Προς τους αναγνώστες

Φύλλο 19-20  Δεκέμβριος 1994- Ιανουάριος 1994

Προς τους αναγνώστες

-«Επιστρέφονται τα φύλλα της Εφημερίδας. Από πολλών ετών είμαστε μέλη άλλο συλλόγου. Κάθε προσπάθεια καλή» λέει το σημείωμα.

-«Δεν θέλουμε να μας ξαναστείλετε την εφημερίδα» λέει η φωνή.

-«Σύμφωνοι. Μπορείτε σας παρακαλώ, να μας πείτε το λόγο; Υπάρχει κάτι που σας ενοχλεί σ’ αυτά που γράφουμε; Κάπου διαφωνείτε; Μπορείτε να μας κάνετε ένα σχόλιο»;

-«Καλή είναι αλλά δεν θέλω να γίνω συνδρομητής».

-«Μήπως είναι οικονομικό το θέμα; Ξέρετε, κοστίζει μόνο 2.000 δρχ. το χρόνο».

-«Για μένα, κύριέ μου, και αυτά πολλά είναι. Η σύνταξή μου είναι τόσο μικρή που δε μας φθάνει ούτε να φάμε, που λέει ο λόγος».

-«Εάν είναι τόσο τραγικές οι οικονομικές σας συνθήκες και αν σας ενδιαφέρει η εφημερίδα, μπορούμε να σας τη στέλνουμε χωρίς να πληρώνετε. Εντάξει;»

-«Εντάξει, ευχαριστώ πολύ».

Άλλο τηλεφώνημα:

-«Εσείς βγάζετε μία εφημερίδα;».

-«Μάλιστα κύριε».

-«Δεν θέλω να μου την ξαναστείλετε».

-«Μάλιστα. Μπορείτε να μας πείτε το λόγο, παρακαλώ;».

-«Δεν έχω να σας πω κανένα λόγο, με το ζόρι θα με κάνετε συνδρομητή; Δεν θέλω, το καταλαβαίνετε;».

Και το τρίτο τηλεφώνημα:

-«Εκεί εφημερίδα «Πόρτο Ράφτη  το Λιμάνι της Μεσογαίας;».

-«Μάλιστα, κυρία μου».

-«Ακούστε σας παρακαλώ. Δεν θα θέλαμε να μας ξαναστείλετε άλλη φορά την εφημερίδα».

-«Δε σας ενδιαφέρουν τα προβλήματα του Πόρτο Ράφτη;»

-«Πως,  πως. Εμείς είμαστε από πολλά χρόνια εδώ».

-«Τότε γιατί δεν θέλετε την εφημερίδα;».

-«Να, ξέρετε, εμείς δεν την διαβάζουμε».

-«Δεν διαβάζετε γενικά ή μόνο αυτή την συγκεκριμένη εφημερίδα;».

-«Όχι, αλλά να, ο άνδρας μου της ρίχνει καμιά ματιά, κάπου-κάπου».

-«Τι λέει, πως τι βρίσκει;».

-«Καλή είναι».

-«Τότε γιατί δεν τη θέλετε;».

-«Πόσα θα πληρώσουμε;».

-«Δύο χιλιάδες δραχμές το χρόνο».

-«πω, πω. Πολλά είναι. Να, ξέρετε έχουμε έξοδα, φτιάχνουμε και το σπίτι τώρα…».

                Αυτές είναι οι πιο χαρακτηριστικές αντιδράσεις από εκείνους τους λίγους που μας επιστρέφουν την εφημερίδα σε σχέση με τις 10.000 περίπου που στέλνουμε.

                Δεν θέλουμε σ’ αυτό το σημείωμα να ευχαριστήσουμε τα χιλιάδες ειλικρινά συγχαρητήρια που φθάσανε αυτά τα δύο χρόνια στη σύνταξη. Θέλουμε να σχολιάσουμε τ’ αρνητικά.

1.- Στην ομάδα των συμπολιτών μας που μας την επιστρέφουν επειδή ανήκαν σε άλλο σύλλογο, έχουμε δύο λόγια μόνο.

                Η εφημερίδα αυτή ΔΕΝ είναι δελτίο του Εξωραϊστικού Συλλόγου Πανοράματος που είχε την τιμή να πάρει την πρωτοβουλία για την έκδοσή της. Διαπραγματεύεται προβλήματα που αφορούν όλους τους Πορτοραφτιώτες και απευθύνεται σε όλους τους πολίτες της περιοχής. ΔΕΝ ΠΡΟΒΑΛΛΕΙ το Σύλλογό μας και αυτό μπορεί να το διαπιστώσει οποιοσδήποτε, επειδή πιστεύει ότι το Πόρτο Ράφτη δεν είναι υπόθεση ενός συλλόγου αλλά ΟΛΩΝ των συλλόγων και όλων των πολιτών που δεν ανήκουν σε συλλόγους και αυτοί είναι οι περισσότεροι.

                Μέσα απ’ αυτή την εφημερίδα μπορούν, χωρίς λογοκρισία, να εκφραστούν όλοι επειδή χρειαζόμαστε τις ιδέες και τη συμμετοχή ΟΛΩΝ.

                Το έχουμε γράψει πολλές φορές, ότι οι στήλες της εφημερίδας είναι ανοιχτές σε όλους τους συλλόγους. Η συντακτική επιτροπή, αυτή τη στιγμή (και είναι πάντα ανοιχτή), αποτελείται από άτομα που μένουν σε διαφορετικές γειτονιές του Πόρτο Ράφτη κι όχι μόνο στο Πανόραμα.

                Η έκδοση μιας μηνιαίας οκτασέλιδης χρωματιστής εφημερίδας που εκδίδεται δύο χρόνια τώρα από ανθρώπους που δουλεύουν τελείως αφιλοκερδώς και που στέλνεται σε 10.000 σπίτια, ΔΕΝ είναι ΜΟΝΟ μία «ΚΑΛΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ», όπως λένε οι φίλοι μας, ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΑΘΛΟΣ.

                Αυτή, όμως, η γενική αδιαφορία σε ό,τι συμβαίνει γύρω μας εκτός απ’ το… σπιτάκι μας είναι σημείο των καιρών. Και το πιο σημαντικό. Οι αναγνώστες αυτής της κατηγορίας υποστήριζαν ότι επειδή ανήκουν σε άλλο σύλλογο ΔΕΝ θέλουν να διαβάζουν αυτή την εφημερίδα!  Προς Θεού, αγαπητοί φίλοι. Είναι δυνατόν με τέτοια νοοτροπία να αναπτύξουμε δεσμούς φιλίας και αλληλεγγύης, ενότητας και κοινού αγώνα για ένα καλύτερο Πόρτο Ράφτη; Δεν διαπιστώσατε στον προεκλογικό αγώνα ποιος είναι ο αντίπαλός μας; Στην περιοχή μας βγαίνουν δύο εφημερίδες. Η «φωνή του ΠΟΡΤΟ ΡΑΦΤΗ» και η δική μας. Αυτές οι δύο εφημερίδες και άλλες αν βγουν θα πρέπει να κριτικάρονται και να σχολιάζονται. Θα πρέπει να έχουν τη συμπαράσταση και τη βοήθεια όλων μας,  διότι μία περιοχή  χωρίς έντυπα μέσα, χωρίς επικοινωνία και διαπάλη ιδεών, δεν μπορεί να αποκτήσει την κοινωνική της ταυτότητα.

2.- Στην ομάδα των ανθρώπων που μας προσάπτουν την κατηγορία της αποστολής της εφημερίδας, χωρίς τη σύμφωνη γνώμη τους, θα θέλαμε να τους πούμε μόνο δύο κουβέντες:

                Κατανοούμε τις διαφορετικές αντιδράσεις των ανθρώπων σε κάτι που παίρνουν

                Άλλοι χαίρονται και το θεωρούν κολακευτικό. Άλλοι αντιδρούν με μία ενστικτώδη αμυντική κίνηση και το κοιτάζουν με καχυποψία. Πιστέψτε μας, όμως, αγαπητοί φίλοι. Δεν μπορούσαμε να κάνουμε διαφορετικά. Δεν μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε με 10.000 ανθρώπους και να πούμε: «Μας συγχωρείτε, μπορούμε να σας στείλουμε δωρεάν μία εφημερίδα;».

3.- Όσο για εκείνους που χτίζουν ή βελτιώνουν τα σπίτια τους και αδυνατούν να δώσουν τη συνδρομή των 2.000 δρχ., ΚΑΝΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ. Κάποιοι φίλοι μας κατηγορούν που στέλνουμε ανθρώπους για να εισπράξουμε τη συνδρομή.

                Νομίζουμε ότι είναι ένας καλός τρόπος και μία επαφή με τους αναγνώστες. Σήμερα ο «Πελάτης» έχει ανάγκη από επίσκεψη, από ενημέρωση. Δύσκολα έρχεται στο «μαγαζί». Δύσκολα πάει να στηθεί στην ουρά της Τράπεζας. Σου ζητάει να βρεις εσύ τρόπο για να εισπράξεις τη συνδρομή. ΠΟΥ ΤΟ ΚΑΚΟ σε αυτό τη στιγμή που η εφημερίδα διανέμεται δωρεάν. Και κάτι τελευταίο. Τόσο τα μέλη του Συλλόγου όσο και οι απλοί αναγνώστες, όλοι πληρώνουν την ίδια συνδρομή. Δύο χιλιάδες δραχμές το χρόνο. Είναι ένα μικρό ποσό που δεν θα φτωχύνει το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Θα αποτελέσει, όμως, μία μεγάλη ΠΡΟΣΦΟΡΑ στην υπόθεση για ένα καλύτερο Πόρτο Ράφτη, όπου θα αποφασίζουν για τον εαυτό τους οι κάτοικοι και οι οικιστές του. ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΣΙΓΟΥΡΟΙ. Οι τελευταίες δημοτικές εκλογές ήταν η αρχή μιας νέας πορείας.

Καλές γιορτές και να’στε καλά.

Η ελευθερία της εργασίας και η συνταξιοδότηση

                Η προβληματική που ακολουθεί  είναι αποτέλεσμα σκέψεων και συλλογισμών που μου γεννήθηκαν τα δύο τελευταία χρόνια που βγαίνει αυτή η εφημερίδα. Οι παρέες μου, οι συνεργασίες και οι συζητήσεις με συνταξιούχους αποτέλεσαν το ερέθισμα αυτού του άρθρου. Ιδίως σε περιοχές  δεύτερης  κατοικίας, παρατηρεί κανείς, μεγάλο πληθυσμό «απόμαχων» της εργασίας, που διαθέτουν δυναμισμό και όρεξη για να «κάνουν κάτι». Δεν μιλούμε, φυσικά, για νέους συνταξιούχους, κυρίως γυναίκες, που αισθάνονται σαν «θηρία σε κλουβί».

                Κατά τη γνώμη μου, κανένας δεν θα έπρεπε να συνταξιοδοτείται υποχρεωτικά. Ούτε στα πενήντα πέντε του χρόνια ούτε στα εξήντα πέντε του, πιστεύω, ότι όλοι οι άνθρωποι που πρέπει να εργάζονται, εφόσον το επιθυμούν, έχουν τη δύναμη και τις ικανότητες, είναι υγιείς και δημιουργικοί. Οι καλλιτέχνες, οι συγγραφείς, οι μουσικοί, οι ποιητές, δεν πάνε σε σύνταξη, δουλεύουν μέχρι τα πρόθυρα του θανάτου. Ο Γκαίτε, ο Βέρντι, ο Τολστόι, ο Πικάσο, ο Ντε Γκολ, δεν πήγαν σε σύνταξη. Δεν πήγε ο Τσαρούχης, δεν σκέφτεται, φυσικά να πάει ο Θεοδωράκης, ο Παπανδρέου ή ο Καραμανλής. Πολλοί φιλόσοφοι πεθάνανε με την πένα στο χέρι ξεπερνώντας τα ενενήντα τους χρόνια. (Όπως και οι ψυχαναλυτές).

                Η σύνταξη μπήκε στη ζωή των ανθρώπων όταν ο μέσος όρος ηλικίας των ανδρών ήταν γύρω στα σαράντα και των γυναικών ακόμα μικρότερη. Όταν οι συνθήκες εργασίας ήταν πολύ πιο δύσκολες και η δουλειά πιο βαριά. Όταν οι ηλικιωμένοι άνθρωποι, οι άρρωστοι και οι ανήμποροι δεν διέθεταν κανένα μέσον για να ζήσουν.

                Σήμερα, όμως, ο μέσος όρος ζωής των ανθρώπων άλλαξε. Των γυναικών ξεπέρασε τα ογδόντα χρόνια και των ανδρών τα εβδομήντα τρία. Οι όροι αντιστράφηκαν, οι γυναίκες ζουν περισσότερο από τους άνδρες.

                Πέρασε η εποχή που η γυναίκα γερνούσε στα τριάντα της, εξαντλημένη απ’ τα πολλά παιδιά που γεννούσε και απ’ τη σκληρή δουλειά που έκανε.

                Σήμερα τόσο οι γυναίκες όσο και οι άνδρες μπορούν να διατηρούν, εάν οι ίδιοι το θέλουν, ένα σώμα νεότητας μέχρι τα εξήντα τους και παραπάνω.

                Η κοινωνία μας, όμως, λειτουργεί με απάνθρωπους μηχανισμούς. Αφήνει τους νέους εκτός αγοράς εργασίας μέχρι τα είκοσι πέντε τους χρόνια (θα είναι τυχεροί όσοι μετά βρουν δουλειά), δημιουργώντας έτσι μία τεράστια ανεργία νεότητας. Ταυτόχρονα διώχνει τους ηλικιωμένους απ’ την εργασία τους αδιαφορώντας εάν διατηρούν ακόμα ακμαίες τις δυνάμεις τους.

                Με αυτόν τον τρόπο, στις σημερινές Ευρωπαϊκές Χώρες, αλλά και στην Αμερική και στην Ιαπωνία, παρατηρούμε το εξής παράδοξο φαινόμενο. Ένα άτομο δουλεύει με εντατικούς ρυθμούς τόσο έξω στην κοινωνία, αλλά και μέσα στο σπίτι με τα παιδιά, ένα ηλικιακό διάνυσμα από τα τριάντα μέχρι τα πενήντα πέντε του χρόνια. Δηλαδή, ένα 40% του πληθυσμού παράγει εισόδημα για να συντηρείται το άλλο 60%.

                Δεν μπορεί μία κοινωνία να προοδεύσει και να δημιουργήσει εκείνα τα πνευματικά και υλικά αγαθά που θα έδιναν τη δυνατότητα στα μέλη της να ζήσουν ισότιμα και δίκαια όταν δεν χρησιμοποιεί το 60% του ανθρώπινου δυναμικού της.

                Η πολιτεία θα έπρεπε να μπορούσε να εξασφαλίσει γενική υποχρεωτική παιδεία σε ΟΛΟΥΣ μέχρι τα δέκα οκτώ τους χρόνια. Κατόπιν κατά τη διάρκεια του Πανεπιστημίου θα έπρεπε να υπήρχαν οι δυνατότητες κάποιας εργασίας στους φοιτητές, που από  την μία πλευρά θα τους έδινε κάποιο μικρό εισόδημα για τα έξοδα των σπουδών τους, αλλά και από την άλλη θα τους εξοικείωνε με την εργασία δίδοντάς τους ερεθίσματα για μία ενεργητική σχέση, διδασκόντων και διδασκομένων για επαλήθευση της γνώσης που μεταδίδει το Πανεπιστήμιο.

                Στην αγορά εργασίας οι εργαζόμενοι όταν φθάνουν σε κάποια ηλικία, θα πρέπει να περνάνε σε πιο  ελαφρές δουλειές, με λιγότερες ώρες απασχόλησης, με περισσότερες διακοπές, με μικρότερες αποδοχές, αλλά και δεν θα πρέπει να φθάνουν ποτέ τις σημερινές συντάξεις πείνας. Ταυτόχρονα, όμως, θα πρέπει να διατηρούν τον βαθμό της υπηρεσίας τους και τον σεβασμό και την αξιοπρέπειά τους. Το πραγματικό πρόβλημα του σύγχρονου κόσμου είναι η επιστημονική και τεχνολογική ανάπτυξη.

                Ένας εργάτης, ένας υπάλληλος, ένας βιοτέχνης, ένας επιστήμονας, δεν γερνούν επειδή προσθέτουν κάποιο χρόνο παραπάνω στην ηλικία τους, αλλά επειδή οι εργασίακές τους σχέσεις είναι αλλοτριωτικές και τους καθιστούν παθητικά όντα. Δεν μπορούν να ανανεωθούν, δεν έχουν τη δυνατότητα να μελετήσουν καινούργια πράγματα, να εμβαθύνουν σ’ αυτά που κάνουν, να ξέρουν γιατί και για ποιόν τα κάνουν;

                Πολλοί, ακόμα και σήμερα, πιστεύουν ότι ο άνθρωπος έχει την ικανότητα της μάθησης μέχρι τα 20-25 χρόνια.

                Δεν είναι αλήθεια. Μπορούμε να μάθουμε και στα ογδόντα μας. Όπως όλα τα πράγματα στη φύση έτσι και εμείς δεν μένουμε ίδιοι, όπως ήμασταν. Η αύξηση του μέσου όρου ζωής έδωσε μεγαλύτερη διάρκεια και εναλλακτικότητα στις διάφορες στάσεις ζωής μας. Μαθαίνουμε περισσότερα πράγματα, ωριμάζουμε περισσότερο, αναπτύσσουμε καινούργια γούστα, ανακαλύπτουμε καινούργιες αγάπες, καινούργιες επιθυμίες. Σήμερα, μπορεί να συμβεί σε όλους μας αυτό που πιστεύαμε ότι ήταν προνόμιο μόνο των καλλιτεχνών. Μπορούμε, δηλαδή, σε οποιαδήποτε ηλικία να περάσουμε φάσεις ζωτικές, δημιουργικές. Να εκφράσουμε ιδέες, προφορικά ή γραπτά, που ποτέ δεν το φανταζόμασταν ότι μπορούσαμε να το κάνουμε.

                Μπορούμε να περάσουμε φάσεις ανανέωσης και αναγέννησης που μπορούν να μας εκπλήξουν . Αρκεί να μας δοθεί η ευκαιρία και να το θελήσουμε. Η εφημερίδα δημιουργήθηκε και γι’ αυτό το λόγο. Να ενεργοποιηθούν δημιουργικές πνευματικές και υλικές δυνάμεις, ανεξαρτήτως ηλικίας.

                Παρατηρείται σήμερα όχι μόνο στο Πόρτο Ράφτη, αλλά σε όλες τις περιοχές δεύτερης κατοικίας, μακριά από την πόλη, ένα παράδοξο φαινόμενο. Συνταξιούχοι, άνθρωποι που μια ζωή έκαναν μόνο πνευματική εργασία, τώρα που οι φυσικές τους δυνάμεις είναι λιγότερες, καταπιάνονται μόνο με χειρονακτική εργασία. Θα πρέπει να αντιμετωπίσουν αυτή την αντίφαση.

                Η χειρονακτική εργασία είναι σημαντική για την ενεργοποίηση της ζωτικής ενέργειας που ρέει στο σώμα μας. Ο άνθρωπος, όμως, δεν είναι μονόπλευρος. Στη ζωή μας αναπτύσσουμε  μόνο ένα ελάχιστο μέρος των ικανοτήτων μας και των δημιουργικών μας δυνατοτήτων. Αφήνουμε τον εαυτό μας να καταβάλλεται από την καθημερινότητα, από την παθητικότητα που επιβάλουν τα media, απ’ την συνήθεια, από την αδράνεια και τεμπελιά. Ξεχνάμε ότι  ο νους διατηρείται νέος μόνο όταν αντιμετωπίζει καινούργια προβλήματα, όταν καλλιεργείται, όταν δέχεται καινούργια ερεθίσματα, καινούργιες προκλήσεις.

Όλα αυτά για να μην  ξεχνάμε και πάλι ότι το πνεύμα δεν γερνάει.

Συμπεράσματα και προβληματισμοί

 Φύλλο 18   Νοέμβριος 1994

Συμπεράσματα και προβληματισμοί

                Τώρα ήρθε η ώρα του απολογισμού, του στοχασμού, των εκτιμήσεων και των συμπερασμάτων.

                Ο κ. Κατσίκης επανεκλέχθηκε δήμαρχος Μαρκοπούλου Μεσογαίας με άνετη πλειοψηφία 55,7% που πήρε από την πρώτη Κυριακή, του δημιουργεί μεγαλύτερες υποχρεώσεις και αυξημένες ευθύνες. Και απ’ αυτή τη στήλη επιθυμούμε να συγχαρούμε τον κ. Κατσίκη και να του ευχηθούμε στη δεύτερη τετραετία να διοικήσει με μεγαλύτερη σοφία αλλά και ισοτιμία και ισονομία.

                Αυτές οι εκλογές όμως ανέδειξαν στην περιοχή μας και έναν άλλο πρωταγωνιστή, τον Ανεξάρτητο Υπερκομματικό Συνδυασμό! Όπως γνωρίζουν όλοι, ο Συνδυασμός αυτός  ήτα τοπικός, ήταν Συνδυασμός του Πόρτο Ράφτη και απευθυνόταν ουσιαστικά στους πολίτες του Πόρτο Ράφτη.

                Οι 10 από τους 19 δημοτικούς συμβούλους που εκλέχθηκαν στο Δήμο Μαρκοπούλου πήραν λιγότερους από τους 307 ψήφους που έλαβε ο Ανεξάρτητος Υπερκομματικός Συνδυασμός και που δεν εξέλεξε κανέναν δημοτικό Σύμβουλο! Λείπανε άλλοι 18 βλέπετε! Αυτό θα πρέπει να το έχουν υπόψη όταν ψηφίζουν αυτοί οι κύριοι.

                Ο άδικος εκλογικός νόμος και όχι η λαϊκή εντολή τους εξέλεξε δημοτικούς συμβούλους.

                Στο Πόρτο Ράφτη, λοιπόν, που παρουσιάστηκε ο Ανεξάρτητος Συνδυασμός, πήρε την απόλυτη πλειοψηφία! Αυτό δεν θα πρέπει να το ξεχάσει ποτέ ο νεοεκλεγής δήμαρχος. Δεν θα πρέπει να ξεχάσει ότι μία ομάδα ερασιτεχνών της πολιτικής που παρουσιάστηκε λίγες μέρες πριν τις εκλογές, χωρίς οικονομικά μέσα (ξόδεψε 350.000 δρχ. , και θα ήταν ενδιαφέρον να μαθαίναμε πόσα ξόδεψαν οι αντίπαλοί μας), αποκλεισμένοι από το τοπικό ραδιόφωνο του δήμου, χωρίς τη δυνατότητα ανάρτησης ούτε ενός αεροπανό για να γνωστοποιήσουν την ύπαρξή τους (μόλις επιχειρήθηκε το κατεβάσανε αμέσως)! Παρόλα αυτά, τα έβαλε με τα θηρία. Το ΠΑΣΟΚ, τη Ν.Δ., τα υπόλοιπα μικρότερα κόμματα και τους νίκησε!! Αυτό είναι το πρώτο και ουσιαστικό συμπέρασμα για το Πόρτο Ράφτη. Δεν θα είναι  εύκολο να αποφασίζετε για το Πόρτο Ράφτη αγνοώντας αυτή την πραγματικότητα. Εάν έχετε ένα μίνιμουμ δημοκρατικής ευαισθησίας.

                Δεν πρόκειται για αποτελέσματα κάποιας γενικής συνέλευσης εκπολιτιστικού ή αθλητικού συλλόγου. Πρόκειται για επίσημα αποτελέσματα δημοτικών εκλογών κ. Κατσίκη. Και η πραγματικότητα είναι αμείλικτη. Στο Πόρτο Ράφτη, ακόμα, και στο μικρό αυτό εκλογικό σώμα είστε μειοψηφία!

                Αυτό δεν θα πρέπει ούτε εσείς ούτε εμείς να το ξεχάσουμε ποτέ. Γιατί, όμως, συνέβη αυτό; Μήπως επειδή ο Ανεξάρτητος Υπερκομματικός συνδυασμός διέθετε στελέχη πιο ικανά και πιο έξυπνα απ’ τους άλλους δύο συνδυασμούς του Μαρκόπουλου; Κάθε άλλο.

                Εάν συμφωνήσουμε ότι οι πολιτικοί σχηματισμοί που κρίνονται θετικά απ’ το εκλογικό σώμα δεν αποτελούν εγκεφαλικά κατασκευάσματα κάποιων, αλλά απαντούν σε κάποιες κοινωνικές ανάγκες, θα συμπεράνουμε ότι η επιτυχία του Ανεξάρτητου Υπερκομματικού Συνδυασμού εκφράζει την αδικία που αισθάνονται οι Πορτοραφτιώτες απ’ τη Διοίκηση του Δήμου. Δεν είναι μία γειτονιά του ενιαίου Δήμου το Πόρτο Ράφτη, όπως υποστηρίξατε προεκλογικά, όταν κατηγορούσατε τον Ανεξάρτητο Συνδυασμό για την κάθοδό του στις δημοτικές εκλογές κ. Κατσίκη. Αυτή είναι επιθυμία σας. Γι’ αυτό προσπαθείτε να του αφαιρέσετε και το όνομα. Είναι μία άλλη πραγματικότητα, μία άλλη πόλη. Διαφορετική απ’ το Μαρκόπουλο και από την σύνθεση του πληθυσμού της και απ’ τις ανάγκες της. Μπορείτε  να φανταστείτε όχι την επιτυχία αλλά έστω την ύπαρξη ενός συνδυασμού σε μια γειτονιά της πόλης του Μαρκόπουλου, δε θα ήταν ανοησία; Ακριβώς το ίδιο ανοησία είναι να θεωρεί κανείς το Πόρτο Ράφτη σαν γειτονιά του Δήμου.

                Άλλο συμπέρασμα. Με αυτές τις δημοτικές εκλογές κατέρευσε ένας μύθος που καλλιεργείτο από δεκαετίες. Ότι, δηλαδή, ήταν δυνατό ν’ αντιπροσωπευθεί το Πόρτο Ράφτη στο Δήμο από Πορτοραφτιώτες δημοτικούς συμβούλους που θα εκλέγονταν μέσα από τους συνδυασμούς του Μαρκόπουλου.

                Οι υποψήφιοι Πορτοραφτιώτες δημοτικοί σύμβουλοι τόσο στον συνδυασμό της Ανοδικής Πορείας όσο και στο συνδυασμό Μαρκόπουλο-Νέα Πνοή, καταψηφίστηκαν. Καταψηφίστηκαν και ταπεινώθηκαν ιδιαίτερα από τους πιο γνωστούς αγωνιστές των συλλόγων του Πόρτο Ράφτη, που σημαίνει ότι μέσα σ’ αυτούς τους συνδυασμούς δεν τους εμπιστεύονταν ούτε οι Πορτοραφτιώτες ούτε οι Μαρκοπουλιώτες. Ιδιαίτερα στο συνδυασμό της Ανοδικής Πορείας που συμμετείχαν οι πιο γνωστοί συνδικαλιστές των συλλόγων, η ηγεσία τους εξαπάτησε.

                Τελευταίο συμπέρασμα. Η εμπειρία του προεκλογικού αγώνα σφυρηλάτησε μία ανομοιογενή ομάδα και δημιούργησε  μία συλλογική αυτογνωσία και πεποίθηση ότι η κατεύθυνση είναι σωστή. Θα πρέπει να διορθωθούν τα λάθη, που σίγουρα κάναμε. Να αρθούν προκαταλήψεις που ενδεχομένως υπήρχαν. Να μείνει μακριά ο κομματισμός από την Ομάδα.

                Θα πρέπει να τιμήσουμε την εμπιστοσύνη που μας δείξανε οι ψηφοφόροι μας. Θα συνεχίσουμε τον αγώνα με βαθειά συνείδηση ότι το φορτίο της πρώτης δύναμης που μας δώσανε θα το σηκώσουμε με τη δική τους βοήθεια και συμπαράσταση. Η συμμετοχή όλων μας στα δρώμενα της περιοχής είναι απαραίτητη.

                Η πραγματικότητα στο Πόρτο Ράφτη έχει αλλάξει. Τίποτα δεν είναι όπως πριν. Σήμερα υπάρχει μία οργανωμένη δύναμη του πορτοραφτιώτικου λαού που θα πάει μέχρι τις επόμενες δημοτικές εκλογές.

                Εκείνοι που μας γνώρισαν κατά τη διάρκεια του προεκλογικού αγώνα αλλά και όλοι οι Πορτοραφτιώτες που έχουν σπίτι σ’ αυτό τον τόπο θα πρέπει να φέρουν όλοι τα εκλογικά τους δικαιώματα στο Δήμο Μαρκοπούλου.

                Μία πόλη δεν αποτελείται από κτίρια. Αποτελείται από ανθρώπους, από κατοικίες, μαγαζιά, δρόμους, πλατείες, χώρους αναψυχής, πράσινο, σημεία συνάντησης και επικοινωνίας. Οι άνθρωποι όμως θα πρέπει ν’ αποφασίζουν για τη μοίρα τους. Θα πρέπει να είναι ΠΟΛΙΤΕΣ της πόλης. Να έχουν, δηλαδή, πολιτικά δικαιώματα. Να ΨΗΦΙΖΟΥΝ, να ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ.  Δεν λύνει κανένα πρόβλημα μία ψήφος παραπάνω στο Γαλάτσι, στη Νέα Σμύρνη, στα Τρίκαλα ή στην Καλαμάτα. Όλοι μαζί όμως οι ψήφοι αυτοί μπορούν να φέρουν τα «πάνω» «κάτω» στο Πόρτο Ράφτη.

                Αυτή η περιοχή είναι όμορφη. Υποβαθμίζεται όμως συνεχώς. Φέτος η πλαζ στο Αυλάκι δεν πήρε τη γαλάζια σημαία που παραχωρεί η Ενωμένη Ευρώπη στις καθαρές θάλασσες!  Ήταν η πρώτη φορά που τους το αρνηθήκανε. Για να μην αποτελέσει την αρχή του τέλους της περιοχής χρειάζεται μία γενική αφύπνιση και κινητοποίηση ΟΛΩΝ των Πορτοραφτιωτών. Αυτή την αφύπνιση την παρατηρήσαμε στη διάρκεια του προεκλογικού αγώνα, όταν οι κάτοικοι και οι οικιστές μας πλησιάζανε για να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους και τη συμπάθειά τους προς τον Ανεξάρτητο Συνδυασμό. Τώρα ήλθε η στιγμή της ατομικής ευθύνης. Την υπόθεση του Πόρτο Ράφτη μπορούμε να την πάρουμε στα χέρια μας. Γρηγορείτε. Τώρα υπάρχει λόγος.

Δήμαρχος μειοψηφίας στο Πόρτο Ράφτη.  Ο Ανεξάρτητος Υπερκομματικός Συνδυασμός με απόλυτη πλειοψηφία.

                Η αθεμελίωτη και υπονομευτική πληροφορία ότι ο Συνδυασμός ήταν του ΚΚΕ που δόθηκε στις απογευματινές Εφημερίδες του Σαββάτου 15-10-1994 (!) από τη συνεργαζόμενη με το Υπουργείο Εσωτερικών Εταιρεία ΔΕΛΤΑ Πληροφορική, ίσως στέρησε απ’ τον πορτοραφτιώτικο λαό την αντιπροσώπευσή του, για πρώτη φορά στην ιστορία του, στο δημοτικό συμβούλιο του δήμου.

                Οι εκλογές ανήκουν πια στο παρελθόν. Μακριά από την προεκλογική και την άμεσα μετεκλογική φόρτιση των ημερών μπορούμε να δούμε τα πράγματα πιο ψύχραιμα και πιο αντικειμενικά.

                Στο δήμο Μαρκοπούλου Μεσογαίας έδωσαν τη μάχη των εκλογών της 16^ης  Οκτωβρίου τρεις συνδυασμοί. Η Ανοδική Πορεία με επικεφαλής τον επανεκλεγέντα δήμαρχο κ. Κατσίκη, που επίσημα υποστηρίχθηκε από το ΠΑΣΟΚ, τον Συνασπισμό και την Πολιτική Άνοιξη. Την Νέα Πνοή με επικεφαλής τον κ. Καβασακάλη που υποστηρίχθηκε από τη Νέα Δημοκρατία και τον Ανεξάρτητο Υπερκομματικό Συνδυασμό Πόρτο Ράφτη με επικεφαλής τον κ. Διονύση Κλαδάκη που δεν υποστηρίχθηκε από κανένα κομματικό σχηματισμό. Ήταν, δηλαδή, εκείνο που λέμε πραγματικά Ανεξάρτητος και σπάνιος για τα ελληνικά δεδομένα Συνδυασμός. Η «ρετσινιά» ότι ο συνδυασμός υποστηριζόταν από το ΚΚΕ και που είδε το φως της δημοσιότητας σε κάποιες απογευματινές Εφημερίδες το Σάββατο 15 Οκτωβρίου (κοίτα τι σύμπτωση, για να μη μπορεί ο Συνδυασμός να αντιδράσει) ήταν πληροφορία στις Εφημερίδες που δόθηκε απ’ την συνεργάτιδα Εταιρεία του Υπουργείου Εσωτερικών ΔΕΛΤΑ Πληροφορική η οποία πήρε την πληροφορία από ΚΑΠΟΙΑ πηγή που ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να αποκαλύψει!!

                Τους συνδυασμούς που υποστήριξε επίσημα το ΚΚΕ τους δημοσίευσε ο Ριζοσπάστης το Σάββατο 8/10 και την Κυριακή 9/10. Αφού ο Ανεξάρτητος Υπερκομματικός Συνδυασμός Πόρτο Ράφτη δεν αναφερόταν στην Εφημερίδα, σημαίνει, είπε το ΚΚΕ, ότι δεν υποστηρίχθηκε από το Κόμμα.  Ποιος έδωσε τότε την ψεύτικη πληροφορία στη ΔΕΛΤΑ Πληροφορική που τη διοχέτευσε, χωρίς να την ελέγξει, τον ελληνικό τύπο;

                Ποιον συνέφερε πολιτικά να παρουσιαστεί στην κοινή γνώμη ο Ανεξάρτητος Υπερκομματικός Συνδυασμός με συρρικνωμένη την επιρροή του υποστηριζόμενος μόνο από ένα μικρό Κόμμα; Όχι φυσικά το ίδιο.

                Ποιοι, με επιρροή και κύρος (επειδή δεν νομίζουμε ότι η Δέλτα Πληροφορική, μια τεράστια Εταιρεία θα διοχέτευε πληροφορίες απ’ τον τυχόντα πολίτη), είχαν κέρδος από τη δημοσίευση βλαπτικών υπονομευτικών και ψεύτικων ειδήσεων, κατά του Ανεξάρτητου Υπερκομματικού Συνδυασμού; Ίσως το εξώδικο εναντίον της ΔΕΛΤΑ  Πληροφορικής που έκανε ο Συνδυασμός ν’ ανοίξει το δρόμο για τη διαλεύκανση αυτού του βρώμικου παιχνιδιού που θυμίζει αμαρτωλές εποχές που νομίζαμε ότι δεν είχαν γυρισμό. Ίσως η οδός της δικαιοσύνης να συνετίσει μερικούς, να φρενάρει την αλαζονεία της μονοπώλησης της πληροφόρησης, να επιφέρει ράπισμα στην αυθαιρεσία και τον παλαιοκομματισμό να ενθαρρύνει και ν’ απελευθερώσει ζωντανές δυνάμεις της κοινωνίας μας για συμμετοχές των πολιτών σε τοπικές κοινότητες που δεν θα πηγάζουν από το «συμβόλαιο» πίστης που υπέγραψαν με τα κόμματά τους αλλά απ’ την ανάγκη και κριτική στάση επίλυσης των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν.

                Πιστεύουμε ότι η ύποπτη αυτή πρόκληση την τελευταία στιγμή, απέτρεψε τουλάχιστον 18 ψηφοφόρους που είχε ανάγκη ο Ανεξάρτητος Υπερκομματικός Συνδυασμός για να εκλέξει δημοτικό σύμβουλο και στέρησε την αυτόνομη και γνήσια φωνή του Πορτοραφτιώτικου Λαού στην τοπική κοινωνία του Δήμου Μαρκοπούλου.

                Παρόλα αυτά, και άλλα, που δημοσιεύονται σε άλλες στήλες της εφημερίδας, ο Ανεξάρτητος Υπερκομματικός Συνδυασμός  Πόρτο Ράφτη πήγε πολύ καλά. Θα πρέπει να τον μετρήσουμε στον τόπο που παρουσιάστηκε και όχι σε ολόκληρο το Δήμο, όπως κάνουν οι διάφοροι αναλυτές του ημερήσιου τύπου που δεν γνωρίζουν τις ιδιαιτερότητες της περιοχής. Εάν κάποιος από περιέργεια θελήσει να τον μετρήσει σε ολόκληρο το δήμο διαπιστώνει ότι ο Ανεξάρτητος Υπερκομματικός Συνδυασμός συγκέντρωσε το 51,2% των έγκυρων ψηφοδελτίων ολόκληρου του εκλογικού σώματος. Σε οποιαδήποτε χώρα της Ευρώπης ένας συνδυασμός που πετυχαίνει πάνω από 5% στις εκλογές εκλέγει αντιπροσώπους. Στη χώρα μας όμως, ο εκλογικός νόμος αφαιρεί αυτό το δικαίωμα.

                Ο Συνδυασμός του Πόρτο Ράφτη συγκέντρωσε 307 ψήφους. Ψάξαμε, διερευνήσαμε, ελέγξαμε και μετρήσαμε πολλές φορές τους εγγεγραμμένους Πορτοραφτιώτες στους εκλογικούς καταλόγους του Δήμου Μαρκοπούλου. Η Εμμονή του δήμου να μην γράφει σε όλους τους Πορτοραφτιώτες δίπλα απ’ τη διεύθυνση, την περιοχή του Πόρτο Ράφτη που διαμένουν δυσχεραίνει τον εντοπισμό των δημοτών και δημιουργεί σύγχυση άνευ προηγουμένου. Οι δικές μας καταμετρήσεις βρήκανε εγγεγραμμένους Πορτοραφτιώτες στους εκλογικούς καταλόγους 700 άτομα. Πιστεύουμε ότι είναι λιγότεροι, όχι περισσότεροι. Τολμήσαμε και πετύχαμε. Εδώ θα πούμε και μία αλήθεια που δεν θέλαμε να τη πιστεύουμε πριν από τις εκλογές. Γνωρίζαμε ότι οι ψηφοφόροι του Πόρτο Ράφτη  ήταν τόσο λίγοι όπως το γνωριζανε και το γνωρίζουνε και ο κ. Κατσίκης και ο κ. Καβασακάλης. Όλοι, όμως, πιστεύανε ότι η δημαρχία θα παιζότανε για λίγους ψήφους. Ο κ. Κατσίκης πόνταρε τα πάντα στην πρώτη Κυριακή. Το ήξερε ότι εάν δεν έβγαινε με την πρώτη θα ήταν δύσκολα στη δεύτερη. Γιατί θ’ αποφασίζανε οι λίγοι Πορτοραφτιώτες που δεν ήθελε να τους υποσχεθεί τίποτα. Απ’ εδώ ξεκινούσε η οργή του εναντίον του Ανεξάρτητου Υπερκομματικού Συνδυασμού.

                Εάν, όμως, στη σκέψη μας κατά τη διάρκεια των συζητήσεων για τη δημιουργία του Ανεξάρτητου Υπερκομματικού Συνδυασμού κυριαρχούσε το μικρό ποσοστό των ψηφοφόρων του Πόρτο Ράφτη ήταν σίγουρο ότι ο Συνδυασμός δεν θα γινόταν. Αυτό όμως, όπως δείξανε τα θετικά αποτελέσματα των εκλογών, θα ήταν μεγάλο λάθος.

                Είμαστε έτοιμοι να αναθεωρήσουμε τους συλλογισμούς που ακολουθούν εάν ο δήμος Μαρκοπούλου μας δηλώσει επίσημα και μας αποδείξει ότι οι ψηφοφόροι του Πόρτο Ράφτη είναι περισσότεροι. Δυστυχώς, δεν είναι, και αυτό είναι το κεφαλαιώδες ζήτημα που βγήκε απ’ αυτές τις εκλογές. Σε μία περιοχή με 4.000 επίσημους μόνιμους κατοίκους, (όσους οι Σπέτσες) με 20.000-30.000 τα παρασκευοσαββατοκύριακα και με 70.000-80.000 το Καλοκαίρι αποφασίζουν για τις τύχες τους, για τις περιουσίες τους, για το μέλλον τους, 700 άνθρωποι της περιοχής!!!

                Εάν σκεφθεί κανείς ότι απ’ αυτούς τους 700 πολίτες μία μεγάλη μερίδα είναι Μαρκοπουλιώτες επαγγελματίες με τις οικογένειές τους με ρίζες και δεσμούς αίματος με το Μαρκόπουλο, γίνονται κατανοητά τα αμέτρητα άλυτα προβλήματα και η εκμετάλλευση της περιοχής απ’ το Δήμο Μαρκοπούλου.

                Με αυτά, λοιπόν,  τα δεδομένα τα’ αποτελέσματα των δημοτικών εκλογών στο Πόρτο Ράφτη έχουν ως εξής:

                Εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους περίπου 700. Η αποχή, τα λευκά και τα άκυρα στο Δήμο Μαρκοπούλου Μεσογαίας ανέρχονται στο 14,4%  ήτοι 101 έγκυρα ψηφοδέλτια 599. Απ’ αυτές έλαβε ο Ανεξάρτητος Υπερκομματικός Συνδυασμός 307, ήτοι ΠΟΣΟΣΤΟ 51,2% ΑΠΟΛΥΤΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ. Τους υπόλοιπους 292 τους μοιράστηκαν οι συνδυασμοί του κ. Κατσίκη και του κ. Καβασακάλη. Για να δούμε το πώς έγινε η κατανομή θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας τα παρακάτω.

                Ο κ. Καβασακάλης όσον αφορά αυτή την περιοχή σε ορισμένα θέματα ήταν πιο θετικός απ’ τον κ. Κατσίκη (τουλάχιστον στα λόγια, θα δούμε εάν προωθηθούν στην πράξη όντας μειοψηφία).

Α) Για το όνομα της περιοχής ο κ. Καβασακάλης πήρε σωστή θέση και δήλωσε ότι εάν εκλεγόταν δήμαρχος θα ψήφιζε την ονομασία ΠΟΡΤΟ ΡΑΦΤΗ το λιμάνι της Μεσογαίας που απηχεί τη θέληση όλων των Πορτοραφτιωτών.

                Β) Για το αίτημα των ενοριών ο κ. Καβασακάλης είχε δεσμευθεί να μην αντισταθεί, απεναντίας να προωθήσει τη δημιουργία τριών ενοριών στο Πόρτο Ράφτη.

                Γ) Για το πρόβλημα των εσόδων απ’ το Πόρτο Ράφτη ο κ. Καβασακάλης είχε υποσχεθεί ότι θα έκαμε ξεχωριστό ισολογισμό εσόδων και εξόδων για Πόρτο Ράφτη και Μαρκόπουλο.

                Σε κανένα απ’ αυτά τα βασικά αιτήματα των Πορτοραφτιωτών δεν δεσμεύτηκε ο κ. Κατσίκης.

                Εάν παραδεχθούμε ότι ο Ελληνικός λαός διαθέτει ένα μίνιμουμ πολιτικού κριτηρίου καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι ο κ. Κατσίκης στο Πόρτο Ράφτη πήρε λιγότερες ψήφους απ’ τον κ. Καβασακάλη. Αυτή την άποψη την ενισχύουν και τα μαθηματικά και την κάνουν θέση. Εξηγούμαστε:

                Και στους δύο συνδυασμούς του Μαρκόπουλου υπήρχαν υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι απ’ το Πόρτο Ράφτη. Δεν μιλάμε για Μαρκοπουλιώτες υποψήφιους που μένουν στο Πόρτο Ράφτη επειδή αυτοί παίρνουν ψήφους απ’ τα σόγια του Μαρκόπουλου. Μιλάμε για «ξενούρες» όπως ο κ. Κωλέτσης ή ο κ. Νικοτσάρας, κλπ. Στο συνδυασμό του κ. Κατσίκη ο πρώτος Πορτοραφτιώτης υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος πήρε 79 σταυρούς ενώ σ’ εκείνο του κ. Καβασακάλη  πήρε 196, ενώ ο δεύτερος πήρε 64 και 179 αντίστοιχα, δηλαδή, πάνω απ’ τους διπλάσιους!!  Δεν υποστηρίζουμε ότι ο κ. καβασακάλης πήρε τους διπλάσιους ψήφους απ’ τον κ. Κατσικη στο Πόρτο Ράφτη χωρίς να αποκλείεται ακόμα και αυτό.

                Αβίαστα, όμως, από τα παραπάνω βγαίνει το συμπέρασμα ότι στο Πόρτο Ράφτη ο συνδυασμός του κ. Καβασακάλη  πλειοψήφησε του κ. Κατσίκη. Μην ξεχνάμε τέλος, ότι ο κ. Καβασακάλης είχε μία θητεία στους συλλόγους του Πόρτο Ράφτη, έχει σπίτι στο Πόρτο Ράφτη. Αυτά μετράνε στις δημοτικές εκλογές.

                Η πραγματικότητα για τον επανεκλεγέντα δήμαρχο, που του ευχόμαστε με όλη μας την καρδιά να πετύχει στο έργο του, είναι πικρή για την περιοχή του Πόρτο Ράφτη. Είναι τρίτη δύναμη. Ο Ανεξάρτητος Υπερκομματικός Συνδυασμός είναι πρώτη με απόλυτη πλειοψηφία. Και αυτό κανείς συνετός πολιτικός δεν μπορεί να μην το λάβει υπόψη του. Έχει δώσει το στίγμα του.

 Οι 307 ψήφοι αποτελούν μία παρακαταθήκη. Θα συνεχίσουμε τον αγώνα και θα τιμήσουμε την εμπιστοσύνη που μας δώσανε. Και άλλοι πολλοί θα μεταφέρουν τα εκλογικά τους δικαιώματα. Μα το δήλωσαν κατά τη διάρκεια του προεκλογικού αγώνα. Παρατηρούσαμε μία αφύπνιση και μία ενοχή στον κόσμο που πλησίαζε και δεν μπορούσε να ψηφίσει τον Ανεξάρτητο Συνδυασμό επειδή δεν είχε μεταφέρει τα εκλογικά του δικαιώματα. Την άλλη φορά θα είμαστε πολλοί περισσότεροι, μας λέγανε, θα το δείτε. Ίσως άρχισε μία καινούργια εποχή για το Πόρτο Ράφτη.

Τα κόμματα, οι δημοτικές εκλογές και ο ανεξάρτητος υπερκομματικός συνδυασμός του Πόρτο Ράφτη

Φύλλο 17   Οκτώβριος 1994

Τα κόμματα, οι δημοτικές εκλογές και ο ανεξάρτητος υπερκομματικός συνδυασμός του Πόρτο Ράφτη.

                Απομένουν λίγες μέρες απ’ τις δημοτικές εκλογές της 16^ης  Οκτωβρίου και μας πληροφορούν ότι με τη συνεργασία, λέει, 14 ελληνικών και ξένων πανεπιστημίων, ανακαλύφθηκαν δύο νέοι ρύποι στο νέφος της Αθήνας που είναι καρκινογόνοι, και ανήκουν στην οικογένεια των αρωματικών (!!!) υδρογονανθράκων. Αντί, δηλαδή, να διώξουμε το νέφος, αυτό γίνεται πιο πλούσιο και πιο απειλητικό!

                Και εν τούτοις. Οι ανθρωπιστικές επιστήμες και η τεχνολογία αναπτύσσονται, οι γνώσεις στους ανθρώπους πολλαπλασιάζονται, η επιστήμη της Πολεοδομίας διευρύνεται και ταυτόχρονα οι μεγάλες (αλλά και οι μικρότερες) πόλεις μολύνονται,  η κυκλοφοριακή συμφόρηση εντείνεται, η φύση καταστρέφεται, τα νερά λιγοστεύουν και υποβαθμίζονται. Η πόλη πνέει τα λοίσθια. Ο κόσμος αντιλαμβάνεται την απειλή και δραπετεύει. Μεταναστεύει στις ακτές και κτίζει νέες πόλεις αλλά με τα ίδια υλικά, την ίδια νοοτροπία, την ίδια πολιτική.

                Τις μέρες αυτές τα κόμματα προσπαθούν να μας πείσουν ότι θα κάνουν άλλα πράγματα στην τετραετία που έρχεται, γι’ αυτό μας καλούν να τα ξαναψηφίσουμε. Οι δύο συνδυασμοί  στο δήμο Μαρκόπουλου ορκίζονται ότι το Πόρτο Ράφτη θα το προσέξουν ιδιαίτερα και θα κάνουν τη ζωή μας καλύτερη. Εμείς οι Πορτοραφτιώτες αισθανθήκαμε την ανάγκη να εξασκήσουμε ένα απ’ τα πιο σημαντικά μας δικαιώματα που απορρέουν απ’ το Σύνταγμα, του ΕΚΛΕΓΕΣΘΑΙ.

                Ο Αριστοτέλης καταδίκαζε αυστηρά τον πολίτη που δεν ασχολείτο με τα κοινά. Θα είναι αρνητικό ή θετικό για το δήμο μας μία αντιπροσώπευση του Πόρτο Ράφτη στο δημοτικό συμβούλιο; Η Δημοκρατία φτωχαίνει ή εμπλουτίζεται με την παρουσία και άλλων φωνών που θα παίρνουν μέρος στο δημοκρατικό διάλογο και στη διαπάλη των ιδεών;

                Δεν αποτελεί στρουθοκαμηλισμό όταν προσπαθούμε να κρύψουμε την ιδιαίτερη κατάσταση που υπάρχει στο Πόρτο Ράφτη; Δεν αποτελεί στρουθοκαμηλισμό και φυγή απ’ την πραγματικότητα όταν προσποιούμαστε πως δεν υπάρχουν προβλήματα μεταξύ του Δήμου Μαρκόπουλου και του Πόρτο Ράφτη Το πρόβλημα του ονόματος οι Πορτοραφτιώτες το δημιούργησαν;

                Το Πόρτο Ράφτη αποτελεί μία ιδιαιτερότητα με ένα σωρό προβλήματα που εκθέσαμε με τη δημοσίευση στο προηγούμενο φύλλο μας της διακήρυξης του «ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥ ΥΠΕΡΚΟΜΜΑΤΙΚΟΥ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΥ ΠΟΡΤΟ ΡΑΦΤΗ». Αποτελεί μία πολιτεία σε ανάπτυξη με ανομοιογενή πληθυσμό, ο οποίος ΚΡΑΥΓΑΖΕΙ «ΣΤΟΠ» στην «ανάπτυξη» που οδηγεί στη μόλυνση της θάλασσάς μας και στις αποκρουστικές πόλεις που αναφέραμε στην αρχή.

                Το Μαρκόπουλο αποτελεί μία άλλη ιδιαιτερότητα με μία ιστορία εκατοντάδων χρόνων με ομοιογενή πληθυσμό που «αισθάνεται ότι απειλείται» απ’ τους Αθηναίους που έφτασαν στα παράλια. Θα πρέπει να γίνει συνείδηση σε όλους ότι ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΑΠΕΙΛΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑΝ, και είναι λογικό η ευημερία αυτού του τόπου να βρίσκεται στη σωστή ποιοτική ανάπτυξη προς τα παράλια.

                Όποιος δεν αναγνωρίζει και δεν αποδέχεται τις ιδιαιτερότητες κινδυνεύει να πέσει στο ρατσισμό και στην εσφαλμένη ανάγνωση της πραγματικότητας. Άρα και στην εσφαλμένη δράση.

                Εδώ βρίσκεται, κατά την ταπεινή μου γνώμη, και το λάθος, ιδιαίτερα των δύο μεγάλων κομμάτων, γιατί αυτά καθορίζουν την πολιτική πραγματικότητα στην περιοχή μας. Είναι απαραίτητο στο Πόρτο Ράφτη να υπερβούμε τα κόμματα, που εξάλλου βρίσκονται σε κρίση αντιπροσωπευτικότητας και να δημιουργήσουμε μία καινούργια συλλογική συνείδηση που θα απορρέει απ’ τα κοινά προβλήματα που μας απασχολούν.

                Η εξουσία μιας πόλης δεν μπορεί να είναι υπόθεση «ειδικών» που εκλέγονται κάθε τέσσερα χρόνια. Θα πρέπει να γίνει ένα πρόβλημα όλων και μία ευθύνη όλων. Οι ρίζες της θα πρέπει να βρίσκονται στα περιφερειακά συμβούλια, στα συμβούλια της περιοχής, της γειτονιάς, στους συλλόγους, στους συνεταιρισμούς, στην κοινωνία των πολιτών.

                Τα θέματα της κατοικίας, της οικολογίας, της παραγωγής, της παιδείας, της υγείας, της ασφάλισης, του ελεύθερου χρόνου της νεολαίας, της γυναίκας, της δημόσιας διοίκησης, νοσούν επειδή βρίσκεται σε κρίση και νοσεί η τεχνολογική κοινωνία, που έβαλε τον πολίτη στη γωνία και ανάδειξε κυρίαρχο πρότυπο τον καταναλωτισμό, την εμπορευματοποίηση του θεάματος και την πνευματική φτώχεια.

                Αυτή η κρίση αναδεικνύει την αναγκαιότητα  μιας «επανάστασης», που θα έχει το επίκεντρό της στην πόλη. Χρειάζεται ένα γενικό πολεοδομικό σχέδιο που θα χαράξει μία συγκεκριμένη εικόνα του μέλλοντος και θα καθιστά τον πολίτη πρωταγωνιστή και όχι θεατή των γεγονότων.

                Ένα σχέδιο που μπορεί να ξεκινήσει στην περιοχή μας και να διαρθρωθεί παραπέρα. Εάν οι Πορτοραφτιώτες και οι Μαρκοπουλιώτες μας τιμήσουν με την ψήφο τους, να ξέρουν ότι κάτι καινούργιο και ελπιδοφόρο θα αρχίσει  να δημιουργείται στην περιοχή.

                Ο δήμαρχος θα εκλεγεί τη δεύτερη Κυριακή, εμείς δεν θα είμαστε, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία, που θα επανέλθουμε.

Yπερψήφισε την πρώτη Κυριακή το Ψηφοδέλτιο της ελπίδας

                Το ψηφοδέλτιο του ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥ ΥΠΕΡΚΟΜΜΑΤΙΚΟΥ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΥ ΠΟΡΤΟ ΡΑΦΤΗ αποτελεί πια μία πραγματικότητα. Κατατέθηκε στο Πρωτοδικείο και περιμένει την κρίση των πολιτών του Πόρτο Ράφτη και του Μαρκόπουλου. Η μαζική υποστήριξη του συνδυασμού θα δώσει δύναμη και κουράγιο τους πρωτεργάτες αυτής της ιστορικής πρωτοβουλίας για να συνεχίσουμε όλοι μαζί μία νέα πορεία.

                Βετεράνοι της εργασίας της πνευματικής και κοινωνικής ζωής κοσμούν το ψηφοδέλτιό μας. Γνωστοί επιστήμονες, πρωτοπόροι στον τομέα τους, νέοι εργαζόμενοι, άντρες και γυναίκες, μαζεύτηκαν. Όλοι μαζί έβαλαν στην άκρη κομματικές τους προτιμήσεις κι έφτιαξαν το ψηφοδέλτιο της ελπίδας. Εννέα είναι οι γυναίκες που παίρνουν μέρος στο συνδυασμό μας. Η ευαισθησία μας για το γυναικείο ζήτημα είναι δεδομένη, όπως επίσης για την εργαζόμενη γυναίκα στην παραγωγή, στο γραφείο ή στο σπίτι. Έχουμε ιδιαίτερη μέριμνα για την εργαζόμενη μητέρα με τα τεράστια βάρη του σπιτιού, της μάνας και της επαγγελματικής της δραστηριότητας. Κοσμεί το ψηφοδέλτιό μας ο διεθνούς ακτινοβολίας καθηγητής του Εθνικού Μετσοβίου  Πολυτεχνείου και πρόεδρος της Σχολής των Ηλεκτρολόγων Μηχανικών κ. Νικόλαος Ουζούνογλου.

                Τέλος, ο επικεφαλής του ψηφοδελτίου μας, 36 ετών κ. Διονύσιος Κλαδάκης, νέος στην ηλικία, πολιτικός μηχανικός, γνώστης της πραγματικότητας του Πόρτο Ράφτη με συμμετοχή πολλών χρόνων στους τοπικούς συλλόγους και στην ΟΣΠΑ (Ομοσπονδία Συλλόγων Πόρτο Ράφτη Αττικής).

                Το ψηφοδέλτιό μας αποτελείται από μία ομάδα ανθρώπων, που δεν συναντήθηκαν τυχαία. Άλλοι έχουν θητεία δεκάδων χρόνων μέσα σε συλλόγους και στα δρώμενα του Πόρτο Ράφτη, άλλοι συνειδητοποίησαν από μόνοι τους, ύστερα από χρόνια εργασίας και παραμονής στην περιοχή ότι τα πράγματα δεν μπορούν να παραμείνουν τα ίδια.

                Στη ζωή τους κάτι θα έπρεπε ν’ αλλάξει. Ο συνδυασμός, όπως δείχνουν τα πράγματα απ’ τον κόσμο που περνάει απ’ το εκλογικό κέντρο (οδός Γρέγου, δίπλα στο Ιατρείο) έγινε αποδεκτός και πολλοί άνθρωποι τον δέχτηκαν με ανακούφιση. Αυθόρμητα συμμετέχουν και προσφέρουν τις υπηρεσίες τους άνθρωποι άγνωστοι μέχρι χθες. Η ομάδα μεγαλώνει ενισχύεται και όλα δείχνουν ότι θα πάει καλά. Θα εκλέξει δημοτικούς συμβούλους και θα γυρίσει σελίδα στο Πόρτο Ράφτη. Μπαίνουν οι βάσεις για το Δήμο στο Πόρτο Ράφτη την επόμενη τετραετία. Δεν  γεννηθήκαμε για να μείνουμε μειοψηφία. Θέλουμε να κατακτήσουμε δημοκρατικά την πλειοψηφία για να διοικήσουμε εμείς και ν’ αποδείξουμε στους φίλους μας Μαρκοπουλιώτες ότι είναι δυνατό το Πόρτο Ράφτη να γίνει σύγχρονη πρότυπη καθαρή πόλη, όπου οι πολίτες θα συμμετέχουν και θα αποφασίζουν κάθε μέρα. Θα έχουν όλοι ίσα δικαιώματα.

Ανεξάρτητο Υπερκομματικό Ψηφοδέλτιο στο Πόρτο Ράφτη

Φύλλο 16   Σεπτέμβριος 1994

Ανεξάρτητο Υπερκομματικό Ψηφοδέλτιο στο Πόρτο Ράφτη

                Ύστερα από πολλές συναντήσεις, συζητήσεις και συσκέψεις με συλλόγους, ανοργάνωτους πολίτες, προσωπικότητες, πνευματικούς ανθρώπους και άλλους φορείς της περιοχής αποφασίστηκε η συμμετοχή μας στις προσεχείς δημοτικές εκλογές (Οκτώβριος 1994) με ανεξάρτητο υπερκομματικό συνδυασμό των κατοίκων  του Πόρτο Ράφτη. Μετά από σχετική εισήγησή μας στη Γ.Σ. της Ομοσπονδίας Συλλόγων Πόρτο Ράφτη, η Συνέλευση αποφάσισε ομόφωνα (μία λευκή ψήφος) τη συμμετοχή μας στις εκλογές με ανεξάρτητο υπερκομματικό συνδυασμό.

                Αποφασίστηκε, επίσης, η πρωτοβουλία να δημοσιοποιηθεί με αφίσες, με συζητήσεις και με οποιοδήποτε άλλο διαφημιστικό υλικό ώστε να φθάσει σε όλα τα σπίτια των Πορτοραφτιωτών.

                Θα πρέπει να γίνει γνωστό, τονίζουν οι πρωτεργάτες, σε όλους τους πολίτες του Πόρτο Ράφτη, ότι το ψηφοδέλτιο αυτού του συνδυασμού αποτελεί μία ιστορική πρωτοβουλία και ίσως ν’ αποδειχθεί η απαρχή μιας νέας πορείας για ένα Πόρτο Ράφτη με δικαιώματα, όπου η φωνή των πολιτών του θ’ ακούγεται και θα υπολογίζεται στο Δήμο Μαρκοπούλου. Ήλθε η ώρα να εκλέξει το Πόρτο Ράφτη , για πρώτη φορά στην ιστορία του, τους δημοτικούς του συμβούλους, που θα υπερασπιστούν το ιστορικό του Όνομα, που ομόφωνα οι πολιτικές παρατάξεις στο Δήμο Μαρκοπούλου προσπαθούν να το εξαλείψουν απ’ το χάρτη της Χώρας και να το αντικαταστήσουν με το Λιμάνι Μαρκοπούλου.

                Ήλθε η ώρα που οι Πορτοραφτιώτες, Μαρκοπουλιώτες, Πελοποννήσιοι, Αθηναίοι, Πειραιώτες, Στερεοελλαδίτες, Θεσσαλοί, Ηπειρώτες, Μακεδόνες, θρακιώτες, νησιώτες, όλοι αυτοί που ζουν και έχουν τις περιουσίες τους σ’ αυτό τον τόπο, να θελήσουν και θα μπορέσουν να ελέγξουν τα εκατοντάδες εκατομμύρια που εισπράττει ο δήμος Μαρκοπούλου από την πλαζ Αυλακίου, από τους δημοτικούς φόρους, τις υπερβολικές μόνο για τις χιλιάδες των Πορτοραφτιωτών έκτακτες εισφορές, αλλά και τα δισεκατομμύρια που θα εισπράξει από την πράξη εφαρμογής και την Ενωμένη Ευρώπη.

                Ήλθε ο καιρός να επανεξεταστούν οι δημοτικοί φόροι που πληρώνουν μόνο οι ταβέρνες και τα εστιατόρια. Ήλθε ο καιρός που οι Πορτοραφτιώτες θα αποκτήσουν φωνή, θα αποκτήσουν οντότητα, θα πάρουν πρωτοβουλίες για να οργανώσουν τη ζωή τους δημοκρατικά, συμμετοχικά, χωρίς διακρίσεις σε βάρος τους. Το Πόρτο Ράφτη είναι μία εγκαταλειμμένη πόλη με χωματόδρομους, χωρίς πλατείες, χωρίς πεζοδρόμια, χωρίς ικανοποιητικό φωτισμό, χωρίς κανένα σηματοδότη στους δρόμους. Μία πόλη με επίσημο πληθυσμό 3.500 μόνιμων κατοίκων και ανεπίσημο άλλων 3.000, που το χειμώνα τον τρομάζει η παγερή εικόνα εγκατάλειψης και μοναξιάς, που νοιώθουν αυτοί οι άνθρωποι, χωρίς επαρκή ιατρική περίθαλψη, χωρίς χώρους συνάντησης, επικοινωνίας, χωρίς ικανοποιητική συγκοινωνία, στο έλεος των διαρρηκτών και των κλεπτών, αφού ο αστυνομικός σταθμός αδυνατεί και σε προσωπικό και σε υλικά μέσα να ανταπεξέλθει. Τα Παρασκευοσαββατοκύριακα, όπου ο πληθυσμός φτάνει τις 30.000 και το καλοκαίρι τις 80.000, για να περπατήσει ο άνθρωπος θα πρέπει να έχει ακριβατικές ικανότητες μέσα στο κυκλοφοριακό χάος που δημιουργείται, αφού λείπουν παντελώς τα πεζοδρόμια.

                Ο Δήμος Μαρκοπούλου βλέπει το Πόρτο Ράφτη σαν τη «διάσημη» πια «αγελάδα» προς άρμεγμα. Θέλει να παίρνει πολλά και να δίνει λίγα. Γι’ αυτό αφήνει εγκαταλειμμένη όλη την ενδοχώρα στις σκόνες του καλοκαιριού και στις λάσπες, ή στα ρέματα που μετασχηματίζονται οι δρόμοι τον χειμώνα, με ελάχιστο ή καθόλου φωτισμό. Ούτε ο πνιγμός μιας άτυχης γυναίκας τον περασμένο χειμώνα, που παρασύρθηκε με το αυτοκίνητό της απ’ το νερό στη Χιλίστρα, ευαισθητοποίησε  το Δήμο Μαρκοπούλου ώστε να φτιάξει φέτος μία γέφυρα σ’ αυτό το σημείο, παρόλο το θόρυβο και τις καταγγελίες που έγιναν, τόσο από όλους εμάς τους Πορτοραφτιώτες, όσο και από όλα τα μέσα μαζικής πληροφόρησης. Η παγίδα μένει εκεί και περιμένει το επόμενο θύμα το χειμώνα που έρχεται.

                Αναγνωρίζουμε, βέβαια, ότι ο σημερινός δήμαρχος κ. Κατσίκης έκανε έργα για το Πόρτο Ράφτη. Δεν υποστηρίζουμε ότι τα έργα που έκανε δεν είναι χρήσιμα, κάθε άλλο. Ίσως έκανε περισσότερα από οποιονδήποτε, αλλά δεν συμφωνούμε ούτε με το ρυθμό πραγματοποίησής τους, ούτε με την προτεραιότητα των έργων. Οι επιλογές ήταν περισσότερο σε έργα εντυπωσιασμού και βιτρίνας παρά σε έργα υποδομής, που θα διευκόλυναν και θα ανακούφιζαν τη ζωή των κατοίκων και οικιστών της περιοχής.

                ΠΑΙΔΕΙΑ:  Δεν υπάρχει μέριμνα για την παιδεία, αφού το κτίριο όπου στεγάζεται το σχολείο είναι δωρεά του Γρέγου που έγινε πριν 35 χρόνια, όπου οι απαιτήσεις της πληθυσμιακής κοινότητας ήταν ελάχιστες, ενώ σήμερα οι μαθητές ξεπερνούν τους 170 και στοιβάζονται ανά 25 σε «αίθουσες» των 15 τετραγωνικών μέτρων, χωρίς κεντρική θέρμανση και με το νερό να τρέχει στα κεφάλια τους το χειμώνα, παρά τις ηρωικές προσπάθειες δασκάλων και γονέων. Εξυπηρετούνται δε από δύο τουαλέτες. Εάν υπολογίσουμε ότι τα 170 παιδιά πάνε στην τουαλέτα μόνο μία φορά την ημέρα, πράγμα αδύνατο, καταλαβαίνει κανείς την δραματικότητα της κατάστασης και την εγκληματική αδιαφορία των υπευθύνων που από χρόνια τώρα αναβάλλουν συνέχεια για διάφορους λόγους την ανέγερση του καινούργιου σχολείου παίζοντας με την υγεία των παιδιών. Και μιλάμε σήμερα για την επιδημία της χολέρας στην Τουρκία που οφείλεται, βασικά, στις άσχημες συνθήκες διαβίωσης. Η δημοπρασία για την ανάθεση της κατασκευής του καινούργιου σχολείου γίνεται στις 15 Σεπτεμβρίου. Αυτό είναι θετικό. Θα περιμένουμε, όμως, την αποπεράτωσή του. Στο Μαρκόπουλο έχουν κατασκευάσει καινούργια σύγχρονα κτίρια που στεγάζονται τα σχολεία τους με χρήματα που εισπράττουν από το Πόρτο Ράφτη.

ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ:  Το Πόρτο Ράφτη είναι μία από τις πιο όμορφες παραθαλάσσιες περιοχές της Αττικής που διαθέτει μία από τις τελευταίες καθαρές ακόμα θάλασσες. Η φυσική του ομορφιά όχι μόνο έγινε σεβαστή από τους οικιστές, αλλά ενισχύθηκε με ωραίες κατασκευές με κεραμίδια, με κήπους, λουλούδια και δένδρα.

                Κάθε χρόνο, όμως, ο βαθμός ρύπανσης της θάλασσας αυξάνει, τα υπόγεια ύδατα υποβαθμίζονται και το περιβάλλον γενικά επιδεινώνεται. Η ποιότητα του πόσιμου νερού χειροτερεύει εξαιτίας και των συνεχών επισκευών του πεπαλαιωμένου δικτύου με παραπέρα επιβάρυνση των καταναλωτών.

                Η ένταξη των περιοχών στο σχέδιο πόλης θα αυξήσει τη δόμηση, ο υδροφόρος ορίζοντας και ο θαλάσσιος υποδοχέας θα επιβαρυνθούν από το ρυπογόνο φορτίο και η κατάσταση θα γίνει μη αναστρέψιμη εάν δεν ληφθούν σύντομα γενναία μέτρα.

                Η επιστημονική γνώση και τα τεχνολογικά μέσα υπάρχουν σήμερα. Για να προλάβουμε το κακό, χρειάζεται πολιτική βούληση και αγάπη για την περιοχή. Οι Πορτοραφτιώτες ήλθαν εδώ, επέλεξαν αυτό το μέρος γιατί το αγαπούν και το πονούν. Ο Ανεξάρτητος Υπερκομματικός Συνδυασμός έχει επίγνωση της σοβαρής κατάστασης, γι’ αυτό παραμερίζει κομματικές διαφορές και σκοπιμότητες, μπαίνει μπροστά στον κοινό αγώνα για τη δημιουργία εκείνης της συνειδητής συλλογικότητας, του επιστημονικού εργαστηρίου και της λαϊκής βούλησης που θα αποτελέσουν τα εργαλεία για την επιτυχία.

                Η μόλυνση της θάλασσας και η υποβάθμιση του περιβάλλοντος δεν μπορούν να επιτευχθούν χωρίς δίκτυο αποχέτευσης και βιολογικό καθαρισμό των λυμάτων, που θα λύσει και το πρόβλημα του νερού για πότισμα κήπων και χωραφιών.

                Το περιβάλλον αποτελεί στόχο άμεσης προτεραιότητας, ζωτικής σημασίας για την περιοχή. Βιολογικός καθαρισμός δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς σύστημα αποχέτευσης. Το δίκτυο αποχέτευσης θα πρέπει να γίνει με βάση την επεξεργασία και των τριών σταδίων των αποβλήτων. Το κόστος συλλογής των αποβλήτων στο Μαρκόπουλο και της εκεί επεξεργασίας, νομίζουμε ότι θα είναι υπερβολικό. Θα πρέπει να μελετηθούν άλλες ενδεχομένως πιο οικονομικές λύσεις. Εάν υπάρχει πολιτική βούληση μπορούν να βρεθούν λύσεις.

                ΥΓΕΙΑ:  Σε μία σύγχρονη δημοκρατική κοινωνία δικαίου, η ιατρική περίθαλψη αποτελεί πρωταρχικό μέλημα της πολιτείας για τα μέλη της. Σε μια τέτοια κοινωνία τρία είναι τα κύρια δικαιώματα των πολιτών. Το δικαίωμα στην εργασία, το δικαίωμα στην παιδεία και το δικαίωμα στην υγεία. Σε μία αποκεντρωμένη τοπική αυτοδιοίκηση Β’  βαθμού, που θα διαπερνάται από μία τέτοια αντίληψη, το θέμα της υγείας στο Πόρτο Ράφτη θα πρέπει να εξεταστεί συνολικά. Η υγεία δεν είναι μόνο θεραπεία του συμπτώματος. Ούτε μόνο οργανική αλλά και ψυχική. Πάνω απ’ όλα, όμως, είναι θέμα πρόληψης.

                Ένα μικρό ιατρείο με έναν γιατρό δεν επαρκεί για τις ανάγκες της σημερινής πραγματικότητας. Χρειάζεται ένα εξοπλισμένο με προσωπικό και μέσα δημοτικό ιατρείο, ίσως και ένα κέντρο υγείας. Το κέντρο βάρους της κοινωνικής ζωής θα μετατοπίζεται συνέχεια προς το Πόρτο Ράφτη κι όχι στο Μαρκόπουλο. Η ζωή δεν πάει προς τα πίσω. Είναι θέμα σχεδιασμού και μακρόπνοης πολιτικής πρόβλεψης.

                Η οικολογική ισορροπία, ο σεβασμός του περιβάλλοντος, ο αγώνας εναντίον της ρύπανσης της θάλασσας, του εδάφους και του νερού, η διατροφή και η κοινωνική ζωή, η εργασία και η διασκέδαση αποτελούν τους τομείς, όπου βρίσκονται πολλές φορές οι αιτίες πολλών ασθενειών.

                Χρειάζεται ένας σωστά διαμορφωμένος χώρος (πνευματικό κέντρο), όπου θα γίνονται συζητήσεις και σεμινάρια από ειδικούς (κοινωνιολόγους, οικολόγους, βιολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς, ψυχολόγους, γιατρούς), για την προληπτική ιατρική και ψυχολογική υγεία. Οι περισσότερες ασθένειες προλαμβάνονται, αρκεί να υπάρχει η κατάλληλη παιδεία και αγωγή. Η αγάπη, η φροντίδα και ο σεβασμός προς τους ηλικιωμένους απαιτεί ένα οργανωμένο ΚΑΠΗ και στο Πόρτο Ράφτη.

                Το τεράστιο πρόβλημα της συλλογής και αποκομιδής των σκουπιδιών ανήκει στο χώρο της υγείας. Στο χώρο της φαντασίας ανήκουν τα κλουβιά από μεταλλικό πλέγμα, ανοικτά στην οροφή που παριστάνουν τους κάδους συλλογής των σκουπιδιών εκτεθειμένα στις γάτες, τα σκυλιά και τους βοριάδες, που μόνο η ηρωική προσπάθεια των εργαζομένων στην καθαριότητα του δήμου μπορεί ν’ αντέξει τη βρωμιά και τη δυσοσμία, όταν πάνε με γυμνά χέρια, πολλές φορές, να τα μαζέψουν. Γιατί, άραγε, τέτοια τριτοκοσμικά φαινόμενα υπανάπτυκτης χώρας, επικίνδυνα για την υγεία, βλέπουμε μόνο στο Πόρτο Ράφτη κι όχι στο Μαρκόπουλο; Γιατί στο Μαρκόπουλο δεν υπάρχει ΟΥΤΕ ΕΝΑ τέτοιο δικτυωτό κλουβί συλλογής σκουπιδιών; Γιατί, ο δήμος πέταξε τους κλειστούς μεταλλικούς κάδους που είχαν τοποθετήσει οι σύλλογοι; Εάν δεν επαρκούσαν εκείνοι που υπήρχαν, δεν μπορούσαν να προσθέσουν και άλλους;

                Τελευταία, (προεκλογική περίοδος, βλέπετε) στους κεντρικούς δρόμους τοποθετήθηκαν κλειστοί πλαστικοί κάδοι που αδειάζουν με μηχανικό τρόπο στο απορριμματοφόρο. Οι κάδοι αυτοί, εκτός του ότι είναι λίγοι σε σχέση με τις ανάγκες, μπορούν να λειτουργήσουν και ν’ αποτελέσουν λύση, μόνο όταν το απορριμματοφόρο ακολουθεί άλλο όχημα που πλένει και απολυμαίνει τους κάδους. Εκτός αν ο δήμος εφοδιασθεί με τα πιο σύγχρονα απορριμματοφόρα, που μετά το άδειασμα του κάδου τον πλένει και τον απολυμαίνει το ίδιο το απορριμματοφόρο.

                Ο Δήμος Μαρκοπούλου δεν αγαπά το Πόρτο Ράφτη, γιατί αν το αγαπούσε δεν θα το άφηνε τόσο βρώμικο.

                ΕΚΚΛΗΣΙΑ:   Η «αναλγησία» του Δήμου με τη συγκατάθεση της εκκλησίας του Αγίου Ιωάννη Μαρκοπούλου, αφήνουν τους πιστούς του Πόρτο Ράφτη χωρίς δυνατότητα εκκλησιασμού. Ιδιαίτερα το χειμώνα που εκτός της θείας λειτουργίας, που αγαλλιάζει τις ψυχές των πιστών, η εκκλησία αποτελεί και έναν τόπο συγκέντρωσης κοινωνικής και ανθρώπινης επικοινωνίας. Ο Δήμος που έχει καταληφθεί από τον πανικό της δυνατότητας δημιουργίας κοινότητας ή ξεχωριστού δήμου στο Πόρτο Ράφτη, ανθίσταται σθεναρά και στη δημιουργία ενοριών, ενώ η εκκλησία του Αγίου Ιωάννη που θεωρείται Μητρόπολη έχει παρεκκλήσια τις εκκλησίες του Πόρτο Ράφτη με αποτέλεσμα όλα τα έσοδα αυτών των εκκλησιών να πηγαίνουν στον άγιο Ιωάννη στο Μαρκόπουλο!! Ποιος πιστός  δεν υπήρξε μάρτυρας του φαινομένου να μαζεύουν τα Σαββατοκύριακα τα χρήματα από τα Παρεκκλήσια του Πόρτο Ράφτη προς το τέλος της θείας λειτουργίας και να τα μεταφέρουν στο Μαρκόπουλο, αδιαφορώντας για τις ανάγκες των εκκλησιών του Πόρτο Ράφτη;

ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΚΟ:  Το κυκλοφοριακό εξακολουθεί να παραμένει άλυτο, παρ όλες τις εξαγγελίες των πολιτικών παρατάξεων του Μαρκόπουλου. Είναι απαραίτητη μία εσωτερική γραμμή από τον Άγιο Σπυρίδωνα μέχρι το Αυλάκι καθώς και γρήγορες αρτηρίες σύνδεσης του Πόρτο Ράφτη με το Μαρκόπουλο. Προτείνουμε ο εσωτερικός δρόμος (Μαρκοπούλου) να διαπλατυνθεί και να απαγορευθεί το άνοιγμα καταστημάτων ώστε η επικοινωνία Μαρκόπουλου – Πόρτο Ράφτη να γίνεται γρήγορα. Πρέπει να βρεθεί λύση για την αστική συγκοινωνία. Πέρασε μία τετραετία από τη διακήρυξη της Λεωφόρου Μαρκοπούλου – Λαυρίου δια μέσου Πόρτο Ράφτη χωρίς να υλοποιηθεί τίποτα.

ΑΛΙΕΙΑ: Το Πόρτο Ράφτη πριν 40 χρόνια ήταν πολύ πλούσιο σε ψάρια, στρείδια και κοχύλια. Με τον καιρό, όμως, τα θαλάσσια αυτά είδη έχουν ελαττωθεί αισθητά. Η επιβάρυνση της θάλασσας από πλήθος απορριμμάτων που συσσωρεύονται από τα νερά που καταλήγουν στον θαλάσσιο υποδοχέα αλλά και από άλλες πηγές, αποτελούν τις αιτίες αυτής της υποβάθμισης της θαλάσσιας ζωής. Ολόκληρες οικογένειες ζουν σήμερα στο Πόρτο Ράφτη από το ψάρεμα. Χρειάζονται αυστηρά μέτρα και σοβαρά έργα υποδομής για να μην απονεκρωθεί τελείως η θάλασσα και όπως έχει γίνει σε άλλες περιοχές της Αττικής που στο όνομα μιας κάποιας ανάπτυξης μολύνθηκε η θάλασσα και οι ψαροταβέρνες που απέμειναν σερβίρουν ψάρια απ’ τα Αραβικά Εμιράτα!

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΖΩΗ:  Διασκέδαση, άθληση και ναρκωτικά. Η νεολαία αποτελεί το μέλλον της Χώρας. Μία υγιής νεολαία με δημοκρατικές αξίες, και ευαισθησία, με αισθήματα δικαιοσύνης, αλληλεγγύης και ελευθερίας, με παιδεία και οράματα, με αμφισβήτηση και διάπλαση ιδεών, με ατομική ζωή αλλά και συλλογικότητα, εγγυάται μία υγιή κοινωνία και διασφαλίζει την πρόοδο και την ανάπτυξη.

                Για να μεγαλώσει, όμως, μία νεολαία με αρετές και ιδανικά δεν φτάνει μόνο η οικογένεια και το σχολείο. Χρειάζεται τη φροντίδα της Πολιτειας και του Δήμου ή της Κοινότητας που ζει. Ο Δήμος και η Κοινότητα αποτελούν τη μεγαλύτερη οικογένεια μέσα στην οποία ο νέος αναγνωρίζεται, δημιουργεί τα σημεία αναφοράς, συνάντησης και επικοινωνίας, φτιάχνει πρότυπα και αφομοιώνει αξίες. Ανάλογα με το τι του προσφέρει ο Δήμος ή η Κοινότητα πλάθεται και μεγαλώνει. Ο νέος έχει ανάγκη από την παρέα του επειδή εκεί αισθάνεται ασφαλής και σίγουρος για τον εαυτό του.

                Σε τι χώρους περιφέρεται ο νέος στο Πόρτο Ράφτη; Τα τελευταία χρόνια γέμισε η παραλία με διάφορα κέντρα, μπαρ και ντισκοτέκ, αμφίβολης ποιότητας, που ηχητική ρύπανση μόνο προσφέρουν πολλές φορές, με αποτέλεσμα να ενοχλούν αφάνταστα τους περιοίκους. Σ’ αυτά τα πανάκριβα κέντρα περνούν τις ώρες τους οι νέοι μας σε μία αποχαυνωτική, καθηλωτική κατάσταση, αφού λείπουν τελείως άλλοι χώροι συνάντησης, συζήτησης, διασκέδασης και ποιοτικής μουσικής.

                Η πλαζ του Αυλακίου αφέθηκε έρμαιο του κάθε ατζέντη να μας βομβαρδίζει με υποπροϊόντα ηχητικών ακουσμάτων. Ο Δήμος, ίσως ο μοναδικός, δεν οργάνωσε, ούτε μία θεατρική παράσταση, ούτε μία συναυλία, ούτε μία συζήτηση όλο το καλοκαίρι.

ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ – ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ: Ιδιαίτερα σε κάποια κυκλώματα του κόσμου της νύχτας ελλοχεύει ο κίνδυνος των ναρκωτικών και η διακίνησή τους. Ο λευκός θάνατος παραμονεύει. Η αποτοξίνωση είναι πιο δύσκολη από την πρόληψη. Χρειάζεται μεγαλύτερη μέριμνα απ’ το Δήμο για τους νέους και δημιουργία τόπων συνάντησης, που θα δίνουν περιεχόμενο και κίνητρα για μία πιο υγιή ζωή. Δεν φθάνουν μόνο οι καλές αθλητικές εγκαταστάσεις, επειδή οι νέοι χρειάζονται συντροφιά, συζήτηση, αγάπη, συλλογικότητα και οριοθετημένη κοινωνική ζωή. Κάποια όρια, που θα σέβονται τη νεανική ζωτικότητα, αλλά και που θα δημιουργούν ένα αίσθημα ασφάλειας.

ΟΙΚΙΣΤΙΚΟ – ΠΡΑΞΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ – ΜΑΡΙΝΑ:   Έχουμε πολλές καταγγελίες ότι η πράξη εφαρμογής παραβίασε παλιά πολεοδομικά σχέδια. Οικόπεδα μετατράπηκαν σε μη άρτια, δρόμοι πέφτουν πάνω σε σπίτια και ο μοναδικός πευκώνας κάτω στο αυλάκι οικοπεδοποιείται. Κανείς δεν ξέρει, τελικά, τι προβλέπει το οικιστικό για το μέλλον της περιοχής. Περιοχές μείνανε εκτός σχεδίου, που είναι απαραίτητο να μπουν, αφού πληρούν κάποιες προϋποθέσεις, ενώ παράλληλα προχωρούν οι καταπατήσεις και οι αποψιλώσεις. Χρειάζεται να προστατευθούν τα εναπομείναντα ακόμη δάση.

                Για την κατασκευή της ΜΑΡΙΝΑΣ, δηλώνουμε ότι είμαστε σύμφωνοι μόνο όταν η περιβαλλοντική μελέτη που πρέπει να προηγηθεί, αποδείξει επιστημονικά ότι δεν επιβαρύνει το περιβάλλον και τη θάλασσα.

                Με την αποπεράτωση της πράξεις εφαρμογής, Ο Δήμος Μαρκοπούλου θα εισπράξει απ’ τους Πορτοραφτιώτες εκατοντάδες εκατομμύρια δραχμές. Σύμφωνα με τον νόμο 1337/1983, αυτά τα χρήματα θα πρέπει να διατεθούν στην περιοχή από την οποία εισπράττονται. Πως θα διατεθούν, που θα διατεθούν και με ποια κριτήρια; Μήπως πίσω από τη μετονομασία του Πόρτο Ράφτη σε «Λιμάνι Μαρκοπούλου» κρύβεται η ύστερη σκέψη αποπροσανατολισμού, αφού επίσημα δε θα φαίνεται ότι αυτά τα χρήματα προέρχονται από την περιοχή Πόρτο Ράφτη, αλλά από κάποια περιοχή του Δήμου Μαρκοπούλου και άρα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τις ανάγκες του Δήμου, γενικά και αφηρημένα.

                Οι δημοτικοί σύμβουλοι του Ανεξάρτητου Υπερκομματικού ψηφοδελτίου του Πόρτο Ράφτη θα αποτελέσουν το άγρυπνο μάτι του Πορτοραφτιώτη και θα καταγγέλλουν έγκαιρα οποιαδήποτε παρανομία και συγκάλυψη.

                Τα χρήματα αυτά αλλά και τα άλλα που εισπράττει ο Δήμος Μαρκοπούλου από το Πόρτο Ράφτη από την Ενωμένη Ευρώπη, που διατίθενται για παραθαλάσσιες περιοχές, θα πρέπει να επενδυθούν στην περιοχή για έργα υποδομής, για τους κατοίκους και οικιστές κι όχι για έργα «εντυπωσιασμού». Έργα απαραίτητα για να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας σε ένα ολόκληρο εργοτάξιο με γνώμονα το κοινωνικό όφελος κι όχι το όφελος της επιχείρησης, όπως βλέπει σήμερα το Μαρκόπουλο το Πόρτο Ράφτη. Το Πόρτο Ράφτη δεν είναι μια περιοχή προς τουριστική εκμετάλλευση του Δήμου Μαρκοπούλου διαμέσου των πρακτορειών ταξιδιωτικών γραφείων. Είναι μία πόλη, που η εκμετάλλευση του εσωτερικού, κυρίως, τουρισμού της, θα έχει σαν γνώμονα την υποστήριξη των επαγγελματιών της και τη δημιουργία μιας πρότυπης, σύγχρονης, καθαρής, ανθρώπινης πόλης με τους δρόμους της, τις πεζοδρομήσεις και την προκυμαία της, με καταστήματα και χώρους πολιτισμικής συνάντησης και διασκέδασης, όπου ο σεβασμός στον πολίτη και η συμμετοχή του στα κοινά θα αποτελεί πρωταρχικό μέλημα.

                Πιστεύουμε ότι η σωστή ονομασία θα πρέπει να είναι ΔΗΜΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ – ΠΟΡΤΟ ΡΑΦΤΗ.

                Καμία ψήφος Πορτοραφτιώτη δε θα πρέπει να πάει σε συνδυασμό του Μαρκόπουλου,

                Συσπειρωθείτε και υπερψηφίστε τον ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΥΠΕΡΚΟΜΜΑΤΙΚΟ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟ του Πόρτο Ράφτη.

Οι Σύλλογοι, ο Δήμος Μαρκοπούλου και οι Δημοτικές εκλογές

Φύλλο  14-15    Ιούλιος-Αύγουστος  1994

Οι Σύλλογοι, ο Δήμος Μαρκοπούλου και οι Δημοτικές εκλογές

                Σε μία του επιστολή ο Πολιτιστικός Σύλλογος Π. Ράφτη μας πληροφορεί ότι ο δήμαρχος Μαρκοπούλου «απεδέχθη» πρότασή του «για την ετήσια λαϊκή συνέλευση στο Πόρτο Ράφτη» και μας καλεί να πάρουμε μέρος στην προετοιμασία αυτής της εκδήλωσης. Αναρωτιόμαστε ποιος έχει θεσμοθετήσει «Ετήσια λαϊκή συνέλευση» με το δήμαρχο;  Γιατί εμείς, μία φορά τον χρόνο θα ΠΡΕΠΕΙ να οργανώνουμε συγκέντρωση για να μας βγάζει λόγο ο δήμαρχος και μάλιστα φέτος που θα είναι καθαρά προεκλογικός;

                Τις εκδηλώσεις των απερχομένων και υποψηφίων δημάρχων εν όψει δημοτικών εκλογών τις οργανώνουν τα κόμματα και οι παρατάξεις που τους υποστηρίζουν. Με μας υπάρχει μία ιδιαίτερη περίπτωση. Όλα τα κόμματα που αντιπροσωπεύονται στο δημοτικό συμβούλιο του Μαρκόπουλου με τη γνωστή απόφαση της μετονομασίας του Πόρτο Ράφτη, ψήφισαν την εξάλειψή του απ’ τον χάρτη της Χώρας και την αφομοίωσή του με το Μαρκόπουλο.

                Αυτό αρχίζει να γίνεται πράξη. Για πρώτη φορά το πρόγραμμα της ναυτικής εβδομάδας 1994 στην πρώτη σελίδα (βλ. και σελ. 6) έγραφε ότι ο εοργασμός θα γίνει στην «περιοχή Μαρκόπουλου» και όχι στο Πόρτο Ράφτη!!

                Φυσικά, όλοι ξέρουν ότι η ναυτική εβδομάδα έγινε με επιτυχία από 26/6 μέχρι 3/7 στα νερά του Πόρτο Ράφτη και όχι στους αμπελώνες του Μαρκόπουλου. Φαίνεται ότι τα γεράκια στο δήμο πήραν το πάνω χέρι!!

                ΔΕΝ Μας ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΕΠΙΣΗΜΑ ΣΑΝ ΠΟΡΤΟΡΑΦΤΙΩΤΕΣ. (Έχουμε διπλή ονομασία!!!). Αυτό εάν κατανοήσουμε, τότε θα αντιληφθούμε ότι το Πόρτο Ράφτη θα πρέπει να οργανωθεί αυτόνομα και αυτόβουλα. Θα πρέπει να περάσουμε σε αγώνες πιο αποφασιστικούς. Δεν αρκούν οι επιστολές και οι κραυγές στο δημοτικό συμβούλιο. Αυτά δεν τα λαμβάνουν υπόψη τους. Έτσι αποδείχθηκε.

                Εμείς οι Πορτοραφτιώτες,  όλοι οι Σύλλογοι και οι διάφοροι άλλοι φορείς έχουμε ανάγκη από διάλογο, συζήτηση, ενότητα. Χρειάζεται συζήτηση μπροστά στον κόσμο. Έξω από τα γραφεία, όπου προσωποποιούνται και αφυδατώνονται πολλές φορές οι απόψεις, σε λαϊκή, βεβαίως, συνέλευση για την ενοποίηση ενός μαζικού αγώνα και την επιλογή των μέσων και μορφών της δράσης.

                Συζήτηση για το ΟΝΟΜΑ, για την αναγκαιότητα ή όχι αυτόνομης καθόδου στις δημοτικές εκλογές, ανεξάρτητα από κομματικές τοποθετήσεις, που θ’ αποτελούσε μία παρακαταθήκη για το Πόρτο Ράφτη. Τη στιγμή που δεν μας αναγνωρίζουν σαν Πορτοραφτιώτες, η θέση για συμμετοχή στους εκλογικούς συνδυασμούς των παρατάξεων του Μαρκόπουλου νομιμοποιεί την αυθαιρεσία αλλαγής του ιστορικού μας ονόματος και ακυρώνει όλους τους αγώνες μας.

                Για να γίνουν, όμως, αυτά θα πρέπει ν’ αποβάλουμε την κακή και ξεπερασμένη συνήθεια καπελώματος. Οι καιροί άλλαξαν. Η ένταξη στο σχέδιο πόλης μας καθιστά όλους πολίτες με ίσα δικαιώματα.

                Δεν μπορούμε στα σοβαρά να υποστηρίζουμε, όπως κάνει ο Πολιτιστικός-Εξωραϊστικός σύλλογος, ότι όλοι οι άλλοι 18 σύλλογοι είναι τοπικοί ενώ ο ίδιος είναι Σύλλογος «όλου του Πόρτο Ράφτη», δηλαδή ο Σύλλογος των Συλλόγων!!! Αυτό είναι ανοησία. Είναι καπέλωμα με περικεφαλαία. Ας αποβάλουμε, λοιπόν,  αυτή τη νοοτροπία που πολλά δεινά προκάλεσε στο παρελθόν και που η ιστορία την καταδίκασε τελεσίδικα, κι ας  κοιτάξουμε πρώτα ΙΣΟΤΙΜΑ τα του οίκου μας.

                Πέρσι, στο Αυλάκι, θέσαμε όλα τα προβλήματα του Πόρτο Ράφτη.

Ποιότητα του νερού, περιβάλλον, ασφάλεια της περιοχής, το ΟΝΟΜΑ, το κυκλοφοριακό, το κληροδότημα Σωτηρίου, το θέμα της ενορίας, βιολογικό καθαρισμό, το πρόβλημα της οδοποιίας.

                Τίποτα δεν λύθηκε υπέρ ημών εκτός του ΟΝΟΜΑΤΟΣ και του κληροδοτήματος Σωτηρίου που λύθηκαν εναντίον μας. Ο κ. Κατσίκης δεσμεύτηκε πέρσι μπροστά σε όλους ότι θα υπερασπιζόταν το όνομα Πόρτο Ράφτη και τώρα δεν μπορεί, λέει, ούτε να το φέρει στο δημοτικό συμβούλιο.

                Ο δήμαρχος απέδειξε ότι δεν επιθυμεί τη συζήτηση και το διάλογο. Αυτή η εφημερίδα κυκλοφορεί πάνω από ένα χρόνο. Κάθε μήνα πάει σε 8.000 σπίτια. Ο κ. Κατσίκης, σαν δήμαρχος όλων αυτών των ανθρώπων, δεν θέλησε ποτέ να συζητήσει μαζί τους, έστω να επικοινωνήσει. Το ίδιο συμβαίνει και με τη «Φωνή του Πόρτο Ράφτη». Ούτε εκεί «συνηθίζει» να απαντάει στα διάφορα ερωτήματα που του θέτουν κατά καιρούς. Δεν λύνουν κανένα πρόβλημα τα τρία λεπτά που θα έχουμε στη διάθεσή μας να του τα πούμε και φέτος.

                Προτείνουμε, πρώτα μία γενική κινητοποίηση όλων των συλλόγων για μία δική μας λαϊκή συνέλευση, που θα συζητήσουμε θέματα οργανωτικά και στρατηγικής. Κατόπιν μία άλλη ανοιχτή συζήτηση στρογγυλής τραπέζης με τον κ. Κατσίκη, τον κ. Μεθενίτη και οποιονδήποτε άλλο εκπρόσωπο, εάν υπάρχει, άλλης παράταξης.

                Ίσως έτσι τα προβλήματα του Πόρτο Ράφτη μπουν σε μία νέα προοπτική.

Καλό Καλοκαίρι

                Βρισκόμαστε στην καρδιά του Καλοκαιριού. Ο πληθυσμός στο Πόρτο Ράφτη αυξάνει συνεχώς αγγίζοντας τον αριθμό των 75.000 κατοίκων, όπως συμβαίνει κάθε Καλοκαίρι. Παιδιά, γυναίκες και άνδρες κάθε ηλικίας κατακλύζουν κάθε μέρα τις όμορφες παραλίες του Αυλακίου, της Αγίας Μαρίνας, του καλού Γιαλού, του Αγίου Σπυρίδωνα. Η απόδραση απ’ την αβίωτη τσιμεντούπολη της Αθήνας και τα αποπνικτικά της διαμερίσματα έγινε το όνειρο κάθε Αθηναίου. Χρυσές δουλειές κάνουν τα διάφορα πρακτορεία που μεταφέρουν με τα πούλμαν κάθε μέρα εκατοντάδες και χιλιάδες λουόμενους τα Σαββατοκύριακα. Χρυσές δουλειές, επίσης, και ο δήμος Μαρκοπούλου από τις εισπράξεις της πλαζ στο Αυλάκι που ποτέ δε μάθαμε σε τι ύψος ανέρχονται, παρότι το ζητήσαμε τόσες φορές, λες και είναι μυστικό.  

                Το Καλοκαίρι, επίσης, περιμένουν τόσοι και τόσοι επαγγελματίες για να ισοσκελίσουν  τα οικονομικά τους. Τους ευχόμαστε να πάνε καλά οι δουλειές τους και τους συνιστούμε να είναι σωστοί επαγγελματίες, να έχουν καλά εμπορεύματα και σωστές τιμές και προπάντων τα εστιατόρια, οι ψαροταβέρνες και τα κάθε λογής φαγάδικα να είναι καθαρά και να προσφέρουν υψηλή ποιότητα υπηρεσιών, που σημαίνει: ποικιλία, γνήσια φαγητά και ποτά (ιδίως τα μπαρ και οι ντισκοτέκ), ευγένεια, χαμόγελο, οικείο περιβάλλον, διακοσμημένο με γούστο και μεράκι και πάνω απ’ όλα φιλική ατμόσφαιρα και σωστοί λογαριασμοί. Και μην ξεχνάτε ότι «οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίκους» και από φίλους όλοι έχουμε ανάγκη.

                Αυτή η εφημερίδα βγαίνει πάνω από ένα χρόνο, με την προσπάθεια και τη συμβολή κατοίκων και οικιστών του Πόρτο Ράφτη, που πίστεψαν ότι ο τόπος αυτός την έχει ανάγκη. Γύρω στα 20-25 άτομα, επιστήμονες και άλλοι άνθρωποι, δουλεύουν ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΩΡΕΑΝ για την έκδοση και αποστολή του κάθε φύλλου σε 8.500 παραλήπτες. Όταν διαβάζετε, λοιπόν, την εφημερίδα θα πρέπει να γνωρίζετε ότι μέσα σ’ αυτές τις γραμμές εμπεριέχεται μία εργασία που δεν πληρώθηκε ποτέ.

                Αυτό τουλάχιστον θα πρέπει να εκτιμηθεί και εάν το προϊόν αυτής της εργασίας, που είναι η εφημερίδα, το βρίσκετε θετικό, τότε θα πρέπει και εσείς να συμβάλετε, ή με τη συνδρομή σας, ή με την επαγγελματική σας καταχώρηση, εάν πιστεύετε στα εμπορεύματά σας, ή στις υπηρεσίες σας.

                Το πρόβλημα δεν βρίσκεται στο εάν κάποια μαγαζιά είναι γνωστά ή όχι. Εάν χρειάζονται ή όχι διαφήμιση. Το πρόβλημα και η ουσία βρίσκεται στο εάν είναι θετικό και χρειάζεται αυτό το έντυπο. Εάν εδώ απαντήσουμε καταφατικά, τότε θα πρέπει να βοηθήσουμε την προσπάθεια.

                Το έχουμε πει πολλές φορές. Το Πόρτο Ράφτη, αυτή τη υπέροχη περιοχή, βρίσκεται σε κίνδυνο. Η ποιότητα της θάλασσας κάθε μέρα χειροτερεύει, ο υδάτινος κόσμος της φτωχαίνει και ο άλλοτε υπέροχος βυθός της υποβαθμίζεται.

                Ο μοναδικός παραθαλάσσιος δρόμος, τόσο προς τον Άγιο Σπυρίδωνα όσο και προς το Αυλάκι, κυρίως όσο πλησιάζουμε προς τη ντισκοτέκ Kalua, ιδιαίτερα τα βράδια, στενεύει τόσο πολύ από το παρκάρισμα των αυτοκινήτων, αριστερά και δεξιά, που θα πρέπει να είναι κανείς  προικισμένος με ακροβατικές ικανότητες για να περπατήσει και να γλυτώσει το ατύχημα. Η έλλειψη κάθετων διεξόδων και παρακαμπτηρίων αρτηριών, δημιουργεί μία τεράστια παγίδα για εκατοντάδες και χιλιάδες νέους που γεμίζουν τα βράδια τα διάφορα μπαρ και ντισκοτέκ.

                Η έλλειψη ορθολογικού προγραμματισμού καταντά αφόρητη τη ζωή των κατοίκων της παραλίας από το θόρυβο των νυχτερινών κέντρων, που αντιγράφοντας απλά την εμπειρία της Γλυφάδας, δημιουργήσανε το αδιαχώρητο χωρίς κανένα σχέδιο και πολεοδομική υποδομή. Η ίδια απελπιστική κατάσταση δημιουργείται και την ημέρα με τα δεκάδες πούλμαν που μπλοκάρουν τους δρόμους και φορτίζουν με άγχος τους λουόμενους. Κάποιο πούλμαν βρίσκει μία διέξοδο και παρακάμπτοντας τη λεωφόρο Αυλακίου μεταφέρει τον κόσμο στη θάλασσα στρίβοντας δεξιά στο σούπερ μάρκετ του Σουλιώτη, ακολουθώντας τη λεωφόρο Πόρτο Ράφτη μέχρι τη θάλασσα. Είναι τραγελαφική η εικόνα επειδή ο δρόμος που ακολουθεί είναι τόσο στενός που δεν μπορεί να περάσει ούτε πεζός αριστερά και δεξιά!!!

                Παρόλα αυτά, απλώστε την αρίδα σας και προσπαθήστε να χαλαρώσετε και να ξεκουραστείτε. Εάν όμως διαπιστώνετε και σεις τη συνεχή υποβάθμιση της ζωής μας στο Πόρτο Ράφτη και εάν δε θέλετε κάθε χρόνο να χειροτερεύει η κατάσταση, θα πρέπει ν’ αφυπνιστούμε, να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε πολίτες και, είτε είμαστε δημότες στο Μαρκόπουλο είτε όχι, πληρώνουμε φόρους, δημοτικές εισφορές και τέλη, άρα έχουμε  και δικαιώματα.  Συσπειρωθείτε στους Συλλόγους, πάρτε μέρος στα δρώμενα του Πόρτο Ράφτη, βοηθήστε αυτή την εφημερίδα με τη μαρτυρία σας, με την καταγγελία σας, με την συνδρομή σας, με την επαγγελματική σας καταχώρηση.

                Ίσως προφτάσουμε και αποτρέψουμε τη μετατροπή του Πόρτο Ράφτη σε σύγχρονη αβίωτη πόλη.   Από εμάς εξαρτάται.

Δημοτικές Εκλογές και ετεροδημότες

                Ένα εκατομμύριο Έλληνες (!) είναι Ετεροδημότες, δηλαδή σ’ άλλο τόπο διαμένουν και δραστηριοποιούνται και σε άλλο τόπο φέρονται γραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους. Οι τόποι αυτοί, στις περισσότερες φορές, απέχουν μεταξύ τους πάνω από 200 χιλιόμετρα και κατά συνέπεια δεν είναι υποχρεωτική η ψηφοφορία. Με τις σημερινές δυσκολίες στις μετακινήσεις, η συντριπτική πλειοψηφία των ετεροδημοτών δεν μετέχουν στην εκλογή των τοπικών αρχόντων!!

                Άλλωστε, τι γνώμη μπορεί να έχει ένας ετεροδημότης για υποψηφίους του τόπου, που φέρεται γραμμένος, αφού έχει φύγει απ’ εκεί 20, 30 ή και 50 χρόνια;!!

                Θα μου πείτε, γιατί δεν μετέφεραν τα εκλογικά τους δικαιώματα στον τόπο διαμονής τους; Δίκιο έχετε, αλλά υπάρχουν κάποιοι λόγοι γι’ αυτό. Ο συνηθέστερος λόγος είναι ο συναισθηματικός δεσμός του ατόμου με τον τόπο που γεννήθηκε και μεγάλωσε και που τον θεωρεί ιερό.

                Και τώρα ας έλθουμε στην Πολιτεία. Η κυβέρνηση με τον Ν.2196/1994, εναρμονιζόμενη με τις ενιαίες ρυθμίσεις  με τις ενιαίες ρυθμίσεις για όλη την Ευρώπη, διασφάλισε τη δυνατότητα στους Έλληνες ετεροδημότες να ψηφίσουν, στις Ευρωεκλογές, στον τόπο διαμονής τους.

                Σύμφωνα, λοιπόν, με επιστολή του Υπουργού Εσωτερικών, που έστειλε στους ετεροδημότες, μετά τις εκλογές, τους πληροφορεί με κάποια δόση…θριάμβου, ότι του παραπάνω δικαιώματος έκαναν χρήση το 50% των ετεροδημοτών (475.000), εύκολα, χωρίς ταλαιπωρία, χωρίς περιττές μετακινήσεις και πρόσθετα έξοδα, εξυπηρετώντας συνάμα και το δημόσιο συμφέρον.

                Και συνεχίζει ο κ. Τσοχατζόπουλος στην επιστολή του που έχει σαν σύνθημα «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΤΡΟΠΟΙ – ΕΝΩΜΕΝΗ ΕΥΡΩΠΗ».

Το Υπουργείο Εσωτερικών στο πλαίσιο της ευθύνης του για την αξιόπιστη και φερέγγυα εφαρμογή της εκλογικής νομοθεσίας και τη διευκόλυνση των Ελλήνων πολιτών στην άσκηση του εκλογικού τους δικαιώματος, θα συνεχίσει να προωθεί νέους σύγχρονους τρόπους, που απλοποιούν… κλπ., κλπ.

                Όταν ρωτήσαμε το Γραφειο του, τι εννοεί με την τελευταία παράγραφο, εκφράζοντας, συγχρόνως, την επιθυμία μας να ψηφίζουν οι ετεροδημότες στον τόπο διαμονής τους και στις άλλες εκλογές, μας διαβεβαίωσαν ότι αυτό εννοεί ο κ. Υπουργός και προωθεί σχετική ρύθμιση.

                Αλλά οποία η απογοήτευση, όταν προ ημερών ο Δ/ντής των εκλογών του Υπουργείου Εσωτερικών κ. Γκισόπουλος μας πληροφόρησε… ότι δεν ο χρόνος για μια τέτοια διαδικασία!!!

                Δεν είναι αυτό κ. Υπουργεί.

                Είναι καθαρή ατολμία. Φοβηθήκατε και φοβήθηκαν μήπως η ρύθμιση ζημιώσει κομματικά κάποιους και θεωρηθείτε υπεύθυνος.

                Για μας τους χιλιάδες Πορτοραφτιώτες, το θέμα είναι σοβαρό και η παράλειψη της σχετικής ρύθμισης μας στερεί από το δικαίωμα να εκπροσωπηθούμε δημοκρατικά στην τοπική αυτοδιοίκηση, τώρα μάλιστα που αποκτά μεγαλύτερη σημασία με τη θέσπιση του Β΄ βαθμού Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

                Οι Πορτοραφτιώτες σημειώνουν αυτή την παράλειψή σας κ. Τσοχατζόπουλε και θα περίμεναν περισσότερη τόλμη για περισσότερη δημοκρατία από το νέο Υπουργό κ. Σκανδαλίδη.

Είναι θέμα αντίληψης

Φύλλο  13  Ιούνιος 1994

Είναι θέμα αντίληψης

                Εκεί που είχα στο μυαλό μου έτοιμο το σχόλιο της στήλης αυτής που θα αφορούσε τη μεγάλη επιτυχία της συνεστίασης που κάναμε στο Ξενοδοχείο ΑΡΤΕΜΙΣ, μας προέκυψε ένας Έρανος (βλ. σελ. 4,5,6).  Είναι θέμα υγείας. Εξοπλισμός του Κέντρου Υγείας του Μαρκόπουλου που εξυπηρετεί και το Δήμο Κερατέας καθώς και τις Κοινότητες Κουβαρά και Καλυβίων.

                Πολύ ορθά. Το Κέντρο θα πρέπει να εμπλουτιστεί με όλα τα απαραίτητα εργαλεία, τμήματα και όργανα ώστε η μεταφορά ενός ασθενή να είναι γρήγορη, η διάγνωση άμεση και η περίθαλψη ν’ ανταποκρίνεται  στο επίπεδο μιας πολιτισμένης χώρας της Ενωμένης Ευρώπης.

                Έρανος για υγειονομικό υλικό γίνεται κάθε τόσο για τον τρίτο κόσμο, για τα παιδιά των μαχών, για τα παιδιά της UNISEF. Γινότανε για «τις άπορες κορασίδες απ’ τη Βασιλική Πρόνοια».

                Σε μία οργανωμένη σύγχρονη κοινωνία η υγεία αποτελεί δικαίωμα των πολιτών, όπως θα πρέπει ν’ αποτελεί η Εργασία και η Παιδεία. Η αντίληψη του κράτους πρόνοιας θα πρέπει να διαπεράσει το δήμο πρόνοιας, την Κοινότητα πρόνοιας. Οι δήμοι δεν είναι εργολάβοι που ασχολούνται κατά κύριο λόγο με δημόσια έργα. Οι δήμοι και οι κοινότητες είναι τοπική εξουσία ή διοίκηση των πολιτών μιας περιοχής.  Διοικώ δημοκρατικά σημαίνει σχεδιάζω, υπολογίζω, προτείνω, συζητώ με τον κόσμο και κατόπιν εκτελώ και εφαρμόζω. Συζητώ για όλα τα προβλήματα της ζωής του πολίτη της περιοχής, το πρόβλημα της εργασίας, της παιδείας, της υγείας, της κατοικίας.

                Όλα αυτά θα είναι αντικείμενα στη δικαιοδοσία του δήμου και της περιοχής με τη θέσπιση του Β’ βαθμού Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Θα μπορέσουν όμως να προωθηθούν, να εφαρμοστούν και να αποδώσουν εάν υπάρχουν σαν κοινωνική αντίληψη στο προγραμματικό σχέδιο των  πολιτικών παρατάξεων.  Όπως απέδειξε το πρόβλημα με το Κέντρο Υγείας, τέτοια αντίληψη δεν υπάρχει.

                Βρήκανε τον πιο εύκολο τρόπο επίλυσης του προβλήματος. Τον Έρανο. Να μαζέψουμε χρήματα απ’ τον κοσμάκη για να δείξουμε ότι κάνουμε έργα. Είναι δυνατόν να μην κατανοεί η δημοτική ηγεσία ότι τόσα χρόνια συνεχούς λιτότητας, η οικονομική αντοχή του κόσμου έχει φτάσει στο απροχώρητο; Είναι δυνατόν να μην το καταλαβαίνουν ούτε οι επίζηλοι υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι του Πόρτο Ράφτη; Είναι δυνατόν να γράφουν με μεγάλα γράμματα: ΕΡΑΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΥΓΕΙΑΣ ΤΟΥ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ  και να απευθύνονται στους Πορτοραφτιώτες, αυτοί που θέλουν να μας αλλάξουν το ΟΝΟΜΑ;

                Κάνει εντύπωση να εμφανιστεί ένα τέτοιο μεγάλο αεροπανό στο Πόρτο Ράφτη που να προπαγανδίζει τον ΕΡΑΝΟ για το Κέντρο Υγείας Μαρκοπούλου τη στιγμή που τα πνεύματα είναι οξυμένα με το ΟΝΟΜΑ. Αυτή τη στιγμή που γράφουμε, ούτε στο Μαρκόπουλο ούτε πουθενά αλλού εμφανίστηκε ένα παρόμοιο πανό. Μήπως στο όνομα της προσωπικής φιλοδοξίας κάποιοι γίνανε «βασιλικότεροι του βασιλέως»; Θα μου πείτε, βρε αδελφέ υπερβάλλεις, αυτό το Κέντρο Υγείας είναι και για τους πολίτες του Πόρτο Ράφτη. Σωστά, έτσι είναι.  Δεν έχουμε, όμως, παραδείγματα διακρίσεων εναντίον των Πορτοραφτιωτών των «απαιτητικών και παράξενων» που πάνε το βράδυ ν’ αγοράσουν φάρμακα απ’ τα διανυκτερεύοντα  Φαρμακεία του Μαρκόπουλου και «ενοχλούν» τον Φαρμακοποιό όταν στα τριάντα χρόνια που έχει Φαρμακείο κανένας Μαρκοπουλιώτης δεν τον ενόχλησε; Έχουν δημοσιευθεί στην εφημερίδας μας τέτοιες καταγγελίες.

                Είναι απαράδεκτο, κατά την ταπεινή μου γνώμη, δύο δήμοι και δύο κοινότητες με έναν προϋπολογισμό που θα πλησιάζει τα τρία δισεκατομμύρια (ένα δις είναι εκείνος του δήμου Μαρκοπούλου) να μην μπορούν να διαθέσουν 13 εκατομμύρια για το Κέντρο Υγείας των πολιτών τους. Είναι δυνατόν όλα τα προγραμματισμένα έργα τους ν είναι πιο σημαντικά απ’ την ΥΓΕΙΑ;

                Έχουμε γράψει επανειλημμένα για συγκεκριμένα έργα αμφίβολης ποιότητας και αισθητικής όπου σπαταλιούνται χρήματα. Μία, όμως, και μιλάμε για την ΥΓΕΙΑ δεν μπορούμε να μην επισημάνουμε τα έργα που έχουν προγραμματιστεί για το 1994 στο Δήμο Μαρκοπούλου για το Νεκροταφείο. Ανέρχονται στο ποσό των 28.000.000 (επέκταση διαδρόμων, κατασκευή κηπαρίων, αίθουσες τελετών, αναμονής, τοιχία, κλπ.

                Ποιος διαφωνεί, τα χρήματα αυτά, να μεταφερθούν στο Κέντρο Υγείας και το ίδιο να κάνουν και ο δήμος Κερατέας και οι κοινότητες Κουβαρά και Καλυβίων ώστε να δημιουργηθεί στα Μεσόγεια ένα πρότυπο, σύγχρονο Κέντρο Υγείας, ένα μικρό Νοσοκομείο μέσα στο πράσινο και τον καθαρό αέρα;

                Οι ζωντανοί δεν μπορούν να περιμένουν, οι νεκροί όμως μπορούν. Κι ας αφήσουμε τις επαιτείες και τις ελεημοσύνες. Η Υγεία είναι πολύ σοβαρή υπόθεση και δεν λύνεται πρόχειρα και ευκαιριακά.

Ομιλία στην συνεστίαση του Συλλόγου Πανοράματος στο Ξενοδοχείο ΑΡΤΕΜΙΣ

Κυρίες και κύριοι καλησπέρα σας,

                Πιστεύω να περάσουμε καλά απόψε και ν φύγουμε με μία όμορφη ανάμνηση.

                Σας ευχαριστώ πολύ που ήλθατε. Ευχαριστώ, επίσης,  θερμά όλους εκείνους που έτρεξαν, εργάστηκαν και κόπιασαν για την επιτυχία αυτής της γιορτής. Τον κ. Τζίνο, τον Μάρκο και Χάρη Δρανδάκη, τον κ. Αλεξάκη, τον κ. Παπαπαναγιώτου, τον κ. Καλοκαιρινό, την κ. Μανιάτη και τον κ. Λιπιάτο.

                Το Πόρτο Ράφτη, η όμορφη αυτή περιοχή, σας διαβεβαιώνω, δεν έχει να ζηλέψει τίποτα απ’ τα πιο όμορφα τοπία της Ελβετίας. Απεναντίας είναι πιο ωραίο γιατί τις λίμνες και τους ποταμούς της Ελβετίας τους αντικαθιστά η υπέροχη γαλάζια θάλασσα. Αυτή η περιοχή, αγαπητοί φίλοι, κινδυνεύει να καταστραφεί εάν εμείς δεν αντιδράσουμε, εάν εμείς δεν οργανωθούμε και δεν αγωνιστούμε.

                Το νερό που πίνουμε, ορισμένες φορές δεν πίνεται. Από πέρσι έχουμε καταγγελίες ότι σε κάποιες περιοχές η θάλασσα δεν είναι καθαρή και να σκεφθείτε ότι η θάλασσα αυτή έχει τη «Γαλάζια σημαία».

                Δεσμεύομαι, απόψε εδώ μπροστά σας, ώστε στα επόμενα φύλλα της εφημερίδας μας να έχουμε τα αποτελέσματα των αναλύσεων καταλληλότητας της θάλασσας για κολύμπι, τουλάχιστον σε 4-5 σημεία. Και αυτές τις αναλύσεις θα τις κάνουμε εμείς σε αξιόπιστα επιστημονικά εργαστήρια και θα σας πούμε την αλήθεια μακριά από κομματικές ή πολιτικές σκοπιμότητες.

                Αλήθεια, κυρίες και κύριοι. Εάν στο αμφίβολης ποιότητας νερό που πίνουμε προστεθεί και η μόλυνση της θάλασσας και το κολύμπι το συνοδεύουν οι διάφορες δερματίτιδες, πόση αξία θα έχουν οι ομορφιές των λουλουδιών και των ζαρζαβατικών που ο καθένας από μας καλλιεργεί στον κήπο του; Για φανταστείτε μία θάλασσα να την κοιτάμε μόνο. Θα είναι απίστευτο και τραγικά προσβλητικό για μας που ήμασταν εδώ παρόντες, αλλά η αδράνεια, η απραξία και η νωθρότητα μας το επέτρεψαν.

                Δεν ωφελούν οι φωνές, η αγανάκτηση και οι υστερισμοί κατόπιν εορτής. Καλύτερα να προλάβεις μία ασθένεια παρά να τη θεραπεύσεις. Εάν μπορεί να τη θεραπεύσεις γιατί, όπως ξέρετε,  υπάρχουν ασθένειες που δεν θεραπεύονται. Και μία τέτοια πολύ δύσκολη ασθένεια είναι η μόλυνση της θάλασσας.

                Δεν θα απαριθμήσω τα έργα που πρέπει να γίνουν στο Πόρτο Ράφτη ώστε η ζωή μας να είναι πιο ανθρώπινη. Σε όλους σας είναι γνωστά, η έλλειψη δρόμων (και εκείνοι που υπάρχουν στην ενδοχώρα τους κάνανε οι σύλλογοι), η έλλειψη ηλεκτροφωτισμού, η έλλειψη χώρων συνάντησης και επικοινωνίας των ανθρώπων, η έλλειψη καθαριότητας που το καλοκαίρι οξύνεται πολύ περισσότερο με επικίνδυνες συνέπειες για την υγεία μας. Η έλλειψη ασφάλειας στα σπίτια μας.

                Δεν θα επιμείνω στο θέμα του Σχολείου, όπου στοιβάζονται τα παιδιά σε αίθουσες 10 τ.μ. που θυμίζουν χώρες τρίτου κόσμου, ούτε στην έλλειψη ενορίας που για να εκκλησιασθούν οι μόνιμοι κάτοικοι θα πρέπει να μεταβούν στο Μαρκόπουλο. Αποφεύγω να σκεφθώ την παγερή εικόνα εγκατάλειψης που νοιώθουν τον χειμώνα οι μόνιμοι κάτοικοι από την έλλειψη κοινωνικών υποδομών.

                Οι αυθαιρεσίες και η έλλειψη προγράμματος οικιστικής πολιτικής για τις ασθενέστερες λαϊκές που παρατηρείται στο σχέδιο της πράξης εφαρμογής, μαρτυρεί τη δυσκολία της τοπικής αυτοδιοίκησης του Μαρκόπουλου να αντισταθεί στα μεγάλα συμφέροντα που υπάρχουν. Θα προσπαθήσω, με δύο κουβέντες,  να εξηγήσω τους λόγους αυτών των προβλημάτων.

                Το Πόρτο Ράφτη, αγαπητοί φίλοι, είναι μία παραθαλάσσια πόλη με ανάπτυξη. Όλες οι καινούργιες κατοικίες που γίνονται τον τελευταίο καιρό έχουν προδιαγραφές μόνιμης εγκατάστασης. Ο πληθυσμός (4.000-5.000 μόνιμοι, 17.000 περίπου τα Παρασκευοσαββατοκύριακα και 70.000 περίπου το Καλοκαίρι), είναι ανομοιογενής  με ασθενείς δεσμούς κοινωνικής συνοχής. Διοικείται από το Μαρκόπουλο, μία κωμόπολη με ομοιογενές αγροτικό, κυρίως, πληθυσμό με μικροαστική κοινωνική συνείδηση, με πολύ ανεπτυγμένο το αίσθημα της ατομικής ιδιοκτησίας και ειδικά της ιδιοκτησίας γης. Με ακατάλυτους δεσμούς αλληλεγγύης και συνοχής που συνδέουν τον πληθυσμό της από το 1420 όταν οι Αρβανίτες κατέβηκαν και εγκαταστάθηκαν στα Μεσόγεια.

                Η εργατικότητα, η επιμονή και ο μόχθος αυτών των ανθρώπων μετέτρεψαν τεράστιες άγονες περιοχές των Μεσογείων σε γόνιμες καλλιεργήσιμες εκτάσεις. Πρόκοψαν οι Αρβανίτες στα Μεσόγεια. Και αυτό δεν τους το χάρισε κανένας. Το κατέκτησαν ζυμώνοντας το χώμα με τον ιδρώτα του προσώπου τους.

                Αυτή η ιδιαίτερη σχέση με τη γη, αυτή η «ιδιοκτησιομανία» δυσκολεύει  σήμερα τους φίλους μας Μαρκοπουλιώτες να προσαρμοστούν στις καινούργιες πραγματικότητες και να αντιληφθούν ότι δεν μπορούν να θεωρούν το Πόρτο Ράφτη ακόμα ιδιοκτησία τους. Τα οικόπεδα ή τα κτήματα που πουλήσανε δεν τους ανήκουν πια.

                Μία άλλη πραγματικότητα οικοδομείται στο Πόρτο Ράφτη. Όσο πιο γρήγορα αυτό γίνει κατανοητό τόσο πιο ήρεμα και πιο φιλικά θα ζούμε σ’ αυτή την περιοχή. Πρώτα απ’ όλα όμως, αυτό θα πρέπει να γίνει κατανοητό απ’ τη δημοτική ηγεσία που έχει την υποχρέωση και το καθήκον ν’ αμβλύνει τις αντιφάσεις μεταξύ των πολιτών της, να πληροφορεί σωστά και να δίνει στοιχεία για την ανύψωση του πνευματικού επιπέδου των κατοίκων της.

                Να δίνει την αίσθηση του δικαίου και του αντικειμενικού κριτή κι όχι του ηγεμόνα μιας μερίδας πολιτών εναντίον μιας άλλης, όπως έκανε ο δήμος Μαρκοπούλου με την απαράδεκτη απόφαση για την μετονομασία του Πόρτο Ράφτη σε Λιμάνι Μαρκοπούλου. Αυτό δεν θα το επιτρέψουν ποτέ οι Πορτοραφτιώτες. Καλούμε το δήμο και απ’ αυτό εδώ το βήμα ν’ αποκαταστήσει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα το ιστορικό όνομα του Πόρτο Ράφτη.

                Τα έσοδα που αποκομίζουν απ’ το Πόρτο Ράφτη (πλαζ, δημοτικά τέλη, έκτακτες εισφορές, πράξη εφαρμογής, κλπ), είναι τόσα πολλά που αποτελούν την κύρια πηγή στον προϋπολογισμό του Δήμου. Τα έργα που κάνει στο Πόρτο Ράφτη είναι έργα βιτρίνας, έργα κοντά στη θάλασσα που μπορούν ν’ αυξήσουν τα έσοδα του Δήμου κι όχι ν’ ανακουφίσουν, να αναβαθμίσουν και να κάνουν πιο ανθρώπινη τη ζωή των πολιτών του.

                Η μεταφορά πόρων απ’ το Πόρτο Ράφτη στο Μαρκόπουλο  δεν έχει τον χαρακτήρα βοήθειας και στήριξης (που θα το καταλαβαίναμε) υποβαθμισμένων περιοχών. Απεναντίας, σπαταλιούνται χρήματα στο Μαρκόπουλο σε έργα αμφίβολης αισθητικής ποιότητας (όπως είναι εκείνη η σύνθεση στην πλατεία), ή ασφαλτοστρώνονται δρόμοι 2 και 3 φορές όταν ολόκληρη η οδοποιία στην ενδοχώρα του Πόρτο Ράφτη βρίσκεται σε τραγικές συνθήκες.

                Αυτή είναι η ουσία της υπόθεσης. Τι πρέπει και τι μπορούμε να κάνουμε εμείς για να αλλάξουμε αυτή την κατάσταση;

                Εμείς, κυρίες και κύριοι, ο σύλλογός μας, πριν ακριβώς από ένα χρόνο, άρχισε να εκδίδει την εφημερίδα «Πόρτο Ράφτη το λιμάνι της Μεσογαίας» που όλοι γνωρίζετε. Το μηνιαίο αυτό οκτασέλιδο φύλλο φτάνει σε 8.000 σπίτια μόνιμης κατοικίας. Είναι ένα έργο πολύ μεγάλο που προσπαθεί να πληροφορήσει και να μπολιάσει την ατομική βούληση μετατρέποντάς την σε συλλογική συνείδηση και μαζική θέληση. Είναι μία εφημερίδα που απευθύνεται σε όλους τους Πορτοραφτιώτες. Τη βγάζει ο σύλλογός μας και γι’ αυτό είμαστε υπερήφανοι αλλά οι ανάγκες της τώρα είναι μεγαλύτερες και δεν αρκούμε. Δεν φτάνουμε. Θέλουμε και άλλους ανθρώπους για να βοηθήσουν να επεκταθεί η συντακτική επιτροπή και να γίνει η εφημερίδα του κάθε Πορτοραφτιώτη.         Και με τι δεν ασχολήθηκε αυτό το χρόνο αυτή η εφημερίδα. Από την πληροφόρηση μέχρι άρθρα και μελέτες για την τοπική αυτοδιοίκηση, για τους συλλόγους, για τις σχέσεις μας με το Μαρκόπουλο, για την ιστορία του τόπου, για το νερό, για τη διατροφή, για τα κρασιά μας, για τα’ απόβλητα, για τα φυτά και τους κήπους, για την αυθαιρεσία, για τις καταπατήσεις, για τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, για συστήματα ασφαλείας της περιοχής, για τον αθλητισμό, για τα έργα που πρέπει να γίνουν, άρθρα και συνεργασίες για προβλήματα που αφορούν τους νέους, για την ψυχική υγεία, κλπ.

                Η ομάδα των επιστημόνων, των πνευματικών και απλών ανθρώπων που έχω την τιμή να κατευθύνω και να συντονίζω, κλέβουν ώρες απ’ τη δουλειά τους, ξενυχτάνε πολλές φορές για να παραδώσουν σε εσάς, στο σπίτι σας την πνευματική τους παραγωγη και εργασία. Και όλα αυτά χωρίς καμία απολύτως αμοιβή. Δεν μπορώ να μην αναφέρω και να ευχαριστήσω δημόσια τον κ. Γκίνη, την Κατερίνα και Γιώργο Καλοκαιρινό, τον Χάρη τον Δρανδάκη, την κ. Μανιάτη, τον Κώστα και τη Δέσποινα Χρονοπούλου, τον κ. Παπαμιχαήλ, την κ. Καραπάνου, τον Αλέξανδρο και την Ιφιγένεια Αλεξάκη, τον καθηγητή των ΤΕΙ κ. Κατσούρα, τον καθηγητή του ΕΜΠ κ. Ουζούνογλου, την κυρία Ουζούνογλου και τη γυναίκα μου την Κλορίντα Λουμπράνο-Κωτούλα που οι απόψεις της και υποδείξεις της βοήθησαν σημαντικά στη φυσιογνωμία, στην αποδοχή και στο κύρος που απέκτησε αυτή η εφημερίδα.

                Τελειώνοντας, αγαπητοί φίλοι, δεν μπορώ να μην ευχαριστήσω και την οικονομική συνιστώσα αυτού του εγχειρήματος άνευ της οποίας η έκδοση της εφημερίδας δα ήταν αδύνατη. Είστε εσείς, οι συνδρομητές μας αλλά και οι επαγγελματίες που διαφημίζονται στα φύλλα μας. Σας ευχαριστούμε όλους θερμά και υποσχόμαστε να προσπαθήσουμε ώστε αυτή η εφημερίδα να γίνει πιο καλή, πιο πλούσια και πιο χρήσιμη. Να γίνει ο απαραίτητος φίλος του κάθε Πορτοραφτιώτη, του κάθε Μαρκοπουλιώτη.

                Στη θαυμάσια αυτή αποψινή γιορτή, μας κάνουν συντροφιά ο κ. Τσαβλίδης, εκπρόσωπος της Εταιρείας ειδών υγιεινής υδραυλικών και θέρμανσης στο Κορωπί, ο γνωστός πια σε όλους  κ. Δώνος με τις μοκέτες, τα χαλιά, τα έπιπλα, οι Αφοί Γαϊτη επί της Λεωφόρου με πωλήσεις και service, φουσκωτά σκάφη αναψυχής, μοτοσυκλέτες, κλπ. Ο κ. Κόντος με υλικά επιπλοποιίας, μηχανισμούς για πόρτες, κλειδαριές, πόμολα και ό,τι άλλο θέλει η ψυχή σας για το σπίτι. Η >Εμποροτεχνική Χ και Μ. Κουκουτός πωλήσεις και εγκαταστάσεις ειδών θέρμανσης και κλιματισμού. Ο κ. Γιαννάκης, το βενζινάδικο με τα είδη οικοδομής κοντά στο Σούπερ Μάρκετ ΓΕΓΟΥ.

                Γνωρίζουμε την ποιότητα των προϊόντων των επαγγελματιών που αναφέραμε και σας τους συστήνουμε. Στην εφημερίδα μας διαφημίζονται επιλεγμένα μαγαζιά που προσφέρουν καλές υπηρεσίας και καλά προϊόντα.

                Κλείνω με δύο λόγια για τους συλλόγους. Τη στιγμή που και η Χώρα μας προσπαθεί να εναρμονιστεί με τις χώρες της Ενωμένης Ευρώπης και να θεσπίσει Β’ Βαθμό τοπικής αυτοδιοίκησης με κατεύθυνση την αποκέντρωση και περιφερειακή ανάπτυξη, υποστηρίζω ότι οι σύλλογοι, οι πολλοί σύλλογοι δεν είναι αρνητικό, όπως λένε μερικοί, αλλά θετικό γεγονός. Μακάρι να πολλαπλασιαστούν σε κάθε γειτονιά, σε κάθε ζώνη, σε κάθε περιοχή. Θα αποτελέσουν έτσι τα πρωτογενή εκείνα κύτταρα των συμβουλίων της περιοχής άνευ των οποίων δεν υπάρχει καμία αποκέντρωση και λαϊκή συμμετοχή. Αρκεί να λειτουργούν με διαφάνεια και δημοκρατία και να συντονίζουν τη δράση τους με ένα κεντρικό αντιπροσωπευτικό όργανο.