Φύλλο
2 Μάιος – Ιούνιος 2002
Το Πόρτο Ράφτη και οι Δημοτικές
Εκλογές
Να μαστε πάλι εδώ μετά 4 χρόνια ν’
ασχολούμαστε με τις δημοτικές εκλογές.
Και δικαίως. Οι δημοτικές εκλογές αποτελούν την ευκαιρία για μία συζήτηση εκ
βαθαίων για έναν απολογισμό των πεπραγμένων, κυρίως από μέρους της Δημοτικής
Αρχής αλλά και όλων όσων θέλουν να λέγονται υπεύθυνοι πολίτες και ασχολούνται
με τα κοινά. Αλλά και εκείνων που εκχώρησαν τα δικαιώματά τους πριν 4 χρόνια
ψηφίζοντας κάποιον τοπικό άρχοντα με το ευτελές αντίτιμο ικανοποίησης κάποιου
μικροσυμφέροντος, ή ε την προσδοκία να βελτιώσουν τη ζωή τους, και αμέσως μετά
αποτραβήχτηκαν στην προσωπική τους καθημερινότητα, αδιαφορώντας πλήρως το τι
συνέβαινε γύρω τους. Ίσως αυτούς τους τελευταίους ν’ αφορούν ιδιαίτερα από
όλους οι δημοτικές εκλογές.
Χρειάζεται και μία κριτική και ειλικρινής ενδοσκόπηση
όλων μας για να διαπιστώσουμε, ο καθένας
από μας μέσα στα τέσσαρα χρόνια που μεσολάβησαν από τις προηγούμενες
δημοτικές εκλογές, πόσο χρόνο αφιερώσαμε για την επίλυση των μεγάλων
προβλημάτων που απασχολούν την πόλη μας. Χρειάζεται, λοιπόν, μία κριτική και
αυτοκριτική για να εκτιμήσουμε πιο αντικειμενικά το παρελθόν, να δούμε με
καθαρότερο μάτι το παρόν και να στοχεύσουμε πιο σωστά και αποτελεσματικά το
μέλλον.
Το Πόρτο Ράφτη αποτελεί πανελλήνια,
ίσως παγκόσμια πρωτοτυπία. Μία πόλη που στις δημοτικές εκλογές του ερχόμενου
Οκτώβρη θα διαθέτει γύρω στο 30% της εκλογικής δύναμης του Δήμου, να ΜΗΝ
ΔΙΑΘΕΤΕΙ ΟΥΤΕ ΕΝΑΝ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΟ. Προσοχή. Δεν μιλάμε για τον πληθυσμό του
Πόρτο Ράφτη που είναι δεκαπλάσιος της πόλης του Μαρκόπουλου, ούτε για έκταση
πόλης και προοπτικές ανάπτυξης. Μιλάμε για το βάρος του εκλογικού σώματος του
Πόρτο Ράφτη που υπολογίζεται να φθάσει τους 2.000 ψηφοφόρους. Βεβαίως, μπορούσαν να είναι πολλοί
περισσότεροι εάν μεταφέραμε εγκαίρως τα εκλογικά μας δικαιώματα στο Δήμο του
Μαρκόπουλου. Έχουμε καιρό μέχρι τέλος Ιουνίου.
Είναι, όμως, σίγουρο ότι ένας
οποιοσδήποτε δημοτικός σύμβουλος απ’ το Πόρτο Ράφτη θα προωθήσει πιο σωστά τα
προβλήματα της περιοχής μας στο Δημοτικό Συμβούλιο από κάθε Μαρκοπουλιώτη
δημοτικό σύμβουλο;
Κατ’ αρχήν είναι σημαντικό ο
δημοτικός σύμβουλος να είναι απ’ τη διπλανή πόρτα. Να ζει και να βιώνει κάθε
μέρα μαζί με τους άλλους πολίτες τα προβλήματα της πόλης.
Η συνθήκη είναι αναγκαία αλλά όχι
και ικανή. Γι’ αυτό το λόγο μπαίνουμε σε μία διαδικασία επιλογής των πιο κατάλληλων
ατόμων.
Γιατί, όμως, το Πόρτο Ράφτη δεν
διαθέτει δημοτικούς συμβούλους και δεν εκπροσωπείται στο Δημοτικό Συμβούλιο;
Τέσσερις είναι οι βασικοί λόγοι κατά τη γνώμη μας:
Α.- Ο άδικος εκλογικός νόμος. Ένας
δημοτικός σύμβουλος υποψήφιος με την πλειοψηφούσα παράταξη χρειαζόταν για να
εκλεγεί το 1998, 180 ψήφους. Για να εκλεγεί ένας με τον Ανεξάρτητο
Υπερκομματικό Συνδυασμό Πόρτο Ράφτη (ΑΝΥΣΠΟΡ) που πήρε μέρος σε εκείνες τις
εκλογές, χρειαζόταν να πλησιάσει τις 600 ψήφους!!!
Β.-
Η μαζοχιστική και ταπεινωτική ομηρία στην οποία προσφέρονταν επίδοξοι
υποψήφιοι απ’ το Πόρτο Ράφτη στους συνδυασμούς του Μαρκόπουλου. Ο αριθμός αυτών
των υποψηφίων στα ψηφοδέλτια ήταν τόσο μεγάλος που τελικά χρησιμοποιούνταν
μονάχα σαν νεροκουβαλητές ψήφων, αφού μοιράζονταν οι σταυροί σε πολλούς, με
αποτέλεσμα να μην μπορεί να εκλεγεί κανένας.
Γ.-
Η ιδιαίτερα αρνητική στάση των δύο μεγαλύτερων παρατάξεων του
Μαρκόπουλου σε κάθε προσπάθεια εκλογής δημοτικών συμβούλων από το Πόρτο Ράφτη.
Δ.-
Η έλλειψη οργανωμένης και ενιαίας στρατηγικής των κοινωνικών φορέων,
ομάδων και κινήσεων του Πόρτο Ράφτη. Κοινώς οι διασπάσεις.
Με αυτά τα δεδομένα η ΟΣΠΑ, φέτος,
ανέλαβε μία πρωτοβουλία ξεκινώντας μία μεγάλη συζήτηση για τις δημοτικές
εκλογές, ανοιχτή σε όλους τους Συλλόγους αλλά και σε οποιονδήποτε απλό πολίτη
ήθελε να συμμετάσχει, ώστε να καταλήξουμε σε κάποια συμπεράσματα και να πάρουμε
όλοι μαζί κάποιες αποφάσεις που θα αναιρούσαν τους παραπάνω 4 αρνητικούς λόγους, ώστε αυτή τη φορά, τον
Οκτώβριο, το Πόρτο Ράφτη να εκλέξει τους κατάλληλους δημοτικούς συμβούλους που
θα μπορούσαν να εκπροσωπήσουν επάξια στο δημοτικό συμβούλιο τα συμφέροντα της
πόλης μας.
Ο διάλογος αυτός με τους κοινωνικούς
φορείς και τους ενδιαφερόμενους πολίτες άρχισε τον Ιανουάριο και καταλήξαμε
μετά από 4 ανοιχτές συναντήσεις και δεκάδες άλλες μέσα στους Συλλόγους, σε
κάποια πρώτα συμπεράσματα στη συνάντηση της Κυριακής 9 Ιουνίου, στο Ξενοδοχείο
Κυανή Ακτή.
Λαμβάνοντας υπόψη, ότι τον πρώτο
λόγο που αφορούσε τον εκλογικό νόμο και την απιθανότητα αναίρεσής του από μέρους
μας, αναζητήσαμε τρόπους υπέρβασής του. Η αυτόνομη κάθοδος στις δημοτικές
εκλογές ενός συνδυασμού του Πόρτο Ράφτη θα ανακύκλωνε παλιές αντιθέσεις,
διαιρέσεις και εμμονές που υπήρχαν μεταξύ μας και θα οδηγούσε τη συζήτηση
αμέσως σε αδιέξοδο. Η διαπίστωση δε, ότι ένας τέτοιος συνδυασμός για να εκλέξει
έναν δημοτικό σύμβουλο χρειαζόταν γύρω στις 750 ψήφους, καθιστούσε το εγχείρημα
αρκετά δύσκολο.
Αποφασίσαμε, λοιπόν, να
διερευνήσουμε τη δυνατότητα συνεργασίας και διαλόγου με τους συνδυασμούς του
Μαρκόπουλου οργανωμένα. Θα έπρεπε να ξεκινήσουμε από κάποια βάση, από κάποιο
κοινωνικό φορέα με δημοκρατικά εκλεγμένα όργανα. Αυτός μπορούσε να ήταν η ΟΣΠΑ
που εκπροσωπεί 10 Συλλόγους και η οποία δεν παρέλειπε να προσκαλεί σ’ αυτές τις
συζητήσεις και τους 2-3 Συλλόγους που ακόμα δεν συμμετέχουν σ’ αυτήν.
Βεβαίως, υπάρχουν κάποιοι που
υποστηρίζουν ότι η ΟΣΠΑ δεν θα έπρεπε ν’ ασχολείται με τα δημοτικά πράγματα και
τις εκλογές, γιατί αυτά είναι «πολιτική» κι αυτοί δηλώνουν «α-πολίτικοι».
Αυτές οι απόψεις, όταν υποστηρίζονται
καλοπροαίρετα, συνιστούν άγνοια. Ειδάλλως, εκφωνούνται εκ του πονηρού και
συνιστούν δημαγωγία και υποκρισία.
Όλοι όσοι ασχολούνται με τα κοινά
κάνουν πολιτική. Μακάρι ν’ ασχολούνταν οι πάντες με την πολιτική. Ν’
ασχολούνταν με τα κόμματα, με τις κοινωνικές οργανώσεις. Να συζητούσαν, να
πάλευαν για τις ιδέες τους, για τις απόψεις τους, για τα συμφέροντά τους. Η
ύπαρξη πολιτικών κομμάτων και κοινωνικών οργανώσεων, οι αντιπαλότητες και οι
αντιπαραθέσεις με επιχειρήματα αποτελούν το οξυγόνο της δημοκρατίας. Χωρίς
πολιτικά κόμματα και κοινωνικές οργανώσεις δεν υπάρχει δημοκρατία. Θα πρέπει να
παροτρύνουμε τους νέους να ασχολούνται με την πολιτική, ν’ αγωνίζονται για
μεγαλύτερη δημοκρατία και ελευθερία έκφρασης μέσα στα κόμματα, να παράξουν
αξιόπιστη πολιτική. Η αποστασιοποίηση από τα κοινά, η αδράνεια, η παθητικότητα,
η αδιαφορία, αποτελούν τους συμμάχους των ισχυρών.
Η ΟΣΠΑ, ο κάθε Σύλλογος, θα πρέπει
να ασχολείται και να αγωνίζεται για την επίτευξη των σκοπών που ορίζονται από
το Καταστατικό τους. Και το Καταστατικό της ΟΣΠΑ είναι σαφές. Στους σκοπούς της
προβλέπει «την προστασία του περιβάλλοντος, τον εξωραϊσμό και την καθαριότητα,
την ορθολογική δόμηση, την ύδρευση, την αποχέτευση, τα οδικά δίκτυα, τον
ηλεκτροφωτισμό, την καθαρότητα της θάλασσας», κλπ, κλπ. Με τι περισσότερα
ασχολούνται οι δημοτικοί σύμβουλοι;
Όσοι, λοιπόν, ασχολούνται με τα
κοινά κάνουν πολιτική. Εκείνο που θα πρέπει να αποφεύγεται και να
καταπολεμείται στους Συλλόγους, άρα και στην ΟΣΠΑ, είναι η κομματική πολιτική.
Μακριά ο κομματισμός από τους Συλλόγους. Σε άλλο άρθρο, αν χρειαστεί, θα
αναπτύξω την άποψή μου γι’ αυτό το θεμελιώδες θέμα.
Η πρόταση διαλόγου και συνεργασίας
για τις δημοτικές εκλογές της ΟΣΠΑ, και μετά την συνάντηση της Κυριακής
9-6-2002, της Εκλογικής Επιτροπής Αγώνα, που εκλέχτηκε για να συνεχίσει αυτή τη
διαδικασία, αναιρεί το δεύτερο λόγο αποτυχίας εκλογής δημοτικών συμβούλων από
το Πόρτο Ράφτη. Η πρόταση αυτή δεν απευθύνεται μόνο προς τους Συνδυασμούς του
Μαρκόπουλου. Απευθύνεται κυρίως προς εμάς τους ίδιους. Κανένας Πορτοραφτιώτης δεν θα πρέπει από
μόνος του να προσφερθεί σαν καμικάζι, στο βωμό των δημοτικών εκλογών με τους
Συνδυασμούς του Μαρκόπουλου. ΟΛΟΙ οι
πορτοραφτιώτες, όσοι θέλουν, είναι εν δυνάμει υποψήφιοι. Όμως, θα πρέπει να
έλθουν σε επαφή μαζί μας και να μπουν
κατ’ αρχήν:
1.- Σε μία
δημοκρατική διαδικασία ανάδειξής των
2.- Σε μία
συζήτηση δημιουργίας κοινών θέσεων και απόψεων τις οποίες θα υποβάλουμε για
σύγκριση, διάλογο και συμφωνία με τις απόψεις και θέσεις που θα έχουν για το
Πόρτο Ράφτη οι Συνδυασμοί του Μαρκόπουλου. Χονδρικά, οι δικές μας θέσεις
βρίσκονται στο ΥΠΟΜΝΗΜΑ που έστειλε η ΟΣΠΑ στο Δημοτικό Συμβούλιο.
Με αυτή την πρόταση θα διαπιστώσουμε
εάν οι Συνδυασμοί του Μαρκόπουλου έχουν την ωριμότητα πλέον να δεχθούν
συνεργαζόμενους υποψήφιους από το Πόρτο Ράφτη οι οποίοι ΜΠΟΡΟΥΝ να
εκλεγούν. Αυτό, όμως, προϋποθέτει ότι οι
υποψήφιοι πορτοραφτιώτες που θα συμμετάσχουν στους Συνδυασμούς ή κοινή
συναινέσει ή δημοκρατικά εκλεγμένοι. ΔΕΝ
θα υπερβαίνουν τον αριθμό 2 σε κάθε Συνδυασμό.
Μόνο τότε αναιρείται και ο τρίτος
λόγος αποτυχίας.
Τέλος, ο τέταρτος λόγος αποτυχίας
εκλογής δημοτικών συμβούλων από το Πόρτο Ράφτη αναιρέθηκε ήδη με όλη την
παραπάνω οργανωμένη δημοκρατική διαδικασία ανάδειξής των. Υποψήφιους μπορούν να
προτείνουν όλοι οι κοινωνικοί φορείς, μπορεί να αυτό-προταθεί οποιοσδήποτε
πολίτης.
Μπορούν, φυσικά, οι υποψήφιοι
δήμαρχοι να προτείνουν εκείνους που κατά τη γνώμη τους θα ήταν οι κατάλληλοι
για να κοσμήσουν τα ψηφοδέλτιά τους.
Στο τέλος όλοι μαζί θα κάνουμε τον
λογαριασμό.
Με αυτόν τον τρόπο η ΟΣΠΑ μπαίνει
στη μάχη των δημοτικών εκλογών που την αφορούν άμεσα, και κάνει πολιτική. ΔΕΝ
κάνει όμως ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ή ΠΑΡΑΤΑΞΙΑΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ.
Από τη φύση της ΔΕΝ μπορεί να ταχθεί με καμία παράταξη. Ο καθένας, όμως,
από εμάς που ανήκει σε παρατάξεις ή δεν ανήκει πουθενά, μπορεί να δημιουργήσει
συσπειρώσεις-επιτροπές που θα υποστηρίζουν τον άλφα, βήτα ή γάμμα υποψήφιο.
Αυτό είναι δικαίωμα και υποχρέωση του κάθε ενεργού πολίτη αλλά αυτό φεύγει από
τις αρμοδιότητες της ΟΣΠΑ και είναι άλλη ιστορία.
Τα πεζοδρόμια ανήκουν στους πεζούς,
γι’ αυτούς κατασκευάστηκαν
Απαράδεκτη απόφαση του
Δημοτικού Συμβουλίου που παραδίδει σε ιδιώτες το πεζοδρόμιο της Λεωφόρου Γρέγου
και ανοίγει τον ασκό του Αιόλου για την κατάληψη με τραπεζοκαθίσματα και των
υπολοίπων ελάχιστων πεζοδρομίων που διαθέτουμε. Θα υπερασπιστούμε με όλα τα
μέσα τους κοινόχρηστους χώρους.
Την Δευτέρα 3-6-2002 συζητήθηκε στο
Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Μαρκοπούλου η αίτηση παραχώρησης πεζοδρομίου στη
Λεωφόρο Γρέγου σε δύο επαγγελματίες.
Ο κ. Καρανίκας της καφετέριας SMART και ο κ. Μπακόλας της ομώνυμης
Ψαροταβέρνας, ζητούσαν άδεια για να τοποθετήσουν τραπεζοκαθίσματα στο
πεζοδρόμιο που είναι μπροστά τους.
Η Επιτροπή Εφαρμογής Σχεδίου που
συνήλθε για να γνωμοδοτήσει επί του προκειμένου, αφού συζήτησε το θέμα απεφάνθη
ΟΜΟΦΩΝΑ αρνητικά, με το σκεπτικό ότι οι πεζόδρομοι και τα πεζοδρόμια
κατασκευάζονται για τους πεζούς και θα πρέπει να διαφυλαχθεί αυτή τους η χρήση.
Η Επιτροπή αυτή απαρτίζεται από τους
κ.κ. 1) Γκλιάτη Σπυρίδωνα, δημοτικό σύμβουλο, Πρόεδρο της Επιτροπής,
συμπολίτευση, 2) καλαφούτη Ιωάννη, δημοτικό σύμβουλο, συμπολίτευση, 3)
Σουρμπάτη Νικόλαο, δημοτικό συμβουλο, συμπολίτευση, 4) Δαρεμά Κων/νο, δημοτικό
σύμβουλο, αντιπολίτευση, 5) Φράγκο Χρήστο, δημοτικό σύμβουλο, αντιπολίτευση και
τη μηχανικό του Δήμου την κ. Κατερίνα Σκοπελίτη η οποία απουσίαζε από τη
συνεδρίαση.
Στην ολομέλεια του Δημοτικού
Συμβουλίου, στο κατ’ εξοχήν αρμόδιο όργανο που θα έπαιρνε την απόφαση, η
Επιτροπή Εφαρμογής Σχεδίου παρουσίασε την ομόφωνη απόφασή της και ακολούθησε
συζήτηση. Ίσως έχει σημασία να σημειωθεί, ότι στη συνεδρίαση αυτή του Δημοτικού
Συμβουλίου ήταν παρόντες και οι ενδιαφερόμενοι.
Είθισται στις περιπτώσεις όπου η
αρμόδια επιτροπή γνωμοδοτεί ΟΜΟΦΩΝΑ σε ένα θέμα, η απόφαση του Δημοτικού
Συμβουλίου να είναι ομόφωνη και να αποδέχεται με συνοπτικές διαδικασίες την
απόφαση της αρμόδιας επιτροπής. Και είναι λογικό. Υποτίθεται ότι οι επιτροπές
γίνονται για να εξετάζουν λεπτομερώς και σε βάθος όλα τα στοιχεία, τα υπέρ και
τα κατά, που έχουν στην κατοχή τους επί του θέματος που εξετάζουν ώστε να
διευκολυνθεί το Δημοτικό Συμβούλιο.
Δεδομένου ότι στις Επιτροπές
συμμετέχουν δημοτικοί σύμβουλοι από όλες τις παρατάξεις, το Δημοτικό Συμβούλιο
δεν έχει κανένα λόγο να διαφωνήσει. Επί του προκειμένου, όχι μόνο το Δημοτικό
Συμβούλιο διαφώνησε, αλλά και μέλη της Επιτροπής, ώ του «θαύματος» μέσα στη
συνεδρίαση του Δ.Σ. άλλαξαν γνώμη!!!
Η απόφαση που πάρθηκε, κατά
πλειοψηφία, είναι θετική στο αίτημα των δύο επαγγελματιών. Το πεζοδρόμιο,
δηλαδή, «μπορεί να δοθεί προς χρήση τοποθέτησης τραπεζοκαθισμάτων με την
προϋπόθεση να αφεθεί ελεύθερος χώρος 2,50 μέτρων για τη διέλευση των πεζών».
Οι μειοψηφήσαντες δημοτικοί
σύμβουλοι δικαιολόγησαν την αρνητική τους ψήφο υποστηρίζοντας το αυτονόητο, που
όπως φαίνεται για τους πολλούς, δεν είναι και τόσο αυτονόητο. Δηλαδή, «το
πεζοδρόμιο κατασκευάστηκε με χρήματα του Δήμου για χρήση περιπάτου».
Είναι προς τιμήν του δημοτικού
συμβούλου κ. Χρήστου Φράγκου που προχώρησε περισσότερο και πρότεινε να
επανεξεταστεί η άδεια κάλυψης πεζόδρομου που έχει το Μπαρ STATUS και να ανακληθεί γιατί δημιούργησε
προηγούμενο.
Οι δημοτικοί σύμβουλοι που
μειοψήφησαν στη θετική απόφαση ήταν: από τη συμπολίτευση οι κ.κ. Γκλιάτης
Σπύρος, Πολίτης Ιωάννης, Σουρμπάτης Νικόλαος, Θεοχάρης Γεώργιος, Κόλια-Σταθαρά
Νίκη. Ο πρόεδρος του Δ.Σ. κ. Γεώργιος
Μαγγανάς ψήφισε λευκό. Από την Αντιπολίτευση, εκτός από τον κ. Χρήστο Φράγκου,
ψήφισε αρνητικά και ο γιατρός κ. Αθανάσιος Κόλιας που ανήκει στην παράταξη του
κ. Φώτη Μαγουλά.
Η προϋπόθεση που θέτει η άδεια, ότι,
δηλαδή, οι ενδιαφερόμενοι θα πρέπει να αφήσουν 2,50 μέτρα για τη «διέλευση» των
πεζών μένει σαν ευσεβής πόθος. (Το πλάτος του πεζοδρομίου είναι 4,50-5,00 μέτρα
με τα παγκάκια μαζί), αφού στην πραγματικότητα όλοι γνωρίζουμε ότι σιγά-σιγά
καλύπτεται όλος ο χώρος, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να περάσει ο πεζός ούτε
εφ’ ενός ζυγού, όπως συμβαίνει με τα τραπεζάκια στην… απέναντι όχθη επί της
Λεωφ. Αυλακίου.
Το ουσιαστικό πρόβλημα που ανακύπτει
δεν είναι εάν δοθούν ή όχι άδειες ώστε
να μπορούν οι επαγγελματίες να βγάζουν σε δημόσιους χώρους τραπεζοκαθίσματα.
Το βασικό πρόβλημα που τίθεται εδώ
είναι εάν στην αντίληψη της Δημοτικής Αρχής για μία παράκτια ζώνη σε ανάπτυξη
υπάρχει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο με όλους τους παράγοντες που συγκροτούν μία
σύγχρονη πόλη. Εάν, δηλαδή, η πόλη αναπτύσσεται ανθρωποκεντρικά ή πρόχειρα και
αποσπασματικά υπό την πίεση και διαπλοκή μικρο-μεγάλων συμφερόντων. Εάν,
τελικά, ο παραλήπτης του μηνύματός μας είναι ο πολίτης και η αναγκαία
συμπόρευσή μαζί του, ή ανοίγει την όρεξη στην βουλιμία αχόρταγων εργολάβων και
επιτηδείων της αρπαχτής και της κονόμας.
Υπάρχουν σωστοί και τίμιοι
επαγγελματίες με τους οποίους δεν έχουμε κανένα πρόβλημα.
Τα «τραπεζάκια έξω» αποτελούν
χαρακτηριστικό στοιχεία της χώρας μας, του πολιτισμού μας, της κουλτούρας μας.
Γι αυτό θα πρέπει να διαφυλάξουμε αυτή τη συλλογική κοινωνική συμπεριφορά.
Τα «τραπεζάκια έξω» για να
λειτουργούν σαν χαρακτηριστικό του τόπου θα πρέπει να καθιστούν πιο άνετη και
πιο χαλαρή τη ζωή των πολιτών, θα πρέπει να εξυπηρετούν ανάγκες των ανθρώπων,
να ικανοποιούν συνήθειες παγιωμένες, να αποτελούν σημεία συνάντησης,
επικοινωνίας και να ενισχύουν την κοινωνικότητα.
Τα «τραπεζάκια έξω» χάνουν αυτό τον
χαρακτήρα όταν ο χώρος περιορίζεται γύρω από τον άνθρωπο όταν το πεζοδρόμιο ή ο
πεζόδρομος από χώρος περιπάτου, ξενοιασιάς ρέμβης, ελευθερίας και αναψυχής
γίνεται «διέλευση», όπως λέει η απόφαση, μετατρέπεται σε πέρασμα, σε στενωπό,
σε δίοδο!!! Σε καταδίωξη!!
Είναι ευχαριστημένοι από αυτή την
καταδίωξη στον ηλικιωμένο, στον παππού με το εγγονάκι, στη μητέρα με το
καροτσάκι, στο μπουλούκι των νέων με τις φωνές και τις ατάκες όταν κατηφορίζουν
το πεζοδρόμιο της Λεωφόρου Γρέγου, οι δημοτικοί σύμβουλοι που ψήφισαν υπέρ και
μετατρέπουν το πεζοδρόμιο σε διέλευση;
Και τι θα κάνει, αλήθεια, ο Δήμος με
τα παγκάκια που τοποθέτησε στο πεζοδρόμιο για να ξαποσταίνουν οι άνθρωποι και
να ρεμβάζουν τα νεαρά και τα λιγότερο νεαρά ζευγάρια; Θα πρέπει να ξηλωθούν πια
για να δημιουργηθεί η «διέλευση των πεζών» η οποία θα πρέπει να γίνεται και
γρήγορα για να περάσει ο σερβιτόρος με τη χοιρινή ή με τον καφέ φρέντο!!
Δεν έχουμε, φυσικά, τίποτα προσωπικό
με τους δύο καταστηματάρχες οι οποίοι επί της μεθοδολογίας που ακολουθήθηκε από
μέρους του Δήμου έχουν δίκιο. Γιατί, σου λέει, να έχει τραπεζοκαθίσματα έξω το Status κι όχι εμείς; Και αντί το Δημοτικό
Συμβούλιο να επανεξετάσει την αμαρτωλή άδεια του Status, που σημειωτέον δόθηκε με αρνητική
απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου (!!!)΄,
προχώρησε αυτή τη φορά στη γνωστή θετική απόφαση, ανοίγοντας τον ασκό
του Αιόλου για το κλείσιμο ουσιαστικά των ελάχιστων πεζοδρομίων που διαθέτει το
Πόρτο Ράφτη.
Γιατί η αντιπολίτευση του κ. Μαγουλά
υπαναχώρησε και ψήφισε θετικά (εκτός από τον κ. Κόλλια) ενώ μπορούσε μαζί με
τις αρνητικές ψήφους της συμπολίτευσης και την ψήφο του κ. Φράγκου να
δημιουργήσει αρνητική πλειοψηφία, όπως είχε γίνει στην περίπτωση του Status; Γιατί ο Δήμαρχος κ. Κατσίκης στη
συνεδρίαση της Επιτροπής Εφαρμογής Σχεδίου που ήταν παρών έδωσε τη σιωπηρή
συγκατάθεσή του στην αρνητική απόφαση της Επιτροπής (δεν είχε δικαίωμα ψήφου)
και στη συνεδριαση του Δημοτικού Συμβουλίου τάχθηκε με την άποψη του γνωστού
δημοτικού συμβούλου (πρωταγωνιστή της «αμαρτωλής» άδεις Status) και υπέρμαχο της παράδοσης των
δημόσιων χώρων στους ιδιώτες;
Εάν θίγονται κάποιοι και θέλουν να
ξεκαθαρίσει η υπόθεση και να αποδοθούν τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, μπορούμε να
πάμε σε βάθος στην περίπτωση του Status, όπως και στην περίπτωση της χρήσης της παραλίας ή
των χρήσεων των χώρων στο Λιμάνι. Το βασικό πρόβλημα είπαμε παραπάνω ποιο είναι. Πάντως, δεν μπορούν να
γίνουν ανθρώπινες και υγιείς τοπικές κοινωνίες όταν κυριαρχεί η ψηφοθηρική
συμπεριφορά.
Ούτε καταδίωξη των επαγγελματιών
ούτε καταδίωξη των πολιτών. Χρειάζεται όραμα για την ανάπτυξη του Πόρτο Ράφτη.
Χρειάζονται σχέδια. Πάνω απ’ όλα όμως, χρειάζεται ΕΦΑΡΜΟΓΗ των Σχεδίων.
Κατ’ αρχήν θα πρέπει να
κατασκευασθούν οι μεγάλοι πεζόδρομοι που προβλέπονται από τα πολεοδομικά σχέδια
κατά μήκος της παραλιακής τόσο από το μέρος της Αγίας Μαρίνας όπου
πεζοδρομείται ολόκληρη η Λεωφ. Αυλακίου όσο και από το μέρος του Αγίου
Σπυρίδωνα.
Όταν γίνουν αυτές οι μεγάλες
πεζοδρομήσεις θα υπάρχει χώρος και για «Τραπεζάκια έξω», όπως συμβαίνει σε
πολλές παραλίες της Χώρας μας. Μέχρι τότε ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ θα πρέπει να έχουν οι
ΠΟΛΙΤΕΣ.
Σήμερα στο Πόρτο Ράφτη δεν έχουμε που
να περπατήσουμε χωρίς να νοιώθουμε τον εφιάλτη καταδίωξης του αυτοκινήτου.
Χρειαζόμαστε χώρους περιπάτου και
αναψυχής. Αυτούς τους λίγους που διαθέτουμε σήμερα θα είναι κρίμα και μεγάλη
αδικία να τους στερήσουμε από τους πολίτες του Δήμου. Να στερήσουμε τη μοναδική
διέξοδο ανακούφισης και υγείας. Γιατί το περπάτημα είναι Υγεία. Είναι ποιότητα
ζωής. Ιδιαίτερα δε, θα είναι κρίμα και αδικία να τους στερήσουμε από εκείνους
τους πολίτες που αποτελούν τη μεγάλη πλειοψηφία και ουσιαστικό οικονομικό
τροφοδότη της περιοχής. Είναι εκείνοι που κυνηγημένοι από το θερμοκήπιο της
Αθήνας, από το τσιμέντο και τα κλουβιά αυτής της μεγαλούπολης, από την
αποπνικτική ατμόσφαιρα, την ασφυξία του χώρου και της πολυκατοικίας, από τον
κρότο των αυτοκινήτων και των μοτοποδηλάτων, αναζητούν μία ανάσα ζωής και έναν
ανθρώπινο περίπατο στο Πόρτο Ράφτη.
Έλεος, είναι απαραίτητη λίγη
ευαισθησία, λίγη ανθρωπιά και μεγαλοψυχία.
