Φύλλο 48
Ιούνιος 1997
Στα μουλωχτά η
κατασκευή της μαρίνας. Τρέμουν την οργή του κόσμου για την καταστροφή.
Στο
ημίφως της συνδιαλλαγής και της αδιαφάνειας γίνεται προσπάθεια, απ’ τον
Συνεταιρισμό ΜΑΡΚΟ και τους διοικούντες του Δήμου του Μαρκόπουλου να ανατεθεί,
με συνοπτικές διαδικασίες, το έργο κατασκευής της μαρίνας στο γραφικό λιμάνι
του Πόρτο Ράφτη. Αυτό θα προκαλέσει ρύπανση στη θάλασσα, υποβάθμιση στο φυσικό
περιβάλλον, καταστροφή στα υδρόβια και χερσαία οικοσυστήματα.
Υπόσχονται,
υποκριτικά, οικονομική ευημερία για τους πολλούς, ενώ στην πραγματικότητα θα
είναι για τους πολύ λίγους. Θα έχουμε εισβολή συμπεριφορών και προτύπων
αχαλίνωτου ανταγωνισμού, άκρατου ατομισμού, που θα αναγορευθεί το χρήμα και ο
πρόσκαιρος ευδαιμονισμός σε απόλυτες αξίες. Η νυχτερινή ζωή και ο τζόγος θα
προβάλουν σαν ο μοναδικός τρόπος διασκέδασης, ενώ θα ανθίζουν τα κυκλώματα
πορνείας, διακίνησης και εμπορίας ναρκωτικών.
Αυτά θα
είναι ορισμένα από τα αποτελέσματα της λατρείας του «υψηλού τουρισμού», τη
στιγμή που μπορούμε να αναπτύξουμε το οικονομικό και πνευματικό επίπεδο του
τόπου μας και να δημιουργήσουμε σταθερές θέσεις εργασίας με ένα άλλο πρότυπο
ήπιου τουρισμού που θα επιδιώκει τη συμμετοχή και ανάδειξη του φυσικού,
πολιτιστικού και αρχαιολογικού περιβάλλοντος της περιοχής μας.
Λίγος
λόγος, αλλά μεγάλη δραστηριότητα, τον τελευταίο καιρό, γύρω από το θέμα που
αφορά την κατασκευή της μαρίνας.
Σε ένα
αγχώδες τρέξιμο στα όρια της νομιμότητας, προκηρύσσονται δημοπρασίες, γίνονται
προεπιλογές εργολάβων, μακριά από το φως της δημοσιότητας και του δημοκρατικού
διαλόγου, στο ημίφως της συνδιαλλαγής και της αδιαφάνειας, με σκοπό την
ανάθεση, όσο το δυνατό πιο γρήγορα, του έργου.
Ο
δήμαρχος κ. Κατσίκης με τους πιστούς του και οι διοικούντες τον Συν/σμό ΜΑΡΚΟ,
προσπαθούν να πείσουν τους απληροφόρητους καταστηματάρχες, κυρίως του λιμανιού,
και τους αφελείς πολίτες, ότι «θα τρώνε με
χρυσά κουτάλια» εάν κατασκευασθεί η μαρίνα!
Γιατί,
για ένα τόσο μεγάλο έργο, που ο προϋπολογισμός του πλησιάζει τα έξι
δισεκατομμύρια δραχμές, δεν
προκηρύσσεται ανοιχτός μειοδοτικός διαγωνισμός, δεν εκπονούνται πρώτα οι
μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων, δεν γίνεται ανοιχτός κοινωνικός διάλογος με
τους πολίτες, τους ενδιαφερόμενους φορείς, με ειδικούς επιστήμονες, οικολογικές
και περιβαλλοντικές οργανώσεις;
Τι
έννοια έχουν, οι εκ των υστέρων μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων, όταν έχει
προηγηθεί η ανάθεση κατασκευής του έργου; Αυτή η κοροϊδία, σε ορισμένες
περιπτώσεις, φτάνει στην πρόκληση, όταν η ανάδοχος κατασκευαστική εταιρία
αναλαμβάνει να εκπονήσει και τις μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων!!!
Τι
γίνεται με την περίπτωση του Συν/σμού ΜΑΡΚΟ; Σιγή ιχθύος και σκοτάδι επικρατεί,
όχι μόνο στους πολίτες του Πόρτο Ράφτη, αλλά και στους συνεταιριστές. Με ποια
αντικειμενικότητα και επιστημονική σοβαρότητα μπορεί να γίνει η μελέτη
περιβαλλοντικών επιπτώσεων όταν οι μελετητές γνωρίζουν ότι στην περίπτωση που
έχει ανατεθεί το έργο και αποφανθούν αρνητικά, η αποζημίωση στην ανάδοχο
εταιρία, ενδεχομένως, να είναι πολύ μεγάλη; Και, εάν υποθέσουμε, ότι αυτό
συμβεί στην περίπτωση της μαρίνας, που θα βρει τα χρήματα της αποζημίωσης ο
Συν/σμός ΜΑΡΚΟ, τη στιγμή που είναι καταχρεωμένος;
Γιατί ο
Συν/σμός ΜΑΡΚΟ δεν δημοσίευσε την ημερομηνία δημοπρασίας (Ιανουάριος 31, 1997)
στον τοπικό τύπο, δεν ενημερώνει τους πολίτες του Πόρτο Ράφτη και του
Μαρκόπουλου για το τεράστιο πρόβλημα της μαρίνας, της οποίας οι επιπτώσεις θα
είναι πολύ σοβαρές και μη αναστρέψιμες για τις επόμενες γενεές;
Αυτά
και άλλα πολλά είναι ερωτηματικά στα οποία δεν μπορεί να σφυρίζει αδιάφορα μία
σοβαρή Δημοτική Αρχή και ένας ιστορικός Συνεταιρισμός.
Οι
κάτοικοι και οικιστές του Πόρτο Ράφτη, στον τόπο των οποίων επιχειρείται να
κατασκευασθεί η μαρίνα, έχουν την
απαίτηση να πληροφορηθούν και όλοι εμείς την υποχρέωση (δήμος, κοινωνικοί
φορείς, τοπικός τύπος, Συν/σμός ΜΑΡΚΟ), να πληροφορήσουμε, να πληροφορήσουμε
σωστά, αντικειμενικά, επιστημονικά. Κι απ’ την πλευρά μας εμείς, αυτό θα
κάνουμε, όσο είναι δυνατό, καλύτερα και πληρέστερα.
Τι είναι η μαρίνα και τι προβλέπει η προμελέτη
Μαρίνα
είναι ένας σταθμός σκαφών σε υδάτινο περιβάλλον, όπως είναι ο σταθμός
αυτοκινήτων, το κοινώς λεγόμενο παρκινγκ.
Στην
περίπτωσή μας, η προμελέτη προβλέπει τη δημιουργία δύο τέτοιων σταθμών που τους
ονομάζει «λιμενολεκάνες».
Η πρώτη
θα καταλάβει το χώρο του λιμανιού μπροστά από το άγαλμα του ναύτη και θα
δέχεται 160 σκάφη μήκους μικρότερου των 6,5 μέτρων, μαζί με 40 επαγγελματικά
αλιευτικά. Ο δεύτερος σταθμός (λιμενολεκάνη) θα συνεχίζει ανατολικά κατά μήκος
της Πούντας (βλ. σχεδιάγραμμα) και θα δέχεται 500 σκάφη από 6,5 μέχρι 24 μέτρα
μήκους!!!
Πολεοδομείται
η χερσόνησος της Πούντας και κατασκευάζονται επ’ αυτής κτιριακές εγκαταστάσεις.
Κατασκευάζονται κτίρια διοικήσεως, Τράπεζα, ΟΤΕ, ΕΛΤΑ, Λιμεναρχείο, Τελωνείο,
συγκροτήματα WC, λουτρά,
αποθηκευτικοί χώροι, κλπ. Δημιουργείται σταθμός καυσίμων και ανεφοδιασμού και
κατασκευάζονται καταστήματα ναυτιλιακών ειδών, ειδών διατροφής, ενοικίασης,
πώλησης και επιδιόρθωσης σκαφών. Δημιουργούνται
καινούργια ρεστοράν, ταβέρνες, μπαρ, καφενεία, κέντρα διασκέδασης και άλλα καταστήματα πώλησης διαφόρων ειδών.
Όλα
αυτά, δίπλα στο κύμα. Επιχειρείται, δηλαδή, ένα μεγάλο έργο που σκοπεύει στη
μεταφορά όλης της οικονομικής και κοινωνικής δραστηριότητας σε σύγχρονες
εγκαταστάσεις, ιδιοκτησίας Συν/σμού ΜΑΡΚΟ Μαρκοπούλου!!
Αυτή
είναι η αλήθεια και θα πρέπει όλοι να το κατανοήσουν. Ούτε οι καταστηματάρχες
θα ωφεληθούν απ’ αυτή τη νέα κατάσταση που επιχειρείται να δημιουργηθεί, ούτε
οι άλλοι πολίτες. Οι μεν πρώτοι θα αναγκάζονται να επενδύουν όλο και περισσότερα
σε έναν άκρατο ανταγωνισμό με αβέβαιο μέλλον, μεταμφιέζοντας, αυτή τη φορά,
τους Αλβανούς σε ναυτικούς καπεταναίους ή σε τσέλιγκες φουστανελάδες, προς
άγραν πελατείας. Οι δεύτεροι θα βρίσκονται μπροστά σε μία νέα πραγματικότητα με
υπηρεσίες όλο και υψηλότερου κόστους, με τιμές που θα διαμορφώνονται για να
υποδεχθούν τους νέους πλούσιους επισκέπτες, με αποτέλεσμα να αποσύρονται όλο
και περισσότερο στο ιδιωτικό, στη μιζέρια της ατομικής μοναξιάς και της
απομόνωσης. Το γραφικό λιμανάκι θα χάσει την οικογενειακή
του ατμόσφαιρα, τη φιλική του φυσιογνωμία, την καλοκαιρινή του πολυκοσμία και
τον κοινωνικό του ρόλο.
Περιβαλλοντικές επιπτώσεις
Στο
φύλλο 19-20 αυτής της εφημερίδας (του Δεκεμβρίου 1994), δημοσιεύσαμε ένα άρθρο για τη μαρίνα, του
φίλου συνεργάτη, ειδικού επιστήμονα και πανεπιστημιακού κ. Αλεξάκη. Στους πίνακες που παραθέτει ο κ. Αλεξάκης,
από μελέτη του ΕΜΠ για τις υπάρχουσες μαρίνες (Αλίμου, Βουλιαγμένης, Ζέας) και
που δημοσιεύθηκε σε επιστημονικά ξένα περιοδικά, προκύπτει ότι η
ρύπανση του νερού της θάλασσας και της ιλύος του πυθμένα απ’ τα βαριά μέταλλα (Ψευδάργυρο
= Zn, Μόλυβδο = Pb, Χαλκό = Cu, Νικέλιο = Ni, Μαγγάνιο = Mn, Σίδηρο = Fe, Χρώμιο = Cr, Κάδμιο = Cd, υπερβαίνει από μία μέχρι 24 φορές τα
επιτρεπτά όρια!!
Τα
μέταλλα αυτά βρίσκονται στα υφαλοχρώματα των σκαφών, απ’ τα οποία με τον χρόνο,
μεταναστεύον στη θάλασσα όπου, ή καθιζάνουν ή γίνονται αναπόσπαστο μέρος της
χημικής σύστασης του νερού.
Τα
βαριά μέταλλα, όταν η συγκέντρωσή τους υπερβαίνει τα όρια, απονεκρώνουν
οποιαδήποτε μορφή ζωής στο νερό και στον πυθμένα της θάλασσας, διασπώντας την
τροφική αλυσίδα του υδάτινου οικοσυστήματος και φυσικά είναι πολύ επικίνδυνα
για τη ζωή του ανθρώπου, όταν φθάνουν σ’ αυτόν, δια μέσου αυτής της αλυσίδας.
Στην
Κυανή Ακτή, στη Γαλλία, (πρότυπο του κ. Κατσίκη), βρέθηκε συγκέντρωση
κασσίτερου που μαζί με το αρσενικό, αποτελούν τα πιο επικίνδυνα καρκινογόνα
βαριά μέταλλα. Ο κασσίτερος χρησιμοποιείται στη βαφή της καρίνας του σκάφους
για να εμποδίζει την προσκόλληση των οστρακοειδών. Σήμανε συναγερμός στο γαλλικό θέρετρο, με
αποτέλεσμα, να στείλουν δείγματα για ανάλυση σε 5 πανεπιστημιακά κέντρα της
Ευρώπης. Ένα από αυτά είναι και το ΕΜΠ.
Ένα
δεύτερο παράγοντα ρύπανσης έχουμε απ’ τα
οργανικά υγρά απόβλητα των WC ,
απ’ τις κουζίνες αυτών των σκαφών, απ’ τα απόνερα πλυσίματος και γενικότερης
καθαριότητας των πλεούμενων. Μη μας πει κάποιος υπέρμαχος της μαρίνας, ότι
όλα αυτά τα σκάφη θα είναι εφοδιασμένα με χημικές τουαλέτες και θα υπάρχου
«αυστηροί έλεγχοι», γιατί θα κοροϊδεύει
τον εαυτό του! Η αποχέτευση αυτών των
λυμάτων στη θάλασσα, που θα προέρχεται και από τις χερσαίες κτιριακές
εγκαταστάσεις της Πούντας (εκεί μπορεί να υπάρχει μεγαλύτερος έλεγχος), θα
έχουν σαν αποτέλεσμα την ελάττωση του διαλυμένου οξυγόνου στο νερό, το οποίο
για τα υδατικά οικοσυστήματα έχει την ίδια ζωτική σημασία που έχει το οξυγόνο
της ατμόσφαιρας για τα χερσαία οικοσυστήματα.
Θα
πρέπει να σκεφθεί ο αναγνώστης μας, ότι υπάρχει νόμος που υποχρεώνει στεγανό
βόθρο σε κάθε οικοδομή, που απέχει λιγότερο από 30 μέτρα από τη θάλασσα. Στην
περίπτωση της μαρίνας, θα έχουμε μία πλωτή πόλη από 700 σκάφη (που στην πράξη
θα είναι περισσότερα), με τους ανάλογους κατοίκους, που θα αποχετεύουν ελεύθερα
στη θάλασσα!!
Έναν τρίτο παράγοντα ρύπανσης έχουμε από τα
προϊόντα καύσης (υδρογονάνθρακες) των κινητήρων (ιδιαίτερα των μεγάλων σκαφών)
κι απ’ τα διάφορα λάδια και πετρέλαια απ’ τα ίδια τα σκάφη ή απ’ τους σταθμούς
καυσίμων και ανεφοδιασμού. Τα λάδια,
τα πετρέλαια και τα διάφορα χημικά, δημιουργούν κηλίδες στην επιφάνεια της
θάλασσας, που εκτός της δυσοσμίας και της απέχθειας που επιφέρουν στον άνθρωπο,
εμποδίζουν τη διέλευση του ηλιακού φωτός και κατά συνέπεια τη φωτοσύνθεση και
την οξυγόνωση του νερού της θάλασσας. Γνωρίζουμε ότι λιγότερο οξυγόνο σημαίνει
μεγαλύτερη ρύπανση και μόλυνση.
Είναι
προφανείς οι καταστρεπτικές συνέπειες που θα επιφέρει η κατασκευή της μαρίνας
στο φυσικό περιβάλλον της χερσονήσου της Πούντας. Θα πολεοδομηθεί δασική
περιοχή, θα παραβιασθεί το τοπίο, θα αλλοιωθεί το χερσαίο οικοσύστημα της
περιοχής, θα τσιμεντοστρωθεί τόπος μεγάλου φυσικού κάλους.
Πολιτισμικές συνέπειες
Ένα,
όμως, από τα πιο σοβαρά προβλήματα που θα δημιουργήσει η κατασκευή της μαρίνας,
που θα έχει οδυνηρές επιπτώσεις στη νεολαία μας, είναι το πολιτισμικό. Ο
τζόγος, η επίδειξη, η προβολή του χρήματος σαν απόλυτης αξίας, η καθημερινή
νυχτερινή ζωή σαν ο μοναδικός τρόπος διασκέδασης, η διακίνηση και η χρήση
ναρκωτικών, η πορνεία και η σωματική εκμετάλλευση, ο εκβιασμός και η εκδίκηση,
θ’ αποτελούν τα πρότυπα κοινωνικής συμπεριφοράς για τους νέους μας, που αυτή τη
στιγμή πολλά από αυτά είναι άγνωστα στο Πόρτο Ράφτη.
Είναι
θετικό και αξιέπαινο το ενδιαφέρον και η μέριμνα για τους νέους μας, που
εκφράστηκε σε ραδιοφωνική εκπομπή του Ράδιο Αττική από τον πρόεδρο του
Σωματείου Εστιατόρων και Συναφών Επαγγελμάτων κ. Σπύρο Μπακόλα, ώστε να
διατηρηθούν καθαρά τα μαγαζιά τους από ύποπτα κυκλώματα.
Είναι
ανεπίτρεπτο και εγκληματικό σε μία κοινωνία, όπου ο λευκός θάνατος παραμονεύει
τα νιάτα της Χώρας μας σε κάθε γωνιά και που τα τελευταία χρόνια έχει πάρει μορφή
επιδημίας, οι διοικούντες τις τοπικές κοινωνίες να καταλαμβάνονται απ’ τη μανία
του κέρδους και του οικονομικού συμφέροντος,
αντί να προσφέρουν σωστή διαπαιδαγώγηση, μέτρα προστασίας και πρόληψης
για την υγιή διαμόρφωση των νέων μας, στο όνομα έργων «ανάπτυξης», ν’
αδιαφορούν για τις εστίες διαφθοράς, που συνεπάγεται η κατασκευή τους.
Αυτή η
μαρίνα στον κόλπο του λιμανιού της Μεσογαίας, του πανέμορφου Πόρτο Ράφτη μας,
είναι αμαρτωλή και σε ένα άλλο, εξίσου, σοβαρό σημείο. Πάει να κατασκευασθεί σε
ένα χώρο με αρχαιολογικά ευρήματα! Οι
διοικούντες τον Δήμο του Μαρκόπουλου, γνωρίζουν πολύ καλύτερα από μας τους
«ξενούρες», ότι στο βυθό του κόλπου βρέθηκαν αρχαία αντικείμενα. Οι πιο δεινοί
δύτες και λάτρεις της αρχαιολογικής μας κληρονομιάς, μιλάνε για τείχη και
ανεξερεύνητο αρχαιολογικό πλούτο.
Επίσης,
θα πρέπει να γνωρίζουν οι διοικούντες τον Δήμο και ο Συν/σμός ΜΑΡΚΟ, ότι η
νομοθεσία που προστατεύει τις αρχαιότητες, δεν εξαιρεί τις ενάλιες από τις
επίγειες. Όσο μας αφορά, δεν θα επιτρέψουμε παρανομίες στον τόπο που ζούμε. Και
θα αποτρέψουμε, όσο είναι δυνατό, τις κλοπές και τη λαθραία διακίνηση των
αρχαιολογικών ευρημάτων του βυθού της θάλασσας και θα αναδείξουμε την αξία τους
στη νέα γενιά.
Για το Πόρτο Ράφτη είναι αναπτυξιακό το έργο; Τι άλλο μπορεί να γίνει;
Ένα
έργο θεωρείται αναπτυξιακό, όταν ενισχύει την οικονομία, τα γράμματα, την ηθική
ενός τόπου. Όταν εξυψώνει το επίπεδο του λαού, οικονομικά και πνευματικά. Για
το πνευματικό επίπεδο, τα είπαμε παραπάνω. Υποβαθμίζεται. Δύο λόγια για το οικονομικό…
Η
κατασκευή της μαρίνας είναι ένα έργο αυτοχρηματοδοτούμενο. Αυτό σημαίνει, ότι η
εταιρία που θα αναλάβει την εκτέλεσή του, θα εκμεταλλευθεί το έργο για κάμποσα
χρόνια. Αυτό το λίγο προσωπικό που θα έχει, (φύλακες, ελεγκτές), θα είναι της
επιλογής της εταιρίας και δεν είναι υποχρεωτικό να είναι εργαζόμενοι από το
Πόρτο Ράφτη ή το Μαρκόπουλο, αφού κανένας δεν να επιβάλει στην ανάδοχο εταιρία
τους υπαλλήλους της.
Συνήθως,
οι κατασκευάστριες εταιρίες λιμενικών έργων, είναι εταιρίες που διαθέτουν
εξειδικευμένο προσωπικό και στη φάση κατασκευής του έργου. Κατά συνέπεια, και
στη φάση αυτή, οι άνθρωποι που θα χρησιμοποιηθούν από το Πόρτο Ράφτη και το
Μαρκόπουλο, θα είναι ελάχιστοι.
Ο
αμφιλεγόμενος υψηλός τουρισμός για τον οποίο μιλάνε οι ενδιαφερόμενοι για την
κατασκευή της μαρίνας, αποτελεί φενάκη για τους πολίτες του Πόρτο Ράφτη και
εξυπηρετεί κοντόφθαλμα συμφέροντα του Δήμου Μαρκοπούλου και του Συν/σμού ΜΑΡΚΟ.
Η
περιοχή του Πόρτο Ράφτη χρειάζεται μία άλλη τουριστική αξιοποίηση ενταγμένη
απόλυτα μέσα στο φυσικό οικοσύστημα, θαλάσσιο και χερσαίο, που θα επιδιώκει τη
συμμετοχή και ανάδειξη του φυσικού πολιτιστικού και αρχαιολογικού
περιβάλλοντος, που θα διαμορφώσει ευέλικτες μορφές κοινωνικού τουρισμού
(οικοτουρισμός, αθλοτουρισμός, κλπ). Με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσει να
εξασφαλίσει σταθερές θέσεις εργασίας σε ετήσια βάση, θα συμβάλει στην
οικονομική και πνευματική ανάπτυξη της περιοχής και θα δημιουργήσει
ευνοϊκότερες προϋποθέσεις για αρμονική και φιλική συνύπαρξη με το φυσικό και
ανθρωπογενές περιβάλλον.
Με όλα
τα παραπάνω, πιστεύουμε, ότι έγινε σαφές ότι η κατασκευή της μαρίνας θα είναι
καταστροφική για την περιοχή και βλαπτική για όλους τους πολίτες του Πόρτο
Ράφτη, που διάλεξαν αυτή την πανέμορφη γωνιά της Αττικής γης, είτε για μόνιμη
κατοικία, είτε για παραθεριστική.
Τα
ρυπογόνα και μολυσμένα νερά της θάλασσας, το λαβωμένο και υποβαθμισμένο
περιβάλλον, θα είναι εκεί, μάρτυρες και κριτές της ένοχης συνείδησής μας, της
σκόπιμης σιωπής μας ή της γενικότερης αφασίας μας. Και αυτό θα βαραίνει στις
επόμενες γενιές, είτε είμαστε σήμερα φτωχοί, είτε πλούσιοι, είναι ανώνυμοι,
είτε επώνυμοι. Απεναντίας, αυτοί οι τελευταίοι θα έχουν μεγαλύτερες ευθύνες.
