Φύλλο 12
Μάϊος 1994
Για το όνομα ίσως
αρχίζει να πρυτανεύει η λογική
Ήταν
όλοι εκεί στις 7 Μαϊου το Σάββατο στο πνευματικό κέντρο του Δήμου Μαρκοπούλου.
Συζήτηση για το όνομα του Πόρτο Ράφτη, Παρόντες
η ΟΣΠΑ και όλοι οι σύλλογοι, ο δήμαρχος και δημοτικοί σύμβουλοι. Η
συζήτηση σε έντονο και ανεβασμένο τόνο.
Ο κ.
Κατσίκης προσπάθησε να υποβαθμίσει το θέμα λέγοντας ότι τελικά, η απόφαση της
μετονομασίας έγινε για το καλό μας αφού μέχρι εκείνη τη στιγμή στα δημόσια
έγγραφα δεν υπήρχε η λέξη Πόρτο Ράφτη αλλά μόνο η ονομασία Λιμάνι Μαρκοπούλου.
Με την απόφαση αριθ. 28/1994 του δήμου μας κάνανε τη χάρη να μπουν σε παρένθεση
και οι λέξεις Πόρτο Ράφτη, το όνομα, δηλαδή, μιας περιοχής που είναι γνωστό σε
όλο τον κόσμο και το φέρουν όλοι οι ναυτικοί χάρτες από εκατοντάδες χρόνια.
Επιπλέον,
είπε ο κ. δήμαρχος ότι λάβανε υπόψη και την επιστολή της ΟΣΠΑ που προέτρεπε την
παρέμβαση του δήμου στον ΟΤΕ ώστε να προστεθεί η λέξη Πόρτο Ράφτη στους
τηλεφωνικούς καταλόγους οι οποίοι είχαν αντικαταστήσει το όνομα Πόρτο Ράφτη με
το όνομα Λιμάνι Μαρκοπούλου χωρίς ο δήμος να ξέρει απολύτως τίποτα!!! Αναρωτιόμαστε γιατί να επικαλεσθεί ο κ.
δήμαρχος την επιστολή της ΟΣΠΑ σαν άλλοθι τη στιγμή κατά την οποία ξέρει ότι
εκείνη η επιστολή (24-11-93) πρότεινε σαν ονομασία της περιοχής «Λιμάνι Πόρτο
Ράφτη Μεσογαίας» κι όχι «Λιμάνι Μαρκοπούλου (Πόρτο Ράφτη)».
Δεν
περιμέναμε, είπε ο κ. Κατσίκης, τέτοια αντίδραση και μία τόσο μεγάλη
αναστάτωση.
Ποτέ
δεν είναι αργά. Τώρα που διαπιστώσανε ότι όλοι οι Πορτοραφτιώτες είναι εναντίον
της μετονομασίας, ας επανορθώσουν. Ας βγάλουν αυτό το αγκάθι που βάλανε για να
ελευθερωθεί ο δρόμος της προεκλογικής αντιπαράθεσης και να επικεντρωθεί η συζήτηση
σε κέραια θέματα της περιοχής.
Ας
κωφεύσουν στον εθνικιστικό και λαϊκιστικό παροξυσμό της ξενομανίας που επιθυμεί
να ξεριζώσει όλες τις ξένες λέξεις απ’
τη «γνήσια» ελληνική μας γλώσσα αδιαφορώντας αν αυτό το εγχείρημα ξεριζώνει ταυτόχρονα
δεκάδων αιώνων ιστορικές μνήμες και συνειδήσεις.
Ας
κωφεύσουν σε εκείνους που δεν κατανοούν
ότι η χώρα μας ανήκει πια σε μία μεγαλύτερη
κοινότητα και ότι οποιαδήποτε δική μας δράση μπορεί να έχει και την
αντίδρασή της. Για φανταστείτε τι τρομακτικές επιπτώσεις θα είχε μία εκστρατεία
ανά την υφήλιο εναντίον των χιλιάδων
ελληνικών λέξεων που έχουν οι ξένες γλώσσες ή εναντίον των εκατοντάδων
ελληνικών ονομάτων που φέρουν ξένες πόλεις σε όλες τις χώρες του κόσμου!!!
Ας
σκεφθούν οι δημοτικοί σύμβουλοι του δήμου κι ας σεβαστούν το όνομα που
προφέρουν κάθε μέρα οι ίδιοι και οι απλοί άνθρωποι και που συμβολίζει πια την
περιοχή ΠΟΡΤΟ ΡΑΦΤΗ.
Το όργιο των
καταπατήσεων και αποψιλώσεων δασών
Προ
δεκαπενταετίας περίπου ο τότε Υπουργός Γεωργίας και σημερινός Διοικητής της
Τράπεζας της Ελλάδος Γιάννης Μπούτος αγανακτισμένος από τις καταπατήσεις και
αποψιλώσεις της περιοχής είχε απειλήσει να λάβει αυστηρά μέτρα γιατί, όπως είχε
προβλέψει, η περιοχή θα μετατρεπόταν γρήγορα σε κρανίου τόπο.
Η ατυχία ήταν ότι άλλαξε αμέσως
Υπουργείο και η πρόβλεψή του επαληθεύτηκε. Σήμερα οι καταπατητές των δασικών
εκτάσεων του δημοσίου είναι πιο οργανωμένοι και χρησιμοποιούν διαβολικούς
μηχανισμούς για τις μεγάλες κομπίνες τους.
Θα αναφερθούμε σε μερικούς όπως
μας τους κατήγγειλαν:
α) Δύο συνωμότες καταπατητές οδηγούνται στο
δικαστήριο, αφού ο πρώτος έκανε ασφαλιστικά μέτρα στον δεύτερο για δήθεν
καταπάτηση του τάδε κτήματός του που βρίσκεται (πού αλλού;) στην πλαγιά του
βουνού.
Το
δικαστήριο αποδίδοντας «δικαιοσύνη» δικαιώνει τον πρώτο ο οποίος με την απόφαση
αυτή στο χέρι, δηλαδή, με την άδεια του εισαγγελέα, όπως λέμε, γίνεται κάτοχος
με τίτλους ιδιοκτησίας της πρώην ιδιοκτησίας του δημοσίου!!
Στη
συνέχεια η αποψίλωση είναι εύκολη, αφού οι δασικοί είναι του χεριού του ενώ οι
συντοπίτες του δεν τον καταγγέλλουν
γιατί θεωρούν την μαρτυρία προδοσία!
β) Άλλος τρόπος.
Ο
καταπατητής επισημαίνει την έκταση, βρίσκει τον συγχωριανό του, που το κτήμα
του συνορεύει μ’ αυτήν και του κάνει την πρόταση να του την «πουλήσει» έναντι
κάποιου σεβαστού ποσού.
Ο
συγχωριανός του, στην αρχή έχει κάποιους δισταγμούς να πουλήσει ξένη
ιδιοκτησία. Αλλά το χρήμα τον ελκύει και οι διαβεβαιώσεις του καταπατητή ότι δεν έχει να φοβάται τίποτα
γιατί έχει τα μέσα και ο μηχανικός, ο συμβολαιογράφος, οι δασικοί, κ. ά. Είναι
όλοι δικοί του… άνθρωποι, συμφωνεί.
Τέλος,
γίνονται τα συμβόλαιο και ο καταπατητής γίνεται ο αδιαφιλονίκητος ιδιοκτήτης
μιας ωραίας περιοχής με θέα που στη συνέχεια θα μοσχοπουλήσει.
Βεβαίως
υπάρχουν και περιπτώσεις που ο καταπατητής χωρίς τέτοιες χρονοβόρες διαδικασίες
βάζει τις ερπιστριοφόρες μπουλντόζες και το άγριο γίνεται ήμερο σε μία νύχτα και
ιδιοκτησία του, με δύο ψευτομάρτυρες. Άλλωστε το παράλυτο Κράτος είναι του
χεριού του!!
Οι
καταπατητές αυτοί, αντιλαμβάνεται κανείς, δεν είναι φτωχαδάκια που αποψιλώνουν
κάποια μικρή έκταση για να σπείρουν κριθάρι να φάνε τα πεινασμένα παιδιά τους,
είναι άνθρωποι με οικονομική άνεση που επιδιώκουν ν’ αυξήσουν την περιουσία
τους σε βάρος όλων μας.
Γιατί,
πράγματι, για να κάνει κάποιος μία καταπάτηση χρειάζεται χρήματα, να
δωροδοκήσει τους αρμόδιους, να βάλει μπουλντόζες και εργάτες για να αποψιλώσει
το δάσος, να κάνει περίφραξη, φύλαξη, κλπ.
Μα
κατήγγειλαν ότι ο πλουσιότερος της περιοχής, που κάνει και το δωρητή… έχει
καταπατήσει μία έκταση 60 στρεμμάτων στην περιοχή του Γκούρι Γκλιάτι (μεγάλη
πέτρα) και παρά τις διοικητικές υποδείξεις που του έχουν γίνει εξακολουθεί να
την κατέχει. Ποιος τολμά να τον ενοχλήσει.
Στην
ίδια περιοχή, μας καταγγέλλει ο πρόεδρος του Εκπολιτιστικού Συλλόγου, γίνονται
συνεχώς καταπατήσεις και μπαζώματα της ρεματιάς, ενώ το δασονομείο που ειδοποιήθηκε από τον ίδιο για κοπή πολλών
δένδρων αδιαφόρησε τελείως!!!
Πορτοραφτιώτης
που είναι επώνυμος, όπως είπε, αλλά θέλει να μείνει ανώνυμος, μας λέει ότι γίνεται
όργιο καταπατήσεων με την ανοχή των δασικών οργάνων που συναγελάζονται με τους
καταπατητές κάθε βράδυ στου Λάκη την Ταβέρνα στο λιμανάκι.
Πολλοί
πιστεύουν ότι δεν γίνεται τίποτε με το κακό των καταπατήσεων.
Ο
δήμαρχος του Κορωπίου κ. Γκίκας, λέει στην εφημερίδα «Σούνιο»: «Το πράσινο καταστρέφεται από τους
καταπατητές και την αυθαίρετη δόμηση. Δυστυχώς
δεν υπάρχουν οι ανάλογοι μηχανισμοί που θα μειώσουν το κακό. Ο δήμος δεν
έχει καμία άλλη δυνατότητα πέραν από το να κάνει κάποιες καταγγελίες στην πολεοδομία ή το δασαρχείο που όμως δεν
φέρνουν κανένα αποτέλεσμα. Έχω ήδη κάνει πρόταση για κάθε αυθαίρετο που
κτίζεται, να μπαίνει πρόστιμο 5πλάσιο απ’ ότι θα στοίχιζε μία άδεια. Υπάρχει πλήρης ασυδοσία και τα αυθαίρετα
έχουν κατακλύσει τα πάντα. Πώς να υπάρξει πράσινο όταν και η αγροτική γη
θυσιάζεται στο βωμό των αυθαιρέτων; Στο βουνό κτίζονται συνέχεια σπίτια…» και
καταλήγει: «Το μαχαίρι έχει φτάσει στο κόκκαλο».
Όπως
είδαμε στην τηλεόραση, ο πρόεδρος της Κοινότητας Καλυβίων δεν περίμενε το
κράτος. Έκανε παρέμβαση ο ίδιος με την μπουλντόζα και έριξε τα σημάδια και τις
περιφράσεις των καταπατητών. Μπράβο του!!.
Και ρωτάμε το δήμαρχο του Μαρκόπουλου: Εκείνος τι
λέει και τι κάνει να σταματήσει το κακό των αποψιλώσεων και καταπατήσεων;
Η
εφημερίδα μας δεν θα παραιτηθεί της προσπάθειας γιατί πιστεύει ότι ο ξεσηκωμός
του κόσμου μπορεί να αφυπνίσει το Κράτος
που οπωσδήποτε, αν θέλει, έχει τα μέσα να σταματήσει το κακό.
Σαν
σύλλογος, πιστεύουμε ότι μπορεί να βοηθήσουμε στον περιορισμό του κακού
παίρνοντας σαν άμεσο μέτρο την περίφραξη της δασικής μας περιοχής, με την
συνεργασία, βέβαια, του δήμου ή και άλλων αρμοδίων αρχών.
