Φύλλο   51    Σεπτέμβριος  1997

Υποκρίνονται

                «Στον Ελληνικό χώρο πολιτισμός και θάλασσα, βάδιζαν πάντα μαζί. Στις μέρες μας αυτή η σχέση διαταράσσεται. Οι θάλασσές μας πέφτουν θύματα της «ανάπτυξης». Μαζί με αυτές και οι ακτές μας». (ποιότητα νερών κολύμβησης της Ελλάδος 1996, έκδοση του ΥΠΕΧΩΔΕ).

                Στο φύλλο 49 του Ιουλίου απευθύναμε απ’ αυτή τη στήλη μία ανοικτή επιστολή προς τον δήμαρχο κ. Κατσίκη. Μεταξύ άλλων, ζητούσαμε να εκφράσει ανοικτά την άποψή του και να δηλώσει εάν αποδέχεται και ο ίδιος τον όρο της συμφωνίας με την εταιρεία ΔΗΛΟΣ – ΜΑΡΙΝΕΣ  Α.Ε. για την κατασκευή της μαρίνας, που αφορά τις μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων, τις οποίες αναλαμβάνει να κάνει η ίδια κατασκευάστρια εταιρεία!!!

                Όπως συνηθίζει, ο κ. Κατσίκης δεν μας απάντησε. Αναγκάστηκε, όμως, να απαντήσει στη λαϊκή συγκέντρωση της 30 Αυγούστου στο Αυλάκι, που διοργάνωσε η ΟΣΠΑ, όπου είπε το εξής αμίμητο: «…αυτός είναι ο νόμος, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα άλλο».  Δηλαδή, ο νόμος απαγορεύει σε οποιονδήποτε άλλο φορέα, εκτός της κατασκευάστριας εταιρείας, να εκπονήσει τις μελέτες των περιβαλλοντικών επιπτώσεων!!! Αυτό  υποστήριξε, με έμφαση, δημόσια ο κ. Δήμαρχος Μαρκοπούλου Μεσογαίας, Πολιτικός Μηχανικός!!!

                Ευτυχώς, όμως, ζούμε σε μία Ευρωπαϊκή δημοκρατική Χώρα, που τέτοιες παράλογες απόψεις δεν μπορούν να ισχύουν. Εάν η τριπλή σημασία (Λιμενικό Ταμείο, Συνεταιρισμός ΜΑΡΚΟ, Δημοτική Αρχή), που προωθεί την κατασκευή της μαρίνας, νοιαζόταν για το περιβάλλον του Πόρτο Ράφτη και την καθαρότητα της θάλασσας και θεωρούσε την ποιότητα ζωής, των ανθρώπων αδιαπραγμάτευτο και ύψιστο αγαθό, ΠΡΙΝ αρχίσουν τις  συζητήσεις και το αλισβερίσι για την ανάθεση της κατασκευής, με τις τεχνικές εταιρείες, θα μπορούσαν με βάση την προμελέτη ΡΟΓΚΑΝ να αναθέτανε σε γνωστά γραφεία μελετών, τις μελέτες των περιβαλλοντικών επιπτώσεων και περιβαλλοντικών  όρων.  Και αυτό, όχι μόνο είναι σύννομο, αλλά  επιβάλλεται  να το πράξει μία Δημοτική Αρχή που σέβεται τους πολίτες της, που ενδιαφέρεται για τη δημόσια υγεία, που έχει κοινωνικές και οικολογικές ευαισθησίες, που διακατέχεται από ανθρωπιστικές αξίες. ΔΕΝ ΤΟ ΕΠΡΑΞΑΝ. Επέλεξαν το σύστημα ανάθεσης  ΜΕΛΕΤΗ-ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ και παραδίδουν το θαλάσσιο και χερσαίο οικοσύστημα να το «μελετήσει» η ίδια εταιρεία που θέλει να κατασκευάσει το έργο.

                ΥΠΟΚΡΙΝΟΝΤΑΙ λοιπόν, όλοι εκείνοι που δηλώνουν ότι θα παρακολουθήσουν… άγρυπνα τις μελέτες των περιβαλλοντικών επιπτώσεων «για να γίνουν σωστά» και να υποστούν τον «πιο αυστηρό έλεγχο πριν εγκριθούν. Γνωρίζει, άραγε, η τριπλή συμμαχία, ότι οι μελέτες αυτές πρέπει να εγκριθούν εντός 20 ημερών απ’ την ημερομηνία παράδοσής των  και ότι εάν ο ενδιαφερόμενος μέσα σ’ αυτές τις μέρες δεν πάρει απάντηση θεωρούνται αυτόματα ως εγκρινόμενες;  Είναι ανώφελο να ωρύεται και να φωνασκεί ο κ. Δήμαρχος προτρέποντάς μας να έχουμε εμπιστοσύνη στις αρμόδιες υπηρεσίες που θα κάνουν τον έλεγχο στις μελέτες των περιβαλλοντικών επιπτώσεων και να «μη νομίζουμε ότι χρηματίζονται».   Δεν νομίζουμε τίποτα κύριε Κατσίκη.  Γνωρίζουμε, πάντως, ότι οι αρμόδιες αυτές υπηρεσίες λαμβάνουν χιλιάδες τέτοιες μελέτες τον χρόνο, το προσωπικό που διαθέτουν είναι μικρό και αδυνατούν ν’ ανταπεξέλθουν πλήρως, άρα είναι και πιο εύκολο να «ξεχαστεί» σε κάποιο συρτάρι κάποια μελέτη.

                Μήπως γνωρίζετε κ. Δήμαρχε, που βρίσκεται η απόφαση 28/1994 του δημοτικού σας συμβουλίου που αφορά την ονομασία του Πόρτο Ράφτη για την οποία έχουν γίνει τόσοι και τόσοι αγώνες;

                Βρίσκεται στο Υπουργείο Εσωτερικών, στο συρτάρι της κ. Παναγιώτου, γραμματέα του Συμβουλίου Τοπωνυμιών επί ΤΡΙΑΜΙΣΙ ΧΡΟΝΙΑ (επειδή δεν ήλθε ακόμα η… σειρά της). Γι αυτό το όνομα της περιοχής εξακολουθεί ακόμα επίσημα να είναι ΛΙΜΗΝ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ.

                Ενδιαφερθήκατε να μάθετε κ. Δήμαρχε, γιατί η κυρία αυτή επί τριάμισι χρόνια δεν έφερε σε συζήτηση στο Συμβούλιο Τοπωνυμιών την απόφασή σας; Αλλά αυτό είναι μία άλλη ιστορία που θα τη δούμε άλλη φορά.

                Υπάρχει και μία άλλη ουσιαστική και σημαντική πλευρά στο σύστημα επιλογής ΜΕΛΕΤΗ –ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ που προτίμησε η τριπλή συμμαχία.

                Ενώ η χωροθέτηση του έργου θα ζητηθεί βάσει της προμελέτης Ρογκάν, βάσει της οποίας θα εκπονηθούν και οι μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων η κατασκευή του έργου, εάν γίνει, θα γίνει βάσει των τελικών μελετών που θα κάνει η κατασκευάστρια εταιρεία! Αυτές οι μελέτες ΔΕΝ  τις γνωρίζει κανένας. Άρα αυτή τη στιγμή δεν γνωρίζει κανένας τι είδους μαρίνα θα γίνει πραγματικά στο Πόρτο Ράφτη.  Το σίγουρο είναι, ότι δεν θα γίνει μικρότερη των 700 σκαφών που προβλέπει η προμελέτη Ρογκάν και για την οποία θα ζητηθεί η άδεια.  Η όλη υπόθεση μοιάζει με εκείνες τις οικοδομικές άδειες που δίνονται για λυόμενο και μετά… φυτρώνει τριώροφο!!

                Για τις συνέπειες της μαρίνας μπορεί ο αναγνώστης μας να διαβάσει και το θαυμάσιο ψήφισμα των επαγγελματιών ψαράδων που δημοσιεύουμε στην 1^η σελίδα.

                Το κεντρικό πρόβλημα του Πόρτο Ράφτη είναι τι είδους ανάπτυξη θ’ ακολουθήσει. Η ραγδαία εξέλιξή του μπορεί να οδηγήσει σε μία αστικοποίηση στα πρότυπα της Αθήνας, και γενικά των μεγάλων πόλεων ή σε μία παρεμβατική κατεύθυνση μιας ήπιας ανάπτυξης φιλικής προς το περιβάλλον και τη θάλασσα.   Η αντίληψη του γιγαντισμού που βασίζεται στην μπετονιέρα, στο σίδερο, τους εκσκαφείς και τα κομπρεσέρ, στην περίπτωσή μας, είναι μία επαρχιώτικη αντίληψη αναχρονιστική και καταστροφική. Είναι η αντίληψη της ταύτισης και της ενδοβολής  του μοντέλου της πρωτεύουσας που έχουμε μέσα μας, είναι το βασανιστικό μοντέλο της αυτοκαταστροφής μας που μοιάζει με την τραγωδία του Οιδίποδα. (είναι το μοντέλο που ακολούθησαν όλες οι επαρχιακές πόλεις και για να μην παρεξηγηθούμε, και της Καρδίτσας. Είναι το μοντέλο που λατρεύει και από το οποίο αδυνατεί να απελευθερωθεί η Δημοτική Αρχή.

                Εμάς τους Πορτοραφτιώτες, αυτό το μοντέλο της τσιμεντούπολης, της κυκλοφοριακής ασφυξίας και της αποπνικτικής μολυσμένης ατμόσφαιρας και του θορύβου, μας έγινε εφιάλτης και αποδράσαμε για να βρούμε λίγη φύση, ν’ αναπνεύσουμε λίγο καθαρό αέρα και ν’ απολαύσουμε λίγη καθαρή θάλασσα. Θ’ αντισταθούμε με όλη μας τη δύναμη και θ’ αντιδράσουμε με όλα τα μέσα σ’ αυτό το είδος της «ανάπτυξης» που επιδιώκουν να επιβάλουν και στο Πόρτο Ράφτη. Το θέμα της μαρίνας δεν βρίσκεται στο γεγονός, εάν θα είναι πιο μοντέρνα απ’ τις άλλες. Ούτε το τι θα γίνεται ΜΕΣΑ στη μαρίνα και τι παροχές θα προσφέρει. Τα πλεούμενα δεν θα φυτρώνουν μέσα στη μαρίνα. Θα έρχονται.  Σ’ αυτή την πλεύση, από τη στιγμή που θα μπαίνουν στον κόλπο, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ που μπορεί να αποτρέψει τη ΡΥΠΑΝΣΗ.   Βιολογικό καθαρισμό διαθέτουν όλες οι μαρίνες (πότε λειτουργεί όμως και πότε γίνεται συντήρηση;).  Μηχανισμούς εκτάκτων μέτρων έχουν όλες οι μαρίνες. Τα αποτελέσματα τα γνωρίζουμε.  Σαν παράδειγμα, μας αναφέρουν τη μαρίνα της Βουλιαγμένης. Δεν λένε, όμως, ότι η μαρίνα αυτή δέχεται μόνο 100 σκάφη και βρίσκεται ουσιαστικά σε ανοικτή στα ρεύματα θάλασσα.

                Το θέμα βρίσκεται στο γεγονός, ότι ο κλειστός κόλπος του Πόρτο Ράφτη δεν αντέχει την πλεύση και παρουσία ενός νέου όγκου 700 λγ 1000 σκαφών στα σπλάχνα του. Θα επέλθει η ασφυξία και η καταστροφή.

                Πολιτισμός και θάλασσα βάδιζαν πάντα μαζί, μας λέει το ΥΠΕΧΩΔΕ, που αναφέραμε στην αρχή. Σήμερα διαταράχθηκε, λέει αυτή η σχέση και οι θάλασσές μας πέφτουν θύματα της «ανάπτυξης».

                Λες και γράφτηκαν αυτές οι γραμμές για την περίπτωσή μας. Αυτή η ανάπτυξη πρέπει πράγματι να μπαίνει σε εισαγωγικά, όπως κάναμε εμείς απ’ την αρχή. Εάν σκεφθούμε ότι πολιτισμός σημαίνει ψυχική καλλιέργεια, ανθρωπισμός, εξευγενισμένα ήθη, παραγωγή υλικών αγαθών, πνευματική και καλαισθητική ζωή, κοινωνική επικοινωνία και αλληλεγγύη, αυτή η «ανάπτυξη» δεν έχει καμία σχέση με τον πολιτισμό. Η υποβάθμιση του περιβάλλοντος, η κατασπάραξη της χερσονήσου της Πούντας από τους εκσκαφείς, η ρίψη χιλιάδων τόνων τσιμέντου μέσα στη θάλασσα, η επιβάρυνση του βυθού και η μόλυνση έχουν σχέση με τη βαναυσότητα, με την αγριότητα, με τη θηριωδία, δηλαδή, με τον α-πολιτισμό.

                Χρειάζεται να κατανοήσουν όλοι οι κάτοικοι αυτού του πλανήτη, ότι η οικολογική  κρίση που μαστίζει την υδρόγειο μπορεί να ξεπεραστεί όταν συνειδητοποιηθεί βαθειά απ’ όλους μας και παρέμβει ο καθένας μας στον τόπο που ζει. Χρειάζεται να θεσπίσουμε μία αρμονική σχέση με το περιβάλλον μας με τη φύση. Η ζωή στην πραγματικότητα είναι φύση. Όπου δεν υπάρχει φύση, δεν υπάρχει ζωή.  Μία αρμονική και φιλική σχέση με τη φύση, σημαίνει αρμονική και φιλική σχέση με τον εαυτό μας, διότι ο άνθρωπος είναι φύση, είναι σώμα, δεν μπορεί να ζήσει χωρίς το φυσικό του περιβάλλον, ενώ η φύση μπορεί να ζήσει χωρίς αυτόν.

                Μία αρμονική και φιλική σχέση με τη φύση, οδηγεί σε μία ψυχική ηρεμία σε μία πραότητα, οδηγεί στον πολιτισμό. Η κατασκευή του αεροδρομίου των Σπάτων θ’ αυξήσει τον πληθυσμό των Μεσογείων και των παράκτιων περιοχών. Θ’ αυξήσει και τις ανάγκες αυτού του πληθυσμού. Αντί να γίνει το Πόρτο Ράφτη υποδοχέας υγρών αποβλήτων εκατοντάδων σκαφών, μήπως θα ήταν προτιμότερο να γίνει υποδοχέας  της πνευματικής και πολιτιστικής ανάγκης όλου αυτού του μετατοπιζόμενου πληθυσμού των Μεσογείων; Μήπως,  αντί αποθήκες καυσίμων, νυκτερινών κέντρων, κλπ., πάνω στην Πούντα, θα ήταν καλύτερα ένα μεγάλο ανοικτό καλοκαιρινό Θέατρο; Μήπως, λέω…  Μία ιδέα είναι…

Θυελλώδης τρικυμία στη μαρίνα

                Σύλλογοι, κοινωνικοί φορείς, ακαδημαϊκοί, ανώτατοι δικαστές, καθηγητές Πανεπιστημίων, επιστήμονες, άνθρωποι των Γραμμάτων και των Τεχνών συστρατεύονται στον αγώνα κατά της μαρίνας και απειλούν να τη βυθίσουν.

                Μεγάλη αίσθηση προκάλεσαν στην κοινή γνώμη οι δηλώσεις στο φύλλο του Ιουλίου της Εφημερίδας μας, του πρώην Πρωθυπουργού κ. Γεωργίου Ράλλη και των Υπουργών κ.κ. Αντώνη Λιβάνη και Θεόδωρου Κατριβάνου.

                Ο Σύλλογος των επαγγελματιών Ψαράδων, με ψήφισμά του κατά της μαρίνας, στέλνει κραυγή αγωνίας για το μέλλον 110 οικογενειών.

                Πρωτοβουλία του Ανεξάρτητου Υπερκομματικού Συνδυασμού Πόρτο Ράφτη.

                Στις 16 και στις 24 Αυγούστου ο Ανεξάρτητος Υπερκομματικός Συνδυασμός Πόρτο Ράφτη σε μία εκστρατεία ενημέρωσης και πληροφόρησης, γύρω απ’ το τόσο σημαντικό έργο υποδομής που θα είναι η μαρίνα, αν γίνει, έκανε δύο συναντήσεις.

                Στις 16 του μηνός συναντήθηκαν στο HOTEL ARTEMIS οι υποψήφιοι του Συνδυασμού που πήραν μέρος στις δημοτικές εκλογές του Οκτωβρίου του 1994, μαζί με κάποιους φίλους. Από όλους τους υποψήφιους, δυστυχώς για τη Δημοτική Αρχή και τις επιθυμίες  του κ. Αντώνη Πετρή, υπεύθυνου μιας εκπομπής του Ράδιο Αττική, ήταν όλοι παρόντες ή απουσίαζαν κάποιοι δικαιολογημένα, αφού δεν ευρίσκοντο στο Πόρτο Ράφτη. Ο μοναδικός που αυτομόλησε και απουσίαζε και αυτός δικαιολογημένα, αλλά για άλλους λόγους, ήταν ο κ. Πετρής, ο οποίος καθημερινά μεταφράζει  ο δυστυχής, τις επιθυμίες του για πραγματικότητα και βλέπει τον Ανεξάρτητο Υπερκομματικό Συνδυασμό «ανύπαρκτο» που «συρρικνώνεται» συνέχεια, ενώ συμβαίνει ΑΚΡΙΒΩΣ το αντίθετο.

                Η συζήτηση ήταν γόνιμη, έγινε ανταλλαγή απόψεων, μελετήθηκαν τα σχέδια που παρουσιάσθηκαν απ’ τον επικεφαλής του Συνδυασμού κ. Κλαδάκη, διαπιστώθηκε πλήρης συμφωνία για τη θέση της παράταξης εναντίον της μαρίνας και πάρθηκαν αποφάσεις για τις πρωτοβουλίες που πρέπει να ληφθούν στο μέλλον.

                Μία απ’ τις αποφάσεις, ήταν το κάλεσμα όλων των Συλλόγων σε σύσκεψη για ενημέρωση και συζήτηση, πράγμα που έγινε στις 24 Αυγούστου, ξανά στο hotel Artemis. Παραβρέθηκαν εκπρόσωποι των προεδρείων 12 από τους 18 Συλλόγους της περιοχής μας. Ας σκεφτούμε ότι στη συγκέντρωση αυτή, δυστυχώς, δεν στάθηκε δυνατόν να ειδοποιηθούν όλοι οι Σύλλογοι – ενώ κάποιοι ειδοποιήθηκαν το προηγούμενο βράδυ- τότε είναι φανερό ότι πρόκειται για τη μαζικότερη συγκέντρωση Συλλόγων των τελευταίων ετών. Το γεγονός αυτό φανερώνει την αγωνία όλων για το έργο!

                Από τη συγκέντρωση «βγήκαν» και κάποια άλλα πράγματα:

1.-  Τρεις Σύλλογοι μόνον, έχουν ενημερώσει τα μέλη τους για τη μαρίνα. Οι αποφάσεις των Γενικών τους Συνελεύσεων ήταν «ΟΧΙ ΣΤΗ ΜΑΡΙΝΑ».

2.-  Από τους υπόλοιπους παρευρισκόμενους, ελάχιστοι γνώριζαν έστω και που προβλέπεται να γίνει το έργο. Οι μέχρι τότε πληροφορίες των λίγο ενημερωμένων, προερχόντουσαν κυρίως από τα προηγούμενα φύλλα της εφημερίδας μας.

3.-  Κανένας από τους Συλλόγους δεν έχει εκφράσει ποτέ στον Δήμαρχο, έστω και την άποψή του, για την κατασκευή του έργου. Εκτός από τους προαναφερόμενους  Συλλόγους, κανένας δεν συζήτησε το θέμα σε επίπεδο ούτε καν Διοικητικού Συμβουλίου, αφού είχαν πλήρη άγνοια για τις εξελίξεις.

                Έτσι αποδείχθηκε δυστυχώς, ότι ο Δήμαρχος δεν λέει αλήθεια όταν ισχυρίζεται ότι όλοι γνώριζαν και όλοι συμφωνούν με το έργο!  Κι ακόμα, αποδεικνύεται ότι από το 1994 μέχρι σήμερα, δεν έκανε καμιά απολύτως ενέργεια για να ενημερώσει κυρίως αυτούς που θα υποστούν τις συνέπειες του έργου, αν και είχε, σχεδόν, φθάσει στην υπογραφή της σύμβασης κατασκευής του!!

                Ο κ. Κλαδάκης ενημέρωσε τους Συλλόγους για το έργο, παρουσιάζοντάς τους έγχρωμο σχέδιο από την προμελέτη της μαρίνας και σχεδιάγραμμα όπου φαίνεται καθαρά πόσο κλείνει τον κόλπο η μαρίνα.  Τα σχέδια αυτά παραδόθηκαν στους εκπροσώπους των Δ.Σ. για να ενημερώσουν τα μέλη τους.  Εξέφρασε, μάλιστα, την απορία του γιατί ενώ η Δημοτική Αρχή διατείνεται ότι το έργο θα αναβαθμίσει την περιοχή, δεν δίνει στη δημοσιότητα κατάλογο με τα έργα του ιδίου μελετητή ή άλλων μελετητών, ώστε να δούμε επιτέλους στην πράξη τις επιπτώσεις από τις υπάρχουσες μαρίνες. Τέλος επανέλαβε την πάγια θέση του Ανεξάρτητου Υπερκομματικού Συνδυασμού Πόρτο Ράφτη για συνολική αντιμετώπιση των προβλημάτων της περιοχής μας και συνδυασμό κάθε νέου έργου με τα οικιστικά σχέδια, μέσα από ολοκληρωμένες μελέτες που οπωσδήποτε θα ελέγχονται από τους άμεσα ενδιαφερόμενους κατοίκους.

                Ακολούθησε ανάλυση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων από τον εκδότη της εφημερίδας μας, μηχανολόγο-υγιεινολόγο-μηχανικό κ. Χρ. Κωτούλα.  Για τις επιπτώσεις αυτές οι αναγνώστες μας θα πρέπει να ανατρέξουν στα δύο προηγούμενα φύλλα μας.

                Έγιναν ερωτήσεις και ακολούθησε πολύωρη συζήτηση. Στους παρευρισκόμενους βάρυναν οι δηλώσεις που έγιναν στο φύλλο του Ιουλίου κατά της μαρίνας, από τον πρώην πρωθυπουργό κ. Γ.Ράλλη και τους υπουργούς κ.κ. Λιβάνη και Κατριβάνο.

                Οι δηλώσεις αυτές έκαναν αίσθηση στην κοινή γνώμη του Πόρτο Ράφτη και βάλανε πολλούς που ήταν υπέρ της μαρίνας, να  και να επανεξετάσουν τις απόψεις τους.

                Συμφωνήθηκε να συζητηθεί το πρόβλημα στις Γενικές Συνελεύσεις των Συλλόγων ή των Διοικητικών Συμβουλίων και να επακολουθήσουν νέες συναντήσεις. Ήδη, τα πρώτα αποτελέσματα φάνηκαν απ’ τις αποφάσεις των ψαράδων που δημοσιεύονται στην 1^η σελίδα.

                Χρειάζεται επιμονή και υπομονή, αλλά και βιασύνη, επειδή τα γεγονότα πιέζουν. Πριν υπογραφεί η σύμβαση, θα πρέπει να καταλήξουμε σε μία Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα.  Πρέπει να διδαχθούμε από τη Συντονιστική Επιτροπή του Μαρκόπουλου εναντίον της χωματερής της Μερέντας που έγινε πριν δύο χρόνια και απέτρεψε την πρόθεση  του Δήμου τότε, να «φιλοξενήσει» τα σκουπίδια της Ανατολικής Αττικής στο Μαρκόπουλο. Το ξαναεπιχειρεί τώρα με τα υγρά απόβλητα στο Πόρτο Ράφτη. Ήμασταν μαζί με τους Μαρκοπουλιώτες τότε, στον κοινό αγώνα. Που είναι σήμερα εκείνη η Επιτροπή των νέων επιστημόνων του Μαρκόπουλου; Δεν τους ενδιαφέρει η τύχη του Πόρτο Ράφτη; Τι θέση παίρνουν απέναντι στη μαρίνα;

                Οι πρώτες επαφές και συζητήσεις που είχαμε με επιστήμονες, πνευματικούς ανθρώπους και καλλιτέχνες του Πόρτο Ράφτη ήταν πολύ ενθαρρυντικές και κανένας δεν αρνήθηκε τη συμπαράστασή του. Δημοσιεύουμε τα πρώτα ονόματα μιας Επιτροπή Στήριξης του Αγώνα κατά της μαρίνας, όπου παίρνουν μέρος ηχηρά ονόματα της Τέχνης και του Πνεύματος.

                Οι υπερασπιστές της μαρίνας απομονώνονται κάθε μέρα, όλο και περισσότερο και παραδίδονται στην οργή και την περιφρόνηση του κόσμου.

                Σε αυτό μας το ταξίδι ανάμεσα στους Συλλόγους και στους πολίτες του Πόρτο Ράφτη, διαπιστώσαμε μία αφύπνιση της αγωνιστικότητας και μία θέληση για κινητοποίηση και λαϊκή συμμετοχή.  Εάν αυτό γίνει, είναι σίγουρο ότι καμία μαρίνα δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί και θα βυθιστεί στα βαθειά νερά του κόλπου, πριν προφθάσει να τα μολύνει.  Κρατάμε τις τύχες του Πόρτο Ράφτη στα χέρια μας. Από εμάς εξαρτάται.