Μία παράξενη Επιτροπή

Φύλλο 23    Απρίλιος  1995

Μία παράξενη Επιτροπή

                Για να προωθήσει  και να υλοποιήσει το πρόγραμμά της η παράταξη του κ. Κατσίκη, που κέρδισε τη δημαρχία στις τελευταίες δημοτικές εκλογές έκανε κάποιες επιτροπές. Μία από αυτές είναι και η άτυπη επιτροπή «παρά τω παρέδρω» που δημιουργήθηκε για το Πόρτο Ράφτη.

                Η επιτροπή αυτή έχει σαν στόχο τη μελέτη, την αξιολόγηση και την υπόδειξη στο Δημοτικό Συμβούλιο των χρόνιων προβλημάτων, που ταλαιπωρούν την περιοχή και επιζητούν τη λύση τους. Για να αποδώσουν καλύτερα, δημιουργούν επιτροπές όλα σχεδόν τα αιρετά όργανα μιας κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.

                Η επιτροπή μπορεί να είναι προσωρινή για να μελετήσει ένα συγκεκριμένο θέμα και να κάνει τις προτάσεις της, ή να έχει μονιμότερο χαρακτήρα όπως στην περίπτωσή μας. Όταν πρόκειται για κόμματα, οι επιτροπές μπορούν να διοριστούν από τα ανώτερα όργανα, ή να συμπληρωθούν από την εθελοντική προσφορά των μελών. Όταν πρόκειται για συνδικαλιστικές οργανώσεις που απαρτίζονται από διαφορετικές παρατάξεις συγκροτούνται ανάλογα με τη δύναμη των παρατάξεων, που καταγράφηκε στις τελευταίες εκλογές. Κατά τον ίδιο τρόπο συγκροτούνται οι επιτροπές που κάνουν οι δήμοι, οι κοινότητες, ή το κοινοβούλιο.

                Η επιτροπή του Πόρτο Ράφτη έχει μία δική της πρωτοτυπία. Ούτε διορίστηκε (που μπορούσε να κάνει η πλειοψηφούσα παράταξη, ή οποιαδήποτε παράταξη, αν χρειαζόταν κάποιο συμβουλευτικό όργανο), ούτε συγκροτήθηκε ανάλογα με την καταγραφή της δύναμης των παρατάξεων που πήραν μέρος στις τελευταίες δημοτικές εκλογές, ούτε εκλέχτηκε δημοκρατικά. Εξηγούμαστε:

                Ο Δήμος Μαρκοπούλου Μεσογαίας είναι ένας Δήμος με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Όσο κι αν επιμένουν οι ηγεσίες του Μαρκόπουλου ότι ο Δήμος είναι ενιαίος και δεν υπάρχουν διακρίσεις και ευνοούμενοι δεν πείθουν κανέναν, ούτε τους εαυτούς τους. Ο Δήμος Μαρκοπούλου Μεσογαίας δεν είναι το ίδιο με τον Δήμο Χολαργού, το Δήμο Νέας Πεντέλης, το Δήμο Περιστερίου ή τον Δήμο Αρτέμιδας. Εδώ έχουμε να κάνουμε  με δύο πληθυσμιακές κοινότητες. Την πόλη του Μαρκόπουλου και την πόλη του Πόρτο Ράφτη.

                Το Μαρκόπουλο αποτελείται από έναν ομοιογενή αγροτικό πληθυσμό με τα ίδια ήθη και έθιμα, με δεσμούς αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας, που αναπτύχθηκαν μέσα σε αγώνες αιώνων και ηρωικής πάλης των Αρβανιτών με τη φύση και τη γη για την ίδια τους την επιβίωση. Το Μαρκόπουλο Μεσογαίας σήμερα είναι μία πόλη με ωραία μαγαζιά, με ωραία σχολεία, με πλατείες, με ασφαλτοστρωμένους δρόμους, με Δημαρχείο, Τράπεζες, Ταχυδρομείο, ΔΕΗ, ΟΤΕ, γήπεδα, κλειστά γυμναστήρια, Κέντρο Υγείας, κλπ.

                Τι από όλα αυτά έχει το Πόρτο Ράφτη; Τίποτα. Έχει ένα φυσικό κάλλος, που και αυτό υποβαθμίζεται σιγά-σιγά. Αποτελείται από ένα ανομοιογενή πληθυσμό όλων των κοινωνικών στρωμάτων που δραπέτευσαν από την Αθήνα για ν’ αναπνεύσουν λίγο καθαρό αέρα. Ο πληθυσμός αυτός διαμένει στο Πόρτο Ράφτη ως εξής:

                Γύρω στις 4.000 είναι οι μόνιμοι κάτοικοι. Ανέρχονται σε 25-30 χιλιάδες εκείνοι που μένουν στο Πόρτο Ράφτη τις περισσότερες  μέρες του χρόνου (Παρασκευοσαββατοκύριακα, γιορτές, αργίες, Πάσχα, Χριστούγεννα, Καλοκαίρι, κλπ) και που μπορούν να θεωρηθούν μόνιμοι κάτοικοι.

                Το Καλοκαίρι ο πληθυσμός φτάνει και τις 80.000. Όλος αυτός ο κόσμος, ενώ πληρώνει όλα τα δημοτικά τέλη, όλες τις κανονικές και έκτακτες εισφορές, ΔΕΝ ΕΧΕΙ πολιτικά δικαιώματα!! Τριάντα πέντε χιλιόμετρα από την Αθήνα ένας ουσιαστικά μόνιμος πληθυσμός 25-30 χιλιάδων κατοίκων δεν έχει φωνή στο Δημοτικό Συμβούλιο! Οχυρωμένοι όλοι, Δήμος και Πολιτεία, πίσω από τον τύπο των εγγεγραμμένων στους εκλογικούς καταλόγους και εκμεταλλευόμενοι την αγωνία και την ανασφάλεια του νεοέλληνα να αποκοπεί από το χωριό του, εάν μεταφέρει τα εκλογικά του δικαιώματα, ωθεί τον πολίτη στην αποχή, αφού ούτε στο χωριό πάει να ψηφίσει (κυρίως στις δημοτικές εκλογές) ούτε στον τόπο διαμονής του μπορεί να το πράξει.

                Έτσι έχουμε ένα τεράστιο πληθυσμό, που δεν μπορεί ν’ αποφασίσει για τα προβλήματα που αφορούν την ανάπτυξη της πόλης που ζει και τις ανάγκες του. Δεν μπορεί μία μειοψηφία (έξι χιλιάδες ήταν οι ψηφοφόροι στο Δήμο Μαρκοπούλου στις τελευταίες δημοτικές εκλογές) να συνεχίζει να διοικεί τη μεγάλη πλειοψηφία των Πορτοραφτιωτών.

                Την ιδιάζουσα αυτή πραγματικότητα ο Δήμος Μαρκοπούλου δεν θέλει να τη δει και να τη λάβει υπόψη του. Κραυγάζει μόνο κάθε τόσο ότι οι «κακοί» Πορτοραφτιώτες θέλουν να κάνουν δικό τους Δήμο. Σκέφτεται να λύσει τα προβλήματα της τεράστιας περιοχής του Πόρτο Ράφτη ευκαιριακά, κάνοντας μία επιτροπή με τους αποτυχόντες υποψήφιους δημοτικούς συμβούλους από το Πόρτο Ράφτη της παράταξης του κ. Κατσίκη και στην οποία βιάστηκαν να πάρουν μέρος ο Πρόεδρος της ΟΣΠΑ (χωρίς να συζητήσει καθόλου η Ομοσπονδία) και εκπρόσωπος του Εκπολιτιστικού Συλλόγου Πόρτο Ράφτη. Δεν σκέφτηκε κανείς, γιατί άραγε τόσο η παράταξη του κ. Κατσίκη όσο και η παράταξη του κ. Καβασακάλη, αγνόησαν τον τρίτο συνδυασμό που πήρε μέρος στις τελευταίες δημοτικές εκλογές, τον Ανεξάρτητο Υπερκομματικό Συνδυασμό  και ο οποίος πήρε την απόλυτη πλειοψηφία στο Πόρτο Ράφτη; (θα επιμένουμε κ. Κατσίκη όσο κι αν σας ενοχλεί, να υποστηρίζουμε ότι ο Ανεξάρτητος  Συνδυασμός πήρε την απόλυτη πλειοψηφία στο Πόρτο Ράφτη και ότι στην περιοχή αυτή είστε δήμαρχος μειοψηφίας, μέχρι να μας αποδείξετε και εσείς με αριθμούς, όπως κάναμε εμείς, κι όχι με προεκλογικές υποθέσεις, ότι δεν είναι έτσι.

                Εάν δεν το κάνετε σημαίνει ότι αποδέχεστε ότι είστε μειοψηφία και σ’ αυτή την περίπτωση η ελάχιστη δημοκρατική ευαισθησία επιβάλλει να μην ενεργείτε σαν πλειοψηφία. Δεν υπάρχουν πολλές επιλογές για τη συγκρότηση αυτής επιτροπή εάν θέλουν οι παρατάξεις του Μαρκόπουλου όχι μόνο να λέγονται αλλά και να είναι δημοκρατικές. Οπότε πρέπει:

1.- Να συγκροτηθεί η επιτροπή αναλογικά από τις τρεις παρατάξεις που πήραν μέρος στις δημοτικές εκλογές του περασμένου Οκτωβρίου.

2.- Να διορισθεί από την πλειοψηφούσα παράταξη στο Δήμο και ν’ αναλάβει όλο το πολιτικό κόστος της επιτυχίας, ή της αποτυχίας.

3.- Να συγκροτηθούν τα συνοικιακά συμβούλια και να εκλέξουν την επιτροπή, όπως υποστήριξε από τις σελίδες του φύλλου 21 αυτής της εφημερίδας, ο συνεργάτης μας Νικόλαος Νικολάκης.

4.- Να μη γίνει καμία επιτροπή και ο Πάρεδρος του Πόρτο Ράφτη να παρακολουθεί τη λειτουργία, την προβληματική  και τους αγώνες των υπαρκτών, από δεκαετίες, φορέων του Πόρτο Ράφτη και να προωθεί στο Δημοτικό Συμβούλιο τα προβλήματα και τις προτάσεις, που αναδύονται από αυτές τις Οργανώσεις.

                Εκείνοι που δεν έχουν θέση σε μία τέτοια επιτροπή είναι οι εκπρόσωποι συλλόγων, ή χειρότερα ακόμα ο Πρόεδρος της Ομοσπονδίας.

                Επειδή με αυτό τον τρόπο πολιτικοποιούνται οι σύλλογοι και αλλοιώνεται ο συνδικαλιστικός τους χαρακτήρας. Φαντασθείτε την κυβερνητική πλειοψηφία να κάνει μία επιτροπή σε μία ιδιάζουσα περιοχή, με τους αποτυχόντες βουλευτές και να καλεί να πάρει ισότιμα μέρος ο Πρόεδρος της ΓΣΕΕ!!! Οποιαδήποτε άλλη επιλογή είναι εκ του πονηρού και καταλήγει στην όξυνση των σχέσεων μεταξύ των συλλόγων του Πόρτο Ράφτη και στην αποδυνάμωση του κινήματος των πολιτών στην περιοχή.

Μαζέψτε υπογραφές για την απομάκρυνση του πυλώνα

                Στο προηγούμενο φύλλο της εφημερίδας είχαμε αφιερώσει ολόκληρη την τελευταία σελίδα στις ενέργειες που κάνανε τόσο η Ομοσπονδία Συλλόγων Πόρτο Ράφτη Αττικής (ΟΣΠΑ) όσο και ο σύλλογος «Πανοράματος» για την αποτροπή της εγκατάστασης του δεύτερου πυλώνα κινητής τηλεφωνίας που σχεδιάζεται στο Πόρτο Ράφτη κοντά στον ήδη υπάρχοντα. Η άδεια έχει εγκριθεί και υπογράφτηκε από τον Νομάρχη.

                Οι ενέργειες όμως, προς τις εταιρείες, του Εξωραϊστικού Συλλόγου Πανοράματος ανέστειλαν, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, την εγκατάσταση του δεύτερου πυλώνα. Δεν φτάνει όμως αυτό. Ο υπάρχων πυλώνας θα πρέπει να απομακρυνθεί από την κατοικημένη περιοχή, που βρίσκεται σήμερα, γιατί δεν αποκλείει την πιθανότητα διαταραχών της υγείας των ανθρώπων και ιδιαίτερα εκείνων που διαμένουν στην γύρω περιοχή. Μπορεί να θεωρείται μικρή η ισχύς της μικροκυματικής  ακτινοβολίας που εκπέμπει ένας πυλώνας, την οποία απορροφά ένας δέκτης, στην περίπτωσή μας ο άνθρωπος, όταν μετράμε απομονωμένα την ισχύ του πεδίου του πυλώνα.

                Η περιοχή συχνοτήτων της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας που εκπέμπουν οι κεραίες κινητής τηλεφωνίας (400 ΜΗΖ έως 2 GHZ) είναι εκείνη, όπου παρατηρείται απορρόφηση της ενέργειας σε ορισμένα όργανα του ανθρώπινου οργανισμού, όπως είναι το κεφάλι, κλπ. Εάν τώρα ο άνθρωπος απορροφά ακτινοβολία στα ίδια όργανα και από άλλους  πομπούς του περιβάλλοντος (και δεν είναι λίγοι αυτοί) τότε το πρόβλημα γίνεται πολύ σοβαρό και επικίνδυνο.

                Γι αυτό το λόγο δεν μπορούμε να μετράμε μόνο μία πηγή ενέργειας και να αποφαινόμαστε εάν κάνει κακό ή όχι στον οργανισμό του ανθρώπου. Βρισκόμαστε εγκλωβισμένοι σε ένα τεράστιο ηλεκτρομαγνητικό πεδίο, που θα πρέπει να επαγρυπνούμε και να μη δεχόμαστε να εφαρμόζονται άκριτα νέες τεχνολογίες, όσο αθώες και να φαίνονται, χωρίς προληπτικά μέτρα.

                Ο πυλώνας λοιπόν, θα πρέπει να απομακρυνθεί από την περιοχή όσο το δυνατόν γρηγορότερα.

                Το δεύτερο εξίσου σημαντικό πρόβλημα είναι το περιβάλλον. Ο πυλώνας προσβάλλει βάναυσα  το τοπίο, αλλοιώνει το φυσικό περιβάλλον και υποβαθμίζει την περιοχή. Δεν μπορεί το Πόρτο Ράφτη από τις αξιολογότερες και ωραιότερες περιοχές της Αττικής να καταντήσει ο «σκουπιδότοπος» των πολυεθνικών εταιρειών, όπως κατάντησε η Αλβανία, δεχόμενη αδιαμαρτύρητα τα πυρηνικά απόβλητα των βιομηχανικά αναπτυγμένων χωρών της Ευρώπης.

                Εάν ταξιδέψει κανείς στην Ελβετία ή στη Γερμανία, δεν θα αντικρύσουν τα μάτια του ΚΑΝΕΝΑ ΈΚΤΡΩΜΑ σαν τον πυλώνα στο Πόρτο Ράφτη. Είναι δυνατό να εξυπηρετείται η κινητή τηλεφωνία και να εκπέμπει καλύτερο ποιοτικά σήμα από μικρές κεραίες, που μπορούν να τοποθετούνται σε βουνοκορφές.

                Οι ελληνικές όμως εταιρείες, ενώ είναι εύκολο να κατασκευαστούν στην Ελλάδα τέτοιες κεραίες, δεδομένου ότι υπάρχουν έτοιμες μελέτες από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (ΕΜΠ), προτιμούν να εισάγουν τους πυλώνες από το Εξωτερικό.

                Θα πρέπει να σημάνει λαϊκός συναγερμός για την απομάκρυνση ΟΛΩΝ των κεραιών από κατοικημένες περιοχές προς όφελος και της εθνικής οικονομίας. Με τις άδειες που επιτρέπει η Πολιτεία την εγκατάσταση αυτών των κεραιών, υποβοηθεί την εξαγωγή συναλλάγματος με αποτέλεσμα να διευρύνονται τα ελλείμματα και να φορολογούνται οι πολίτες για την κάλυψή τους.

                Ο Δήμος των Αθηνών που ενδιαφέρεται για την υγεία των δημοτών του και για το περιβάλλον της περιοχής του, ανέθεσε στο ΕΜΠ να κάνει μία μελέτη για τις επιπτώσεις στους κατοίκους και στο περιβάλλον από την εγκατάσταση κεραίας ασύρματης τηλεφωνίας στο Δήμο του. Έχουμε την μελέτη στα χέρια μας, αλλά επειδή είναι μεγάλη δεν  μπορούμε να τη δημοσιεύσουμε. Δημοσιεύουμε μόνο τα συμπεράσματα:

ΕΘΝΙΚΟ ΜΕΤΣΟΒΙΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

ΤΜΗΜΑ ΗΛΕΚΤΡΟΛΟΓΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΚΑΙ

ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΩΝ

ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΒΙΟΪΑΤΡΙΚΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ

                Εν συνεχεία της σχετικής προηγούμενης τεχνικής εκθέσεώς μας, παραθέτουμε συνοπτικά τις παρακάτω διαπιστώσεις:

                Κατά την προσωπική μας γνώμη μέχρι της εξαγωγής των τελικών συμπερασμάτων θα πρέπει να αποφεύγεται η εγκατάσταση σταθμών βάσης κινητής τηλεφωνίας σε πυκνοκατοικημένες αστικές περιοχές, ή σε περιοχές με δέκτες κατοίκους που ανήκουν σε ευαίσθητες ομάδες πληθυσμού, όπως παιδιά προσχολικής και σχολικής ηλικίας, έγκυες γυναίκες, ηλικιωμένοι, κλπ.

Αν. Καθ.  Δ. Κουτσούρη

25 Ιουλίου 1994

                Μετά από αυτή την έκθεση ο αναφερόμενος Δήμος δεν επέτρεψε την εγκατάσταση της κεραίας. Δεν είναι ο μόνος. Στο προηγούμενο φύλλο της εφημερίδας δημοσιεύσαμε απόσπασμα απόφασης Γερμανικού Δικαστηρίου, που απαγόρευσε την εγκατάσταση πυλώνα κινητής τηλεφωνίας επειδή «δεν είναι δυνατό να πειραματισθεί μία νέα τεχνολογία εις βάρος του πολίτη!!»

                Το καινούργιο σχολείο που οικοδομείται δίπλα στο ξενοδοχείο ΑΡΤΕΜΙΣ σε ευθεία γραμμή δεν απέχει περισσότερο από 1.000 μέτρα από τον πυλώνα. Από τα παράθυρα των αιθουσών τα αθώα μάτια των μικρών παιδιών θα αντικρίζουν την αυστηρότητα, την επιβλητικότητα και την κακογουστιά του πυλώνα. Οι παιδικές φαντασιώσεις και ιστορίες τρόμου, που θα γεμίζουν τις αγνές ψυχές των παιδιών, όπου η ανασφάλεια και ο φόβος θα δημιουργούν μία ψυχολογική αγωνία, που σε μικρούς και μεγάλους αποτελεί την πιο επικίνδυνη προδιάθεση για ένα σωρό σωματικές ασθένειες. ΓΙΑΤΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ;

                Καλούμε το Δήμαρχο κι όλο το Δημοτικό Συμβούλιο να τεθούν επικεφαλής μιας εκστρατείας για την απομάκρυνση του πυλώνα, τώρα που είναι νωρίς. Η οργή και η αγανάκτηση των κατοίκων, τους διαβεβαιώνουμε ότι είναι μεγάλη. Όλοι οι σύλλογοι, η Ομοσπονδία θα πρέπει  να αναλάβουν πρωτοβουλία για τη συλλογή υπογραφών. Όσο περισσότερες τόσο το καλύτερο. ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΟΡΤΟΡΑΦΤΙΩΤΗΣ και ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΙΩΤΗΣ δεν θα πρέπει να λείψει από αυτό το προσκλητήριο.

                Όλοι δώστε την υπογραφή σας. Είναι τόσο απλό, θα το δείτε, ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ.

Ο τοπικός τύπος

                Σε μία εποχή όπου το κρανίο (ο εγκέφαλος) των ανθρώπων βομβαρδίζεται συνεχώς με ορισμένες μονότονες ιδέες, που μεταδίδουν διεθνή συγκροτήματα γιγαντιαίων οικονομικών συμφερόντων και διοχετεύονται μέσα από τα γιγαντιαία  μέσα μαζικής ενημέρωσης, στις γιγαντιαίες κτηνοπόλεις που στοιβάχτηκε ο κόσμος, εμείς  πιστεύουμε ότι ο ΤΟΠΙΚΟΣ ΤΥΠΟΣ ΚΑΙ Η ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΣΗ, ΙΣΩΣ να αποτελούν σήμερα το δρόμο αφύπνισης του ενδιαφέροντος των πολιτών για τα κοινά. Οι μικροί δήμοι και οι κοινότητες, ίσως να αποτελέσουν την εναλλακτική πρότασή μιας καινούργιας μορφής οργάνωσης του κράτους και του έθνους, όπου το ιστορικό υποκείμενο άνθρωπος, σαν ατομικότητα και ομάδα, μπορεί να ξαναποκτήσει  τον πρωταγωνιστικό ρόλο.

                Βρισκόμαστε σε μία εποχή, όπου στο πνευματικό και ιδεολογικό επίπεδο κυριαρχεί μία και ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΣΚΕΨΗ.  Η σκέψη που μεταδίδεται με όρους ιδεολογίας σε όλα τα κράτη-έθνη, από διεθνείς οργανισμούς όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η Παγκόσμια Οργάνωση για τη συνεργασία και την οικονομική ανάπτυξη, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, οι κεντρικές Τράπεζες, που μέσω των χρηματοδοτήσεων, επιστρατεύουν τους πελάτες  τους απ’ όλο τον πλανήτη στο σύστημα των δικών τους ιδεών. Η βασική έννοια όλης αυτής της μοναδικής σκέψης είναι ότι η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ (δηλαδή το ΚΕΡΔΟΣ) αποτελεί το θεμέλιο λίθο της ανθρωπότητας (η αγορά, ο ανταγωνισμός, το δυνατό νόμισμα, ο ατομισμός, κλπ).

                Αυτή η ανώνυμη σκέψη συλλαμβάνεται και αναπαράγεται από τα κύρια διεθνή οικονομικά όργανα πληροφόρησης, που στο μεγαλύτερό τους μέρος είναι ιδιοκτησία των ίδιων μεγάλων Βιομηχανικών και Χρηματιστηριακών Ομάδων. Γνωρίζουν, ότι στις σημερινές κοινωνίες, η κατά κόρον επανάληψη ισοδυναμεί με απόδειξη.

                 Η συνεχής επανάληψη αυτών των ιδεών δημιουργεί μία τέτοια δύναμη, που αναστέλλει οποιαδήποτε ελεύθερη σκέψη για ανθρώπινες σχέσεις, αξίες, οικολογική ισορροπία. Για αγάπη, για αλληλεγγύη, για ηθική, για ανθρώπινες πόλεις και ανθρώπινα δικαιώματα.

                ΑΥΤΗ Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΣΚΕΨΗ που επικρατεί στην εποχή μας δημιουργεί μια τέτοια ιδεολογική τρομοκρατία που καθιστά πολύ δύσκολη την αντίσταση σ’ αυτό, το σύγχρονο σκοταδισμό. Ο τοπικός τύπος, όπου οι πολίτες γνωρίζονται και αναγνωρίζονται μέσα από αυτόν, όπου εκφράζουν ελεύθερα ιδέες, ευαισθησίες, κριτικές, προσδοκίες και αναλύσεις, αποτελεί το μοναδικό πεδίο συνάντησης και αντιπαράθεσης.

                Εάν δεχθούμε ότι η ανάπτυξη της ανθρώπινης σκέψης δεν επιτυγχάνεται με την ξεροκέφαλη εμμονή του καθενός στις δικές του ιδέες, αλλά από τη σύγκριση και αντιπαράθεση σε έναν γόνιμο διάλογο με τις σκέψεις και τις ιδέες των άλλων, κατανοούμε πόσο σημαντικό είναι να υπάρξουν μία, δύο, εκατό «εκκλησίες του δήμου» γραπτού λόγου. (Δεν εννοούμε τοπικό τύπο τα αναρίθμητα φυλλάδια που κυκλοφορούν και είναι γεμάτα από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα με διαφημίσεις και κολακείες των τοπικών αρχών).

                Σε μια εποχή αποστασιοποίησης των πολιτών από τα κοινά, απογοήτευσης από την πολιτική, θα πρέπει να βρεθούν τρόποι για την άμεση συμμετοχή τους στις αποφάσεις που αφορούν την καθημερινή τους ζωή. Εδώ βρίσκεται η ουσία της υπόθεσης. Δεν μπορει μία περιοχή όπως είναι το Πόρτο Ράφτη με 4.000 μόνιμους κατοίκους, με 25-30 χιλιάδες τα Παρασκευοσαββατοκύριακα και με πάνω από 50.000 το Καλοκαίρι να μην αντιπροσωπεύονται καθόλου στο Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Μαρκοπούλου.

                Δεν μπορεί να μην έχει πολιτικά δικαιώματα αυτός ο κόσμος. Η όμορφη αυτή γωνιά της Αττικής ίσως από τις ωραιότερες της Χώρας μας, οδηγείται στον μαρασμό, στην οικιστική και περιβαλλοντική υποβάθμιση (πέρσι απωλέσθηκε για πρώτη φορά η γαλάζια σημαία).

                Ο μοναδικός τρόπος να σωθεί είναι η κινητοποίηση και η συμμετοχή των πολιτών για μια πόλη σύγχρονη, ανθρώπινη, με σταθερές δομές και υπηρεσίες, που να καλεί τον κόσμο για μόνιμη κατοικία και όχι να αποτελεί μοναδικό πεδίο οικονομικής και τουριστικής εκμετάλλευσης.