Φύλλο 41 Νοέμβριος
1996
Τα συμπεράσματα και
τα ερωτηματικά της δίκης
Ο
Αλβανός υπήκοος κ. Βόιλα που συνελήφθη, τυχαία, στο δρόμο Πόρτο
Ράφτη-Μαρκόπουλο στις 17-12-1995 μεταφέροντας κλοπιμαία απ’ τη μεγάλη μαζική
κλοπή 15 κατοικιών που έγινε εκείνες τις μέρες στο Πόρτο Ράφτη, στην περιοχή
Πανόραμα, καταδικάστηκε, λοιπόν, απ’ το Τριμελές Κακουργιοδικείο Αθηνών σε 4
χρόνια φυλακή χωρίς αναστολή.
Η θέση
που προσπάθησε να κατασκευάσει η υπεράσπιση, ότι, δηλαδή, ο κατηγορούμενος
μετέφερε «οικοσκευή» συμπατριώτη του κι όχι κλοπιμαία, δεν έπεισε το
δικαστήριο, που τον έκρινε ένοχο των κλοπών.
Ένα
χρόνο σχεδόν βρίσκεται ο κ. Βόιλα στη διάθεση της Αστυνομίας και των
ανακριτικών Αρχών και εξακολουθεί να είναι ο ΜΟΝΟΣ ΕΝΟΧΟΣ για το απάδειασμα
δεκάδων σπιτιών, για το φόρτωμα και τη μεταφορά προς άγνωστη κατεύθυνση,
ψυγείων, επίπλων, τηλεοράσεων, ρουχισμού, κλπ.!! Ένας αλλοδαπός με υπερφυσικές
δυνατότητες!
Ένα
χρόνο ανακρίσεις και ο κ. Βόιλα ΔΕΝ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕ κανέναν συνένοχο. Και γνωρίζουμε
όλοι πολύ καλά, ότι η Αστυνομία, όταν θέλει ν’ αποσπάσει μαρτυρίες, δεν
αστειεύεται.
Γιατί,
λοιπόν, ο κ. Βόιλα δεν μίλησε; Γιατί δεν «έσπασε», κατά την προσφιλή έκφραση
της αστυνομίας; Όχι βέβαια από πίστη σε κάποια υψηλά, ανθρώπινα ιδανικά και
αξίες. Οι κλοπές και οι διαρρήξεις, δεν αποτελούν ιδανικά, ούτε για εκείνους
που τις διαπράττουν. Τον ένοχο κ. Βόιλα, κάποιοι τον καλύπτουν και κάποιους
φοβάται. Δεν μπορεί η αφηρημένη έννοια «αλβανική μαφία» ν’ αποτελεί δικαιολογία
και άλλοθι για οποιοδήποτε ανεξιχνίαστο έγκλημα… Μία μεγάλη εγκληματική
οργάνωση δεν αρθρώνεται μόνο σε παράνομο δίκτυο. Η Ιταλία είναι κοντά μας. Τα
στοιχεία που έρχονται κάθε μέρα στη δημοσιότητα αποδεικνύουν, ότι σε τέτοιες
οργανώσεις μπλέκονται και άνθρωποι «υπεράνω πάσης υποψίας». Οι υγιείς δυνάμεις
της Αστυνομίας και των ανακριτικών Αρχών, έχουν το χρέος και το καθήκον ν’
ανακαλύψουν εκείνους που κρύβονται πίσω απ’ τον κ. βόιλα.
Ο πρώην
Υπουργός Δημόσιας Τάξης κ. Βαλυράκης, στο έγγραφο που δημοσιεύουμε στην
τελευταία, δήλωσε, πριν από ένα χρόνο, ότι «η περιοχή του Πόρτο Ράφτη
αστυνομεύεται έντονα», ότι ο Αστυνομικός Σταθμός είναι ικανοποιητικά
επανδρωμένος, διαθέτει τα’ απαραίτητα μηχανικά μέσα και γίνονται τακτικές
περιπολίες «καθ’ όλο το 24ωρο»!!! και
όχι μόνο. Γίνονται, λέει ο πρώην υπουργός και «έκτακτες εξορμήσεις με
ικανοποιητικά αποτελέσματα (υπογράμμιση δική μας).
Ρωτάμε
τον σημερινό Υπουργό Δημόσιας Τάξης κ. Ρωμαίο, να μας πει ΠΟΙΑ είναι τα
ικανοποιητικά αποτελέσματα; Μήπως συνελήφθησαν κι άλλοι κλέφτες που εμείς δεν
γνωρίζουμε; Οι κλοπές, πάντω ς, συνεχίζονται
αμείωτα, κ. Υπουργέ! Ο κόσμος είναι αγανακτισμένος. Προμηθεύεται καραμπίνες και
«ακούγονται οι πρώτες μπαλωθιές». Πάρτε μέτρα πριν να είναι πολύ αργά. Ο κ. Βόιλα, είναι σίγουρο, ότι έχει πολλούς
συνενόχους και δεν είναι μόνο αλλοδαποί.
Ένα άλλο
γεγονός που έκανε εντύπωση κατά τη διεξαγωγή της δίκης, ήταν η παντελής απουσία
του Δήμου.
Δεν θα
μπορούσε, φυσικά, να παρουσιασθεί σαν μάρτυρας υπεράσπισης ή πολιτική αγωγή. Οι
κανόνες μιας δίκης είναι δεδομένοι και θεσμοθετημένοι. Συνειρμικά σκεφτόμαστε
τι θα γινόταν, εάν συνέβαινε μέσα στην πόλη του Μαρκόπουλου, ν’ άδειαζαν μέσα σ’ ένα βράδυ 15 σπίτια, να
συλλαμβανόταν το φορτηγό γεμάτο με τα κλοπιμαία και να γινόταν η δίκη του
συλληφθέντα. Πιστεύουμε ότι όχι μόνο οι 15 μηνύσαντες-θύματα θα βρισκόντουσαν στην αίθουσα με άλλους
τόσους δικηγόρους, αλλά ολόκληρο το Μαρκόπουλο, με επικεφαλής το Δήμαρχο και το
Διοικητική του Αστυνομικού Τμήματος. Αλήθεια, κ. Διοικητά, γιατί σαν μάρτυρα
κατηγορίας στείλατε ένα νεαρό αστυφύλακα που με τα «μάλλον, τα «ίσως» και τα
«μπορεί» δημιούργησε ένα σωρό ερωτηματικά στο δικαστήριο, σαν η Αστυνομία να
μην ήταν σίγουρη ότι επρόκειτο για κλοπιμαία; Γιατί δεν πήγε σαν μάρτυρας στη
δίκη ο Αξιωματικός Υπηρεσίας, μπροστά στον οποίο ανοίχτηκε, την ημέρα της
σύλληψης, το αυτοκίνητο του κ. Βόιλα και έγινε η αναγνώριση των κλοπιμαίων απ’
τα θύματα;
Τελειώνοντας
αυτό το άρθρο, χρειάζεται να πούμε δύο λόγια στα θύματα αυτής της κλοπής. Ο
Σύλλογός μας και η εφημερίδα μας ήταν κοντά τους και τους συμπαραστάθηκαν με
όλα τα μέσα. Θα εξακολουθήσουμε να κάνουμε το χρέος μας με συνέπεια και στο
μέλλον. Δεν θα γίνουμε, όμως, οι εντολοδόχοι της ενοχής, της αδράνειας και της
μακάριας αδιαφορίας κανενός. Σε μας δεν υπάρχουν τοπικοί παραγοντίσκοι και
μωροφιλόδοξοι νάρκισσοι που πιστεύουν ότι θα σώσουν την οικουμένη. Δεν μπορεί
ν’ αντικαταστήσει κανείς τη φυσική παρουσία και τη συλλογική βούληση των
ανθρώπων.
Χρειάζεται
συνεισφορά, συμμετοχή και τόλμη για ν’ αναστρέψουμε τη συνεχή υποβάθμιση της
ταυτότητας της ζωής μας, να διασπάσουμε τη μοναχική μας πλήξη και ν’
ανταμώσουμε με τα πολλά και τρανά προβλήματα της τοπικής μας κοινωνίας.
