Φύλλο 53-54
Νοέμβριος- Δεκέμβριος 1997
Μας κλείνουν
Πέντε
(5) χρόνια και 140 μέρες. Τόσος είναι ο καιρός από τότε που είδε το φως της
δημοσιότητας το πρώτο φύλλο αυτής της εφημερίδας. Ενόχλησε πολλούς όλα αυτά τα
χρόνια. Ταρακούνησε το κατεστημένο. Αποκάλυψε την ανεπάρκεια της δημοτικής
αρχής στο Πόρτο Ράφτη. Κατήγγειλε τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα που
υποτάσσουν τις ανάγκες των πολλών και την ποιότητα της ζωής των πολιτών στις
δικές τους μοναδικές… ανάγκες που είναι το κέρδος και το χρήμα. Προσπαθήσαμε ν’
αφηγηθούμε την πραγματικότητα του κοινωνικού γίγνεσθαι της τοπικής μας
κοινωνίας και ανασύραμε κάποιες σωπασμένες λέξεις, όπως ΔΙΑΚΡΙΣΗ, ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ,
ΑΔΙΚΙΑ, ΜΟΝΑΞΙΑ και επιδιώξαμε να
κάνουμε φωνητά τα άφωνα.
Η
εμπειρία αυτής της εφημερίδας ξεκίνησε σαν παιχνίδι (έτσι γράφαμε στα πρώτα μας
φύλλα), αλλά κατέληξε σε ένα στοίχημα
που μας εμπεριέχει όλους, πολίτες και Δημοτική Αρχή. Σ’ αυτό το στοίχημα
ισιώσαμε τα κορμιά μας, δοκιμάσαμε τα λαρύγγια μας, λαδώσαμε τις σκέψεις μας,
μετρήσαμε την αντοχή μας. Διαπιστώσαμε ότι η ανάσα μας έχει πολύ μεγάλο μήκος
κύματος και μπορεί να πάει πολύ μακριά. Δουλέψαμε μέρες και νύχτες ανιδιοτελώς,
όλη η ομάδα, βάζοντας και από την τσέπη μας πολλές φορές. Ξεκλέβαμε ώρες από τη
δουλειά μας, από την προσωπική μας ζωή, από την οικογενειακή μας
συντροφικότητα.
Το
Πόρτο Ράφτη χωρίς αυτή την εφημερίδα, σίγουρα θα ήταν χειρότερα. Οι πολίτες του
λιγότερο ενημερωμένοι και η Δημοτική Αρχή πιο χαρούμενη και πιο ικανοποιημένη.
Ίσως ,
όμως, να ήλθε το τέλος, αγαπητοί αναγνώστες! Το νέο νομοσχέδιο περί Τύπου,
αύξησε υπερβολικά τα ταχυδρομικά τέλη. Σκεφθείτε, ότι για την αποστολή του
πρώτου φύλλου, πριν 5 χρόνια και 140 μέρες, πληρώσαμε για ταχυδρομικά τέλη
συνολικά 24.000 δρχ. Για το τελευταίο φύλλο που λάβατε, πληρώσαμε 144.000
δρχ.! Εάν οι μισθωτοί μας έπαιρναν
τέτοιες αυξήσεις!!!...
Αντέξαμε
στις επανειλημμένες αυξήσεις του χαρτιού, του τυπογραφείου, της
φωτοστοιχειοθεσίας. Αντέξαμε στην πρώτη αύξηση των ταχυδρομικών τελών, αντέξαμε
και στη δεύτερη. Η τρίτη, ίσως, είναι η
τελευταία και φαρμακερή. Το κόστος του κάθε φύλλου πλησιάζει το μισό
εκατομμύριο! Που να βρεθούν τόσα χρήματα
κάθε μήνα; Εάν, βεβαίως, πληρώνανε έστω
και οι μισοί τη συνδρομή τους, από εκείνους που παίρνουν την εφημερίδα, δεν θα
υπήρχε κανένα πρόβλημα. Δεν το κάνουν όμως.
Η
μεγάλη αύξηση των ταχυδρομικών τελών υπαγορεύεται αναμφίβολα από την ανάγκη
κάλυψης του ελλείμματος στον προϋπολογισμό των ΕΛΤΑ. Δεν πρέπει, όμως, να
ξεχνάει η κυβέρνηση, ότι μία τοπική εφημερίδα που δεν αποτελεί κερδοφόρα
επιχείρηση, αλλά είναι αποτέλεσμα συλλογικής συνεισφοράς, άνευ ιδιωτικού
συμφέροντος, προσφέρει κοινωνικό έργο, δημιουργεί κοινωνικό όφελος και δεν
μπορεί να «ποινικοποιείται». Απεναντίας, εάν η κυβέρνηση διακατέχεται από
πολιτισμικές ευαισθησίες, θα έπρεπε να ενθάρρυνε, να διευκόλυνε και να
επιχορηγούσε τέτοιες πρωτοβουλίες. Εκτός κι αν η κυβέρνηση θέλει να φθάσει στις
δημοτικές εκλογές του φθινοπώρου του 1998 με όσο το δυνατό λιγότερες τοπικές
εφημερίδες. Ο τοπικός Τύπος ενοχλεί φαίνεται… Ενοχλεί επειδή όταν οι τοπικές
κοινωνίες έχουν φωνή, γίνονται πιο απαιτητικές, πιο πιεστικές προς τη Δημοτική
Αρχή. Ενοχλεί, επειδή ο τοπικός τύπος υπενθυμίζει, κάθε μέρα, τα προβλήματα,
καταγγέλλει τις παραλείψεις, τις αυθαιρεσίες, τις υποσχέσεις που διανέμονται
δωρεάν στην προεκλογική περίοδο. Στιγματίζει τα έργα που βλάπτουν και
χαιρετίζει εκείνα που ωφελούν. Ενοχλεί επειδή η πληροφορία ή η καταγγελία στη
μικρή κοινότητα διαδίδεται πιο εύκολα, γίνεται πιο νοηματική, ελέγχεται
καλύτερα, γίνεται γνώση, μετατρέπεται σε συλλογική βούληση.
Γνωρίζουμε
ότι βρισκόμαστε στο μεταίχμιο μιας νέας εποχής για τα Μεσόγεια. Η κατασκευή του
αεροδρομίου στα Σπάτα και τα προγραμματισθέντα μεγάλα ή μικρά έργα, θα έχουν
σαν συνέπεια τη μετατόπιση μιας μερίδας πληθυσμού του λεκανοπεδίου προς τα
Μεσόγεια. Η ατμόσφαιρα θα μολυνθεί, το οικιστικό και φυσικό περιβάλλον θ’
αλλοιωθεί, τα εδάφη στον περιβάλλοντα χώρο του αεροδρομίου και στους
αεροδιαδρόμους θα επιβαρυνθούν με επιπλέον ρύπους. Θα πρέπει να διαφυλάξουμε
ό,τι μπορέσουμε. Εκείνες οι δυνάμεις που καταστρέψανε την Αθήνα την δεκαετία
του ’60 και την παρέδωσαν στο ιδιωτικό αυτοκίνητο, στο νέφος, στην κυκλοφοριακή
συμφορά και στο θόρυβο, ετοιμάζονται να δράσουν και στα Μεσόγεια και να μην
αφήσουν τίποτε όρθιο. Μεγάλες κατασκευαστικές εταιρίες, σε συνεργασία με
ανεγκέφαλους τοπικούς άρχοντες, στο όνομα της «ανάπτυξης», μας προτείνουν
πόλεις απ’ το παρελθόν, αφιλόξενες, εχθρικές προς τον άνθρωπο, το περιβάλλον
και τη φύση.
Γνωρίζουμε
ότι σ’ αυτή την περίοδο των μεγάλων αυτών μετασχηματισμών, η παρουσία αυτής της
εφημερίδας θα ήταν απαραίτητη, όπως θα ήταν επίσης απαραίτητη, ιδιαίτερα τον
τελευταίο αυτό χρόνο, πριν από τις δημοτικές εκλογές του Οκτωβρίου του 1998. Σ’ αυτές τις Δημοτικές Εκλογές που
διαγράφονται ιδιαίτερα ευνοϊκές για την εκλογή για πρώτη φορά στην ιστορία του
Πόρτο Ράφτη ανεξάρτητων και αυτόνομων δημοτικών συμβούλων, που θα λογοδοτούν
μονάχα στον λαό του Πόρτο Ράφτη και σε κανέναν άλλο.
Γνωρίζουμε,
τέλος, ότι είναι απαραίτητη η φωνή αυτής της εφημερίδας, αυτό τον καιρό, όπου
μεγάλα προβλήματα «πνίγουν» τον λαό του Πόρτο Ράφτη, όπως είναι η μαρίνα και οι
κλοπές, που η λύση τους δεν χωράει αναβολή.
Δεν
εξαρτάται από εμάς, αγαπητοί αναγνώστες. Εμείς αντέχουμε ακόμα. Αυτή τη φορά
εξαρτάται από ΕΣΑΣ. Εμείς συζητήσαμε
πολύ. Δεν μπορούμε να βρούμε λύση. Θέλουμε τις δικές σας απόψεις. Σκεφθήκαμε
για μία λαχειοφόρο, κληρώνοντας ένα καλό στερεοφωνικό. Περιμένουμε την
ανταπόκρισή σας. Δεν λύνει, όμως, το πρόβλημα, απλώς το μετατοπίζει, μα δίνει
πάντως μία ανάσα.
Ξέρουμε
πολύ καλά, ότι αν σταματήσει αυτή η εφημερίδα, οι αντίπαλοί μας στο Μαρκόπουλο,
θα το γιορτάσουν. Θα το ρίξουν στο χορό. Θα ανοίξουν σαμπάνιες! Οι πιο προβληματισμένοι απ’ αυτούς θα
λυπηθούν, αφού σε όλους κάτι θετικό έδωσε αυτή η εφημερίδα. Οι φίλοι μας και οι
αναγνώστες μας, που μας παρακολούθησαν από κοντά όλα αυτά τα χρόνια των συνεχών
αγώνων, θα στενοχωρηθούν, θα συγκινηθούν. Σε μας θα μείνει ένας κόμπος στο
λαιμό και απ’ όλους θα βγει, πιστεύουμε, με δυσκολία, μία λέξη… ΚΡΙΜΑ!
Παραδίνουμε
σε σας το πρόβλημα προς λύση, αγαπητοί αναγνώστες, αγαπητοί πολίτες του Πόρτο
Ράφτη.
Οι Ειδικοί
Όλο και
περισσότερο, τον τελευταίο καιρό στο Μαρκόπουλο, ιδιαίτερα από την Δημοτική
Αρχή, καλλιεργείται η άποψη, ότι τελικά όλα τα κοινωνικά προβλήματα τα λύνουν
κάποιοι ειδικοί.
Οι
πολίτες, ο κόσμος, ο λαός θα πρέπει να μένει στη γωνία και να περιμένει, γιατί
αυτός δεν… ξέρει. Ξέρουν οι
ειδικοί!!! Όταν, λοιπόν, αυτοί αποφανθούν, τότε ο λαός, οι πολίτες, θα
πρέπει να αποδεχθούν, χωρίς αντίρρηση, τη γνώμη του ειδικού.
Αυτή η ανιστόρητη, παράξενη
«τεχνοκρατική» αντίληψη, καλλιεργείται και σε σχέση με την πρόθεση της
δημιουργίας της μαρίνας στο Πόρτο Ράφτη.
Τι
υποστηρίζει σήμερα η Δημοτική Αρχή;
Ενώ
μέχρι πριν λίγες μέρες προσπαθούσαν, σε όλους τους τόνους , να μας αποδείξουν,
ότι το έργο θα αναπτύξει, θα αναπλάσει, θα αναδείξει την περιοχή, θα ανεβάσει
την αξία της γης και θα μας κάνει όλους πλούσιους, ότι θα βελτιώσει τη ζωή μας
και την ποιότητα της ζωής μας, τώρα, μετά την κατακραυγή των πολιτών του Πόρτο
Ράφτη, αρχίζουν να αναδιπλώνονται και να καλλιεργούν ένα άλλο μύθο. Τον μύθο
των ΕΙΔΙΚΩΝ. Κάποιων συγκεκριμένων ειδικών.
Υποστηρίζουν, λοιπόν, ότι ούτε αυτοί θα προχωρήσουν στην μαρίνα, αν οι
ειδικοί, που θα κάνουν τις περιβαλλοντικές μελέτες, αποφανθούν ότι το έργο δεν
βλάπτει την περιοχή. Τώρα… θυμήθηκαν τους ειδικούς. Αφού πρώτα, επί μήνες,
διαπραγματεύονταν και φιλονικούσαν μεταξύ τους για το ποια εταιρία θα
αναλάμβανε την κατασκευή του έργου, αφού κανονίσανε τα μερίδια του καθενός,
αφού τα βρήκαν στα κέρδη και τα πανωτόκια, αφού κάνανε καινούργια
κατασκευαστική εταιρεία, τη ΜΑΡΚΟ ΜΑΡΙΝΕΣ Α.Ε., στην οποία συμμετέχει με 80% η
ΔΗΛΟΣ ΜΑΡΙΝΕΣ Α.Ε., στην οποία ανέθεσαν
ΠΡΩΤΑ την κατασκευή του έργου!!!
Χωρίς
ντροπή, προσπαθούν πάλι, να κοροϊδέψουν τον κόσμο. Δεν ξέρει, λένε, κανένας
άλλος, ούτε οι πνευματικοί άνθρωποι, ακαδημαϊκοί, επιστήμονες ένα σωρό, που
είναι κατά της μαρίνας, ούτε ειδικοί επίσης, που είναι κατά της μαρίνας.
Εκείνοι που ξέρουν θα είναι εκείνοι που θα επιλέξει η Δημοτική Αρχή και που θα
τους πληρώσει η ΜΑΡΚΟ ΜΑΡΙΝΕΣ Α.Ε.
Ο
Νταλής ο Δημήτριος, π.χ., βιολόγος, ερευνητής, ειδικός επιστήμονας, στο
Οικολογικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών, που είναι εναντίον της μαρίνας, δεν
ξέρει τίποτα. Ο Αλέξανδρος Αλεξάκης, χημικός-περιβαλλοντολόγος, ερευνητής του
ΕΜΠ, που είναι εναντίον της μαρίνας, δεν ξέρει κι αυτός. Ο Χρήστος ο Κωτούλας,
μελετητής, υγιεινολόγος, μηχανολόγος-μηχανικός, ούτε αυτός ξέρει τίποτα. Όχι,
δεν ξέρει κανένας απ’ αυτούς που είναι εναντίον της μαρίνας. ΘΑ ξέρουν μονάχα εκείνοι που θα επιλέξει η
Δημοτική Αρχή.
Μ’ αυτά
τα παραμύθια προσπαθούν να πείσουν ορισμένους αφελείς, να τους θέσουν σε
αναμονή, να τους εξουδετερώσουν, να μη σκεφτούν να μη προβληματιστούν, να μην
αγωνιστούν και εμποδίσουν την κατασκευή της μαρίνας.
Άσκοπος,
πραγματικά, ο κόπος. Η μαρίνα θα
αποτραπεί από την αντίδραση και την οργή του κόσμου. Αυτό, θα πρέπει να το
γνωρίζουν όλοι. Τόσο αυτοί που την προωθούν, όσο και οι πολίτες του Πόρτο Ράφτη
και του Μαρκόπουλου, όπου όλο και περισσότεροι, όπως διαπιστώνεται, είναι
εναντίον της κατασκευής της μαρίνας.
Ο
τραγικός Πάρεδρος του Πόρτο Ράφτη περιμένει την απόφαση των ειδικών. Εκείνων,
όμως, των συγκεκριμένων ειδικών. Λες και ο κόσμος δεν καταλαβαίνει, ότι αν
προστεθούν στο στενό, κλειστό κόλπο του Πόρτο Ράφτη άλλα 700 ή 800 ή 1000
πλεούμενα (γιατί καμία μαρίνα δεν φιλοξενεί μόνο εκείνα τα σκάφη για τα οποία
έχει κατασκευαστεί και επειδή δεν υπάρχει νομικό καθεστώς που μπορεί ν’
απομακρύνει τα ήδη υπάρχοντα), δεν θα έχουμε επιπλέον απόβλητα, δεν θα έχουμε
ρύπανση απ’ τα επιπλέον λάδια και πετρέλαια, βαριά μέταλλα, κλπ., δεν θα έχουμε
κακοποίηση του περιβάλλοντος της Πούντας, με αποθήκες καυσίμων, με μαγαζιά, με
νυχτερινά κέντρα, δεν θα έχουμε αλλοίωση της φυσιογνωμίας της περιοχής από
παραθεριστική σε τουριστική. Χρειάζεται ένας ειδικός, επιλεγμένος και
πληρωμένος από την ΜΑΡΚΟ ΜΑΡΙΝΕΣ Α.Ε.
για να καταλάβουμε ότι θα έχουμε επιβάρυνση, μόλυνση της θάλασσας και όλα τα
συνεπακόλουθα.
Δυστυχώς
όμως, δεν είναι μόνο ο Πάρεδρος του Πόρτο Ράφτη που περιμένει τους ειδικούς.
Αφού απομονώθηκε τελείως από τον κόσμο του Πόρτο Ράφτη, απομονώθηκε και από τον
ίδιο τον Σύλλογό του. Το μοναδικό του
αποκούμπι είναι ο Δήμαρχος και η Δημοτική Αρχή.
Το είχαμε επισημάνει πριν ακόμα εκλεγεί, ότι τη στιγμή κατά την οποία
εκλέγεται σε μία παράταξη του Μαρκόπουλου, είναι λογικό να υπακούει στην
πολιτική κατεύθυνση της παράταξης. Άρα,
λοιπόν, έκανε μία κομματική επιλογή και όχι μία επιλογή που θα βοηθούσε το Πόρτο
Ράφτη. Δικαίωμά του…
Είναι
τραγική η μοναχική φιγούρα του Παρέδρου του Πόρτο Ράφτη. Ήταν τραγικότερη στις
2 Νοεμβρίου στο Ξενοδοχείο «ΑΡΤΕΜΙΣ, όπου συναντήθηκε το σύνολο των Συλλόγων
του Πόρτο Ράφτη. Εάν λάβουμε υπόψη μας ότι λείπανε μόνο οι Αθλητικοί Σύλλογοι
που είχαν αγώνες εκείνη την ημέρα, όταν ο σύνολο των Συλλόγων συζήτησαν για τη
μαρίνα, που τάχθηκαν εναντίον της μαρίνας, προγραμμάτισαν μέτρα για τον
περαιτέρω αγώνα, σε κάποια γωνία, απομονωμένος και μόνος από τον οργανωμένο και
μη ιστό του Πόρτο Ράφτη, διαγραφόταν η
θλιβερή φιγούρα του παρέδρου.
Βέβαια,
οι ψηφοφόροι του Πόρτο Ράφτη στις επόμενες Δημοτικές Εκλογές του 1998 θα είναι
πολύ πιο αυστηροί και οι παρόντες θα κριθούν. Εκείνο, επίσης, που κάνει
εντύπωση, είναι η στάση του Προέδρου της ΟΣΠΑ κ. Χατζηαντωνίου, που δεν παίρνει
ξεκάθαρη θέση γύρω από αυτό το σημαντικό έργο, όπως είναι η μαρίνα. Περιμένει κι αυτός τη γνώμη των ειδικών που…
θα επιλέξει το αλάνθαστο ιερατείο του Μαρκόπουλου.
Όμως, οι πολίτες, οργανωμένοι ή όχι, παρακολουθούν
τα πάντα και είναι εκεί μάρτυρες και κριτές. Ο τοπικός τύπος, η εφημερίδα μας
είναι εκεί, για να πληροφορεί και να ενημερώνει για τη συμπεριφορά, για τη
στάση και τις επιλογές όλων ανεξαιρέτως εκείνων που ασχολούνται με τα κοινά.
