Φύλλο 36 Ιούνιος 1996
Σχόλιο στις επιστολές
των κ.κ. Κατσίκη και Μεθενίτη (Μάιος 1996)
1.- Μόνο «επιλεκτική»
δεν μπορεί να θεωρηθεί η παρουσίαση του φυλλαδίου, τη στιγμή κατά την οποία
κάλυψε μία ολόκληρη σελίδα της εφημερίδας και δεν αποσιώπησε ΚΑΝΕΝΑ απ’ τα
θέματα με τα οποία ασχολήθηκε ο κ. Μεθενίτης.
2.- Για το υπαρκτό «ψυχολογικό χάσμα μεταξύ των
Μαρκοπουλιωτών και Πορτοραφτιωτών», ουσιαστικοί υπεύθυνοι κατ’ αρχήν, είναι
εκείνοι που διοικούν, εκείνοι που ασκούν εξουσία. Εκείνοι που διαπαιδαγωγούν
γενεές ολόκληρες σ’ αυτή την περιοχή. Και αυτοί, σίγουρα, δεν είναι οι
Πορτοραφτιώτες. Το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι, λεει ο λαός μας. Δεν μπορούμε να
βάζουμε στο ίδιο τσουβάλι τη συμπεριφορά του ηγεμόνα και εκείνη ενός απλού
πολίτη χωρίς καμία εξουσία.
3.- Επειδή ο κ. Μεθενίτης ζητάει να του «υποδείξουμε» ποια
από τα ζητήματα που αναφέρεται αφορούν μόνο τους Μαρκοπουλιώτες και όχι τους
Πορτοραφτιώτες, μπορούμε να του πούμε, ότι μας αφορά οτιδήποτε γίνεται στο Δήμο
που υπαγόμαστε και ιδιαίτερα μας αφορά ο τρόπος που εξασκείται η εξουσία και ο
τρόπος με τον οποίο κατασκευάζονται τα δημοτικά έργα. Μας αφορούν, όμως, και
μας… ΚΑΙΝΕ ιδιαίτερα τα προβλήματα και οι ανάγκες της περιοχής μας. Ο
βιολογικός καθαρισμός είναι έργο σημαντικό, αλλά έργο του Μαρκόπουλου. Εσείς ο
ίδιος λέτε «ότι η επιλογή του τόπου που
γίνεται σήμερα θα μας οδηγήσει στην ανάγκη άλλου βιολογικού καθαρισμού για το Πόρτο
Ράφτη στο άμεσο μέλλον» . Και
γνωρίζουμε όλοι ότι αυτό σημαίνει «ποτέ», εκτός και πιστέψουμε την αφελή θέση
ότι θα γίνει… κάποτε αγωγός μεταφοράς των υγρών αποβλήτων που θ’ αντλούνται απ’
το Πόρτο Ράφτη και θα οδηγούνται στις εγκαταστάσεις του βιολογικού καθαρισμού στο
Μαρκόπουλο!!! Ορίστε ένα τεράστιο
πρόβλημα κ. Μεθενίτη. Η ΑΠΟΧΕΤΕΥΣΗ του Πόρτο Ράφτη. Αφορά την υγεία των
κατοίκων, αλλά και την «υγεία» της θάλασσας. Δηλαδή, την ύπαρξη του Πόρτο
Ράφτη. Το Σχολείο που αναφέρεστε δεν είναι ένα «ειδικό» προβληματάκι που
«αντίστοιχες αναφορές, θα μπορούσαν να γίνουν για μία σειρά έργα στο Δήμο μας».
Το Σχολείο, για μας, είναι θεμελιώδες πρόβλημα, αφορά την παιδεία των παιδιών
μας και την κοινωνική οργάνωση του οικισμού μας. Λέτε, κ. Μεθενίτη, να αφορούν τους
Πορτοραφτιώτες τα «αντισταθμιστικά οφέλη» λες και διαθέτουν κτήματα στον
περιβάλλοντα χώρο του αεροδρομίου; Τους αφορούν και τους καίνε οι ΚΛΟΠΕΣ και οι
ΔΙΑΡΡΗΞΕΙΣ, κ. Μεθενίτη, που έγιναν η μόνιμη πληγή για την περιοχή. Η συγκοινωνία, το οικιστικό, η οδοποιία, το
θέμα της Ενορίας και ένα σωρό άλλα προβλήματα που δεν είναι του παρόντος, αλλά
που επί τρία ολόκληρα χρόνια προβάλλονται απ’ αυτήν την εφημερίδα και επί
δεκαετίες οι κοινωνικοί φορείς του Πόρτο Ράφτη αγωνίζονται για την επίλυσή
τους. Εσείς δεν τα έχετε υπόψη σας; Ζητάτε σήμερα να σας τα «υποδείξουμε»;
4.- Κλείνοντας αυτό
το σημείωμα, θα ήθελα να υπογραμμίσω ότι η διαθεσιμότητα για συζήτηση και
κριτική αντιπαράθεση του κ. Μεθενίτη, όχι μόνο αποτελεί θετικό γεγονός, αλλά
και αναγκαία προϋπόθεση για την αμοιβαία κατανόηση των προβλημάτων. Όσο για την
παραίνεσή του να μην χρησιμοποιούμε «όρους ψυχανάλυσης» στην κριτική μας, ίσως
άθελά του, να έθιξε ένα από τα πιο σημαίνοντα προβλήματα της πολιτικής
επιστήμης. Δηλαδή, την έλλειψη μιας θεωρίας για την οποία τόση συζήτηση γίνεται
σήμερα διεθνώς. Πιστεύω, λοιπόν, ότι μία σύγχρονη θεωρία της πολιτικής
επιστήμης δεν θα μπορέσει να αρθρωθεί, εάν στην αναλυτική της μεθοδολογία για
την ερμηνεία των διαφόρων κοινωνικών φαινομένων και τη σχέση τους με τον άνθρωπο,
δεν χρησιμοποιήσει τις «καινούργιες» (μην ξεχνάμε ότι στην Ελλάδα
Πανεπιστημιακή Σχολή Ψυχολογίας έγινε πριν 2 χρόνια) ανθρωπιστικές επιστήμες,
όπως η ψυχολογία του ατόμου, η κοινωνική ψυχολογία, η ψυχανάλυση, η
κοινωνιολογία, η ανθρωπολογία, η εθνολογία, κλπ. Μην ξεχνάμε ότι μία από τις
καλύτερες αναλύσεις για το φαινόμενο του φασισμού, είναι το βιβλίο του Βίλχελμ
Ράιχ «Η ψυχολογία της μάζας του φασισμού», που εκτός απ’ την επιστήμη της
πολιτικής οικονομίας, στην ανάλυσή του χρησιμοποιεί τα εργαλεία της ψυχολογίας
και της ψυχανάλυσης.
Μακάρι
κ. Μεθενίτη να είχαμε ένα τόσο μεγάλο πνευματικό φορτίο. Ίσως, ο λόγος των
πολιτικών τότε να μην ήταν τόσο ξύλινος και οι νέοι να ήταν πιο διαθέσιμοι και
πιο πρόθυμοι να συμμετάσχουν στα κοινά.
