 ατόμων τους σηπτικούς βόθρους.

Διαστάσεις

                Κατά το Jung και το Renard  είναι απαραίτητοι οι παρακάτω όγκοι για κάθε «κάτοικο».

Κοινότητες άνω των 30 ατόμων

Όροφος καθίζησης…………………….65 λίτρα/κατ.

Όροφος χώνεψης ……………………..100 λίτρα/κατ.

Κοινότητες άνω των 300 ατόμων

Όροφος καθίζησης …………………..10+15 λίτρα/κατ

Όροφος χώνεψης …………………….30+40 λίτρα/κατ.

                Αναλογικά διαστασιολογούνται οι δεξαμενές για ενδιάμεσες περιπτώσεις.

                Για Κοινότητες μέχρι 100 κατοίκους προβλέπεται για το χώρο καθίζησης παραμονή του υγρού στη δεξαμενή 4-5 ώρες. Λαμβάνεται υπόψη μια μέση τιμή υδάτινης κατανάλωσης σε διάστημα 12 ωρών. Για το χώρο της χώνεψης σ’ αυτή την περίπτωση προβλέπεται από άλλους μελετητές σαν ελάχιστος όγκος 110-120 λιτ/κάτοικο.

                Δίνεται μεγάλη προσοχή στην κατασκευαστική πλευρά του χώρου χώνεψης. Ο χώρος αυτός θα πρέπει να έχει ένα βάθος τουλάχιστον 4 μέτρα ώστε οι φυσαλίδες του βιολογικού μεθανίου που παράγεται ανεβαίνοντας ν’ αποκτούν τέτοια ταχύτητα, ώστε να σπάνε την επιφάνεια και να εμποδίζουν τον σχηματισμό κρούστας.

                Η παραγωγή χωνεμένης λάσπης στο πρωταρχικό αυτό στάδιο, όπως υποστηρίζει ο ίδιος ο Imhoff είναι περίπου 0,26 λίτρα/κάτοικο με 87% υγρασία που ισοδυναμεί δηλαδή, με 34 γραμμάρια ανά κάτοικο ξηρών ουσιών.

                Η λάσπη μπορεί να χρησιμοποιηθεί στα χωράφια για λίπασμα ώστε να μεταφερθεί σε κλίνες ξηράνσεως ή να πάει στη χωματερή.

                Όταν οι ανάγκες το απαιτούν μπορούν να χρησιμοποιηθούν στη σειρά 2 και 3 δεξαμενές IMHOFF. Οι σχισμές επικοινωνίας των δύο ορόφων μπορούν να είναι και απ’ τις δύο πλευρές, το δε άνοιγμά τους στα 10 εκ. Η συγκέντρωση της λάσπης δεν θα πρέπει να υπερβαίνει τα 50 εκατοστά.

Προσοχή:  Στο άρθρο αυτό υπάρχει σχέδιο

Καλή αρχή. Μισή επιτυχία

Φύλλο  2    Ιούλιος  1993

Καλή αρχή. Μισή επιτυχία

                Το πρώτο φύλλο αυτής της εφημερίδας ανήκει στο παρελθόν! Χρονικά, όμως, όχι ουσιαστικά. Και λέμε όχι ουσιαστικά, γιατί η ύλη που περιέχει «αντέχει στο χρόνο» και μπορεί  να διαβαστεί και σήμερα και αύριο. Το νερό, τα λύματα, η ιστορία του Πόρτο Ράφτη, οι σχέσεις μας με το Δήμο Μαρκοπούλου, τα προβλήματα  των νέων και του σχολείου, που αντιμετωπίζονται στο πρώτο φύλλο, εξακολουθούν να είναι επίκαιρα.

                Η υποδοχή που είχε το πρώτο νούμερο, μας δίνει κουράγιο για να συνεχίσουμε.

                Θεωρήθηκε απ’ τους αναγνώστες μας θετικό και σημαντικό εργαλείο στον αγώνα και στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η κοινωνία του Πόρτο Ράφτη.

                Όχι ότι δεν είχε ελλείψεις και ασάφειες. Απεναντίας, λίγο έλειψε να δημιουργηθεί και μία παρεξήγηση – που αποκαθίσταται πιστεύουμε απ’ την εισαγωγή του Διευθυντή του Δημοτικού Σχολείου και Νηπιαγωγείου κ. Χρ. Βασιλείου, που δημοσιεύουμε σ’ αυτό το φύλλο.

                Δεν λείψανε και οι ενθουσιασμοί και τα μπράβο. Σε όλους αρέσει η επιβεβαίωση και η επιβράβευση. Όχι μόνο στα παιδάκια. Έτσι άρεσαν και σε μας!

                Μας άρεσε όμως, επίσης, και η κριτική και οι υποδείξεις (αυτό δεν αρέσει στα παιδάκια!) σε ορισμένα πράγματα, που νομίζουμε ότι τα λάβαμε υπόψη μας σ’ αυτό το φύλλο.

                Δεν μας άρεσε, όμως, η προκατειλημμένη κριτική από ανθρώπους που ούτε τους γνωριζαμε, ούτε μας γνώριζαν, και που επιλέγουν το 0,1% που κατά τη γνώμη τους είναι ανακριβές και αποσιωπούν το 99,9% της ύλης της εφημερίδας μας.

                Μας ενοχλεί ο άκαμπτος τρόπος επικοινωνίας, ο αγενής τρόπος επαφής, ο ναρκισσιστικός τρόπος συμπεριφοράς. (Αυτό δεν αρέσει ούτε στα παιδάκια, ούτε στους μεγάλους…)

                Φίλε αναγνώστη, η έκδοση τόσο του πρώτου φύλλου όσο και αυτού που κρατάς στα χέρια σου, οφείλονται σε δύο παράγοντες.

                Ο πρώτος είναι ότι είμαστε εμείς που γράφουμε, που τρέχουμε να πάρουμε διαφημίσεις, συνεντεύξεις, που μαζεύουμε το υλικό, που το διορθώνουμε, το πάμε στη φωτοσύνθεση, το ξαναβλέπουμε, το ξαναδιορθώνουμε στα φιλμ, προσέχουμε τη σελιδοποίηση, τις διαφημίσεις, τις φωτογραφίες, μέχρι πότε να φθάσει στο τυπογραφείο. Μετά αρχίζει η επιχείρηση της διανομής, που σ’ αυτό το φύλλο πιστεύουμε ότι λύθηκε κατά τον καλύτερο τρόπο. Τα 4-5 χιλιάδες φύλλα θα έρχονται ταχυδρομικά στα σπίτια σας, ή στην Αθήνα ή στο Πόρτο Ράφτη. Αυτό αποτελεί σπουδαίο επίτευγμα και ευχαριστούμε όλους εκείνους που βοήθησαν για την επίλυση του σημαντικότατου προβλήματος της διανομής.

                Εμείς που κάνουμε αυτές τις δουλειές είμαστε εργαζόμενοι άνθρωποι, έχουμε τις δουλειές μας και τις οικογένειές μας. Για να βρούμε το χρόνο να κάνουμε όλα τα παραπάνω, τον αφαιρούμε από τη δουλειά μας, απ’ την οικογένειά μας, απ’ τις προσωπικές μας υποθέσεις και φυσικά αφιλοκερδώς.

                Ο δεύτερος παράγοντας είναι οι διαφημιστικές καταχωρήσεις. Χωρίς αυτές, αυτή η εφημερίδα δεν θα μπορούσε να βγει. Ευχαριστούμε θερμά τους επαγγελματίες που μας εμπιστεύθηκαν.

                Οι διαφημίσεις, όπως βλέπετε, δεν είναι πολλές και δεν θα είναι ποτέ πολλές, γιατί πιστεύουμε ότι η ίδια διαφήμιση έχει αποτέλεσμα όταν επαναλαμβάνεται οπτικά. Στην περίπτωση μιας εφημερίδας σαν τη δική μας, η οπτική επανάληψη συνίσταται στο πόσες φορές θα πάρει στα χέρια του ο αναγνώστης την εφημερίδα. Θα την πάρει τόσο περισσότερες φορές, όσο περισσότερο τον αφορούν και τον ενδιαφέρουν τα άρθρα που διαπραγματεύεται το έντυπο, όσο περισσότερο αυτά αντέχουν στο χρόνο.

                Τα μαγαζιά που πάμε και ζητάμε διαφημίσεις είναι καλά μαγαζιά και τα εμπιστευόμαστε. Γι’ αυτό το λόγο σας συνιστούμε να αγοράζετε ή να τρώτε σ’ αυτά τα μαγαζιά. Μια πόλη, μια κοινότητα δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς καταστήματα, στέκια, ταβέρνες, κλπ. Με τη σειρά τους, αυτά τα τελευταία δεν μπορούν να υπάρξουν χωρίς πελάτες.

                Άρα, οι Πορτοραφτιώτες θα πρέπει να ψωνίζουν απ’ αυτά τα μαγαζιά. Θα πρέπει να τρώνε σ’ αυτές τις ταβέρνες. Θα πρέπει να συχνάζουν σ’ αυτά τα στέκια. Το ίδιο θα πρέπει να κάνουν και οι Αθηναίοι και οι τουρίστες που έρχονται για μπάνιο στη θάλασσα του Πόρτο Ράφτη. Και σας διαβεβαιώνουμε, ότι έχουμε καλά μαγαζιά, με καλές τιμές και καλά εμπορεύματα στο Πόρτο Ράφτη.

                Χρειάζεται και η συμμετοχή ενός τρίτου παράγοντα για να ολοκληρωθεί αυτή η εφημερίδα, και αυτό ο παράγοντας είσαι εσύ, φίλε αναγνώστη. Όπως βλέπεις, το φύλλο φθάνει σε σένα δωρεάν. Έχει όμως ένα κόστος.  Αυτή τη στιγμή, από τα αποθεματικά του συλλόγου και από τις διαφημίσεις καλύπτεται το κόστος. Μετά το καλοκαίρι όμως, δεν θα καλύπτεται. Εμείς θέλουμε η εφημερίδα αυτή να βγαίνει όλο το χρόνο και, πέρα από μέσο επικοινωνίας, πληροφόρησης και προγραμματισμού, να γίνει και ένα μέσο διασκέδασης, παιχνιδιού. Να συζητιέται  στο σπίτι με τα παιδιά, με τους μικρούς να σκέπτονται πώς να συμμετάσχουν, να βρίσκουν κάποιο θέμα, να κάνουν ένα σχόλιο, ένα σκίτσο, ένα ανέκδοτο, ένα παραμύθι, μία ιστορία.

                Η εφημερίδα αυτή μπορεί να πάρει άλλη μορφή. Αυτό δεν μας ενοχλεί καθόλου αρκεί να γίνει με τη συμμετοχή και την αυτενέργεια του κόσμου.

                Για να γίνουν, όμως, όλα αυτά χρειάζονται χρήματα. Όχι  πολλά. Εδώ είμαστε όλοι εθελοντές. Ζητάμε 2.000 δραχμές το χρόνο! Εάν θέλετε περισσότερα δεν λέμε όχι!

                Πηγαίνετε κάποια στιγμή στην Εθνική Τράπεζα – μην το αμελείτε- και καταθέστε 2.000 δρχ. στο λογαριασμό 182/368918-28 (Χρήστος Κωτούλας) ή στο λογαριασμό 116/748028-86 (Ιφιγένεια Αλεξάκη).

                Θα το δείτε, θα διασκεδάσουμε. Κάτι διαφορετικό ενδεχομένως να έχει γεννηθεί.

Τι γίνεται με τα οικιακά λύματα;

Η ευαισθητοποίηση και η γνώση μπορούν να σώσουν τη θάλασσα του Πόρτο Ράφτη

                Συνεχίζοντας και σ’ αυτό το φύλλο την περιγραφή των διαφόρων μεθόδων καθαρισμού των οικιακών αποβλήτων και τη δυνατότητα εφαρμογής τους, θα ασχοληθούμε σήμερα με τους απορροφητικούς βόθρους. Το είπαμε και στο πρώτο φύλλο, το επαναλαμβάνουμε και σε τούτο, αλλά θα το επαναλαμβάνουμε συνέχεια: Το Πόρτο Ράφτη με θάλασσα μολυσμένη δεν θα έχει και τόση αξία.

                Μετά την ένταξη στο σχέδιο πόλης και την αύξηση, κατά συνέπεια, της δόμησης, ο πληθυσμός του Πόρτο Ράφτη θα μεγαλώσει, τα οικιστικά απόβλητα θα αυξηθούν και οι υδάτινοι αποδέκτες θα επιβαρυνθούν με το επιπλέον ρυπαντό φορτίο. Εάν δεν ληφθούν από τώρα μέτρα καθαρισμού των αποβλήτων, η θάλασσα ΘΑ ΜΟΛΥΝΘΕΙ. Ο υδροφόρος ορίζοντας επίσης.

                Εάν υποθέσουμε ότι σήμερα υπάρχουν κάποια πηγάδια με κατάλληλο για πόση νερό, τα οποία χρησιμοποιεί ο Δήμος Μαρκοπούλου στην ανάμιξη του νερού της ΕΥΔΑΠ, αργότερα και αυτές οι πηγές ύδρευσης θα είναι ακατάλληλες.

                Ο σκοπός της επεξεργασίας των αποβλήτων είναι ν’ αποτρέψει να γίνουν επικίνδυνα τα φυσικά νερά.

Απορροφητικοί βόθροι

                Οι απορροφητικοί βόθροι ή κατασκευάζονται μέσα στο έδαφος με κυλινδρικό σχήμα από έμπειρους τεχνίτες, ή αγοράζονται έτοιμοι απ’ το εμπόριο και τοποθετούνται σε ειδικούς λάκκους. Οι τεχνίτες κτίζουν με πέτρα τα τοιχώματα και τον πυθμένα «ξερολιθιά» για να διευκολύνουν τη διαπερατότητα του υγρού. Οι έτοιμοι του εμπορίου για τον ίδιο λόγο φέρουν οπές στο κάτω μέρος των τοιχωμάτων.

                Στο σχέδιό μας φαίνεται σε τομή κάτοψη πως πρέπει να κατασκευάζεται ένας σωστός απορροφητικός βόθρος για να έχει μεγάλη απορροφητική επιφάνεια και να λειτουργεί σωστά. Επίσης, βλέπετε τον τρόπο σύνδεσης και ταυτόχρονης ή εναλλάξ λειτουργίας δύο ή τριών βόθρων.

                Πρέπει να γνωρίζουμε ότι τα υγρά που φθάνουν στους απορροφητικούς βόθρους με τη σειρά τους απορροφούνται από το έδαφος και καταλήγουν στα υπόγεια ύδατα του υδροφόρου ορίζοντα και στη συνέχεια στη θάλασσα.

                Για να λειτουργήσει ένας απορροφητικός βόθρος θα πρέπει να συναντήσει στρώματα του εδάφους που θα έχουν απορροφητικότητα. Γι’ αυτό το λόγο είμαστε αναγκασμένοι πολλές φορές να φτάνουμε συγκριτικά σε μεγάλα βάθη.

                Πρόκειται για συστήματα των οποίων η εφαρμογή προβλέπεται μόνο σε ειδικές περιπτώσεις που γνωρίζουμε τη ροή και το βάθος των υπογείων υδάτων.

                Οι απορροφητικοί βόθροι θα πρέπει να τοποθετούνται σε απόσταση τουλάχιστον 50 μέτρων από οποιαδήποτε πηγή ύδρευσης, ο δε πυθμένας τους να απέχει τουλάχιστον 20 μέτρα από την ελεύθερη επιφάνεια του υδροφόρου ορίζοντα. Πολλές φορές, ακόμα και τα 20 μέτρα δεν είναι αρκετά, εάν το έδαφος είναι αρκετά διαπερατό. Σ’ αυτή την περίπτωση δεν λειτουργούν τα φαινόμενα αυτό-καθαρισμού του εδάφους.

                Πράγματι, σ’ αυτή την περίπτωση το σύστημα αυτό της επεξεργασίας γίνεται ΠΟΛΥ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ. Και γίνεται ακόμα πιο επικίνδυνο, όταν ο απορροφητικός βόθρος δεν λειτουργεί όπως θα όφειλε σαν δευτερογενής επεξεργασία του υγρού που εξέρχεται από έναν σηπτικό βόθρο (αναφέραμε στο προηγούμενο φύλλο της εφημερίδας), αλλά λειτουργεί σαν πρωτογενές και μοναδικό σύστημα επεξεργασίας.

                Ποιος απ’ τους κατοίκους του Πόρτο Ράφτη γνωρίζει από πού και σε ποιο βάθος περνούν τα υπόγεια ύδατα; Ποιος έκανε ή κάνει μελέτες και υπολογισμούς για να βρει, εάν υπάρχει, τη σωστή θέση του μπορεί να τοποθετηθεί ο απορροφητικός βόθρος; Και εάν υποθέσουμε ακόμα ότι τα οικιστικά λύματα (μιλάμε πάντα για παντελή έλλειψη βιομηχανικών αποβλήτων), μέσα από τους απορροφητικούς βόθρους υφίστανται τον βιολογικό αυτό-καθαρισμό που προσφέρει το έδαφος σε ό,τι αφορά την παρουσία βακτηριδίων και ιών, δεν μπορούμε να αποκλείσουμε όμως στο υγρό εκροής μεγάλων συγκεντρώσεω ν απορρυπαντικών που δεν είναι αποικοδομήσιμα (δηλαδή που δεν διασπάται η οργανική ένωση) ή ο χρόνος αποικοδόμησης είναι τόσο μεγάλος, που τους επιτρέπει να φτάνουν αδιάσπαστα και κατά συνέπεια να ρυπαίνουν τα υπόγεια ύδατα.

                Όλη η σύγχρονη βιβλιογραφία είναι πολύ δύσπιστη στη χρήση των απορροφητικών βόθρων. Η Ιταλική νομοθεσία τους επιτρέπει σε εξαιρετικές περιπτώσεις. Η Γαλλική και η Αμερικάνικη επιβάλλουν τόσους περιορισμούς, που ουσιαστικά απαγορεύουν τη χρήση απορροφητικών βόθρων για πρωτογενή επεξεργασία οικιστικών λυμάτων.

                Κατά τη γνώμη μου, οι απορροφητικοί βόθροι μπορούν να χρησιμοποιηθούν επιλεκτικά σε περιοχές όπου υπάρχει απόλυτη εγγύηση της βαθειάς υποβάθμισης του υδροφόρου ορίζοντα ή σε περιοχές που υπάρχει πάλι απόλυτη εγγύηση ότι τα νερά δεν θα χρησιμοποιηθούν ποτέ για πόση.

                Μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν σαν δευτερογενής ή τελική επεξεργασία σε συστήματα βιολογικού καθαρισμού για μικρές κοινότητες, ένα θέμα για το οποίο ενδεχομένως να έχουμε το χρόνο να ασχοληθούμε άλλη φορά.

ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΤΙ ΘΕΛΟΥΜΕ

Εφημερίδα «Πόρτο Ράφτη το λιμάνι της Μεσογαίας»

Φύλλο 1^ο  Ιούνιος 1993

Άρθρα Χρήστου Ν. Κωτούλα, Μηχανολόγου-Μηχανικού, Υγειονολόγου

ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΤΙ ΘΕΛΟΥΜΕ

Μην ψάχνεις φίλε αναγνώστη, να βρεις «σκοτεινές δυνάμεις» πίσω από το εγχείρημα της έκδοσης αυτής της εφημερίδας. Μην ψάχνεις να βρεις κάποιες κομματικές ή παραγοντίστικες σκοπιμότητες. Μην κουράζεσαι, τέλος, να ανακαλύψεις τους χρηματοδότες, γιατί είναι στη διάθεση του κάθε αναγνώστη τα οικονομικά μας.

                Είμαστε ένας από τους τόσους, δυστυχώς, συλλόγους που υπάρχουν σ’ αυτή την περιοχή του Πόρτο Ράφτη. Δεν είμαστε ούτε ο καλύτερος, ούτε ο χειρότερος. Είμαστε ο Σύλλογος του Πανοράματος.

                Το νέο Διοικητικό Συμβούλιο (Δ.Σ.) που βγήκε πέρυσι τέτοιον καιρό περίπου, έψαξε, ανέλυσε, μελέτησε και αποφάσισε να κάνει την προσπάθεια. Είμαστε άνθρωποι με μεράκι και κάποια προπαίδεια από εφημερίδες. «Διαβάσαμε» τη δεκαπεντάχρονη ιστορία αυτού του συλλόγου και διαπιστώσαμε ότι οι προκάτοχοί μας κάνανε πολλά θετικά πράγματα. Τρέξανε, κουραστήκανε, πονέσανε, ενθουσιαστήκανε, αγανακτήσανε, απ’ την προσπάθεια να οργανώσουν την «αυθαίρετη ζωή» χιλιάδων ανθρώπων με «ειδικές ανάγκες». Όπως η ειδική ανάγκη του καθαρού αέρα, του πράσινου, της θάλασσας και της γειτονιάς.

                Η ύπαρξη των πολλών συλλόγων (όταν δεν πρόκειται για κομματική σκοπιμότητα) δεν έγκειται στην ξεροκεφαλιά και στις προσωπικές φιλοδοξίες ορισμένων. Είναι αποτέλεσμα της εποχής του αυθαίρετου και του παράνομου, όπου με το κυνηγητό της αστυνομίας, το φόβο και το πρόστιμο της Πολεοδομίας. Θα έπρεπε η κάθε μικρή κοινωνία της Κορώνης, του Πανοράματος, κλπ, να οργανώσει την αναγκαία συλλογική ζωή, να φτιάξει τους δρόμους, να επιμεληθεί του νερού, να φροντίσει για το ρεύμα, το τηλέφωνο, κλπ, κλπ.

                Αν κοιτάξει κάποιος καλοπροαίρετα και χωρίς προκατάληψη αυτή την περίοδο, θα διαπιστώσει ότι οι σύλλογοι είχαν μεγάλο και θετικό έργο. Και παρ’ όλες τις ειδικές «παράνομες» συνθήκες προσπάθησαν να βρουν έναν συντονισμό μεταξύ τους, δημιουργώντας την Ομοσπονδία (ΟΣΠΑ), όπου στην αρχή αντιπροσωπεύονταν σχεδόν όλοι οι σύλλογοι.

                Σήμερα οι συνθήκες άλλαξαν. Νομιμοποιήθηκαν σχεδόν όλα τα αυθαίρετα και οι περιοχές μπήκαν στο σχέδιο πόλεως. Καταπονείται η μελέτη της πράξης εφαρμογής της ζώνης 4 και 5. Γίναμε νόμιμοι πολίτες του Πόρτο Ράφτη και επίσημοι δημότες του Μαρκόπουλου. ‘Άλλες υποχρεώσεις, άλλες ανάγκες, άλλα δικαιώματα, άλλη νοοτροπία. Χρειάζεται καινούργια αντίληψη για τους συλλόγους, καινούργιες ιδέες και πρακτικές για την οργάνωση της «έννομης» ζωής. Απ’ αυτές τις ανάγκες γεννιέται αυτή η εφημερίδα.

                Το Πόρτο Ράφτη, φίλε αναγνώστη, είναι μία περιοχή από τις ωραιότερες, σε φυσικές  ομορφιές, της Ελλάδας. Η ένταξη στο σχέδιο πόλεως θα αυξήσει τη δόμηση και θα εξαρτηθεί από την οικιστική πολιτική που θ’ ακολουθηθεί εάν θα σωθεί ή εάν θα καταλήξει στην άναρχη πολυδομημένη σύγχρονη αποπνικτική τσιμεντούπολη. Αυτό θα εξαρτηθεί και από εμάς.

                Θέλουμε, λοιπόν, να προλάβουμε και ν’ αποτρέψουμε τα αρνητικά που συνεπάγεται η «ένταξη», και να προωθήσουμε και επικροτήσουμε τα θετικά. Θέλουμε να προλάβουμε και να αποτρέψουμε τη ρύπανση του αέρα, του εδάφους και της θάλασσας του Πόρτο Ράφτη, από τις λίγες, όσο είναι δυνατόν, καθαρές ακόμα της Αττικής. Θέλουμε να έχουμε επάρκεια καθαρού νερού, για να πίνουμε και τα ποτίζουμε τα λουλούδια, τα δένδρα και τους κήπους. Θέλουμε να έχουμε ασφαλτοστρωμένους δρόμους με φώτα, συγκοινωνίες, καλά πεζοδρόμια για να περπατάμε, πλατείες και προκυμαία για να κάνουμε βόλτα. Θέλουμε ιατρείο. Θέλουμε αστυνομική επαγρύπνηση για την ασφάλεια της περιοχής. Θέλουμε καλά μπαρ και ντισκοτέκ απαλλαγμένα από ύποπτα κυκλώματα, αλλά παράλληλα θέλουμε εναλλακτικούς ελεύθερους χώρους και εγκαταστάσεις για να αθλούνται και να διασκεδάζουν οι νέοι και οι λιγότερο νέοι.

                Θέλουμε να λειτουργούν και να είναι φιλικές προς τον πολίτη οι δημόσιες υπηρεσίες και να μην έχουν την κατάντια του θλιβερού και ανεκδιήγητου ΟΤΕ Μαρκοπούλου. Θέλουμε καλά μαγαζιά, καθαρές και καλές ταβέρνες και εστιατόρια με γούστο και καλό φαγητό, όπου, επιτέλους , θα έχουν αποβάλει την αναχρονιστική συνήθεια του πλαστικού και αντι-οικολογικού «τραπεζομάντιλου» και της εκτιθέμενης οδοντογλυφίδας! Θέλουμε καθαρό, όμορφο και φροντισμένο λιμάνι. Θέλουμε ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑ ΓΕΝΙΚΩΣ. Τα σκουπίδια να μαζεύονται σε κάδους απορριμμάτων και να μεταφέρονται με απορριμματοφόρα οχήματα, όπου θα πλένονται και θα απολυμαίνονται ταυτόχρονα. Θέλουμε ένα Δημοτικό Σχολείο με σύγχρονες αίθουσες διδασκαλίας και επαρκείς χώρους υγιεινής, με τους απαραίτητους δασκάλους που θα αγαπούν και θα σέβονται το παιδί. Ένα σχολείο αντιαυταρχικό, με περιβαλλοντολογική γνώση και οικολογική συνείδηση.

                Δεν αντιλαμβανόμαστε αυτή την εφημερίδα σαν ένα όργανο συνδικαλιστικών διεκδικήσεων, αλλά σαν ένα μέσο που θα συμβάλει στην συνειδητοποίηση των προβλημάτων του Πόρτο Ράφτη και στην οργάνωση της συλλογικής βούλησης για την επίλυσή τους. Σαν ένα μέσον που θα ενημερώνει και θα πληροφορεί έγκαιρα, που θα καταγγέλλει και θα επικροτεί.  Ένα μέσον που θα συμβάλει στο πνευματικό ανέβασμα των  ανθρώπων που θα τη διαβάζουν. Ειδικοί επιστήμονες, που θα γράφουν, αποτελούν την εγγύηση.

                Αυτή η εφημερίδα θα προτείνει λύσεις, θα διερευνά και θα εμβαθύνει θέματα.

Η διακήρυξη του ΚΕΝΤΡΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ ΝΕΡΟΥ είναι μία πρωτοποριακή και σημαντική πρωτοβουλία, που όμοιά της – απ’ όσο ξέρουμε- δεν υπάρχει στην Ελλάδα. Η ποιότητα του νερού δεν είναι μια για πάντα δεδομένη. Χρειάζεται συνεχή παρακολούθηση και έλεγχο.

                Για όλα τα παραπάνω, και για τόσα άλλα, εμείς δεν θα μπούμε ποτέ στο παιχνίδι των κομματικών αντιπαραθέσεων του Δήμου Μαρκοπούλου. Δεν είμαστε  εφημερίδα της συμπολίτευσης, αλλά ούτε της αντιπολίτευσης. Εάν πολιτική σημαίνει αγώνας για τον εξωραϊσμό της περιοχής, για την ανάπτυξη και αξιοποίηση του πολιτιστικού επιπέδου, για την προστασία του περιβάλλοντος, για την προώθηση και επίλυση των προβλημάτων του κόσμου της κοινωνίας του Πόρτο Ράφτη, τότε εμείς δηλώνουμε ότι τέτοια πολιτική θα κάνουμε. Δεν θα κάνουμε όμως  κομματική πολιτική. Θα τα καταφέρουμε; Εξαρτάται απ’ όλους μας.

                Ο Δήμος Μαρκοπούλου θα πρέπει να καταλάβει ότι και το Πόρτο Ράφτη έχει πολίτες της ίδιας κατηγορίας με εκείνους του Μαρκόπουλου, με τους οποίους δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε. Όχι ενέργειες και έργα με γνώμονα την μικροκομματική υστεροβουλία, αλλά πνεύμα δικαίου συνετής πολιτικής και αναπτυξιακής προσπάθειας με απαραβίαστη αρχή τον σεβασμό της περιβαλλοντικής ισορροπίας για ένα σύγχρονο δημοκρατικό Δήμο, χωρίς διακρίσεις και εμπάθειες.

                Εάν πετύχει η προσπάθεια αυτής της εφημερίδας, φίλε αναγνώστη, θα εξαρτηθεί από την αγάπη σου, τη συμπαράστασή του, τη συνεργασία σου.  Εμείς, πίστεψέ μας, κουραστήκαμε αρκετά για να γράψουμε όλα αυτά  που υπάρχουν σ’ αυτό το φύλλο. Τρέξαμε, συζητήσαμε πολλές φορές μεταξύ μας αλλά και με πολύ κόσμο έξω από μας, αφήσαμε τη δουλειά μας και συζητήσαμε με πολλούς επαγγελματίες που έχουν σημαντικές ιδέες, καθαρές απόψεις και ωραίο προβληματισμό.

                Το αποτέλεσμα, ΣΙΓΟΥΡΑ ΟΧΙ ΤΕΛΕΙΟ, είναι στα χέρια σου. Μην την αφήσεις στην άκρη την εφημερίδα. ΔΙΑΒΑΣΕ ΜΑΣ και πάνω απ’ όλα ΓΡΑΨΕ ΜΑΣ. Όλοι έχουμε απόψεις. Αυτή η εφημερίδα θέλουμε να γίνει η δική σου εφημερίδα. Μόνο τότε θα πούμε ότι πετύχαμε.

ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ  ΜΕ ΤΑ ΟΙΚΙΑΚΑ ΛΥΜΑΤΑ;

                Το νερό αποτελεί την πιο σημαντική παράμετρο του ζωικού και φυτικού κόσμου. Η μόλυνση ή όχι του νερού μπορεί να καταστρέψει ή να σώσει αυτόν τον κόσμο. Η ρύπανση του νερού είναι αποτέλεσμα της επέμβασης του ανθρώπου πάνω στη φύση. Η φύση έχει έναν βιολογικό αυτό-καθαρισμό, που οι δραστηριότητες του ανθρώπου δεν τον σέβονται και  παραβιάζουν τους νόμους του, με αποτέλεσμα να ρυπαίνεται ο αέρας, το έδαφος, το νερό.

                Η μόλυνση των υδάτων ήταν η βασική αιτία μεγάλων επιδημιών, όπως η χολέρα, ο τύφος, η φυματίωση, κλπ., που ταλαιπώρησαν την ανθρωπότητα στο τέλος του περασμένου αιώνα. Τότε γίνονται τα πρώτα αποχετευτικά έργα στην Ευρώπη, όπου συλλέγονται τα αστικά λύματα και διοχετεύονται στις θάλασσες, στις λίμνες και τα ποτάμια.

    Στις μέρες μας ο όγκος αυτών των λυμάτων με το τεράστιο ρυπογόνο φορτίο τους μεγαλώνει όλο και περισσότερο, με αποτέλεσμα οι φυσικοί τους υδάτινοι αποδέκτες να αδυνατούν να τα καθαρίσουν. Λίμνες, ποταμοί και θάλασσες μολύνονται, ο ζωικός και φυτικός κόσμος ελαττώνεται και παλιές ασθένειες κάνουν πάλι την εμφάνισή τους.

                Στις ανεπτυγμένες βιομηχανικά κοινωνίες έχει γίνει πια κατανοητό, ότι η μόνη υγιεινή λύση είναι τα αστικά και βιομηχανικά λύματα, πριν την απόρριψή τους, να υποβάλονται σε επεξεργασία σε επεξεργασία καθαρισμού. Φυσικά, αυτή η διαδικασία δεν είναι ατομική υπόθεση του καθένα, αφού τα έργα είναι μεγάλα και το κόστος των εγκαταστάσεων υψηλό. Είναι υπόθεση των Δήμων και Κοινοτήτων, είναι υπόθεση εθνικής πολιτικής.

                Μέχρι τότε, όμως, τι κάνουμε στο Πόρτο Ράφτη; Ακόμα δεν υπάρχουν ούτε υπόνομοι. Αλλοίμονο εάν ο Δήμος σχεδιάσει και προχωρήσει σε έργα υπονόμων χωρίς τον ταυτόχρονο σχεδιασμό και υπολογισμό εγκαταστάσεων επεξεργασίας βιολογικού καθαρισμού.

                Επειδή τα έργα αυτά θα αργήσουν να γίνουν, εμείς οι κάτοικοι, οι παραθεριστές, οι επαγγελματίες του Πόρτο Ράφτη θα πρέπει να κάνουμε ό,τι είναι δυνατό για να σώσουμε τον υπόγειο υδροφόρο ορίζοντα, για να σώσουμε τη θάλασσά μας. Με μολυσμένο το νερό και τη θάλασσα, η ζωή στο Πόρτο Ράφτη δεν θα έχει και τόσο αξία. Και επειδή εμείς που βγάζουμε αυτή την εφημερίδα, πιστεύουμε πάνω απ’ όλα στην πρόληψη, και επειδή πρόληψη δεν υπάρχει χωρίς πληροφόρηση και γνώση του αντικειμένου, γι’ αυτό εγκαινιάζουμε αυτή τη σελίδα, που θα μελετάει τις διάφορες μεθόδους καθαρισμού των οικιστικών λυμάτων σε μικρές (οικογενειακές) κοινότητες, καθώς και τα προβλήματα που έχει η κάθε μία από αυτές. Αρχίζουμε, λοιπόν, από τους σηπτικούς βόθρους.

                ΣΗΠΤΙΚΟΙ ΒΟΘΡΟΙ

                Οι σηπτικοί βόθροι αποτελούν έναν από τους πιο παλιούς τρόπους βιολογικού καθαρισμού των οικιακών λυμάτων. Πράγματι, οι πρώτοι σηπτικοί βόθροι χρησιμοποιήθηκαν το 1871 στη Γαλλία. Ονομάστηκαν «τάφροι Mouras», από το όνομα του εφευρέτη τους Jean Lovis Mouras de Vesoul.

                Πρόκειται για μία πολύ απλή εγκατάσταση, της οποίας το βασικό ρόλο παίζει μία ή περισσότεροι παράλληλοι τάφροι. Στο παρελθόν οι σηπτικοί βόθροι χρησιμοποιήθηκαν πάρα πολύ, ακόμα και για τη βιολογική επεξεργασία μικρών ή μεσαίων αστικών κέντρων.

                Κατασκευαστικά χαρακτηριστικά

                Στο σχήμα μας έχουμε σε τομή έναν σηπτικό βόθρο για μία οικογένεια, με διαστάσεις που ανταποκρίνονται στις οδηγίες της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας.

                Η διαστασιολόγηση του βόθρου υποχρεώνει τα λύματα να περάσουν μέσα απ’ όλη την υγρή μάζα, όπου θα υποστούν μία αναερόβια ζύμωση. ΄Ένα μέρος των αιωρουμένων σωματιδίων θα διαλυθεί και ένα άλλο μέρος θα καθιζάνει.

Το Υγρό στην έξοδο έχει περιορισμένη συγκέντρωση αιωρούμενων. Εκτός όμως απ’ τις καθιζάνουσες ουσίες που συγκεντρώνονται στον πυθμένα με τη μορφή της βιολογικής ιλύος, ένα άλλο μέρος με μικρό ειδικό βάρος συγκεντρώνεται στην επιφάνεια και σχηματίζει μία κρούστα.

                Στην είσοδο και στην έξοδο του βόθρου είναι απαραίτητοι οι «μετατροπείς», οι οποίοι  απορροφούν την ταχύτητα εισόδου και δίνουν τη δυνατότητα ομαλής ροής του υγρού αλλά και εμποδίζουν την έξοδο της «κρούστας» του αφρού, του λίπους.

                Εκείνο που μπορεί να επηρεάσει την αποτελεσματικότητα ενός σηπτικού βόθρου είναι η δημιουργία δύο ή περισσότερων θαλάμων.

                Στον πρώτο θάλαμο έχουμε την καθίζηση της ιλύος. Το υγρό φτάνει πιο διαυγές στον δεύτερο ή τρίτο θάλαμο, περιορίζοντας έτσι την αποπομπή αιωρούμενων σωματιδίων.

Περισσότερο αποτελεσματική φαίνεται ότι είναι μία σηπτική εγκατάσταση με δύο θαλάμους, όπου ο πρώτος θα έχει έναν όγκο ίσο με τα 2/3 του συνόλου. Ένας μεγαλύτερος αριθμός θαλάμων μάλλον δεν έχει καλύτερα αποτελέσματα, απεναντίας η κατασκευαστική πολυπλοκότητα οδηγεί στο συμπέρασμα ότι μπορεί να έχει χειρότερα.

                Οι κανονισμοί του κράτους της Νέας Υόρκης προβλέπουν ορθογώνιους τάφρους με μήκος όχι μικρότερο από το διπλάσιο και όχι μεγαλύτερο από το τετραπλάσιο του πλάτους. Προβλέπουν δύο θαλάμους, όταν το μήκος ξεπερνά τα 2,75 μέτρα.

                Είναι απαραίτητος ο εξωτερικός αερισμός (ύψος πάνω απ’ τη στέγη), που έχει σαν σκοπό την εκκένωση των αερίων που παράγονται απ’ τη ζύμωση των βακτηριδίων (σηπτικού τύπου) αλλά και των δυσάρεστων οσμών του υδρόθειου.

                Πρέπει να αποφεύγεται η αποστολή των όμβριων υδάτων στους σηπτικούς βόθρους, επειδή αναιρούν πολλές φορές και τη λειτουργία τους, δεδομένου ότι, όταν είναι μεγάλη η ποσότητα του νερού της βροχής, παρασύρει και την ιλύ του πυθμένα.

                Εκτός από την πτώση και τη μείωση των αιωρούμενων σωματιδίων που έχουμε στους σηπτικούς βόθρους, όταν αυτοί είναι σωστά σχεδιασμένοι, έχουμε και μείωση του BOD5 (Biochemical Oxygen Demand), του βακτηριδιακού φορτίου και του φορτίου των ιών.

                Πρόκειται όμως για περιορισμένα και μικρά αποτελέσματα επειδή οι ανταλλαγές που παρατηρούνται μεταξύ της καθιζάνουσας ιλύος και του υγρού που φεύγει απ’ την έξοδο εμπλουτίζουν αυτό το τελευταίο με τις οργανικές ουσίες που απελευθερώνονται από την ιλύ. Πράγματι, το μάξιμουμ της μείωσης του BOD5 φθάνει τιμές 30-40%.

                Από λεπτομερειακές διεθνείς μελέτες φαίνεται, ότι και η μείωση των μικροοργανισμών είναι μέτρια. Πράγματι, στο εξερχόμενο υλικό υπάρχουν και παθογενή βακτηρίδια, αυγά και ιοί. Μεγάλη αντίσταση παρουσιάζουν τα βακτηρίδια του τύφου και της φυματίωσης, καθώς επίσης και ο ιός της πολιομυελίτιδας. Η μείωση των κολοβακτηριδίων δεν ξεπερνά το 60-70%.

                Από τα παραπάνω φαίνεται καθαρά, ότι από μόνη της η επεξεργασία των οικιστικών λυμάτων στους σηπτικούς βόθρους δεν είναι ικανοποιητική. Είναι απαραίτητη μία δευτερογενής επεξεργασία καθαρισμού. Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη, ότι τις αποδόσεις που αναφέραμε τις έχουμε σε βόθρους που λειτουργούν άριστα, που έχουν μία διαστασιολόγηση και κατασκευή άριστη και που συνοδεύονται με μία σωστή συντήρηση.

                Επιπλέον, πρέπει να σημειώσουμε ότι το εξερχόμενο από το βόθρο υλικό, παρ’ ότι έχει μία μικρότατη οργανική συγκέντρωση ουσιών, βρίσκεται σε συνθήκες υψηλής σήψης, χειρότερης απ’ ό,τι ήταν πριν μπει στο βόθρο. Γι’ αυτό το λόγο, σε πολύ μικρό διάστημα απορροφά μεγάλες ποσότητες οξυγόνου, με καταστροφικά αποτελέσματα για τη ζωική και φυτική ζωή του υδάτινου αποδέκτη.

                Οι δυσάρεστες και επιθετικές οσμές που παρατηρούνται στον υποδοχέα εκβολής είναι, φυσικά, αποτέλεσμα των υψηλών συνθηκών σήψης που βρίσκονται τα εξερχόμενα λύματα απ’ το σηπτικό βόθρο (υδρόθειο, που βρωμάει).

                Είναι προφανές, λοιπόν, ότι το επεξεργαζόμενο  υλικό σε έναν σηπτικό βόθρο δεν μπορεί να απορριφθεί στη θάλασσα ή σε ποτάμι χωρίς δευτερογενή επεξεργασία.

                Τόσο η ευρωπαϊκή όσο και η αμερικάνικη νομοθεσία το απαγορεύουν αυστηρά.

Διαστάσεις των σηπτικών βόθρων

                Οι διαστάσεις θα πρέπει να υπολογίζονται με βάση ελάχιστες ανάγκες εξυπηρέτησης 300 λιτ./άτομο. Σ’ αυτή την περίπτωση ο βόθρος χρειάζεται άδειασμα από την ιλύ μία φορά τον χρόνο.

                Οι αμερικάνικες οδηγίες προβλέπουν όγκους δεξαμενών πιο μεγάλους, ώστε να χρειάζεται ν’ αδειάζει η ιλύς κάθε 3,5 χρόνια. Θεωρούν ελάχιστο όγκο 3.000 λίγρα.

Δευτερογενής επεξεργασία. Υπεδάφια στάλαξη

                Τα λύματα που εξέρχονται από τον σηπτικό βόθρο οδηγούνται μέσα σε στραγγιστήριους σωλήνες περίπου 30 εκ. κάτω από το έδαφος, όπου διανέμονται σε απορροφητική τάφρο.

                Η μέθοδος αυτή είναι πραγματοποιήσιμη σε διαπερατά εδάφη.

Το πάνω μέρος του χαλικιού, πριν ρίξουμε το νωπό χώμα θα πρέπει να καλυφθεί με χαρτί ή χόρτο, ώστε να μη βουλώσουν οι δίοδοι που δημιουργεί το χαλίκι.

                Η υπεδάφιος αυτή επεξεργασία των λυμάτων συνίσταται στη βαθμιαία απορρόφηση και βιολογική πτώση, όπου λειτουργεί ένας πολύπλοκος και ισχυρός βιολογικός μηχανισμός καθαρισμού.

                Έτσι, τα λύματα φθάνουν στον υδροφόρο ορίζονται καθαρά. Προβλήματα μπορεί να δημιουργηθούν ορισμένες φορές από το άζωτο, που νιτροποιείται και φθάνει στον υδροφόρο ορίζοντα.

                Το πρόβλημα της δευτερογενούς αυτής επεξεργασίας βρίσκεται στη διαθεσιμότητα ή όχι επαρκούς οικοπέδου για τους υπεδάφιους σωλήνες. Έχει υπολογιστεί ότι χρειάζονται 8-10 μ./άρομο σωλήνες. Με τη λειτουργία 2-3 τάφρων ή περιμετρικής εγκατάστασης, μπορεί να περιοριστεί σημαντικά η έκταση του οικοπέδου.

                Άλλος τρόπος δευτερογενούς επεξεργασίας είναι η οξυγόνωση. Χρειάζονται, όμως, μηχανήματα για τον εμπλουτισμό των λυμάτων με οξυγόνο, ώστε να αναπτυχθεί η αναερόβιος ζύμωση.

                Η απορροή των λυμάτων από τον σηπτικό βόθρο σε απορροφητικό είναι ένα πρόβλημα που θα το δούμε στο επόμενο φύλλο, που θα μιλήσουμε για τους απορροφητικούς βόθρους.

Προσοχή: Στο άρθρο αυτό υπάρχουν σχήματα