Καλή αρχή. Μισή επιτυχία

Φύλλο  2    Ιούλιος  1993

Καλή αρχή. Μισή επιτυχία

                Το πρώτο φύλλο αυτής της εφημερίδας ανήκει στο παρελθόν! Χρονικά, όμως, όχι ουσιαστικά. Και λέμε όχι ουσιαστικά, γιατί η ύλη που περιέχει «αντέχει στο χρόνο» και μπορεί  να διαβαστεί και σήμερα και αύριο. Το νερό, τα λύματα, η ιστορία του Πόρτο Ράφτη, οι σχέσεις μας με το Δήμο Μαρκοπούλου, τα προβλήματα  των νέων και του σχολείου, που αντιμετωπίζονται στο πρώτο φύλλο, εξακολουθούν να είναι επίκαιρα.

                Η υποδοχή που είχε το πρώτο νούμερο, μας δίνει κουράγιο για να συνεχίσουμε.

                Θεωρήθηκε απ’ τους αναγνώστες μας θετικό και σημαντικό εργαλείο στον αγώνα και στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η κοινωνία του Πόρτο Ράφτη.

                Όχι ότι δεν είχε ελλείψεις και ασάφειες. Απεναντίας, λίγο έλειψε να δημιουργηθεί και μία παρεξήγηση – που αποκαθίσταται πιστεύουμε απ’ την εισαγωγή του Διευθυντή του Δημοτικού Σχολείου και Νηπιαγωγείου κ. Χρ. Βασιλείου, που δημοσιεύουμε σ’ αυτό το φύλλο.

                Δεν λείψανε και οι ενθουσιασμοί και τα μπράβο. Σε όλους αρέσει η επιβεβαίωση και η επιβράβευση. Όχι μόνο στα παιδάκια. Έτσι άρεσαν και σε μας!

                Μας άρεσε όμως, επίσης, και η κριτική και οι υποδείξεις (αυτό δεν αρέσει στα παιδάκια!) σε ορισμένα πράγματα, που νομίζουμε ότι τα λάβαμε υπόψη μας σ’ αυτό το φύλλο.

                Δεν μας άρεσε, όμως, η προκατειλημμένη κριτική από ανθρώπους που ούτε τους γνωριζαμε, ούτε μας γνώριζαν, και που επιλέγουν το 0,1% που κατά τη γνώμη τους είναι ανακριβές και αποσιωπούν το 99,9% της ύλης της εφημερίδας μας.

                Μας ενοχλεί ο άκαμπτος τρόπος επικοινωνίας, ο αγενής τρόπος επαφής, ο ναρκισσιστικός τρόπος συμπεριφοράς. (Αυτό δεν αρέσει ούτε στα παιδάκια, ούτε στους μεγάλους…)

                Φίλε αναγνώστη, η έκδοση τόσο του πρώτου φύλλου όσο και αυτού που κρατάς στα χέρια σου, οφείλονται σε δύο παράγοντες.

                Ο πρώτος είναι ότι είμαστε εμείς που γράφουμε, που τρέχουμε να πάρουμε διαφημίσεις, συνεντεύξεις, που μαζεύουμε το υλικό, που το διορθώνουμε, το πάμε στη φωτοσύνθεση, το ξαναβλέπουμε, το ξαναδιορθώνουμε στα φιλμ, προσέχουμε τη σελιδοποίηση, τις διαφημίσεις, τις φωτογραφίες, μέχρι πότε να φθάσει στο τυπογραφείο. Μετά αρχίζει η επιχείρηση της διανομής, που σ’ αυτό το φύλλο πιστεύουμε ότι λύθηκε κατά τον καλύτερο τρόπο. Τα 4-5 χιλιάδες φύλλα θα έρχονται ταχυδρομικά στα σπίτια σας, ή στην Αθήνα ή στο Πόρτο Ράφτη. Αυτό αποτελεί σπουδαίο επίτευγμα και ευχαριστούμε όλους εκείνους που βοήθησαν για την επίλυση του σημαντικότατου προβλήματος της διανομής.

                Εμείς που κάνουμε αυτές τις δουλειές είμαστε εργαζόμενοι άνθρωποι, έχουμε τις δουλειές μας και τις οικογένειές μας. Για να βρούμε το χρόνο να κάνουμε όλα τα παραπάνω, τον αφαιρούμε από τη δουλειά μας, απ’ την οικογένειά μας, απ’ τις προσωπικές μας υποθέσεις και φυσικά αφιλοκερδώς.

                Ο δεύτερος παράγοντας είναι οι διαφημιστικές καταχωρήσεις. Χωρίς αυτές, αυτή η εφημερίδα δεν θα μπορούσε να βγει. Ευχαριστούμε θερμά τους επαγγελματίες που μας εμπιστεύθηκαν.

                Οι διαφημίσεις, όπως βλέπετε, δεν είναι πολλές και δεν θα είναι ποτέ πολλές, γιατί πιστεύουμε ότι η ίδια διαφήμιση έχει αποτέλεσμα όταν επαναλαμβάνεται οπτικά. Στην περίπτωση μιας εφημερίδας σαν τη δική μας, η οπτική επανάληψη συνίσταται στο πόσες φορές θα πάρει στα χέρια του ο αναγνώστης την εφημερίδα. Θα την πάρει τόσο περισσότερες φορές, όσο περισσότερο τον αφορούν και τον ενδιαφέρουν τα άρθρα που διαπραγματεύεται το έντυπο, όσο περισσότερο αυτά αντέχουν στο χρόνο.

                Τα μαγαζιά που πάμε και ζητάμε διαφημίσεις είναι καλά μαγαζιά και τα εμπιστευόμαστε. Γι’ αυτό το λόγο σας συνιστούμε να αγοράζετε ή να τρώτε σ’ αυτά τα μαγαζιά. Μια πόλη, μια κοινότητα δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς καταστήματα, στέκια, ταβέρνες, κλπ. Με τη σειρά τους, αυτά τα τελευταία δεν μπορούν να υπάρξουν χωρίς πελάτες.

                Άρα, οι Πορτοραφτιώτες θα πρέπει να ψωνίζουν απ’ αυτά τα μαγαζιά. Θα πρέπει να τρώνε σ’ αυτές τις ταβέρνες. Θα πρέπει να συχνάζουν σ’ αυτά τα στέκια. Το ίδιο θα πρέπει να κάνουν και οι Αθηναίοι και οι τουρίστες που έρχονται για μπάνιο στη θάλασσα του Πόρτο Ράφτη. Και σας διαβεβαιώνουμε, ότι έχουμε καλά μαγαζιά, με καλές τιμές και καλά εμπορεύματα στο Πόρτο Ράφτη.

                Χρειάζεται και η συμμετοχή ενός τρίτου παράγοντα για να ολοκληρωθεί αυτή η εφημερίδα, και αυτό ο παράγοντας είσαι εσύ, φίλε αναγνώστη. Όπως βλέπεις, το φύλλο φθάνει σε σένα δωρεάν. Έχει όμως ένα κόστος.  Αυτή τη στιγμή, από τα αποθεματικά του συλλόγου και από τις διαφημίσεις καλύπτεται το κόστος. Μετά το καλοκαίρι όμως, δεν θα καλύπτεται. Εμείς θέλουμε η εφημερίδα αυτή να βγαίνει όλο το χρόνο και, πέρα από μέσο επικοινωνίας, πληροφόρησης και προγραμματισμού, να γίνει και ένα μέσο διασκέδασης, παιχνιδιού. Να συζητιέται  στο σπίτι με τα παιδιά, με τους μικρούς να σκέπτονται πώς να συμμετάσχουν, να βρίσκουν κάποιο θέμα, να κάνουν ένα σχόλιο, ένα σκίτσο, ένα ανέκδοτο, ένα παραμύθι, μία ιστορία.

                Η εφημερίδα αυτή μπορεί να πάρει άλλη μορφή. Αυτό δεν μας ενοχλεί καθόλου αρκεί να γίνει με τη συμμετοχή και την αυτενέργεια του κόσμου.

                Για να γίνουν, όμως, όλα αυτά χρειάζονται χρήματα. Όχι  πολλά. Εδώ είμαστε όλοι εθελοντές. Ζητάμε 2.000 δραχμές το χρόνο! Εάν θέλετε περισσότερα δεν λέμε όχι!

                Πηγαίνετε κάποια στιγμή στην Εθνική Τράπεζα – μην το αμελείτε- και καταθέστε 2.000 δρχ. στο λογαριασμό 182/368918-28 (Χρήστος Κωτούλας) ή στο λογαριασμό 116/748028-86 (Ιφιγένεια Αλεξάκη).

                Θα το δείτε, θα διασκεδάσουμε. Κάτι διαφορετικό ενδεχομένως να έχει γεννηθεί.

Τι γίνεται με τα οικιακά λύματα;

Η ευαισθητοποίηση και η γνώση μπορούν να σώσουν τη θάλασσα του Πόρτο Ράφτη

                Συνεχίζοντας και σ’ αυτό το φύλλο την περιγραφή των διαφόρων μεθόδων καθαρισμού των οικιακών αποβλήτων και τη δυνατότητα εφαρμογής τους, θα ασχοληθούμε σήμερα με τους απορροφητικούς βόθρους. Το είπαμε και στο πρώτο φύλλο, το επαναλαμβάνουμε και σε τούτο, αλλά θα το επαναλαμβάνουμε συνέχεια: Το Πόρτο Ράφτη με θάλασσα μολυσμένη δεν θα έχει και τόση αξία.

                Μετά την ένταξη στο σχέδιο πόλης και την αύξηση, κατά συνέπεια, της δόμησης, ο πληθυσμός του Πόρτο Ράφτη θα μεγαλώσει, τα οικιστικά απόβλητα θα αυξηθούν και οι υδάτινοι αποδέκτες θα επιβαρυνθούν με το επιπλέον ρυπαντό φορτίο. Εάν δεν ληφθούν από τώρα μέτρα καθαρισμού των αποβλήτων, η θάλασσα ΘΑ ΜΟΛΥΝΘΕΙ. Ο υδροφόρος ορίζοντας επίσης.

                Εάν υποθέσουμε ότι σήμερα υπάρχουν κάποια πηγάδια με κατάλληλο για πόση νερό, τα οποία χρησιμοποιεί ο Δήμος Μαρκοπούλου στην ανάμιξη του νερού της ΕΥΔΑΠ, αργότερα και αυτές οι πηγές ύδρευσης θα είναι ακατάλληλες.

                Ο σκοπός της επεξεργασίας των αποβλήτων είναι ν’ αποτρέψει να γίνουν επικίνδυνα τα φυσικά νερά.

Απορροφητικοί βόθροι

                Οι απορροφητικοί βόθροι ή κατασκευάζονται μέσα στο έδαφος με κυλινδρικό σχήμα από έμπειρους τεχνίτες, ή αγοράζονται έτοιμοι απ’ το εμπόριο και τοποθετούνται σε ειδικούς λάκκους. Οι τεχνίτες κτίζουν με πέτρα τα τοιχώματα και τον πυθμένα «ξερολιθιά» για να διευκολύνουν τη διαπερατότητα του υγρού. Οι έτοιμοι του εμπορίου για τον ίδιο λόγο φέρουν οπές στο κάτω μέρος των τοιχωμάτων.

                Στο σχέδιό μας φαίνεται σε τομή κάτοψη πως πρέπει να κατασκευάζεται ένας σωστός απορροφητικός βόθρος για να έχει μεγάλη απορροφητική επιφάνεια και να λειτουργεί σωστά. Επίσης, βλέπετε τον τρόπο σύνδεσης και ταυτόχρονης ή εναλλάξ λειτουργίας δύο ή τριών βόθρων.

                Πρέπει να γνωρίζουμε ότι τα υγρά που φθάνουν στους απορροφητικούς βόθρους με τη σειρά τους απορροφούνται από το έδαφος και καταλήγουν στα υπόγεια ύδατα του υδροφόρου ορίζοντα και στη συνέχεια στη θάλασσα.

                Για να λειτουργήσει ένας απορροφητικός βόθρος θα πρέπει να συναντήσει στρώματα του εδάφους που θα έχουν απορροφητικότητα. Γι’ αυτό το λόγο είμαστε αναγκασμένοι πολλές φορές να φτάνουμε συγκριτικά σε μεγάλα βάθη.

                Πρόκειται για συστήματα των οποίων η εφαρμογή προβλέπεται μόνο σε ειδικές περιπτώσεις που γνωρίζουμε τη ροή και το βάθος των υπογείων υδάτων.

                Οι απορροφητικοί βόθροι θα πρέπει να τοποθετούνται σε απόσταση τουλάχιστον 50 μέτρων από οποιαδήποτε πηγή ύδρευσης, ο δε πυθμένας τους να απέχει τουλάχιστον 20 μέτρα από την ελεύθερη επιφάνεια του υδροφόρου ορίζοντα. Πολλές φορές, ακόμα και τα 20 μέτρα δεν είναι αρκετά, εάν το έδαφος είναι αρκετά διαπερατό. Σ’ αυτή την περίπτωση δεν λειτουργούν τα φαινόμενα αυτό-καθαρισμού του εδάφους.

                Πράγματι, σ’ αυτή την περίπτωση το σύστημα αυτό της επεξεργασίας γίνεται ΠΟΛΥ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ. Και γίνεται ακόμα πιο επικίνδυνο, όταν ο απορροφητικός βόθρος δεν λειτουργεί όπως θα όφειλε σαν δευτερογενής επεξεργασία του υγρού που εξέρχεται από έναν σηπτικό βόθρο (αναφέραμε στο προηγούμενο φύλλο της εφημερίδας), αλλά λειτουργεί σαν πρωτογενές και μοναδικό σύστημα επεξεργασίας.

                Ποιος απ’ τους κατοίκους του Πόρτο Ράφτη γνωρίζει από πού και σε ποιο βάθος περνούν τα υπόγεια ύδατα; Ποιος έκανε ή κάνει μελέτες και υπολογισμούς για να βρει, εάν υπάρχει, τη σωστή θέση του μπορεί να τοποθετηθεί ο απορροφητικός βόθρος; Και εάν υποθέσουμε ακόμα ότι τα οικιστικά λύματα (μιλάμε πάντα για παντελή έλλειψη βιομηχανικών αποβλήτων), μέσα από τους απορροφητικούς βόθρους υφίστανται τον βιολογικό αυτό-καθαρισμό που προσφέρει το έδαφος σε ό,τι αφορά την παρουσία βακτηριδίων και ιών, δεν μπορούμε να αποκλείσουμε όμως στο υγρό εκροής μεγάλων συγκεντρώσεω ν απορρυπαντικών που δεν είναι αποικοδομήσιμα (δηλαδή που δεν διασπάται η οργανική ένωση) ή ο χρόνος αποικοδόμησης είναι τόσο μεγάλος, που τους επιτρέπει να φτάνουν αδιάσπαστα και κατά συνέπεια να ρυπαίνουν τα υπόγεια ύδατα.

                Όλη η σύγχρονη βιβλιογραφία είναι πολύ δύσπιστη στη χρήση των απορροφητικών βόθρων. Η Ιταλική νομοθεσία τους επιτρέπει σε εξαιρετικές περιπτώσεις. Η Γαλλική και η Αμερικάνικη επιβάλλουν τόσους περιορισμούς, που ουσιαστικά απαγορεύουν τη χρήση απορροφητικών βόθρων για πρωτογενή επεξεργασία οικιστικών λυμάτων.

                Κατά τη γνώμη μου, οι απορροφητικοί βόθροι μπορούν να χρησιμοποιηθούν επιλεκτικά σε περιοχές όπου υπάρχει απόλυτη εγγύηση της βαθειάς υποβάθμισης του υδροφόρου ορίζοντα ή σε περιοχές που υπάρχει πάλι απόλυτη εγγύηση ότι τα νερά δεν θα χρησιμοποιηθούν ποτέ για πόση.

                Μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν σαν δευτερογενής ή τελική επεξεργασία σε συστήματα βιολογικού καθαρισμού για μικρές κοινότητες, ένα θέμα για το οποίο ενδεχομένως να έχουμε το χρόνο να ασχοληθούμε άλλη φορά.