Μας κλείνουν

Φύλλο   53-54   Νοέμβριος- Δεκέμβριος   1997

Μας κλείνουν

                Πέντε (5) χρόνια και 140 μέρες. Τόσος είναι ο καιρός από τότε που είδε το φως της δημοσιότητας το πρώτο φύλλο αυτής της εφημερίδας. Ενόχλησε πολλούς όλα αυτά τα χρόνια. Ταρακούνησε το κατεστημένο. Αποκάλυψε την ανεπάρκεια της δημοτικής αρχής στο Πόρτο Ράφτη. Κατήγγειλε τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα που υποτάσσουν τις ανάγκες των πολλών και την ποιότητα της ζωής των πολιτών στις δικές τους μοναδικές… ανάγκες που είναι το κέρδος και το χρήμα. Προσπαθήσαμε ν’ αφηγηθούμε την πραγματικότητα του κοινωνικού γίγνεσθαι της τοπικής μας κοινωνίας και ανασύραμε κάποιες σωπασμένες λέξεις, όπως ΔΙΑΚΡΙΣΗ, ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ, ΑΔΙΚΙΑ, ΜΟΝΑΞΙΑ  και επιδιώξαμε να κάνουμε φωνητά τα άφωνα.

                Η εμπειρία αυτής της εφημερίδας ξεκίνησε σαν παιχνίδι (έτσι γράφαμε στα πρώτα μας φύλλα), αλλά κατέληξε  σε ένα στοίχημα που μας εμπεριέχει όλους, πολίτες και Δημοτική Αρχή. Σ’ αυτό το στοίχημα ισιώσαμε τα κορμιά μας, δοκιμάσαμε τα λαρύγγια μας, λαδώσαμε τις σκέψεις μας, μετρήσαμε την αντοχή μας. Διαπιστώσαμε ότι η ανάσα μας έχει πολύ μεγάλο μήκος κύματος και μπορεί να πάει πολύ μακριά. Δουλέψαμε μέρες και νύχτες ανιδιοτελώς, όλη η ομάδα, βάζοντας και από την τσέπη μας πολλές φορές. Ξεκλέβαμε ώρες από τη δουλειά μας, από την προσωπική μας ζωή, από την οικογενειακή μας συντροφικότητα.

                Το Πόρτο Ράφτη χωρίς αυτή την εφημερίδα, σίγουρα θα ήταν χειρότερα. Οι πολίτες του λιγότερο ενημερωμένοι και η Δημοτική Αρχή πιο χαρούμενη και πιο ικανοποιημένη.

                Ίσως , όμως, να ήλθε το τέλος, αγαπητοί αναγνώστες! Το νέο νομοσχέδιο περί Τύπου, αύξησε υπερβολικά τα ταχυδρομικά τέλη. Σκεφθείτε, ότι για την αποστολή του πρώτου φύλλου, πριν 5 χρόνια και 140 μέρες, πληρώσαμε για ταχυδρομικά τέλη συνολικά 24.000 δρχ. Για το τελευταίο φύλλο που λάβατε, πληρώσαμε 144.000 δρχ.!  Εάν οι μισθωτοί μας έπαιρναν τέτοιες αυξήσεις!!!...

                Αντέξαμε στις επανειλημμένες αυξήσεις του χαρτιού, του τυπογραφείου, της φωτοστοιχειοθεσίας. Αντέξαμε στην πρώτη αύξηση των ταχυδρομικών τελών, αντέξαμε και στη δεύτερη.  Η τρίτη, ίσως, είναι η τελευταία και φαρμακερή. Το κόστος του κάθε φύλλου πλησιάζει το μισό εκατομμύριο!  Που να βρεθούν τόσα χρήματα κάθε μήνα;  Εάν, βεβαίως, πληρώνανε έστω και οι μισοί τη συνδρομή τους, από εκείνους που παίρνουν την εφημερίδα, δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα. Δεν το κάνουν όμως.

                Η μεγάλη αύξηση των ταχυδρομικών τελών υπαγορεύεται αναμφίβολα από την ανάγκη κάλυψης του ελλείμματος στον προϋπολογισμό των ΕΛΤΑ. Δεν πρέπει, όμως, να ξεχνάει η κυβέρνηση, ότι μία τοπική εφημερίδα που δεν αποτελεί κερδοφόρα επιχείρηση, αλλά είναι αποτέλεσμα συλλογικής συνεισφοράς, άνευ ιδιωτικού συμφέροντος, προσφέρει κοινωνικό έργο, δημιουργεί κοινωνικό όφελος και δεν μπορεί να «ποινικοποιείται». Απεναντίας, εάν η κυβέρνηση διακατέχεται από πολιτισμικές ευαισθησίες, θα έπρεπε να ενθάρρυνε, να διευκόλυνε και να επιχορηγούσε τέτοιες πρωτοβουλίες. Εκτός κι αν η κυβέρνηση θέλει να φθάσει στις δημοτικές εκλογές του φθινοπώρου του 1998 με όσο το δυνατό λιγότερες τοπικές εφημερίδες. Ο τοπικός Τύπος ενοχλεί φαίνεται… Ενοχλεί επειδή όταν οι τοπικές κοινωνίες έχουν φωνή, γίνονται πιο απαιτητικές, πιο πιεστικές προς τη Δημοτική Αρχή. Ενοχλεί, επειδή ο τοπικός τύπος υπενθυμίζει, κάθε μέρα, τα προβλήματα, καταγγέλλει τις παραλείψεις, τις αυθαιρεσίες, τις υποσχέσεις που διανέμονται δωρεάν στην προεκλογική περίοδο. Στιγματίζει τα έργα που βλάπτουν και χαιρετίζει εκείνα που ωφελούν. Ενοχλεί επειδή η πληροφορία ή η καταγγελία στη μικρή κοινότητα διαδίδεται πιο εύκολα, γίνεται πιο νοηματική, ελέγχεται καλύτερα, γίνεται γνώση, μετατρέπεται σε συλλογική βούληση.

                Γνωρίζουμε ότι βρισκόμαστε στο μεταίχμιο μιας νέας εποχής για τα Μεσόγεια. Η κατασκευή του αεροδρομίου στα Σπάτα και τα προγραμματισθέντα μεγάλα ή μικρά έργα, θα έχουν σαν συνέπεια τη μετατόπιση μιας μερίδας πληθυσμού του λεκανοπεδίου προς τα Μεσόγεια. Η ατμόσφαιρα θα μολυνθεί, το οικιστικό και φυσικό περιβάλλον θ’ αλλοιωθεί, τα εδάφη στον περιβάλλοντα χώρο του αεροδρομίου και στους αεροδιαδρόμους θα επιβαρυνθούν με επιπλέον ρύπους. Θα πρέπει να διαφυλάξουμε ό,τι μπορέσουμε. Εκείνες οι δυνάμεις που καταστρέψανε την Αθήνα την δεκαετία του ’60 και την παρέδωσαν στο ιδιωτικό αυτοκίνητο, στο νέφος, στην κυκλοφοριακή συμφορά και στο θόρυβο, ετοιμάζονται να δράσουν και στα Μεσόγεια και να μην αφήσουν τίποτε όρθιο. Μεγάλες κατασκευαστικές εταιρίες, σε συνεργασία με ανεγκέφαλους τοπικούς άρχοντες, στο όνομα της «ανάπτυξης», μας προτείνουν πόλεις απ’ το παρελθόν, αφιλόξενες, εχθρικές προς τον άνθρωπο, το περιβάλλον και τη φύση.

                Γνωρίζουμε ότι σ’ αυτή την περίοδο των μεγάλων αυτών μετασχηματισμών, η παρουσία αυτής της εφημερίδας θα ήταν απαραίτητη, όπως θα ήταν επίσης απαραίτητη, ιδιαίτερα τον τελευταίο αυτό χρόνο, πριν από τις δημοτικές εκλογές του Οκτωβρίου του 1998.  Σ’ αυτές τις Δημοτικές Εκλογές που διαγράφονται ιδιαίτερα ευνοϊκές για την εκλογή για πρώτη φορά στην ιστορία του Πόρτο Ράφτη ανεξάρτητων και αυτόνομων δημοτικών συμβούλων, που θα λογοδοτούν μονάχα στον λαό του Πόρτο Ράφτη και σε κανέναν άλλο.

                Γνωρίζουμε, τέλος, ότι είναι απαραίτητη η φωνή αυτής της εφημερίδας, αυτό τον καιρό, όπου μεγάλα προβλήματα «πνίγουν» τον λαό του Πόρτο Ράφτη, όπως είναι η μαρίνα και οι κλοπές, που η λύση τους δεν χωράει αναβολή.

                Δεν εξαρτάται από εμάς, αγαπητοί αναγνώστες. Εμείς αντέχουμε ακόμα. Αυτή τη φορά εξαρτάται από ΕΣΑΣ.  Εμείς συζητήσαμε πολύ. Δεν μπορούμε να βρούμε λύση. Θέλουμε τις δικές σας απόψεις. Σκεφθήκαμε για μία λαχειοφόρο, κληρώνοντας ένα καλό στερεοφωνικό. Περιμένουμε την ανταπόκρισή σας. Δεν λύνει, όμως, το πρόβλημα, απλώς το μετατοπίζει, μα δίνει πάντως μία ανάσα.

                Ξέρουμε πολύ καλά, ότι αν σταματήσει αυτή η εφημερίδα, οι αντίπαλοί μας στο Μαρκόπουλο, θα το γιορτάσουν. Θα το ρίξουν στο χορό. Θα ανοίξουν σαμπάνιες!  Οι πιο προβληματισμένοι απ’ αυτούς θα λυπηθούν, αφού σε όλους κάτι θετικό έδωσε αυτή η εφημερίδα. Οι φίλοι μας και οι αναγνώστες μας, που μας παρακολούθησαν από κοντά όλα αυτά τα χρόνια των συνεχών αγώνων, θα στενοχωρηθούν, θα συγκινηθούν. Σε μας θα μείνει ένας κόμπος στο λαιμό και απ’ όλους θα βγει, πιστεύουμε, με δυσκολία, μία λέξη… ΚΡΙΜΑ!

                Παραδίνουμε σε σας το πρόβλημα προς λύση, αγαπητοί αναγνώστες, αγαπητοί πολίτες του Πόρτο Ράφτη.

Οι   Ειδικοί

                Όλο και περισσότερο, τον τελευταίο καιρό στο Μαρκόπουλο, ιδιαίτερα από την Δημοτική Αρχή, καλλιεργείται η άποψη, ότι τελικά όλα τα κοινωνικά προβλήματα τα λύνουν κάποιοι ειδικοί.

                Οι πολίτες, ο κόσμος, ο λαός θα πρέπει να μένει στη γωνία και να περιμένει, γιατί αυτός δεν… ξέρει.  Ξέρουν οι ειδικοί!!!  Όταν, λοιπόν,  αυτοί αποφανθούν, τότε ο λαός, οι πολίτες, θα πρέπει να αποδεχθούν, χωρίς αντίρρηση, τη γνώμη του ειδικού.

                Αυτή η ανιστόρητη, παράξενη «τεχνοκρατική» αντίληψη, καλλιεργείται και σε σχέση με την πρόθεση της δημιουργίας της μαρίνας στο Πόρτο Ράφτη.

                Τι υποστηρίζει σήμερα η Δημοτική Αρχή;

                Ενώ μέχρι πριν λίγες μέρες προσπαθούσαν, σε όλους τους τόνους , να μας αποδείξουν, ότι το έργο θα αναπτύξει, θα αναπλάσει, θα αναδείξει την περιοχή, θα ανεβάσει την αξία της γης και θα μας κάνει όλους πλούσιους, ότι θα βελτιώσει τη ζωή μας και την ποιότητα της ζωής μας, τώρα, μετά την κατακραυγή των πολιτών του Πόρτο Ράφτη, αρχίζουν να αναδιπλώνονται και να καλλιεργούν ένα άλλο μύθο. Τον μύθο των ΕΙΔΙΚΩΝ. Κάποιων συγκεκριμένων ειδικών.  Υποστηρίζουν, λοιπόν, ότι ούτε αυτοί θα προχωρήσουν στην μαρίνα, αν οι ειδικοί, που θα κάνουν τις περιβαλλοντικές μελέτες, αποφανθούν ότι το έργο δεν βλάπτει την περιοχή. Τώρα… θυμήθηκαν τους ειδικούς. Αφού πρώτα, επί μήνες, διαπραγματεύονταν και φιλονικούσαν μεταξύ τους για το ποια εταιρία θα αναλάμβανε την κατασκευή του έργου, αφού κανονίσανε τα μερίδια του καθενός, αφού τα βρήκαν στα κέρδη και τα πανωτόκια, αφού κάνανε καινούργια κατασκευαστική εταιρεία, τη ΜΑΡΚΟ ΜΑΡΙΝΕΣ Α.Ε., στην οποία συμμετέχει με 80% η ΔΗΛΟΣ ΜΑΡΙΝΕΣ  Α.Ε., στην οποία ανέθεσαν ΠΡΩΤΑ την κατασκευή του έργου!!!

                Χωρίς ντροπή, προσπαθούν πάλι, να κοροϊδέψουν τον κόσμο. Δεν ξέρει, λένε, κανένας άλλος, ούτε οι πνευματικοί άνθρωποι, ακαδημαϊκοί, επιστήμονες ένα σωρό, που είναι κατά της μαρίνας, ούτε ειδικοί επίσης, που είναι κατά της μαρίνας. Εκείνοι που ξέρουν θα είναι εκείνοι που θα επιλέξει η Δημοτική Αρχή και που θα τους πληρώσει η ΜΑΡΚΟ ΜΑΡΙΝΕΣ  Α.Ε.

                Ο Νταλής ο Δημήτριος, π.χ., βιολόγος, ερευνητής, ειδικός επιστήμονας, στο Οικολογικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών, που είναι εναντίον της μαρίνας, δεν ξέρει τίποτα. Ο Αλέξανδρος Αλεξάκης, χημικός-περιβαλλοντολόγος, ερευνητής του ΕΜΠ, που είναι εναντίον της μαρίνας, δεν ξέρει κι αυτός. Ο Χρήστος ο Κωτούλας, μελετητής, υγιεινολόγος, μηχανολόγος-μηχανικός, ούτε αυτός ξέρει τίποτα. Όχι, δεν ξέρει κανένας απ’ αυτούς που είναι εναντίον της μαρίνας.  ΘΑ ξέρουν μονάχα εκείνοι που θα επιλέξει η Δημοτική Αρχή.

                Μ’ αυτά τα παραμύθια προσπαθούν να πείσουν ορισμένους αφελείς, να τους θέσουν σε αναμονή, να τους εξουδετερώσουν, να μη σκεφτούν να μη προβληματιστούν, να μην αγωνιστούν και εμποδίσουν την κατασκευή της μαρίνας.

                Άσκοπος, πραγματικά, ο κόπος.  Η μαρίνα θα αποτραπεί από την αντίδραση και την οργή του κόσμου. Αυτό, θα πρέπει να το γνωρίζουν όλοι. Τόσο αυτοί που την προωθούν, όσο και οι πολίτες του Πόρτο Ράφτη και του Μαρκόπουλου, όπου όλο και περισσότεροι, όπως διαπιστώνεται, είναι εναντίον της κατασκευής της μαρίνας.

                Ο τραγικός Πάρεδρος του Πόρτο Ράφτη περιμένει την απόφαση των ειδικών. Εκείνων, όμως, των συγκεκριμένων ειδικών. Λες και ο κόσμος δεν καταλαβαίνει, ότι αν προστεθούν στο στενό, κλειστό κόλπο του Πόρτο Ράφτη άλλα 700 ή 800 ή 1000 πλεούμενα (γιατί καμία μαρίνα δεν φιλοξενεί μόνο εκείνα τα σκάφη για τα οποία έχει κατασκευαστεί και επειδή δεν υπάρχει νομικό καθεστώς που μπορεί ν’ απομακρύνει τα ήδη υπάρχοντα), δεν θα έχουμε επιπλέον απόβλητα, δεν θα έχουμε ρύπανση απ’ τα επιπλέον λάδια και πετρέλαια, βαριά μέταλλα, κλπ., δεν θα έχουμε κακοποίηση του περιβάλλοντος της Πούντας, με αποθήκες καυσίμων, με μαγαζιά, με νυχτερινά κέντρα, δεν θα έχουμε αλλοίωση της φυσιογνωμίας της περιοχής από παραθεριστική σε τουριστική. Χρειάζεται ένας ειδικός, επιλεγμένος και πληρωμένος από την ΜΑΡΚΟ ΜΑΡΙΝΕΣ  Α.Ε. για να καταλάβουμε ότι θα έχουμε επιβάρυνση, μόλυνση της θάλασσας και όλα τα συνεπακόλουθα.

                Δυστυχώς όμως, δεν είναι μόνο ο Πάρεδρος του Πόρτο Ράφτη που περιμένει τους ειδικούς. Αφού απομονώθηκε τελείως από τον κόσμο του Πόρτο Ράφτη, απομονώθηκε και από τον ίδιο τον Σύλλογό του.  Το μοναδικό του αποκούμπι είναι ο Δήμαρχος και η Δημοτική Αρχή.  Το είχαμε επισημάνει πριν ακόμα εκλεγεί, ότι τη στιγμή κατά την οποία εκλέγεται σε μία παράταξη του Μαρκόπουλου, είναι λογικό να υπακούει στην πολιτική κατεύθυνση της παράταξης.  Άρα, λοιπόν, έκανε μία κομματική επιλογή και όχι μία επιλογή που θα βοηθούσε το Πόρτο Ράφτη. Δικαίωμά του…

                Είναι τραγική η μοναχική φιγούρα του Παρέδρου του Πόρτο Ράφτη. Ήταν τραγικότερη στις 2 Νοεμβρίου στο Ξενοδοχείο «ΑΡΤΕΜΙΣ, όπου συναντήθηκε το σύνολο των Συλλόγων του Πόρτο Ράφτη. Εάν λάβουμε υπόψη μας ότι λείπανε μόνο οι Αθλητικοί Σύλλογοι που είχαν αγώνες εκείνη την ημέρα, όταν ο σύνολο των Συλλόγων συζήτησαν για τη μαρίνα, που τάχθηκαν εναντίον της μαρίνας, προγραμμάτισαν μέτρα για τον περαιτέρω αγώνα, σε κάποια γωνία, απομονωμένος και μόνος από τον οργανωμένο και μη ιστό του Πόρτο Ράφτη, διαγραφόταν  η θλιβερή φιγούρα του παρέδρου.

                Βέβαια, οι ψηφοφόροι του Πόρτο Ράφτη στις επόμενες Δημοτικές Εκλογές του 1998 θα είναι πολύ πιο αυστηροί και οι παρόντες θα κριθούν. Εκείνο, επίσης, που κάνει εντύπωση, είναι η στάση του Προέδρου της ΟΣΠΑ κ. Χατζηαντωνίου, που δεν παίρνει ξεκάθαρη θέση γύρω από αυτό το σημαντικό έργο, όπως είναι η μαρίνα.  Περιμένει κι αυτός τη γνώμη των ειδικών που… θα επιλέξει το αλάνθαστο ιερατείο του Μαρκόπουλου.

                Όμως,  οι πολίτες, οργανωμένοι ή όχι, παρακολουθούν τα πάντα και είναι εκεί μάρτυρες και κριτές. Ο τοπικός τύπος, η εφημερίδα μας είναι εκεί, για να πληροφορεί και να ενημερώνει για τη συμπεριφορά, για τη στάση και τις επιλογές όλων ανεξαιρέτως εκείνων που ασχολούνται με τα κοινά.

Φύλλο συκής

Φύλλο   52    Οκτώβριος  1997

Φύλλο συκής

                Στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου του , Δήμου Μαρκοπούλου Μεσογαίας, της 13-10-1997, συζητήθηκε και αποφασίστηκε ομόφωνα (πλην της αποχής του ανεξάρτητου Δημοτικού Συμβούλου κ. Σωτήρη Μεθενίτη), η συμμετοχή του Δήμου με ποσοστό 2,5% «στην υπό ίδρυση τουριστική μαρίνα στο Πόρτο Ράφτη». (Το «ίδρυση τουριστικής μαρίνας» είναι φροϋδικό λάψους, αφού δεν ΙΔΡΥΕΤΑΙ μαρίνα. ίδρυση εταιρίας θέλανε να πούνε).

                Το Δημοτικό Συμβούλιο αποφάσισε, να συμμετάσχει ο Δήμος στην υπό ίδρυση εταιρία «ΜΑΡΚΟ ΜΑΡΙΝΕΣ Α.Ε.»,  που προτίθεται να αναλάβει την κατασκευή της μαρίνας στο Πόρτο Ράφτη. Σ’ αυτή την εταιρία θα συμμετέχει με 84% η ΔΗΛΟΣ ΜΑΡΙΝΕΣ  Α.Ε., δηλαδή, η εταιρία που επέλεξε η τριπλή συμμαχία για την κατασκευή και διαχείριση επί 30ετία, του έργου της μαρίνας.  Επειδή σ’ αυτά τα 30 χρόνια κάποιο μερίδιο επί των κερδών, όπως αναφέραμε σε προηγούμενα φύλλα της εφημερίδας, θα έχει ο Δήμος, το Λιμενικό Ταμείο και ο Συνεταιρισμός ΜΑΡΚΟ, συγκροτούν όλοι μαζί μία εταιρία και συμφωνούν στα μερίδια.

                Ο Συνεταιρισμός θα έχει μερίδιο 11%.  Ο Δήμος και το Λιμενικό Ταμείο από 2,5% και η ΔΗΛΟΣ ΜΑΡΙΝΕΣ  Α.Ε. 84%.   Η «νέα», λοιπόν, κατασκευάστρια εταιρία θα λέγεται «ΜΑΡΚΟ ΜΑΡΙΝΕΣ  Α.Ε.».  Και επειδή έγινε μεγάλος θόρυβος σχετικά με το πρόβλημα των μελετών περιβαλλοντικών επιπτώσεων που θα αναλάμβανε να εκπονήσει η ίδια κατασκευάστρια εταιρία ΔΗΛΟΣ ΜΑΡΙΝΕΣ  Α.Ε. και επειδή η Δημοτική Αρχή ήταν γυμνή και εκτεθειμένη στα μάτια του κόσμου απ’ αυτή την προκλητική διαδικασία, επινόησαν ένα καινούργιο κόλπο.  Την προκήρυξη για την εκδήλωση ενδιαφέροντος για τις μελέτες των περιβαλλοντικών επιπτώσεων δεν θα την κάνει η κατασκευάστρια εταιρία (στην περίπτωσή μας τώρα πια η ΜΑΡΚΟ ΜΑΡΙΝΕΣ Α.Ε.), αλλά ο Δήμος!!  Δηλαδή, ένας μέτοχος της κατασκευάστριας εταιρίας !!! Η  ΜΑΡΚΟ θ’ αναλάβει τις δαπάνες των μελετών!!!  Με αυτή την… ντρίμπλα η Δημοτική Αρχή πιστεύει ότι θα αποκαταστήσει την χαμένη της αξιοπιστία. Αγνοεί φαίνεται, ότι η αξιοπιστία είναι σαν την παρθενιά. Όταν χάνεται, τέλειωσε. Δεν αποκαθίσταται…

                Δεν υπάρχει μηχανικός ή εργολάβος που απασχολήθηκε κάπως με δημόσια έργα και να μην γνωρίζει ότι όταν κατ’ αρχήν αποφασίζεται να γίνει ένα έργο, όταν γίνονται οι προμελέτες, επιλέγονται οι κατασκευάστριες εταιρίες, προχωρούν οι οριστικές μελέτες εφαρμογής, οι μελέτες των περιβαλλοντικών επιπτώσεων είναι σχεδόν πάντοτε ευνοϊκές.  Και αυτό συμβαίνει, επειδή οι μελετητές, γνωρίζοντας τις ειλημμένες αποφάσεις, βάζουν μία σειρά περιβαλλοντικούς όρους που καθιστούν τις μελέτες τους σχετικά έγκυρες, αλλά που ΟΛΟΙ γνωρίζουν εκ των προτέρων ότι ΔΕΝ ΘΑ ΕΦΑΡΜΟΣΤΟΥΝ ΠΟΤΕ.

                Είναι ανώφελο, λοιπόν, η Δημοτική Αρχή να προσπαθεί να κρύψει τη γύμνια της με ένα διάτρητο φύλλο συκής.  Είναι εκτεθειμένη και αφερέγγυα.  Είναι ανώφελο να στέλνει φαξ η ΔΗΛΟΣ ΜΑΡΙΝΕΣ  Α.Ε. το ίδιο βράδυ της  συνεδρίασης στο Δημοτικό Συμβούλιο και να τους διαβεβαιώνει ότι συμφωνεί ώστε την προκήρυξη εκδήλωσης ενδιαφέροντος για τις μελέτες των περιβαλλοντικών επιπτώσεων να την κάνει ο Δήμος!!  Είναι ανώφελο να στέλνει φαξ στον εαυτό της  η ΔΗΛΟΣ ΜΑΡΙΝΕΣ  Α.Ε., αφού η ίδια θ’ αποτελεί μέρος της ΜΑΡΚΟ ΜΑΡΙΝΕΣ  Α.Ε. και μάλιστα με ποσοστό 84% !!

                Γελιούνται τόσο η τριπλή συμμαχία, όσο και η ΔΗΛΟΣ ΜΑΡΙΝΕΣ Α.Ε., εάν πιστεύουν ότι μπορούν με τέτοια τεχνάσματα να κοροϊδέψουν τον κόσμο και να τον παραπλανήσουν.

                Σύσσωμος ο λαός του Πόρτο Ράφτη, αλλά και του Μαρκόπουλου (αυτά είναι τα μηνύματα που φθάνουν στην εφημερίδα μας), είναι εναντίον της κατασκευής της μαρίνας. Οι κάτοικοι θα αγωνιστούν για να διατηρήσουν τη θάλασσά μας καθαρή. Δέκα Σύλλογοι του Πόρτο Ράφτη αυτή τη στιγμή έχουν ΟΜΟΦΩΝΕΣ αποφάσεις Γενικών Συνελεύσεων κατά της μαρίνας. Ούτε ΕΝΑΣ Σύλλογος ΔΕΝ εκφράστηκε υπέρ.  Πνευματικοί άνθρωποι, οικονομικοί παράγοντες, καλλιτέχνες, επιστήμονες, επιφανείς πολιτικοί.  ΟΛΟ το Απολλώνιο είναι εναντίον της μαρίνας.

                Προξενεί εντύπωση και δημιουργεί ερωτηματικά η επιμονή της Δημοτικής Αρχής, και ιδιαίτερα του Δημάρχου κ. Κατσίκη και του αρχηγού της επιλαχούσας παράταξης κ. Καβασακάλη, στην κατασκευή της μαρίνας, παρ’ ότι γνωρίζουν πολύ καλά ότι το έργο αυτό θα επιβαρύνει το περιβάλλον της περιοχής και θα επιδεινώσει την ποιότητα και τις συνθήκες ζωής των κατοίκων.

                Προξενεί εντύπωση η περιφρόνηση της κοινής  γνώμης και η αδιαφορία στη βούληση της λαϊκής θέλησης που επιδεικνύουν οι δερβέναγες της τοπικής μας εξουσίας, για τους οποίους μιλούσε ο Υπουργός Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης κ. Παπαδόπουλος.

                Εάν, κ. Υπουργέ, στις αναγκαστικές συνενώσεις των Δήμων που προβλέπει το νομοσχέδιό σας επικρατήσει η νοοτροπία των δερβέναγων, σίγουρα  ο τρίτος βαθμός της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και της Αποκέντρωσης δεν έχει μέλλον.

Τα έργα.  Από τη λαϊκή συγκέντρωση στο Αυλάκι στις 30-8-1997

                Ο δήμαρχος κ. Νικόλαος Κατσίκης, στη φετινή λαϊκή συγκέντρωση στο Πόρτο Ράφτη, για άλλη μία φορά επιτέθηκε σφοδρότατα κατά της εφημερίδας μας. Την κατηγόρησε  ότι «παραπληροφορεί», ότι «στάζει δηλητήριο», ότι «διχάζει» τους κατοίκους του ενιαίου Δήμου, που επί τόσα χρόνια ζούσανε… αρμονικά κι αγαπημένα!!

                Για όλα, λοιπόν, τα κακά και τα άσχημα του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος, υπεύθυνη είναι αυτή η εφημερίδα!!  Όχι, όχι, δεν είναι υπεύθυνοι εκείνοι που διοικούν, εκείνοι που αποφασίζουν, εκείνοι που κατέχουν την εξουσία! Είναι εκείνοι που ελέγχουν, εκείνοι κάνουν κριτική, εκείνοι που εξακολουθούν ξεροκέφαλα να έχουν δική τους, αυτόνομη σκέψη και άποψη. Ναι, τ’ ακούσαμε κι αυτά στη λαϊκή συγκέντρωση.

                Οργίζεται αφάνταστα ο κ. Δήμαρχος, επειδή αυτή η εφημερίδα ΔΕΝ γράφει εκείνα που θα επιθυμούσε ο ίδιος. Δεν προπαγανδίζει τα… μεγάλα έργα της Δημοτικής Αρχής! Μα το είπε καθαρά, όταν του ζητήσαμε να μιλήσει συγκεκριμένα και να μας πει που «στάζει δηλητήριο»  η εφημερίδα, που «διχάζει», που «παραπληροφορεί», κλπ, κλπ,.  Και ω του θαύματος ! Τι απάντησε ο κ. Δήμαρχος;  ΔΕΝ  γράψαμε, λέει, τίποτα για την αποχέτευση, για τον βιολογικό καθαρισμό, για τα έργα στην πλατεία του Αγίου Νικολάου!!!  Μα αυτό, κ. Δήμαρχε, ΔΕΝ είναι παραπληροφόρηση, δεν είναι διχασμός, δεν… στάζει δηλητήριο, αλλά… ΤΙΠΟΤΑ. Θέλετε σώνει και καλά να μας κατηγορήσετε;  Τότε πέστε ότι ΑΠΟΣΙΩΠΟΥΜΕ «το μεγάλο σας έργο», ότι το ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΥΜΕ, ότι το ΑΠΟΚΡΥΠΤΟΥΜΕ.  Πρέπει να μιλάμε ελληνικά, εάν επιθυμούνε τον διάλογο και την επικοινωνία.

                Όσο για τα παραπάνω «έργα», επιτρέψτε μας ν’ ασχοληθούμε όταν ΕΜΕΙΣ το κρίνουμε ότι ήλθε η ώρα. Για τον Βιολογικό καθαρισμό που τον προπαγανδίζετε επί 7 ολόκληρα έτη και που ακόμα δεν λειτουργεί, ΘΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ εν καιρώ και εκεί θα αποκαλυφθούν ΟΛΕΣ ΟΙ ΑΜΑΡΤΙΕΣ!  Για την Αποχέτευση ΔΕΝ καταλαβαίνουμε για ποιο «έργο» μιλάτε. Αυτό ανήκει στη σφαίρα της φαντασίας σας, αφού ούτε καν έχει αρχίσει. Στο Πόρτο Ράφτη, τουλάχιστον, ΔΕΝ υπάρχει ούτε μία τρύπα.  Εάν τώρα εσείς, τις φαντασιώσεις σας  και τα όνειρά σας τα παρουσιάζετε για πραγματικότητα, μία τέτοια παθογένεια εμάς δεν μας αφορά.

Η «πλατεία στον Άγιο Νικόλαο

                Βάλαμε την πλατεία σε εισαγωγικά, επειδή η διαμόρφωση του χώρου στον Άγιο Νικόλαο, μόνο πλατεία δεν δημιουργεί. Η πλατεία έχει την έννοια του ανοιχτού χώρου, της ευρυχωρίας, της έκτασης γης, της ευρύτητας του χώρου, της άπλας. Έχει την κοινωνική έννοια της συνάντησης, του περίπατου, των λαϊκών εκδηλώσεων (γάμοι, πανηγύρια), της συζήτησης, της ανάπαυσης, της γνωριμίας, της επικοινωνίας.  Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν προσφέρουν τα παρτέρια του Αγίου Νικολάου. Ούτε ένα παγκάκι για να μπορεί να καθίσει ένας νέος, μία νέα, ένας ηλικιωμένος  συνταξιούχος, μία μητέρα με τα παιδιά. Όλα είναι φτιαγμένα στο μέτρο του αυτοκινήτου και όχι του ανθρώπου. Τι να πει κανείς για το ξερίζωμα των δύο τεράστιων ευκαλύπτων και το πέταγμα τόνων τσιμέντου, που το καλοκαίρι θ’ ανεβάζουν την θερμοκρασία και θα δημιουργούν κλίμα αφόρητης ζέστης;

                Τι να πει κανείς για την έλλειψη ενός πεζόδρομου σε μία παραλία 10 χιλιομέτρων; Δεν είναι τυχαία όλα αυτά. Τα έργα στο Πόρτο Ράφτη ΔΕΝ γίνονται με γνώμονα τις ανάγκες των κατοίκων. Δεν έχουν στο επίκεντρο τον άνθρωπο, αλλά κάποια στρεβλή έννοια της ανάπτυξης, που σκοπεύει στην αύξηση των εσόδων του Δήμου και στα οικονομικά οφέλη κάποιων που εξασφαλίζουν εκλογική πελατεία.

Φύλλο   51    Σεπτέμβριος  1997

Υποκρίνονται

                «Στον Ελληνικό χώρο πολιτισμός και θάλασσα, βάδιζαν πάντα μαζί. Στις μέρες μας αυτή η σχέση διαταράσσεται. Οι θάλασσές μας πέφτουν θύματα της «ανάπτυξης». Μαζί με αυτές και οι ακτές μας». (ποιότητα νερών κολύμβησης της Ελλάδος 1996, έκδοση του ΥΠΕΧΩΔΕ).

                Στο φύλλο 49 του Ιουλίου απευθύναμε απ’ αυτή τη στήλη μία ανοικτή επιστολή προς τον δήμαρχο κ. Κατσίκη. Μεταξύ άλλων, ζητούσαμε να εκφράσει ανοικτά την άποψή του και να δηλώσει εάν αποδέχεται και ο ίδιος τον όρο της συμφωνίας με την εταιρεία ΔΗΛΟΣ – ΜΑΡΙΝΕΣ  Α.Ε. για την κατασκευή της μαρίνας, που αφορά τις μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων, τις οποίες αναλαμβάνει να κάνει η ίδια κατασκευάστρια εταιρεία!!!

                Όπως συνηθίζει, ο κ. Κατσίκης δεν μας απάντησε. Αναγκάστηκε, όμως, να απαντήσει στη λαϊκή συγκέντρωση της 30 Αυγούστου στο Αυλάκι, που διοργάνωσε η ΟΣΠΑ, όπου είπε το εξής αμίμητο: «…αυτός είναι ο νόμος, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα άλλο».  Δηλαδή, ο νόμος απαγορεύει σε οποιονδήποτε άλλο φορέα, εκτός της κατασκευάστριας εταιρείας, να εκπονήσει τις μελέτες των περιβαλλοντικών επιπτώσεων!!! Αυτό  υποστήριξε, με έμφαση, δημόσια ο κ. Δήμαρχος Μαρκοπούλου Μεσογαίας, Πολιτικός Μηχανικός!!!

                Ευτυχώς, όμως, ζούμε σε μία Ευρωπαϊκή δημοκρατική Χώρα, που τέτοιες παράλογες απόψεις δεν μπορούν να ισχύουν. Εάν η τριπλή σημασία (Λιμενικό Ταμείο, Συνεταιρισμός ΜΑΡΚΟ, Δημοτική Αρχή), που προωθεί την κατασκευή της μαρίνας, νοιαζόταν για το περιβάλλον του Πόρτο Ράφτη και την καθαρότητα της θάλασσας και θεωρούσε την ποιότητα ζωής, των ανθρώπων αδιαπραγμάτευτο και ύψιστο αγαθό, ΠΡΙΝ αρχίσουν τις  συζητήσεις και το αλισβερίσι για την ανάθεση της κατασκευής, με τις τεχνικές εταιρείες, θα μπορούσαν με βάση την προμελέτη ΡΟΓΚΑΝ να αναθέτανε σε γνωστά γραφεία μελετών, τις μελέτες των περιβαλλοντικών επιπτώσεων και περιβαλλοντικών  όρων.  Και αυτό, όχι μόνο είναι σύννομο, αλλά  επιβάλλεται  να το πράξει μία Δημοτική Αρχή που σέβεται τους πολίτες της, που ενδιαφέρεται για τη δημόσια υγεία, που έχει κοινωνικές και οικολογικές ευαισθησίες, που διακατέχεται από ανθρωπιστικές αξίες. ΔΕΝ ΤΟ ΕΠΡΑΞΑΝ. Επέλεξαν το σύστημα ανάθεσης  ΜΕΛΕΤΗ-ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ και παραδίδουν το θαλάσσιο και χερσαίο οικοσύστημα να το «μελετήσει» η ίδια εταιρεία που θέλει να κατασκευάσει το έργο.

                ΥΠΟΚΡΙΝΟΝΤΑΙ λοιπόν, όλοι εκείνοι που δηλώνουν ότι θα παρακολουθήσουν… άγρυπνα τις μελέτες των περιβαλλοντικών επιπτώσεων «για να γίνουν σωστά» και να υποστούν τον «πιο αυστηρό έλεγχο πριν εγκριθούν. Γνωρίζει, άραγε, η τριπλή συμμαχία, ότι οι μελέτες αυτές πρέπει να εγκριθούν εντός 20 ημερών απ’ την ημερομηνία παράδοσής των  και ότι εάν ο ενδιαφερόμενος μέσα σ’ αυτές τις μέρες δεν πάρει απάντηση θεωρούνται αυτόματα ως εγκρινόμενες;  Είναι ανώφελο να ωρύεται και να φωνασκεί ο κ. Δήμαρχος προτρέποντάς μας να έχουμε εμπιστοσύνη στις αρμόδιες υπηρεσίες που θα κάνουν τον έλεγχο στις μελέτες των περιβαλλοντικών επιπτώσεων και να «μη νομίζουμε ότι χρηματίζονται».   Δεν νομίζουμε τίποτα κύριε Κατσίκη.  Γνωρίζουμε, πάντως, ότι οι αρμόδιες αυτές υπηρεσίες λαμβάνουν χιλιάδες τέτοιες μελέτες τον χρόνο, το προσωπικό που διαθέτουν είναι μικρό και αδυνατούν ν’ ανταπεξέλθουν πλήρως, άρα είναι και πιο εύκολο να «ξεχαστεί» σε κάποιο συρτάρι κάποια μελέτη.

                Μήπως γνωρίζετε κ. Δήμαρχε, που βρίσκεται η απόφαση 28/1994 του δημοτικού σας συμβουλίου που αφορά την ονομασία του Πόρτο Ράφτη για την οποία έχουν γίνει τόσοι και τόσοι αγώνες;

                Βρίσκεται στο Υπουργείο Εσωτερικών, στο συρτάρι της κ. Παναγιώτου, γραμματέα του Συμβουλίου Τοπωνυμιών επί ΤΡΙΑΜΙΣΙ ΧΡΟΝΙΑ (επειδή δεν ήλθε ακόμα η… σειρά της). Γι αυτό το όνομα της περιοχής εξακολουθεί ακόμα επίσημα να είναι ΛΙΜΗΝ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ.

                Ενδιαφερθήκατε να μάθετε κ. Δήμαρχε, γιατί η κυρία αυτή επί τριάμισι χρόνια δεν έφερε σε συζήτηση στο Συμβούλιο Τοπωνυμιών την απόφασή σας; Αλλά αυτό είναι μία άλλη ιστορία που θα τη δούμε άλλη φορά.

                Υπάρχει και μία άλλη ουσιαστική και σημαντική πλευρά στο σύστημα επιλογής ΜΕΛΕΤΗ –ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ που προτίμησε η τριπλή συμμαχία.

                Ενώ η χωροθέτηση του έργου θα ζητηθεί βάσει της προμελέτης Ρογκάν, βάσει της οποίας θα εκπονηθούν και οι μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων η κατασκευή του έργου, εάν γίνει, θα γίνει βάσει των τελικών μελετών που θα κάνει η κατασκευάστρια εταιρεία! Αυτές οι μελέτες ΔΕΝ  τις γνωρίζει κανένας. Άρα αυτή τη στιγμή δεν γνωρίζει κανένας τι είδους μαρίνα θα γίνει πραγματικά στο Πόρτο Ράφτη.  Το σίγουρο είναι, ότι δεν θα γίνει μικρότερη των 700 σκαφών που προβλέπει η προμελέτη Ρογκάν και για την οποία θα ζητηθεί η άδεια.  Η όλη υπόθεση μοιάζει με εκείνες τις οικοδομικές άδειες που δίνονται για λυόμενο και μετά… φυτρώνει τριώροφο!!

                Για τις συνέπειες της μαρίνας μπορεί ο αναγνώστης μας να διαβάσει και το θαυμάσιο ψήφισμα των επαγγελματιών ψαράδων που δημοσιεύουμε στην 1^η σελίδα.

                Το κεντρικό πρόβλημα του Πόρτο Ράφτη είναι τι είδους ανάπτυξη θ’ ακολουθήσει. Η ραγδαία εξέλιξή του μπορεί να οδηγήσει σε μία αστικοποίηση στα πρότυπα της Αθήνας, και γενικά των μεγάλων πόλεων ή σε μία παρεμβατική κατεύθυνση μιας ήπιας ανάπτυξης φιλικής προς το περιβάλλον και τη θάλασσα.   Η αντίληψη του γιγαντισμού που βασίζεται στην μπετονιέρα, στο σίδερο, τους εκσκαφείς και τα κομπρεσέρ, στην περίπτωσή μας, είναι μία επαρχιώτικη αντίληψη αναχρονιστική και καταστροφική. Είναι η αντίληψη της ταύτισης και της ενδοβολής  του μοντέλου της πρωτεύουσας που έχουμε μέσα μας, είναι το βασανιστικό μοντέλο της αυτοκαταστροφής μας που μοιάζει με την τραγωδία του Οιδίποδα. (είναι το μοντέλο που ακολούθησαν όλες οι επαρχιακές πόλεις και για να μην παρεξηγηθούμε, και της Καρδίτσας. Είναι το μοντέλο που λατρεύει και από το οποίο αδυνατεί να απελευθερωθεί η Δημοτική Αρχή.

                Εμάς τους Πορτοραφτιώτες, αυτό το μοντέλο της τσιμεντούπολης, της κυκλοφοριακής ασφυξίας και της αποπνικτικής μολυσμένης ατμόσφαιρας και του θορύβου, μας έγινε εφιάλτης και αποδράσαμε για να βρούμε λίγη φύση, ν’ αναπνεύσουμε λίγο καθαρό αέρα και ν’ απολαύσουμε λίγη καθαρή θάλασσα. Θ’ αντισταθούμε με όλη μας τη δύναμη και θ’ αντιδράσουμε με όλα τα μέσα σ’ αυτό το είδος της «ανάπτυξης» που επιδιώκουν να επιβάλουν και στο Πόρτο Ράφτη. Το θέμα της μαρίνας δεν βρίσκεται στο γεγονός, εάν θα είναι πιο μοντέρνα απ’ τις άλλες. Ούτε το τι θα γίνεται ΜΕΣΑ στη μαρίνα και τι παροχές θα προσφέρει. Τα πλεούμενα δεν θα φυτρώνουν μέσα στη μαρίνα. Θα έρχονται.  Σ’ αυτή την πλεύση, από τη στιγμή που θα μπαίνουν στον κόλπο, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ που μπορεί να αποτρέψει τη ΡΥΠΑΝΣΗ.   Βιολογικό καθαρισμό διαθέτουν όλες οι μαρίνες (πότε λειτουργεί όμως και πότε γίνεται συντήρηση;).  Μηχανισμούς εκτάκτων μέτρων έχουν όλες οι μαρίνες. Τα αποτελέσματα τα γνωρίζουμε.  Σαν παράδειγμα, μας αναφέρουν τη μαρίνα της Βουλιαγμένης. Δεν λένε, όμως, ότι η μαρίνα αυτή δέχεται μόνο 100 σκάφη και βρίσκεται ουσιαστικά σε ανοικτή στα ρεύματα θάλασσα.

                Το θέμα βρίσκεται στο γεγονός, ότι ο κλειστός κόλπος του Πόρτο Ράφτη δεν αντέχει την πλεύση και παρουσία ενός νέου όγκου 700 λγ 1000 σκαφών στα σπλάχνα του. Θα επέλθει η ασφυξία και η καταστροφή.

                Πολιτισμός και θάλασσα βάδιζαν πάντα μαζί, μας λέει το ΥΠΕΧΩΔΕ, που αναφέραμε στην αρχή. Σήμερα διαταράχθηκε, λέει αυτή η σχέση και οι θάλασσές μας πέφτουν θύματα της «ανάπτυξης».

                Λες και γράφτηκαν αυτές οι γραμμές για την περίπτωσή μας. Αυτή η ανάπτυξη πρέπει πράγματι να μπαίνει σε εισαγωγικά, όπως κάναμε εμείς απ’ την αρχή. Εάν σκεφθούμε ότι πολιτισμός σημαίνει ψυχική καλλιέργεια, ανθρωπισμός, εξευγενισμένα ήθη, παραγωγή υλικών αγαθών, πνευματική και καλαισθητική ζωή, κοινωνική επικοινωνία και αλληλεγγύη, αυτή η «ανάπτυξη» δεν έχει καμία σχέση με τον πολιτισμό. Η υποβάθμιση του περιβάλλοντος, η κατασπάραξη της χερσονήσου της Πούντας από τους εκσκαφείς, η ρίψη χιλιάδων τόνων τσιμέντου μέσα στη θάλασσα, η επιβάρυνση του βυθού και η μόλυνση έχουν σχέση με τη βαναυσότητα, με την αγριότητα, με τη θηριωδία, δηλαδή, με τον α-πολιτισμό.

                Χρειάζεται να κατανοήσουν όλοι οι κάτοικοι αυτού του πλανήτη, ότι η οικολογική  κρίση που μαστίζει την υδρόγειο μπορεί να ξεπεραστεί όταν συνειδητοποιηθεί βαθειά απ’ όλους μας και παρέμβει ο καθένας μας στον τόπο που ζει. Χρειάζεται να θεσπίσουμε μία αρμονική σχέση με το περιβάλλον μας με τη φύση. Η ζωή στην πραγματικότητα είναι φύση. Όπου δεν υπάρχει φύση, δεν υπάρχει ζωή.  Μία αρμονική και φιλική σχέση με τη φύση, σημαίνει αρμονική και φιλική σχέση με τον εαυτό μας, διότι ο άνθρωπος είναι φύση, είναι σώμα, δεν μπορεί να ζήσει χωρίς το φυσικό του περιβάλλον, ενώ η φύση μπορεί να ζήσει χωρίς αυτόν.

                Μία αρμονική και φιλική σχέση με τη φύση, οδηγεί σε μία ψυχική ηρεμία σε μία πραότητα, οδηγεί στον πολιτισμό. Η κατασκευή του αεροδρομίου των Σπάτων θ’ αυξήσει τον πληθυσμό των Μεσογείων και των παράκτιων περιοχών. Θ’ αυξήσει και τις ανάγκες αυτού του πληθυσμού. Αντί να γίνει το Πόρτο Ράφτη υποδοχέας υγρών αποβλήτων εκατοντάδων σκαφών, μήπως θα ήταν προτιμότερο να γίνει υποδοχέας  της πνευματικής και πολιτιστικής ανάγκης όλου αυτού του μετατοπιζόμενου πληθυσμού των Μεσογείων; Μήπως,  αντί αποθήκες καυσίμων, νυκτερινών κέντρων, κλπ., πάνω στην Πούντα, θα ήταν καλύτερα ένα μεγάλο ανοικτό καλοκαιρινό Θέατρο; Μήπως, λέω…  Μία ιδέα είναι…

Θυελλώδης τρικυμία στη μαρίνα

                Σύλλογοι, κοινωνικοί φορείς, ακαδημαϊκοί, ανώτατοι δικαστές, καθηγητές Πανεπιστημίων, επιστήμονες, άνθρωποι των Γραμμάτων και των Τεχνών συστρατεύονται στον αγώνα κατά της μαρίνας και απειλούν να τη βυθίσουν.

                Μεγάλη αίσθηση προκάλεσαν στην κοινή γνώμη οι δηλώσεις στο φύλλο του Ιουλίου της Εφημερίδας μας, του πρώην Πρωθυπουργού κ. Γεωργίου Ράλλη και των Υπουργών κ.κ. Αντώνη Λιβάνη και Θεόδωρου Κατριβάνου.

                Ο Σύλλογος των επαγγελματιών Ψαράδων, με ψήφισμά του κατά της μαρίνας, στέλνει κραυγή αγωνίας για το μέλλον 110 οικογενειών.

                Πρωτοβουλία του Ανεξάρτητου Υπερκομματικού Συνδυασμού Πόρτο Ράφτη.

                Στις 16 και στις 24 Αυγούστου ο Ανεξάρτητος Υπερκομματικός Συνδυασμός Πόρτο Ράφτη σε μία εκστρατεία ενημέρωσης και πληροφόρησης, γύρω απ’ το τόσο σημαντικό έργο υποδομής που θα είναι η μαρίνα, αν γίνει, έκανε δύο συναντήσεις.

                Στις 16 του μηνός συναντήθηκαν στο HOTEL ARTEMIS οι υποψήφιοι του Συνδυασμού που πήραν μέρος στις δημοτικές εκλογές του Οκτωβρίου του 1994, μαζί με κάποιους φίλους. Από όλους τους υποψήφιους, δυστυχώς για τη Δημοτική Αρχή και τις επιθυμίες  του κ. Αντώνη Πετρή, υπεύθυνου μιας εκπομπής του Ράδιο Αττική, ήταν όλοι παρόντες ή απουσίαζαν κάποιοι δικαιολογημένα, αφού δεν ευρίσκοντο στο Πόρτο Ράφτη. Ο μοναδικός που αυτομόλησε και απουσίαζε και αυτός δικαιολογημένα, αλλά για άλλους λόγους, ήταν ο κ. Πετρής, ο οποίος καθημερινά μεταφράζει  ο δυστυχής, τις επιθυμίες του για πραγματικότητα και βλέπει τον Ανεξάρτητο Υπερκομματικό Συνδυασμό «ανύπαρκτο» που «συρρικνώνεται» συνέχεια, ενώ συμβαίνει ΑΚΡΙΒΩΣ το αντίθετο.

                Η συζήτηση ήταν γόνιμη, έγινε ανταλλαγή απόψεων, μελετήθηκαν τα σχέδια που παρουσιάσθηκαν απ’ τον επικεφαλής του Συνδυασμού κ. Κλαδάκη, διαπιστώθηκε πλήρης συμφωνία για τη θέση της παράταξης εναντίον της μαρίνας και πάρθηκαν αποφάσεις για τις πρωτοβουλίες που πρέπει να ληφθούν στο μέλλον.

                Μία απ’ τις αποφάσεις, ήταν το κάλεσμα όλων των Συλλόγων σε σύσκεψη για ενημέρωση και συζήτηση, πράγμα που έγινε στις 24 Αυγούστου, ξανά στο hotel Artemis. Παραβρέθηκαν εκπρόσωποι των προεδρείων 12 από τους 18 Συλλόγους της περιοχής μας. Ας σκεφτούμε ότι στη συγκέντρωση αυτή, δυστυχώς, δεν στάθηκε δυνατόν να ειδοποιηθούν όλοι οι Σύλλογοι – ενώ κάποιοι ειδοποιήθηκαν το προηγούμενο βράδυ- τότε είναι φανερό ότι πρόκειται για τη μαζικότερη συγκέντρωση Συλλόγων των τελευταίων ετών. Το γεγονός αυτό φανερώνει την αγωνία όλων για το έργο!

                Από τη συγκέντρωση «βγήκαν» και κάποια άλλα πράγματα:

1.-  Τρεις Σύλλογοι μόνον, έχουν ενημερώσει τα μέλη τους για τη μαρίνα. Οι αποφάσεις των Γενικών τους Συνελεύσεων ήταν «ΟΧΙ ΣΤΗ ΜΑΡΙΝΑ».

2.-  Από τους υπόλοιπους παρευρισκόμενους, ελάχιστοι γνώριζαν έστω και που προβλέπεται να γίνει το έργο. Οι μέχρι τότε πληροφορίες των λίγο ενημερωμένων, προερχόντουσαν κυρίως από τα προηγούμενα φύλλα της εφημερίδας μας.

3.-  Κανένας από τους Συλλόγους δεν έχει εκφράσει ποτέ στον Δήμαρχο, έστω και την άποψή του, για την κατασκευή του έργου. Εκτός από τους προαναφερόμενους  Συλλόγους, κανένας δεν συζήτησε το θέμα σε επίπεδο ούτε καν Διοικητικού Συμβουλίου, αφού είχαν πλήρη άγνοια για τις εξελίξεις.

                Έτσι αποδείχθηκε δυστυχώς, ότι ο Δήμαρχος δεν λέει αλήθεια όταν ισχυρίζεται ότι όλοι γνώριζαν και όλοι συμφωνούν με το έργο!  Κι ακόμα, αποδεικνύεται ότι από το 1994 μέχρι σήμερα, δεν έκανε καμιά απολύτως ενέργεια για να ενημερώσει κυρίως αυτούς που θα υποστούν τις συνέπειες του έργου, αν και είχε, σχεδόν, φθάσει στην υπογραφή της σύμβασης κατασκευής του!!

                Ο κ. Κλαδάκης ενημέρωσε τους Συλλόγους για το έργο, παρουσιάζοντάς τους έγχρωμο σχέδιο από την προμελέτη της μαρίνας και σχεδιάγραμμα όπου φαίνεται καθαρά πόσο κλείνει τον κόλπο η μαρίνα.  Τα σχέδια αυτά παραδόθηκαν στους εκπροσώπους των Δ.Σ. για να ενημερώσουν τα μέλη τους.  Εξέφρασε, μάλιστα, την απορία του γιατί ενώ η Δημοτική Αρχή διατείνεται ότι το έργο θα αναβαθμίσει την περιοχή, δεν δίνει στη δημοσιότητα κατάλογο με τα έργα του ιδίου μελετητή ή άλλων μελετητών, ώστε να δούμε επιτέλους στην πράξη τις επιπτώσεις από τις υπάρχουσες μαρίνες. Τέλος επανέλαβε την πάγια θέση του Ανεξάρτητου Υπερκομματικού Συνδυασμού Πόρτο Ράφτη για συνολική αντιμετώπιση των προβλημάτων της περιοχής μας και συνδυασμό κάθε νέου έργου με τα οικιστικά σχέδια, μέσα από ολοκληρωμένες μελέτες που οπωσδήποτε θα ελέγχονται από τους άμεσα ενδιαφερόμενους κατοίκους.

                Ακολούθησε ανάλυση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων από τον εκδότη της εφημερίδας μας, μηχανολόγο-υγιεινολόγο-μηχανικό κ. Χρ. Κωτούλα.  Για τις επιπτώσεις αυτές οι αναγνώστες μας θα πρέπει να ανατρέξουν στα δύο προηγούμενα φύλλα μας.

                Έγιναν ερωτήσεις και ακολούθησε πολύωρη συζήτηση. Στους παρευρισκόμενους βάρυναν οι δηλώσεις που έγιναν στο φύλλο του Ιουλίου κατά της μαρίνας, από τον πρώην πρωθυπουργό κ. Γ.Ράλλη και τους υπουργούς κ.κ. Λιβάνη και Κατριβάνο.

                Οι δηλώσεις αυτές έκαναν αίσθηση στην κοινή γνώμη του Πόρτο Ράφτη και βάλανε πολλούς που ήταν υπέρ της μαρίνας, να  και να επανεξετάσουν τις απόψεις τους.

                Συμφωνήθηκε να συζητηθεί το πρόβλημα στις Γενικές Συνελεύσεις των Συλλόγων ή των Διοικητικών Συμβουλίων και να επακολουθήσουν νέες συναντήσεις. Ήδη, τα πρώτα αποτελέσματα φάνηκαν απ’ τις αποφάσεις των ψαράδων που δημοσιεύονται στην 1^η σελίδα.

                Χρειάζεται επιμονή και υπομονή, αλλά και βιασύνη, επειδή τα γεγονότα πιέζουν. Πριν υπογραφεί η σύμβαση, θα πρέπει να καταλήξουμε σε μία Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα.  Πρέπει να διδαχθούμε από τη Συντονιστική Επιτροπή του Μαρκόπουλου εναντίον της χωματερής της Μερέντας που έγινε πριν δύο χρόνια και απέτρεψε την πρόθεση  του Δήμου τότε, να «φιλοξενήσει» τα σκουπίδια της Ανατολικής Αττικής στο Μαρκόπουλο. Το ξαναεπιχειρεί τώρα με τα υγρά απόβλητα στο Πόρτο Ράφτη. Ήμασταν μαζί με τους Μαρκοπουλιώτες τότε, στον κοινό αγώνα. Που είναι σήμερα εκείνη η Επιτροπή των νέων επιστημόνων του Μαρκόπουλου; Δεν τους ενδιαφέρει η τύχη του Πόρτο Ράφτη; Τι θέση παίρνουν απέναντι στη μαρίνα;

                Οι πρώτες επαφές και συζητήσεις που είχαμε με επιστήμονες, πνευματικούς ανθρώπους και καλλιτέχνες του Πόρτο Ράφτη ήταν πολύ ενθαρρυντικές και κανένας δεν αρνήθηκε τη συμπαράστασή του. Δημοσιεύουμε τα πρώτα ονόματα μιας Επιτροπή Στήριξης του Αγώνα κατά της μαρίνας, όπου παίρνουν μέρος ηχηρά ονόματα της Τέχνης και του Πνεύματος.

                Οι υπερασπιστές της μαρίνας απομονώνονται κάθε μέρα, όλο και περισσότερο και παραδίδονται στην οργή και την περιφρόνηση του κόσμου.

                Σε αυτό μας το ταξίδι ανάμεσα στους Συλλόγους και στους πολίτες του Πόρτο Ράφτη, διαπιστώσαμε μία αφύπνιση της αγωνιστικότητας και μία θέληση για κινητοποίηση και λαϊκή συμμετοχή.  Εάν αυτό γίνει, είναι σίγουρο ότι καμία μαρίνα δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί και θα βυθιστεί στα βαθειά νερά του κόλπου, πριν προφθάσει να τα μολύνει.  Κρατάμε τις τύχες του Πόρτο Ράφτη στα χέρια μας. Από εμάς εξαρτάται.

Ανοιχτή Επιστολή προς τον Δήμαρχο Μαρκοπούλου Μεσογαίας κ. Νικόλαο Κατσίκη

Φύλλο 49   Ιούλιος 1997

Ανοιχτή Επιστολή

 προς τον Δήμαρχο Μαρκοπούλου Μεσογαίας

 κ. Νικόλαο Κατσίκη

                Κύριε Δήμαρχε,

                Αυτή τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, δεν έχει υπογραφεί η Σύμβαση παραχώρησης της μαρίνας στην εταιρία ΔΗΛΟΣ ΜΑΡΙΝΕΣ  Α.Ε. Δεν γνωρίζουμε πότε θα γίνει αυτό. Γνωρίζουμε όμως, ότι ύστερα από τη θυελλώδη σύσκεψη της 1-7-97 για την αξιολόγηση των δύο προσφορών που είχατε από ισάριθμες κατασκευαστικές εταιρίες (την κοινοπραξία ΑΕΤΕΚ –Έδραση – ΑΡΧΙΜΗΔΗΣ Α.Τ.Ε. και τη ΔΗΛΟΣ ΜΑΡΙΝΕΣ  Α.Ε.)  καταλήξατε να αναθέσετε το έργο στη δεύτερη.

                Οι απόψεις μας για τις καταστροφικές συνέπειες που θα έχει για την περιοχή η ενδεχόμενη κατασκευή της μαρίνας στον κόλπο του Πόρτο Ράφτη, είναι γνωστές. Εκθέσαμε τους λόγους αναλυτικά στο προηγούμενο φύλλο (Ιουνίου) της εφημερίδας μας.

                Άγνωστοι και σκοτεινοί είναι οι λόγοι βιασύνης που σας πιέζουν ασφυκτικά, ώστε να γίνεται προσπάθεια για να υπογραφεί, εάν είναι δυνατόν, μέσα στο Καλοκαίρι και η σύμβαση παραχώρησης. Αυτό, πάντως, καθίσταται αδύνατο.

                Γιατί, αλήθεια, κ. Δήμαρχε, ένα έργο υποδομής 6.000.000.000. δρχ. δεν προωθείται με διαφανείς διαδικασίες και περίσσια δημοκρατική ευαισθησία; Γιατί δεν γίνεται συζήτηση και διάλογος ώστε να πληροφορηθεί ο κόσμος περί τίνος πρόκειται.

                Γράφαμε στο φύλλο του Ιουνίου «Τι έννοια έχουν οι εκ των υστέρων μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων, όταν έχει προηγηθεί η ανάθεση κατασκευής του έργου; Αυτή η κοροϊδία, σε ορισμένες περιπτώσεις, φτάνει στην πρόκληση, όταν η ανάδοχος κατασκευαστική εταιρία αναλαμβάνει να εκπονήσει και τις μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων!!!»  Σαν να το ξέραμε!!!

                Σας ρωτάμε ευθέως, κ. Δήμαρχε, και οφείλετε μία καθαρή απάντηση. Συναινείτε στην ανάληψη της μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων από την ίδια εταιρία (ΔΗΛΟΣ ΜΑΡΙΝΕΣ Α.Ε. ) που αναθέσατε το έργο, ΝΑΙ ή ΟΧΙ; Η εταιρία αυτή στην προσφορά της προτίθεται να «δαπανήσει χρήματα για μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων» « πριν την έναρξη κατασκευής των έργων».  Αναλαμβάνει, δηλαδή, η ανάδοχος κατασκευαστική εταιρία, να μας αποδείξει ότι το έργο που θα κατασκευάσει ΔΕΝ θα είναι ρυπογόνο και ΔΕΝ θα έχει αρνητικές επιπτώσεις για το περιβάλλον!!!  Η δική σας θέση κ. Δήμαρχε, ποια είναι; Γνωρίζετε, κ. Κατσίκη, μηχανικέ, ότι το Τεχνικό Επιμελητήριο είναι εναντίον αυτών των διαδικασιών και θεωρεί αυτές τις «μελέτες» σαν… μη γενόμενες;

                Αυτό δεν σημαίνει φυσικά, ότι κάποιοι άλλοι μελετητές περιβαλλοντικών επιπτώσεων, εκτός της εταιρίας, δεν μπορούν να αποφανθούν ευνοϊκά υπέρ της κατασκευάστριας εταιρίας. Μακάρι η επιστήμη να ήταν ουδέτερη. Στην περίπτωσή μας, όμως, κύριε Δήμαρχε, οι μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων και ο απαιτούμενος «Συνολικός Σχεδιασμός» της περιοχής για τη χωροθέτηση του έργου θα φθάσουν και θα πρέπει να εγκριθούν από την Ε.Ε.!!! κι εδώ είναι σκούρα τα πράγματα.

                Κύριε Δήμαρχε, σας ζητήσαμε πολλές φορές να εξηγήσετε στους Πορτοραφτιώτες, τους λόγους ή το σκεπτικό που συνηγορούν στην κατασκευή αυτής της μαρίνας. Να εξηγήσετε τα οφέλη που θα προκύψουν για τους χιλιάδες κατοίκους του Πόρτο Ράφτη, όχι του Συνεταιρισμού ΜΑΡΚΟ.  Εκείνα τα γνωρίζουμε. Όμως, ποτέ δεν το έχετε κάνει. Απλούστατα, γιατί τέτοια οφέλη δεν υπάρχουν.

                Σας είπαμε, ότι ο κόσμος του Πόρτο Ράφτη είναι εναντίον της κατασκευής της μαρίνας και θα πρέπει να τον ρωτήσετε, να του εξηγήσετε, να τον πείσετε.  Εσείς περιορίζεστε, είτε απ’ ευθείας, είτε δια μέσου δημοτικών σας συμβούλων, είτε δια μέσου αφελών ή οπορτουνιστών παραγοντίσκων από το Πόρτο Ράφτη, να επαναλαμβάνετε, ότι την κατασκευή της μαρίνας την είχατε στο πρόγραμμά σας  και ότι αφού πήρατε την πλειοψηφία στις δημοτικές εκλογές του 1994, έχετε το δικαίωμα, χωρίς καμία συζήτηση, να υλοποιήσετε το έργο. Αφήνουμε κατά μέρος την παράξενη και αφαιρετική αυτή αντίληψη περί δημοκρατίας, που οι άρχοντες κρίνονται κάθε 4 χρόνια κι όχι κάθε μέρα και ερχόμαστε συγκεκριμένα στο Πόρτο Ράφτη, όπου θέλετε να κατασκευάσετε τη μαρίνα.  Στις περασμένες δημοτικές εκλογές, οι ψηφοφόροι του Πόρτο Ράφτη ήταν 600. Απ’ αυτούς, ο Ανεξάρτητος Υπερκομματικός Συνδυασμός Πόρτο Ράφτη πήρε 307 ψήφους, ενώ τους υπόλοιπους, τους μοιραστήκαμε εσείς με τη «Νέα Πνοή». Ποιο, λοιπόν, πρόγραμμά σας  ψηφίσανε οι Πορτοραφτιώτες;  Γνωρίζουμε ότι εσείς, γενικώς και αορίστως, χωρίς να προσκομίσετε ποτέ αριθμούς, ισχυρίζεστε ότι και στο Πόρτο Ράφτη πήρατε την πλειοψηφία. Για να φθάσουμε σε κάποιο συμπέρασμα, υποθέτουμε ότι είναι έτσι. Για ποια πλειοψηφία μιλάμε κ. Δήμαρχε; Των 300 και 400 ατόμων; Είναι δυνατόν ένα έργο υποδομής, που θα καθορίσει τη μορφή και το μέλλον της περιοχής, τη ζωή 70.000 – 80.000 κατοίκων, να εξαρτάται από τις ψήφους 600 ατόμων; Είναι δυνατόν να πείσουν αυτά σας τα… επιχειρήματα κ. Δήμαρχε;

                Ας δούμε, όμως, και τι έλεγε το πρόγραμμά σας, στο οποίο ανατρέχετε συνέχεια σαν μοναδική απάντηση:

«Η κατασκευή της μαρίνας στο λιμάνι και η ανάπλαση των ακτών Δρίβλια και Βουρλέζα, είναι απ’ τα σημαντικά έργα υποδομής στο Πόρτο Ράφτη. Με τη μελέτη που ήδη υπάρχει στο Δήμο μας και που έχει υιοθετηθεί απ’ όλους τους φορείς (ποιους φορείς κ. Δήμαρχε, πέστε μας ένα Σύλλογο απ’ το Πόρτο Ράφτη που αποφάσισε και υιοθέτησε τη μαρίνα!), θα προχωρήσουμε στην υλοποίηση αυτών των έργων που θα δώσουν άλλη διάσταση στο Πόρτο Ράφτη. Η αξία αυτής της επένδυσης θα ωφελήσει πολλαπλά την περιοχή,  αφού θα συμμαζευτούν όλα τα πλεούμενα του κόλπου σε ειδική λιμενολεκάνη…»  (υπογράμμιση δική μας).

                Τι καταλαβαίνει, ή μάλλον τι αφήνετε να καταλάβει ο κόσμος με τη φράση «αφού θα συμμαζευτούν όλα τα πλεούμενα του κόλπου σε ειδική λιμενολεκάνη…»; Αυτή είναι η μαρίνα που θέλετε να κατασκευάσετε κ. Δήμαρχε  Το συμμάζεμα των πλεούμενων του κόλπου, δηλαδή , των ήδη υπαρχόντων;  Με αυτά θα κάνετε υψηλό τουρισμό και θα αυξήσετε την αξία όλης της περιοχής;  Γιατί δεν εξηγήσατε και δεν είπατε ποτέ την αλήθεια στον κόσμο, ότι η μαρίνα θα αποτελείται από δύο λιμενολεκάνες. Η πρώτη με 160 + 40 σκάφη και η δεύτερη με 500 σκάφη, μήκους μέχρι 24 μέτρα, δηλαδή, μεγάλα κότερα;  Σύνολο 700 σκάφη (βλ. προηγούμενο φύλλο Ιουνίου). Με αυτή  την πληροφόρηση και την παραπλάνηση θεωρείτε ότι οι Πορτοραφτιώτες υιοθέτησαν τη μαρίνα κ. Δήμαρχε; Σας πληροφορούμε ότι κάνετε μεγάλο λάθος.

                Πέρα από τους λόγους περί νομιμότητας της μαρίνας, που αναφέρεται ο πρώην Πρωθυπουργός κ. Ράλλης, είστε και ηθικά εκτεθειμένος, κ. Κατσίκη.

                Ένα απ’ τα πλεονεκτήματα της μαρίνας, που εσείς προβάλλετε συνεχώς, είναι οι θέσεις εργασίας, τόσο κατά την κατασκευή του έργου, όσο και κατά τη διάρκεια λειτουργίας της. Ο συνειρμός των υποσχέσεων της ΧΟΧΤΙΦ (γερμανική εταιρία που ανέλαβε να κατασκευάσει το αεροδρόμιο των Σπάτων), είναι αυτόματος, παρότι τα μεγέθη τελείως άνισα.  Όπως η ΧΟΧΤΙΦ δεν δεσμευόταν για ντόπιο εργατικό δυναμικό, έτσι και η ανάδοχος κατασκευαστική εταιρεία ΔΗΛΟΣ ΜΑΡΙΝΕΣ  Α.Ε. δεν δεσμεύεται (παρότι οι εργαζόμενοι θα είναι λίγοι), ώστε το εργατικό δυναμικό να είναι ντόπιο.  Στο έκτο σημείο της προσφοράς της, λέει, ότι «θα προτιμήσουμε» εργάτες και υπαλλήλους απ’ το Μαρκόπουλο (τίποτα για Πόρτο Ράφτη).  Όσο για τη λειτουργία μιας σύγχρονης μαρίνας του μεγέθους αυτού, δεν θα χρειασθεί περισσότερα από 20 άτομα, μόνιμους και εποχιακούς!  Όλοι όσοι έχουν κάποια σχέση με κατασκευές, γνωρίζουν ότι οι κατασκευάστριες εταιρίες που αναλαμβάνουν τέτοια έργα, έχουν τα ειδικευμένα τους συνεργεία, γι’ αυτό ΔΕΝ μπορούν να δεσμευτούν, ότι θα χρησιμοποιήσουν ντόπιο εργατικό δυναμικό. Ντόπιοι  χρησιμοποιούνται ελάχιστο, σε κάποιες βοηθητικές εργασίες, που δεν θα έπρεπε να γίνεται καν λόγος.  Δεν μπορείτε να παίζετε με τη μοίρα των ανθρώπων, κ. Δήμαρχε.  Το πρόβλημα της εργασίας είναι τόσο σημαντικό, που δεν μπορείτε να το αντιμετωπίζετε με άκρατη υποσχεσιολογία, χωρίς αντίκρισμα, για ψηφοθηρικούς λόγους.

                Θα επιθυμούσαμε, κ. Δήμαρχε, να μας πείτε τι εννοεί η ΔΗΛΟΣ ΜΑΡΙΝΕΣ  Α.Ε., όταν στο έβδομο σημείο της προσφοράς της «αναλαμβάνει να πραγματοποιήσει εργασίες εκβάθυνσης του Εμπορικού Λιμένα»;  Σε τι θα αποσκοπούν αυτές οι εργασίες εκβάθυνσης και για ποιο «Εμπορικό Λιμένα» μιλάνε;  Αυτό το πρόβλημα του Εμπορικού Λιμανιού για το Πόρτο Ράφτη, έχει κλείσει προ πολλού, από το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας. Μαγειρεύεται πάλι τίποτα;

                Εκτός από τα 5-6 δισεκατομμύρια που υπολογίζει να καρπωθεί η τριπλή συμμαχία (Συν/σμός  ΜΑΡΚΟ, Δήμος Μαρκοπούλου, Λιμενικό Ταμείο) από τα ενοίκια των 30 χρόνων εκμετάλλευσης της μαρίνας, από την κατασκευαστική εταιρία, (πάντως δεν είναι και πολλά), για τι είδους αξιοποίηση των 85 στρεμμάτων στην Πούντα του Συν/σμού ΜΑΡΚΟ και τι είδους αξιοποίηση των 150 στρεμμάτων στη Χαμολιά συζητείται με τη ΔΗΛΟΣ ΜΑΡΙΝΕΣ  Α.Ε., κ. Δήμαρχε;  Δεν πρέπει να γνωρίζουν οι Πορτοραφτιώτες τι τους ετοιμάζετε στη χερσόνησο της Πούντας;

                Κλείνοντας, κ. Δήμαρχε, θα θέλαμε να υπογραμμίσουμε ότι η προσπάθεια που καταβάλλατε με όλα τα μέσα, θεμιτά και αθέμιτα, να μας απομονώσετε και να μας παρουσιάσετε σαν τους μοναχικούς, ρομαντικούς και περίεργους καβαλάρηδες, λάτρεις της καθυστέρησης και της  υπανάπτυξης ΑΠΕΤΥΧΕ.  Στο φύλλο αυτό της εφημερίδας που κρατάτε στα χέρια σας, φαίνεται ότι οι συμμαχίες μας είναι ισχυρές, όχι μόνο στο κοινωνικό σώμα του Πόρτο Ράφτη, αλλά και σε επίπεδο πολιτικών προσωπικοτήτων, οικονομικών παραγόντων, πνευματικών ανθρώπων και διοικητικών στελεχών. Όλα αυτά, όχι επειδή γίνανε κάποιες συμφωνίες, κάτω απ’ το τραπέζι, αλλά επειδή αγωνιζόμαστε για να διατηρήσουμε καθαρή τη θάλασσά μας, που αποτελεί μέρος της ψυχής μας, για να προστατεύσουμε το όμορφο φυσικό περιβάλλον και την ποιότητα της ζωής μας για το δίκαιο και την ισοτιμία των δύο οικισμών.

                Κοιτάζουμε το μέλλον, κ. Δήμαρχε, κι όχι το παρελθόν. Η περιφέρεια μπορεί και πρέπει να αναπτυχθεί, πρέπει να συγκρατήσει τον πληθυσμό της. Αυτό όμως, μπορεί να γίνει εάν εφεύρουμε νέα κοινωνικά προτάγματα κι όχι απ’ τον καταστροφικό μιμητισμό του τρόπου ανάπτυξης των μεγάλων πόλεων. Χρειάζονται οικονομικά κίνητρα ποιότητας ζωής που να αναδεικνύει το φυσικό περιβάλλον, τις οικολογικές καλλιέργειες, τη λαϊκή πολιτισμική κληρονομιά, τον αθλοτουρισμό, τη θαλασσοθεραπεία, κλπ., κλπ.

                Πολλά καινούργια μπορούν να βρεθούν, εάν συζητήσουμε πολιτισμένα και δημοκρατικά, αρκεί να ταρακουνήσουμε την οκνηρία που συνεπάγεται η πεπατημένη οδός και απελευθερώσουμε τις πνευματικές δυνατότητες. Σίγουρα, κ. Δήμαρχε, η κατασκευή και εκμετάλλευση λιμένος σκαφών αναψυχής (μαρίνα) στη θέση «Πούντα» του Πόρτο Ράφτη, δεν βρίσκεται σ την οπτική των σκέψεών μας. Θα είναι καλό για την περιοχή, εάν και εσείς πάψτε να τη ν προωθείτε.

Στα μουλωχτά η κατασκευή της μαρίνας. Τρέμουν την οργή του κόσμου για την καταστροφή.

Φύλλο  48   Ιούνιος  1997

Στα μουλωχτά η κατασκευή της μαρίνας. Τρέμουν την οργή του κόσμου για την καταστροφή.

                Στο ημίφως της συνδιαλλαγής και της αδιαφάνειας γίνεται προσπάθεια, απ’ τον Συνεταιρισμό ΜΑΡΚΟ και τους διοικούντες του Δήμου του Μαρκόπουλου να ανατεθεί, με συνοπτικές διαδικασίες, το έργο κατασκευής της μαρίνας στο γραφικό λιμάνι του Πόρτο Ράφτη. Αυτό θα προκαλέσει ρύπανση στη θάλασσα, υποβάθμιση στο φυσικό περιβάλλον, καταστροφή στα υδρόβια και χερσαία οικοσυστήματα.

                Υπόσχονται, υποκριτικά, οικονομική ευημερία για τους πολλούς, ενώ στην πραγματικότητα θα είναι για τους πολύ λίγους. Θα έχουμε εισβολή συμπεριφορών και προτύπων αχαλίνωτου ανταγωνισμού, άκρατου ατομισμού, που θα αναγορευθεί το χρήμα και ο πρόσκαιρος ευδαιμονισμός σε απόλυτες αξίες. Η νυχτερινή ζωή και ο τζόγος θα προβάλουν σαν ο μοναδικός τρόπος διασκέδασης, ενώ θα ανθίζουν τα κυκλώματα πορνείας, διακίνησης και εμπορίας ναρκωτικών.

                Αυτά θα είναι ορισμένα από τα αποτελέσματα της λατρείας του «υψηλού τουρισμού», τη στιγμή που μπορούμε να αναπτύξουμε το οικονομικό και πνευματικό επίπεδο του τόπου μας και να δημιουργήσουμε σταθερές θέσεις εργασίας με ένα άλλο πρότυπο ήπιου τουρισμού που θα επιδιώκει τη συμμετοχή και ανάδειξη του φυσικού, πολιτιστικού και αρχαιολογικού περιβάλλοντος της περιοχής μας.

                Λίγος λόγος, αλλά μεγάλη δραστηριότητα, τον τελευταίο καιρό, γύρω από το θέμα που αφορά την κατασκευή της μαρίνας.

                Σε ένα αγχώδες τρέξιμο στα όρια της νομιμότητας, προκηρύσσονται δημοπρασίες, γίνονται προεπιλογές εργολάβων, μακριά από το φως της δημοσιότητας και του δημοκρατικού διαλόγου, στο ημίφως της συνδιαλλαγής και της αδιαφάνειας, με σκοπό την ανάθεση, όσο το δυνατό πιο γρήγορα, του έργου.

                Ο δήμαρχος κ. Κατσίκης με τους πιστούς του και οι διοικούντες τον Συν/σμό ΜΑΡΚΟ, προσπαθούν να πείσουν τους απληροφόρητους καταστηματάρχες, κυρίως του λιμανιού, και τους αφελείς πολίτες, ότι «θα τρώνε με  χρυσά κουτάλια» εάν κατασκευασθεί η μαρίνα!

                Γιατί, για ένα τόσο μεγάλο έργο, που ο προϋπολογισμός του πλησιάζει τα έξι δισεκατομμύρια δραχμές, δεν  προκηρύσσεται ανοιχτός μειοδοτικός διαγωνισμός, δεν εκπονούνται πρώτα οι μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων, δεν γίνεται ανοιχτός κοινωνικός διάλογος με τους πολίτες, τους ενδιαφερόμενους φορείς, με ειδικούς επιστήμονες, οικολογικές και περιβαλλοντικές οργανώσεις;

                Τι έννοια έχουν, οι εκ των υστέρων μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων, όταν έχει προηγηθεί η ανάθεση κατασκευής του έργου; Αυτή η κοροϊδία, σε ορισμένες περιπτώσεις, φτάνει στην πρόκληση, όταν η ανάδοχος κατασκευαστική εταιρία αναλαμβάνει να εκπονήσει και τις μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων!!!

                Τι γίνεται με την περίπτωση του Συν/σμού ΜΑΡΚΟ; Σιγή ιχθύος και σκοτάδι επικρατεί, όχι μόνο στους πολίτες του Πόρτο Ράφτη, αλλά και στους συνεταιριστές. Με ποια αντικειμενικότητα και επιστημονική σοβαρότητα μπορεί να γίνει η μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων όταν οι μελετητές γνωρίζουν ότι στην περίπτωση που έχει ανατεθεί το έργο και αποφανθούν αρνητικά, η αποζημίωση στην ανάδοχο εταιρία, ενδεχομένως, να είναι πολύ μεγάλη; Και, εάν υποθέσουμε, ότι αυτό συμβεί στην περίπτωση της μαρίνας, που θα βρει τα χρήματα της αποζημίωσης ο Συν/σμός ΜΑΡΚΟ, τη στιγμή που είναι καταχρεωμένος;

                Γιατί ο Συν/σμός ΜΑΡΚΟ δεν δημοσίευσε την ημερομηνία δημοπρασίας (Ιανουάριος 31, 1997) στον τοπικό τύπο, δεν ενημερώνει τους πολίτες του Πόρτο Ράφτη και του Μαρκόπουλου για το τεράστιο πρόβλημα της μαρίνας, της οποίας οι επιπτώσεις θα είναι πολύ σοβαρές και μη αναστρέψιμες για τις επόμενες γενεές;

                Αυτά και άλλα πολλά είναι ερωτηματικά στα οποία δεν μπορεί να σφυρίζει αδιάφορα μία σοβαρή Δημοτική Αρχή και ένας ιστορικός Συνεταιρισμός.

                Οι κάτοικοι και οικιστές του Πόρτο Ράφτη, στον τόπο των οποίων επιχειρείται να κατασκευασθεί  η μαρίνα, έχουν την απαίτηση να πληροφορηθούν και όλοι εμείς την υποχρέωση (δήμος, κοινωνικοί φορείς, τοπικός τύπος, Συν/σμός ΜΑΡΚΟ), να πληροφορήσουμε, να πληροφορήσουμε σωστά, αντικειμενικά, επιστημονικά. Κι απ’ την πλευρά μας εμείς, αυτό θα κάνουμε, όσο είναι δυνατό, καλύτερα και πληρέστερα.

Τι είναι η μαρίνα και τι προβλέπει η προμελέτη

                Μαρίνα είναι ένας σταθμός σκαφών σε υδάτινο περιβάλλον, όπως είναι ο σταθμός αυτοκινήτων, το κοινώς λεγόμενο παρκινγκ.

                Στην περίπτωσή μας, η προμελέτη προβλέπει τη δημιουργία δύο τέτοιων σταθμών που τους ονομάζει «λιμενολεκάνες».

                Η πρώτη θα καταλάβει το χώρο του λιμανιού μπροστά από το άγαλμα του ναύτη και θα δέχεται 160 σκάφη μήκους μικρότερου των 6,5 μέτρων, μαζί με 40 επαγγελματικά αλιευτικά. Ο δεύτερος σταθμός (λιμενολεκάνη) θα συνεχίζει ανατολικά κατά μήκος της Πούντας (βλ. σχεδιάγραμμα) και θα δέχεται 500 σκάφη από 6,5 μέχρι 24 μέτρα μήκους!!!

                Πολεοδομείται η χερσόνησος της Πούντας και κατασκευάζονται επ’ αυτής κτιριακές εγκαταστάσεις. Κατασκευάζονται κτίρια διοικήσεως, Τράπεζα, ΟΤΕ, ΕΛΤΑ, Λιμεναρχείο, Τελωνείο, συγκροτήματα WC, λουτρά, αποθηκευτικοί χώροι, κλπ. Δημιουργείται σταθμός καυσίμων και ανεφοδιασμού και κατασκευάζονται καταστήματα ναυτιλιακών ειδών, ειδών διατροφής, ενοικίασης, πώλησης και επιδιόρθωσης σκαφών. Δημιουργούνται καινούργια ρεστοράν, ταβέρνες, μπαρ, καφενεία, κέντρα διασκέδασης  και άλλα καταστήματα πώλησης διαφόρων ειδών.

                Όλα αυτά, δίπλα στο κύμα. Επιχειρείται, δηλαδή, ένα μεγάλο έργο που σκοπεύει στη μεταφορά όλης της οικονομικής και κοινωνικής δραστηριότητας σε σύγχρονες εγκαταστάσεις, ιδιοκτησίας Συν/σμού ΜΑΡΚΟ Μαρκοπούλου!!

                Αυτή είναι η αλήθεια και θα πρέπει όλοι να το κατανοήσουν. Ούτε οι καταστηματάρχες θα ωφεληθούν απ’ αυτή τη νέα κατάσταση που επιχειρείται να δημιουργηθεί, ούτε οι άλλοι πολίτες. Οι μεν πρώτοι θα αναγκάζονται να επενδύουν όλο και περισσότερα σε έναν άκρατο ανταγωνισμό με αβέβαιο μέλλον, μεταμφιέζοντας, αυτή τη φορά, τους Αλβανούς σε ναυτικούς καπεταναίους ή σε τσέλιγκες φουστανελάδες, προς άγραν πελατείας. Οι δεύτεροι θα βρίσκονται μπροστά σε μία νέα πραγματικότητα με υπηρεσίες όλο και υψηλότερου κόστους, με τιμές που θα διαμορφώνονται για να υποδεχθούν τους νέους πλούσιους επισκέπτες, με αποτέλεσμα να αποσύρονται όλο και περισσότερο στο ιδιωτικό, στη μιζέρια της ατομικής μοναξιάς και της απομόνωσης.  Το γραφικό λιμανάκι θα χάσει την οικογενειακή του ατμόσφαιρα, τη φιλική του φυσιογνωμία, την καλοκαιρινή του πολυκοσμία και τον κοινωνικό του ρόλο.

Περιβαλλοντικές επιπτώσεις

                Στο φύλλο 19-20 αυτής της εφημερίδας (του Δεκεμβρίου 1994),  δημοσιεύσαμε ένα άρθρο για τη μαρίνα, του φίλου συνεργάτη, ειδικού επιστήμονα και πανεπιστημιακού κ. Αλεξάκη.  Στους πίνακες που παραθέτει ο κ. Αλεξάκης, από μελέτη του ΕΜΠ για τις υπάρχουσες μαρίνες (Αλίμου, Βουλιαγμένης, Ζέας) και που δημοσιεύθηκε σε επιστημονικά ξένα περιοδικά, προκύπτει ότι  η ρύπανση του νερού της θάλασσας και της ιλύος του πυθμένα απ’ τα βαριά μέταλλα (Ψευδάργυρο = Zn, Μόλυβδο = Pb, Χαλκό = Cu, Νικέλιο = Ni, Μαγγάνιο = Mn, Σίδηρο = Fe, Χρώμιο = Cr, Κάδμιο = Cd, υπερβαίνει από μία μέχρι 24 φορές τα επιτρεπτά όρια!!

                Τα μέταλλα αυτά βρίσκονται στα υφαλοχρώματα των σκαφών, απ’ τα οποία με τον χρόνο, μεταναστεύον στη θάλασσα όπου, ή καθιζάνουν ή γίνονται αναπόσπαστο μέρος της χημικής σύστασης του νερού.

                Τα βαριά μέταλλα, όταν η συγκέντρωσή τους υπερβαίνει τα όρια, απονεκρώνουν οποιαδήποτε μορφή ζωής στο νερό και στον πυθμένα της θάλασσας, διασπώντας την τροφική αλυσίδα του υδάτινου οικοσυστήματος και φυσικά είναι πολύ επικίνδυνα για τη ζωή του ανθρώπου, όταν φθάνουν σ’ αυτόν, δια μέσου αυτής της αλυσίδας.

                Στην Κυανή Ακτή, στη Γαλλία, (πρότυπο του κ. Κατσίκη), βρέθηκε συγκέντρωση κασσίτερου που μαζί με το αρσενικό, αποτελούν τα πιο επικίνδυνα καρκινογόνα βαριά μέταλλα. Ο κασσίτερος χρησιμοποιείται στη βαφή της καρίνας του σκάφους για να εμποδίζει την προσκόλληση των οστρακοειδών.  Σήμανε συναγερμός στο γαλλικό θέρετρο, με αποτέλεσμα, να στείλουν δείγματα για ανάλυση σε 5 πανεπιστημιακά κέντρα της Ευρώπης. Ένα από αυτά είναι και το ΕΜΠ.

                Ένα δεύτερο παράγοντα ρύπανσης έχουμε απ’ τα οργανικά υγρά απόβλητα των WC , απ’ τις κουζίνες αυτών των σκαφών, απ’ τα απόνερα πλυσίματος και γενικότερης καθαριότητας των πλεούμενων. Μη μας πει κάποιος υπέρμαχος της μαρίνας, ότι όλα αυτά τα σκάφη θα είναι εφοδιασμένα με χημικές τουαλέτες και θα υπάρχου «αυστηροί έλεγχοι»,  γιατί θα κοροϊδεύει τον εαυτό του!  Η αποχέτευση αυτών των λυμάτων στη θάλασσα, που θα προέρχεται και από τις χερσαίες κτιριακές εγκαταστάσεις της Πούντας (εκεί μπορεί να υπάρχει μεγαλύτερος έλεγχος), θα έχουν σαν αποτέλεσμα την ελάττωση του διαλυμένου οξυγόνου στο νερό, το οποίο για τα υδατικά οικοσυστήματα έχει την ίδια ζωτική σημασία που έχει το οξυγόνο της ατμόσφαιρας για τα χερσαία οικοσυστήματα.

                Θα πρέπει να σκεφθεί ο αναγνώστης μας, ότι υπάρχει νόμος που υποχρεώνει στεγανό βόθρο σε κάθε οικοδομή, που απέχει λιγότερο από 30 μέτρα από τη θάλασσα. Στην περίπτωση της μαρίνας, θα έχουμε μία πλωτή πόλη από 700 σκάφη (που στην πράξη θα είναι περισσότερα), με τους ανάλογους κατοίκους, που θα αποχετεύουν ελεύθερα στη θάλασσα!!

                Έναν τρίτο παράγοντα ρύπανσης έχουμε από τα προϊόντα καύσης (υδρογονάνθρακες) των κινητήρων (ιδιαίτερα των μεγάλων σκαφών) κι απ’ τα διάφορα λάδια και πετρέλαια απ’ τα ίδια τα σκάφη ή απ’ τους σταθμούς καυσίμων και ανεφοδιασμού.  Τα λάδια, τα πετρέλαια και τα διάφορα χημικά, δημιουργούν κηλίδες στην επιφάνεια της θάλασσας, που εκτός της δυσοσμίας και της απέχθειας που επιφέρουν στον άνθρωπο, εμποδίζουν τη διέλευση του ηλιακού φωτός και κατά συνέπεια τη φωτοσύνθεση και την οξυγόνωση του νερού της θάλασσας. Γνωρίζουμε ότι λιγότερο οξυγόνο σημαίνει μεγαλύτερη ρύπανση και μόλυνση.

                Είναι προφανείς οι καταστρεπτικές συνέπειες που θα επιφέρει η κατασκευή της μαρίνας στο φυσικό περιβάλλον της χερσονήσου της Πούντας. Θα πολεοδομηθεί δασική περιοχή, θα παραβιασθεί το τοπίο, θα αλλοιωθεί το χερσαίο οικοσύστημα της περιοχής, θα τσιμεντοστρωθεί τόπος μεγάλου φυσικού κάλους.

Πολιτισμικές συνέπειες

                Ένα, όμως, από τα πιο σοβαρά προβλήματα που θα δημιουργήσει η κατασκευή της μαρίνας, που θα έχει οδυνηρές επιπτώσεις στη νεολαία μας, είναι το πολιτισμικό. Ο τζόγος, η επίδειξη, η προβολή του χρήματος σαν απόλυτης αξίας, η καθημερινή νυχτερινή ζωή σαν ο μοναδικός τρόπος διασκέδασης, η διακίνηση και η χρήση ναρκωτικών, η πορνεία και η σωματική εκμετάλλευση, ο εκβιασμός και η εκδίκηση, θ’ αποτελούν τα πρότυπα κοινωνικής συμπεριφοράς για τους νέους μας, που αυτή τη στιγμή πολλά από αυτά είναι άγνωστα στο Πόρτο Ράφτη.

                Είναι θετικό και αξιέπαινο το ενδιαφέρον και η μέριμνα για τους νέους μας, που εκφράστηκε σε ραδιοφωνική εκπομπή του Ράδιο Αττική από τον πρόεδρο του Σωματείου Εστιατόρων και Συναφών Επαγγελμάτων κ. Σπύρο Μπακόλα, ώστε να διατηρηθούν καθαρά τα μαγαζιά τους από ύποπτα κυκλώματα.

                Είναι ανεπίτρεπτο και εγκληματικό σε μία κοινωνία, όπου ο λευκός θάνατος παραμονεύει τα νιάτα της Χώρας μας σε κάθε γωνιά και που τα τελευταία χρόνια έχει πάρει μορφή επιδημίας, οι διοικούντες τις τοπικές κοινωνίες να καταλαμβάνονται απ’ τη μανία του κέρδους και του οικονομικού συμφέροντος,  αντί να προσφέρουν σωστή διαπαιδαγώγηση, μέτρα προστασίας και πρόληψης για την υγιή διαμόρφωση των νέων μας, στο όνομα έργων «ανάπτυξης», ν’ αδιαφορούν για τις εστίες διαφθοράς, που συνεπάγεται η κατασκευή τους.

                Αυτή η μαρίνα στον κόλπο του λιμανιού της Μεσογαίας, του πανέμορφου Πόρτο Ράφτη μας, είναι αμαρτωλή και σε ένα άλλο, εξίσου, σοβαρό σημείο. Πάει να κατασκευασθεί σε ένα χώρο με αρχαιολογικά ευρήματα!  Οι διοικούντες τον Δήμο του Μαρκόπουλου, γνωρίζουν πολύ καλύτερα από μας τους «ξενούρες», ότι στο βυθό του κόλπου βρέθηκαν αρχαία αντικείμενα. Οι πιο δεινοί δύτες και λάτρεις της αρχαιολογικής μας κληρονομιάς, μιλάνε για τείχη και ανεξερεύνητο αρχαιολογικό πλούτο.

                Επίσης, θα πρέπει να γνωρίζουν οι διοικούντες τον Δήμο και ο Συν/σμός ΜΑΡΚΟ, ότι η νομοθεσία που προστατεύει τις αρχαιότητες, δεν εξαιρεί τις ενάλιες από τις επίγειες. Όσο μας αφορά, δεν θα επιτρέψουμε παρανομίες στον τόπο που ζούμε. Και θα αποτρέψουμε, όσο είναι δυνατό, τις κλοπές και τη λαθραία διακίνηση των αρχαιολογικών ευρημάτων του βυθού της θάλασσας και θα αναδείξουμε την αξία τους στη νέα γενιά.

Για το Πόρτο Ράφτη είναι αναπτυξιακό το έργο;  Τι άλλο μπορεί να γίνει;

                Ένα έργο θεωρείται αναπτυξιακό, όταν ενισχύει την οικονομία, τα γράμματα, την ηθική ενός τόπου. Όταν εξυψώνει το επίπεδο του λαού, οικονομικά και πνευματικά. Για το πνευματικό επίπεδο, τα είπαμε παραπάνω. Υποβαθμίζεται.  Δύο λόγια για το οικονομικό…

                Η κατασκευή της μαρίνας είναι ένα έργο αυτοχρηματοδοτούμενο. Αυτό σημαίνει, ότι η εταιρία που θα αναλάβει την εκτέλεσή του, θα εκμεταλλευθεί το έργο για κάμποσα χρόνια. Αυτό το λίγο προσωπικό που θα έχει, (φύλακες, ελεγκτές), θα είναι της επιλογής της εταιρίας και δεν είναι υποχρεωτικό να είναι εργαζόμενοι από το Πόρτο Ράφτη ή το Μαρκόπουλο, αφού κανένας δεν να επιβάλει στην ανάδοχο εταιρία τους υπαλλήλους της.

                Συνήθως, οι κατασκευάστριες εταιρίες λιμενικών έργων, είναι εταιρίες που διαθέτουν εξειδικευμένο προσωπικό και στη φάση κατασκευής του έργου. Κατά συνέπεια, και στη φάση αυτή, οι άνθρωποι που θα χρησιμοποιηθούν από το Πόρτο Ράφτη και το Μαρκόπουλο, θα είναι ελάχιστοι.

                Ο αμφιλεγόμενος υψηλός τουρισμός για τον οποίο μιλάνε οι ενδιαφερόμενοι για την κατασκευή της μαρίνας, αποτελεί φενάκη για τους πολίτες του Πόρτο Ράφτη και εξυπηρετεί κοντόφθαλμα συμφέροντα του Δήμου Μαρκοπούλου και του Συν/σμού ΜΑΡΚΟ.

                Η περιοχή του Πόρτο Ράφτη χρειάζεται μία άλλη τουριστική αξιοποίηση ενταγμένη απόλυτα μέσα στο φυσικό οικοσύστημα, θαλάσσιο και χερσαίο, που θα επιδιώκει τη συμμετοχή και ανάδειξη του φυσικού πολιτιστικού και αρχαιολογικού περιβάλλοντος, που θα διαμορφώσει ευέλικτες μορφές κοινωνικού τουρισμού (οικοτουρισμός, αθλοτουρισμός, κλπ). Με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσει να εξασφαλίσει σταθερές θέσεις εργασίας σε ετήσια βάση, θα συμβάλει στην οικονομική και πνευματική ανάπτυξη της περιοχής και θα δημιουργήσει ευνοϊκότερες προϋποθέσεις για αρμονική και φιλική συνύπαρξη με το φυσικό και ανθρωπογενές περιβάλλον.

                Με όλα τα παραπάνω, πιστεύουμε, ότι έγινε σαφές ότι η κατασκευή της μαρίνας θα είναι καταστροφική για την περιοχή και βλαπτική για όλους τους πολίτες του Πόρτο Ράφτη, που διάλεξαν αυτή την πανέμορφη γωνιά της Αττικής γης, είτε για μόνιμη κατοικία, είτε για παραθεριστική.

                Τα ρυπογόνα και μολυσμένα νερά της θάλασσας, το λαβωμένο και υποβαθμισμένο περιβάλλον, θα είναι εκεί, μάρτυρες και κριτές της ένοχης συνείδησής μας, της σκόπιμης σιωπής μας ή της γενικότερης αφασίας μας. Και αυτό θα βαραίνει στις επόμενες γενιές, είτε είμαστε σήμερα φτωχοί, είτε πλούσιοι, είναι ανώνυμοι, είτε επώνυμοι. Απεναντίας, αυτοί οι τελευταίοι θα έχουν μεγαλύτερες ευθύνες.

Σχόλιο σε 2 επιστολές με θέμα τις κλοπές στο Πόρτο Ράφτη

Φύλλο  46 -47   Απρίλιος - Μάιος 1997

Σχόλιο σε 2 επιστολές με θέμα τις κλοπές στο Πόρτο Ράφτη

                Με όλα όσα γράφουμε σχετικά με τις κλοπές και την τρομοκρατία στο Πόρτο Ράφτη, νομίζουμε, ότι είναι περιττό ένα σχόλιο στο παραπάνω έγγραφο, που έφτασε στα χέρια μας από τη Δ/νση Ασφαλείας Αττικής, το οποίο ιδιαίτερα μετά τα τελευταία γεγονότα και το ρεπορτάζ στην 3^η σελίδα, πέφτει τελείως στο κενό.

                Τι εννοεί, τελικά, η Αστυνομία, όταν γράφει ότι συνελήφθησαν 542 Αλβανοί  λαθρομετανάστες; Μήπως την επιχείρηση «σκούπα» εννοεί σαν σύλληψη εγκληματιών; Και ποιος μας διαβεβαιώνει ότι αυτοί οι δυστυχισμένοι και εξαθλιωμένοι καταδιωκόμενοι απ’ την πατρίδα τους Αλβανοί, δεν ήταν αθώοι; Όσο για τη σύλληψη των τριών ατόμων για ληστεία και σύσταση συμμορίας, δεν γνωρίζει ο κ. Ταξίαρχος, ότι αφέθηκαν ελεύθεροι απ’ τον ανακριτή; (σχετ. ρεπορτάζ της εφημερίδας μας). Όσον αφορά τα 10 συλληφθέντα άτομα μέσα στο 1996 για «κατοχή ναρκωτικών και διάφορα άλλα αδικήματα»,      απ’ ότι γνωρίζουμε, δεν έχουν καμία σχέση με κλοπές, διαρρήξεις και βανδαλισμούς σε σπίτια των κατοίκων της περιοχής.

                Αρχή της εφημερίδας μας είναι η συνεργασία με όλες τις δημόσιες αρχές, άρα και με την Αστυνομία. Πιστεύουμε, ότι η πλειοψηφία των οργάνων της δημόσιας τάξης εκτελούν με ευσυνειδησία το καθήκον τους. Όμως, η ανεπάρκεια, η ολιγωρία και η αδράνεια, από μας θα στιγματίζονται και θα κριτικάρονται.

                Είναι γεγονός κύριε Ταξίαρχε, ότι στο Πόρτο Ράφτη δεν υπάρχει αστυνόμευση, δεν υπάρχει προστασία του πολίτη και αυτό, ο Σταθμός του Πόρτο Ράφτη το εκφράζει σ’ όλους τους τόνους σε οποιονδήποτε ζητήσει τη βοήθειά του, δηλώνοντας την αδυναμία του, τόσο σε μηχανικά μέσα, όσο και σε προσωπικό.

                Εφιστούμε την προσοχή, τόσο στη Διεύθυνσή σας όσο και στον Σταθμό του Πόρτο Ράφτη, στην παρακάτω επιστολή αναγνώστη μας, του οποίου τα στοιχεία είναι στη διάθεσή σας. Τέλος, θέλουμε να τονίσουμε, για μια ακόμα φορά, ότι στη Χώρα μας έχουν καταφθάσει Αλβανοί εγκληματίες και δολοφόνοι. Και αυτοί χρειάζεται να συλληφθούν.

                Η μεγάλη πλειοψηφία είναι ταλαίπωροι, δυστυχισμένοι, εξαθλιωμένοι και κυνηγημένοι από μια διαλυμένη Χώρα, έρμαιο των πάσης φύσεως ληστών και συμμοριών.

                Αυτούς τους Αλβανούς θα πρέπει, αυτή τη δύσκολη στιγμή της πατρίδας τους, να τους συμπαρασταθούμε, να τους βοηθήσουμε και να δείξουμε την ανθρώπινη αλληλεγγύη, όσο μπορούμε και όσο είναι δυνατό από μία μικρή Χώρα, όπως είναι η πατρίδα μας, με τόσα προβλήματα και ανεργία.

                Φυσικά, αυτός μας ο προβληματισμός απευθύνεται και στον αγαπητό μας φίλο από τον Πειραιά, που μας έστειλε την επιστολή και που μας συγκίνησε ιδιαίτερα.

Κάτι από μας, αλλά περισσότερο για σας, φίλοι αναγνώστες

Φύλλο  45    Μάρτιος  1997

Κάτι από μας, αλλά περισσότερο για σας, φίλοι αναγνώστες

                Εισερχόμεθα, αισίως, στον τέταρτο χρόνο έκδοσης αυτής της εφημερίδας.

                Ειλικρινά, εμείς που ξεκινήσαμε αυτό το εγχείρημα αλλά και οι άξιοι συνεργάτες που πλαισιώνανε στην πορεία την αρχική ομάδα, όταν σήμερα κοιτάξουμε τη μεγάλη διαδρομή που κάναμε, τα εμπόδια και τις δυσκολίες που ξεπεράσαμε, δεν το πιστεύουμε κι εμείς οι ίδιοι. Επί τέσσαρα χρόνια, ξενύχτια και αγωνίες για να γραφτούν τα άρθρα, ποιο θα είναι το περιεχόμενο και ποιος ο συντάκτης τους, να μαζευτεί η ύλη, να διαβαστούν τα κείμενα, να γίνει ίσως πιο ήπιο το ένα, λίγο πιο αιχμηρό το άλλο, να γίνει η σελιδοποίηση, να μπει στην τάδε σελίδα το ένα, να δοθεί μεγαλύτερο βάρος στο άλλο, να διαπιστωθεί η αδυναμία κάποιου άρθρου, να χρειαστεί να περιοριστεί η φλυαρία κάποιου άλλου. Κι όλα αυτά με εντάσεις, με συζητήσεις, με αντιφάσεις. Ποια θα είναι η πρώτη σελίδα;  Ποιος θα είναι και με τι γράμματα ο τίτλος αυτού του μήνα; Πόσες φορές δεν ξυπνήσαμε τη νύχτα για να σημειώσουμε τον τίτλο του πρωτοσέλιδου για να τον αλλάξουμε την επόμενη μέρα!         Όταν τελικά μαζευτεί η ύλη και πάει στη στοιχειοθεσία, μας επιστρέφεται η εφημερίδα για διόρθωση. Τότε αρχίζει άλλη δουλειά, πάλι ώρες και ώρες, αφήνοντας τις επαγγελματικές μας υποχρεώσεις και αναβάλλοντας ή ματαιώνοντας προσωπικές μας υποθέσεις. Διαπιστώνονται ασυνταξίες, φράσεις χωρίς νόημα, ορθογραφικά λάθη, το τάδε άρθρο δεν μπήκε εκεί που έπρεπε, ο τίτλος του άλλου δεν είναι σωστός, τα γράμματα δεν είναι εκείνα που συμφωνήσαμε, κλπ., κλπ.

                Αφού γίνουν και οι διορθώσεις, όχι από αμειβόμενους  επαγγελματίες αλλά από την εθελοντική εργασία πάντα ημών των ιδίων, η εφημερίδα πάει στο τυπογραφείο.

                Η δουλειά, όμως, δεν τελείωσε. Μας έρχεται έτοιμη, όπου με το πρώτο ξεφύλλισμα διαπιστώνουμε και πάλι ότι το φύλλο δεν είναι όπως το φανταστήκαμε και το σχεδιάσαμε, αλλά υπάρχουν ξανά λάθη και παραλείψεις.

                Για να φθάσει, όμως, σε σας, φίλοι αναγνώστες, χρειάζονται ακόμα δύο μεγάλες δουλειές. Χρειάζεται να κολληθούν 8.000 ετικέτες(!) με το όνομα και τη διεύθυνσή σας, οι οποίες προηγουμένως, για να εκτυπωθούν χρειάζεται να εργασθεί στο κομπιούτερ για τρεις ώρες περίπου ένα άτομο. Για να κολληθούν οι ετικέτες, να τακτοποιηθούν και να δεθούν οι εφημερίδες σε δεματάκια, ανάλογα με τον ταχυδρομικό τομέα, προσφέρουν πάλι εθελοντικά τις υπηρεσίες τους καμιά δεκαριά άτομα, για ένα ολόκληρο απόγευμα.

                Μας μένει πια η αποστολή για την οποία θα χρειασθεί να έλθει στα γραφεία μας ένα φορτηγάκι, να φορτωθούν τα δέματα και να μεταφερθούν στο ταχυδρομείο, να ξεφορτωθούν, να ζυγισθούν, να καταχωρηθούν και να παραδοθούν στον υπάλληλο.

                Όλη αυτή η διαδικασία, που σημειωτέον, γίνεται κι αυτή εθελοντικά, χρειάζεται, σχεδόν, ένα πρωινό.

                Περιγράψαμε τα βασικά στάδια από τα οποία περνάει η εφημερίδα, μέχρι να φθάσει στον τελικό παραλήπτη, που είναι ο αναγνώστης μας.

                Ταυτόχρονα, όμως, με την αποστολή, μας έρχεται και ο λογαριασμός όλου του εγχειρήματος. Παρ’ όλη τη μεγάλη εθελοντική εργασία που προσφέρεται και που σας περιγράψαμε παραπάνω, αγαπητοί αναγνώστες, το κόστος του κάθε φύλλου πλησιάζει τις 450.000 δρχ. Για μας, που δεν έχουμε ούτε χρηματοδότες, ούτε χορηγούς, είναι πολλά τα χρήματα. Κάθε μήνα τετρακόσια πενήντα χιλιάρικα δεν βγαίνουν εύκολα. Εδώ ποντάρουν οι αντίπαλοί μας και ορισμένοι άλλοι που μέχρι χθες, μας κάνανε τους φίλους. Προσπαθούν να μας γονατίσουν οικονομικά, αφού δεν είναι δυνατόν να σταματήσουν τη σκέψη μας.

                Τα έσοδά μας προέρχονται από τις δικές σας συνδρομές, από τις διαφημίσεις που προσπαθούμε να είναι λιγοστές για να έχουμε ελεύθερο χώρο να γράφουμε και από τους χορούς που κάνουμε.

                Την συνδρομή την έχουμε καθηλωμένη στις 2.000 δρχ. το χρόνο!! Από τετραετίας!! Η τιμή του χαρτιού τετραπλασιάστηκε, τα ταχυδρομικά έξοδα τριπλασιάστηκαν. Φωτοστοιχειοθεσία και τυπογραφείο ανέβασαν τις τιμές. Εμείς εκεί, σταθεροί στο μεγάλο έξοδο των 2.000 δρχ.!!!  Εάν, βέβαια, πληρώνανε όλοι εκείνοι που παίρνουν την εφημερίδα, θα μας περισσεύανε χρήματα. Να’ στε σίγουροι ότι θα τα διαχειριζόμασταν σωστά και με πλήρη διαφάνεια.

                Σκεφθήκαμε λοιπόν: Πρώτον:  Να ανεβάσουμε τη συνδρομή στις 3.000 δρχ. Δεύτερον: Να παρακαλέσουμε όλους τους φίλους που ΔΕΝ επιθυμούν την εφημερίδα, να μας την επιστρέφουν για να διακόψουμε την αποστολή της. Ή, ακόμα πιο απλά, να μας κάνουν ένα τηλεφώνημα. Τρίτον:  Για την ικανοποίηση αιτήματος πολλών αναγνωστών μας που αμελούν ή αδυνατούν να εξοφλήσουν την συνδρομή τους, θα φροντίσουμε να τους επισκεφθούν στα σπίτια τους άτομα εμπιστοσύνης μας για την είσπραξή της.

                Πιστεύουμε στην ανταπόκριση και στη βοήθεια όλων εκείνων των αναγνωστών που θεωρούν χρήσιμη τη συνέχιση της έκδοσης αυτής εφημερίδας.

                Μέχρι σήμερα, φίλοι αναγνώστες, η δική σας συμπαράσταση και αγάπη και η δική μας προσπάθεια είχαν σαν αποτέλεσμα την έκδοση αυτού του έντυπου, του οποίου το κύρος και η αξιοπιστία είναι πια δεδομένη.

                Θέλουμε να συνεχίσουμε με την ίδια ένταση και σταθερότητα, χωρίς εξαλλοσύνες και ακρότητες, αλλά με επιχειρήματα και σιγουριά για τη δύναμη των ιδεών μας και το δίκαιο του αγώνα μας. Αυτό όμως, εξαρτάται και από σας, φίλοι αναγνώστες.     

Χρονιά περίσκεψης και στοχασμού

Φύλλο  43-44   Ιανουάριος-Φεβρουάριος   1997

Χρονιά περίσκεψης και στοχασμού                   

                Το 1997 θα είναι μία χρονιά αποφασιστικής σημασίας για το μέλλον του Πόρτο Ράφτη. Θα είναι η χρονιά που θα ωριμάσουν και θα προβάλουν πιο έντονα και ευδιάκριτα οι δύο τάσεις που καλλιεργούνται στην τοπική μας κοινωνία.

                Η πρώτη είναι εκείνη που προσπαθεί ν’ αρθρώσει έναν αυτόνομο και αυτόβουλο δημοτικό λόγο και να οργανώσει εκείνο το κοινωνικό υποκείμενο που θα είναι ικανό, όχι μόνο να διεκδικήσει την αντιπροσώπευσή του στον ενιαίο Δήμο Μαρκοπούλου – Πόρτο Ράφτη στις δημοτικές Εκλογές του 1998, αλλά και να παλέψει για να κατακτήσει την πλειοψηφία και την πολιτισμική ηγεμονία στο Δήμο. Σ’ αυτή την τάση, σ’ αυτό το «στρατόπεδο» ανήκει αυτή η εφημερίδα. Εξ ου και η αντιπαλότητα που δημιούργησε στην ηγεσία του Δήμου. Ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία αυτής της περιοχής που εμφανιζόταν μια μηνιαία εφημερίδα με τόσο μεγάλη κυκλοφορία (8.000 φύλλα), που αμφισβητούσε τον τρόπο εξάσκησης της εξουσίας του Δήμου του Μαρκόπουλου στο Πόρτο Ράφτη και που θεωρούσε ότι αυτή η εξουσία μεροληπτούσε και εκμεταλλευόταν την περιοχή για ίδιο όφελος. Ήταν φυσικό να προξενήσει αναταραχή, να δημιουργήσει ανακατατάξεις στο συσχετισμό δυνάμεων, να προκαλέσει νέες, πιο καθαρές συσπειρώσεις, ανάλογα με τα συμφέροντα και τα «πιστεύω» του καθένα. Ήταν λογικό να στιγματισθεί και να καταπολεμηθεί απ’ την εξουσία, όπως συμβαίνει πάντα σε εκείνους που αμφισβητούν την παντοδυναμία και την ηγεμονία των κυβερνώντων. Οι τρόποι αντιμετώπισης είναι ανάλογοι με την κουλτούρα, τη δημοκρατική ευαισθησία, το εύρος ιδεών και οραμάτων που διαθέτει ο καθένας που ασχολείται με τα κοινά.

                Η άλλη τάση, το άλλο «στρατόπεδο», είναι εκείνο που πιστεύει, ότι η στρατηγική που έχει ο Δήμος του Μαρκόπουλου, σχετικά με το Πόρτο Ράφτη, είναι κατά βάση σωστή, άρα τα προβλήματα μπορούν να επιλυθούν από τον Δήμο, αρκεί να πιέσουμε, και να τον βοηθήσουμε. Γι’ αυτό θα πρέπει ν’ αγωνιστούμε στα πλαίσια του κατεστημένου, αφού θα «πρέπει να φιλήσουμε το χέρι που δεν μπορούμε να δαγκώσουμε», όπως υποστηρίζει ένας πρώην υποψήφιος Πορτοραφτιώτης, που κατέβηκε με τον συνδυασμό του κ. Κατσίκη, στις τελευταίες Δημοτικές Εκλογές και που πρωτοστατεί μαζί με άλλα δραστήρια στελέχη στην οργάνωση αυτής της παράταξης. Η ηττοπαθής αυτή τάση που θεωρεί καταδικασμένη την τεράστια περιοχή του Πόρτο Ράφτη με τις δεκάδες χιλιάδες κατοίκους και οικιστές, να διοικείται επ’ αόριστον από το Μαρκόπουλο, μέσα στο 1997 θα οργανωθεί πιο συστηματικά, θα βοηθηθεί από τον Δήμο, θα προσπαθήσει να εκδώσει κάποιο έντυπο, θα προβεί σε κάποιες εκδηλώσεις και θα προβάλει μία εξωραϊστική εικόνα του Πόρτο Ράφτη, δοσμένη  απ’ την ίδια οπτική των κυβερνώντων την περιοχή.

                Όλοι μας, όμως, θα μετρηθούμε και θα πρέπει ν’ απαντήσουμε σαν Πορτοραφτιώτες μέσα στο 1997, στα μεγάλα προβλήματα, που θα καθορίσουν τις τύχες και το μέλλον της περιοχής. Αυτά είναι: το Αποχετευτικό και οι εγκαταστάσεις του βιολογικού καθαρισμού, που γίνονται σε μία θέση που εξυπηρετούν ουσιαστικά το Μαρκόπουλο, τα Καλύβια και τον Κουβαρά. Η μαρίνα που σχεδιάζεται να γίνει στον κλειστό κόλπο του Λιμανιού που θα έχει σαν αποτέλεσμα τη ρύπανση και την υποβάθμιση της θάλασσας (η μαρίνα δεν είναι τίποτα άλλο, παρά ένα γκαράζ στη θάλασσα, στην περίπτωσή μας δε γκαράζ για 500 σκάφη και 200 βάρκες), και το οικιστικό, οι περιοχές του Πόρτο Ράφτη βγαίνουν η μία μετά την άλλη εκτός Σχεδίου, οι αυθαίρετες κατασκευές οργιάζουν, οι επιτήδειοι κερδοσκοπούν και τα «διαπλεκόμενα» συμφέροντα κυριαρχούν.  Ο κοινωνικός ιστός του Πόρτο Ράφτη αποσυντίθεται και η πνευματική ζωή μετατοπίζεται όλο και περισσότερο προς την πόλη του Μαρκόπουλου. Οι πνευματικοί άνθρωποι της περιοχής θα πρέπει να ορθώσουν το ανάστημά τους και να πάρουν πρωτοβουλίες για να δημιουργηθούν στέκια συζητήσεων και προβληματισμού και να μην καταφεύγουν σαν καταδιωκόμενοι στη λίγη πνευματική τροφή που προσφέρει το Μαρκόπουλο. Το καινούργιο Σχολείο μπορεί ν’ αποτελέσει ένα απ’ αυτά τα στέκια. Το παλιό Σχολείο θα πρέπει να αξιοποιηθεί.

                Το Πόρτο Ράφτη θα υπάρξει και θα ζήσει εάν αγαπηθεί κατ’ αρχήν απ’ τους δικούς του πολίτες. Διαφορετικά θα παραμείνει αφιλόξενο με χιλιάδες απομονωμένα σπίτια όπου η μοναξιά, ο φόβος και η αγωνία θα κυριαρχούν στο εσωτερικό τους. Ένας Δήμος που αποτελείται από δύο (2) οικισμούς (Μαρκόπουλο και Πόρτο Ράφτη), μπορεί να είναι ενιαίος και ισχυρός μόνο όταν στέκεται και στα δυο του πόδια, όταν υπάρχει ζωή και στους δύο οικισμούς.  Σήμερα ο Δήμος κουτσαίνει. Οι κοντόφθαλμες πολιτικές των δημοτικών αρχόντων του Μαρκόπουλου, ακρωτηρίασαν τον Δήμο. Όλη η κοινωνική και πνευματική ζωή μεταφέρεται στο Μαρκόπουλο. Στο Πόρτο Ράφτη λείπουν οι πιο στοιχειώδεις υποδομές συλλογικής ζωής και δραστηριότητας.

                Σ’ αυτά τα προβλήματα και σε ένα σωρό άλλα, θα πρέπει να σκύψουμε με προσοχή, περίσκεψη και στοχασμό και να δώσουμε λύσεις με προοπτική. Ο καθένας μας θα πρέπει να κάνει τις επιλογές του και ν’ αποφασίσει «με ποιον θα πάει και ποιόν θα αφήσει».