Φύλλο 8 Ιανουάριος 1994
Τα εκλογικά
δικαιώματα
Σε μία
πολύ ενδιαφέρουσα και ώριμη συζήτηση που είχαμε με κάποιους νέους που μένουν
μόνιμα στο Πόρτο Ράφτη, μας είπαν ότι δεν ήταν σύμφωνοι με την έκκληση που
έκανε η εφημερίδα μας στο προηγούμενο φύλλο της για την μεταφορά των εκλογικών
δικαιωμάτων στο δήμο Μαρκοπούλου. Το θεωρούσαν καταναγκασμό να «γραφτούν» στο
Μαρκόπουλο τη στιγμή που μένουν και ζουν στο Πόρτο Ράφτη.
Τη
στιγμή κατά την οποία εκπληρώνουν πλήρως τα καθήκοντά τους σαν πολίτες
πληρώνονται ανελλιπώς στο δήμο Μαρκοπούλου το νερό, τα δημοτικά τέλη, τις
τακτικές και έκτακτες εισφορές, θεωρούσαν μειονεκτικό για τον εαυτό τους ότι
για να τους λαμβάνουν υπόψη τους, για να
βαραίνει η γνώμη τους, θα έπρεπε να τους μετρήσουν στο δημοτολόγιο του
Μαρκόπουλου. Δεν μπορούσαν να δεχθούν την κυριαρχούσα άποψη ότι αποφασίζουν
μόνο μία φορά κάθε 4 χρόνια που γίνονται οι εκλογές. Υποστηρίξανε, ότι η
εξουσία, όπου κι αν εξασκείται, θα πρέπει να υπολογίζει την ύπαρξή τους, να
λογαριάζει τη σκέψη τους, να σέβεται τις ιδέες τους και τα πιστεύω τους κάθε
μέρα που ζούνε και αγωνίζονται.
Χωρίς
ονειροπόληση, χωρίς ελεύθερη αναζήτηση,
χωρίς αισιοδοξία και ελπίδα δεν υπάρχει πρόοδος, δεν υπάρχει πολιτισμός. Και
αυτοί οι νέοι σίγουρα έχουν μέλλον. Υπάρχει όμως και μία πραγματικότητα που δεν
μπορούμε να την αγνοήσουμε, αγαπητοί μας φίλοι.
Η ζωή
μας και το όνειρο, εάν θέλει να είναι
ουτοπία πραγματοποιήσιμη, μετριέται, συγκρίνεται και παλεύει με εκείνους
που αποφασίζουν μ’ εκείνους που κυβερνούν. Για ν’ αλλάξει η πραγματικότητα θα
πρέπει να τη γνωρίζουμε και για τη γνωρίζουμε θα πρέπει να είμαστε μέσα σ’
αυτήν.
Τον
ερχόμενο Οκτώβριο θα εκλεγεί από τις ψήφους των Μαρκοπουλιωτών και τις ψήφους
των Πορτοραφτιωτών ένα νέο δημοτικό συμβούλιο που θα αποφασίζει για τη ζωή μας
στο Πόρτο Ράφτη επί 4 χρόνια. Όσοι περισσότεροι θα είναι οι ψήφοι των
Πορτοραφτιωτών (ψυχρά τα κουκιά δηλαδή) τόσο περισσότερο θα βαραίνει η γνώμη
τους. Αυτή είναι η πραγματικότητα σήμερα.
Απ’ την
Κυβέρνηση υπάρχει αναπλεγμένη πολιτική
απόφαση να δοθεί η δυνατότητα να ψηφίζουμε στον τόπο διαμονής. Το νομοσχέδιο
δεν ψηφίστηκε ακόμη και δεν ξέρουμε ακριβώς τις διατάξεις του. Είναι βασικό
όμως κατ’ αρχή να πάμε στο Αστυνομικό Τμήμα του Πόρτο Ράφτη για να πάρουμε
βεβαίωση διαμονής τουλάχιστον των δύο τελευταίων χρόνων. Κατόπιν θ’ ακολουθήστε
τον νόμιμο δρόμο που θα σας υποδείξουνε.
Καλή επιτυχία.
1994. Ορόσημο για το
μέλλον της περιοχής.
Στο
1994 θα δρομολογηθούν σημαντικές εξελίξεις τόσο για τη χώρα μας όσο και για την
περιοχή μας.
Θα
εμπλακούμε σε μία περίοδο έντονων
πολιτικών διαδικασιών, κοινωνικών συγκρούσεων και κομματικών αντιπαραθέσεων.
Η
προεδρεία της Ευρωπαϊκής ένωσης που θα κατέχει η πατρίδα μας μέχρι τον Ιούνιο
του έτους που ανοίγεται μπροστά μας εκ των πραγμάτων θα καταστήσει την Αθήνα
σταυροδρόμι συνάντησης Ευρωπαϊκών πολιτικών και διπλωματικών παραγόντων πρώτου
μεγέθους όπου θα συζητηθούν προβλήματα
που θ’ αφορούν την Ευρώπη, τα Βαλκάνια αλλά και την τοπική αυτοδιοίκηση. Μην
ξεχνάμε ότι μέσα σ’ αυτό το χρόνο θα καλεστούμε να εξασκήσουμε το εκλογικό μας
καθήκον δύο φορές. Για τις ευρωεκλογές το καλοκαίρι και τις Δημοτικές τον
Οκτώβριο.
Δεν
είναι του παρόντος άρθρου ν’ ασχοληθούμε με το ρόλο που θα παίξουν οι
Ευρωεκλογές αυτού του χρόνου στο μέλλον της ζωής μας, παρ’ ότι θα πρέπει να
συνηθίσουμε να συλλογιζόμαστε με όρους που θα ξεπερνούν τα σύνορα της χώρας
μας.
Οι
Δημοτικές, όμως, εκλογές αυτού του χρόνου
μας αφορούν άμεσα. Οι πολιτικές παρατάξεις αρχίζουν να προετοιμάζονται
και ο χρόνος αυτός θ’ αποτελέσει την αναγκαστική περίοδο απολογισμού των
πεπραγμένων και αρχή των νέων υποσχέσεων. Θ’ αναγκαστούν τα κόμματα και οι
επίδοξοι δήμαρχοι ν’ ανοίξουν τα χαρτιά τους και να μας αναλύσουν τα προγράμματά
τους.
Εμείς
αυτό τον χρόνο θα είμαστε παθητικοί δέκτες των διαβεβαιώσεων και υποσχέσεων του
εκάστοτε υποψηφίου ή θα πρέπει να προετοιμάσουμε το δικό μας «πρόγραμμα» για
την αναβάθμιση και σωτηρία του Πόρτο Ράφτη;
Από
πέρυσι τον Ιούνιο που πρωτοεμφανίστηκε αυτή η εφημερίδα έχει καταγγείλει
επανειλημμένα τα κακώς κείμενα και έχει προτείνει πολλά που ήταν απαραίτητα και
θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν απ’ τη Δημοτική Αρχή. Είχαμε θέσει πρόβλημα ιεράρχησης και
προτεραιοτήτων των έργων που θα γίνονταν. Μιλήσαμε για την εγκατάλειψη της
ενδοχώρας μέσα στις λάσπες, τη σκόνη, τα σκουπίδια, τους χείμαρρους και τα
ρέματα. Μιλήσαμε για τα έργα βιτρίνας και σπατάλης που κάνει η Δημοτική Αρχή
στην παραλία.
Θα
έπρεπε να θρηνήσουμε τον πνιγμό της αδικοχαμένης γυναίκας στη Λεωφόρο Πόρτο
Ράφτη για να μετακινηθεί απ’ την παραλία ο Δήμαρχος και να πάει να διαπιστώσει
ότι ο μοναδικός δρόμος διέλευσης μεγάλου μέρους του πληθυσμού του Πόρτο Ράφτη
προς την Αθήνα περνάει μέσα από ρέμα. Με
την παραμικρή βροχή στο σημείο αυτό δημιουργείτο λίμνη και τα’ αυτοκίνητα ήταν
υποχρεωμένα να το παίξουν κορώνα-γράμματα, ή ν’ αποκλειστούν απ’ την Αθήνα ή να
το ριψοκινδυνέψουν.
Δύο
άλλοι δρόμοι που οδηγούν στην παραλιακή Λεωφόρο, είναι χωματόδρομοι και
γίνονται απροσπέλαστοι όταν βρέχει.
Τόσο ο
σημερινός Δήμαρχος Μαρκοπούλου κ. Κατσίκης όσο και ο προηγούμενος κ. Μεθενίτης
γνωρίζανε την περιοχή αλλά δεν μερίμνησαν για να κατασκευαστεί ένα γεφύρι παρ’ ότι τόσο οι Σύλλογοι όσο και
οι κάτοικοι της περιοχής τους το είχαν εντοπίσει τόσες φορές. Όμως, λίγα μέτρα
απ’ το τραγικό σημείο προβάλλει μεγαλόπρεπα το καινούργιο Αθλητικό Κέντρο, «το
καμάρι της περιοχής», όπως λέει ο κ. Κατσίκης, με τρία γήπεδα τένις και δύο
μπάσκετ που είναι ανοιχτά μόνο το καλοκαίρι, όπως καταγγείλαμε στο προηγούμενο
φύλλο.
Απέναντι,
στην πλατεία του Αγίου Σπυρίδωνα σπαταλήθηκαν δεκάδες εκατομμύρια δραχμές για
ν’ αρχίσουν κάποια έργα που κανένας δεν γνωρίζει τι έργα είναι αυτά και πως
αποφασίστηκαν ερήμην των κατοίκων της περιοχής, αφού δεν υπάρχει ούτε ένα
σκαρίφημα που να πληροφορεί, τουλάχιστον τον κόσμο για τη διαμόρφωση του χώρου
που επιχειρείται.
Δεν
αρκεί, όμως, μόνο αυτό. Τα έργα έχουν σταματήσει εδώ και τρείς μήνες
(δυσκολεύοντας την κυκλοφορία) και κανένας δεν ξέρει εάν θα μπορέσουν να
συνεχιστούν, αφού , όπως λένε οι πληροφορίες μας, έχουν γίνει ασφαλιστικά μέτρα
από κάποιον ιδιώτη που προσκόμισε τίτλους ιδιοκτησίας μέρους της πλατείας.
Αναρωτιόμαστε: Είναι δυνατόν ένας Δήμος ν’ αρχίζει έργα σ’ ένα χώρο χωρίς
προηγουμένως να ελέγξει τους τίτλους κυριότητας;
Είναι
δυνατόν να μην γνωρίζει ένας δήμος ότι οι δύο βασικές αρτηρίες στο Πόρτο Ράφτη,
Η Λεωφόρος Πόρτο Ράφτη για την οποία μιλήσαμε και η Λεωφόρος Πανοράματος που
αρχίζει απ’ την Αγία Μαρίνα και οδηγεί στον Κουβαρά περνάνε μέσα απ’ το ίδιο
ρέμα;
Δεν ξέρει
ο Δήμος Μαρκοπούλου ότι η Λεωφόρος Πανοράματος είναι ο μοναδικός δρόμος
διέλευσης των οχημάτων από Σούνιο, Κουβαρά, κλπ., διαμέσου Πόρτο Ράφτη για την
Αθήνα; Και εδώ σπαταλήθηκαν χρήματα χωρίς να λύσουν το πρόβλημα.
Στο
σημείο που η Λεωφόρος Πανοράματος συναντάει το ρέμα τοποθετηθήκανε κάποιοι
τσιμεντένιοι αγωγοί και πάνω τους έγινε η ασφαλτόστρωση. Με τις τελευταίες
βροχοπτώσεις και με τις επιχωματώσεις που προξένησε το νερό του ρέματος οι
αγωγοί βουλώσανε και το νερό περνούσε πάνω απ’ τη «γέφυρα» δημιουργώντας μία
άλλη λίμνη, διακόπτοντας την κυκλοφορία.
Ένα
τρίτο παρόμοιο σημείο (ασφαλτόστρωσης ρέματος) υπάρχει στην οδό Μαρκοπούλου,
τον εσωτερικό δρόμο Μαρκόπουλο- Πόρτο Ράφτη. Και αυτός ο δρόμος είχε κλείσει
τις μέρες των μεγάλων βροχών και αποτελούσε παγίδα για τους οδηγούς.
Θρηνήσαμε
ένα θύμα. Ένα νεκρό. Μία ανθρώπινη ζωή. Δεν είναι λίγο πράγμα. Θα πρέπει να μας
προβληματίσει όλους. Και τους κατοίκους. Ιδιαίτερα εκείνους που ασυνείδητα
πετάνε στα ρέματα ό,τι άχρηστο έχουν. Στρώματα, κρεβάτια, παλιά έπιπλα, σκουπίδια, μπάζα, κλπ. Για να μην μιλήσουμε για την εγκληματική
δόμηση και οικοπεδοποίηση των ρεμάτων, την πονηρή προσκύρωση τμήματος του
ρέματος στο όμορο οικόπεδο. Κυρίως όμως, θα πρέπει να ευαισθητοποιήσει και να
προβληματίσει τις υπεύθυνες αρχές. Να αξιολογήσουν και να ιεραρχήσουν τα έργα
με γνώμονα τις πραγματικές ανάγκες των κατοίκων και όχι των μικροπολιτικών
σκοπιμοτήτων.
Αυτό το χρόνο θα γίνουν δημοτικές εκλογές και ο
λαός είναι αυστηρός κριτής. Μέχρι τότε, όμως, έχουμε να πούμε πολλά.
