Ανοιχτή Επιστολή

Φύλλο  28    Σεπτέμβριος – Οκτώβριος  2006

Ανοιχτή Επιστολή

            Φίλες και φίλοι αναγνώστριες και αναγνώστες,

            Ίσως αυτό το άρθρο μου να είναι το τελευταίο που διαβάζετε από αυτή την Εφημερίδα. Σίγουρα όμως, είναι το τελευταίο φύλλο που παίρνετε πριν τις δημοτικές εκλογές του Οκτωβρίου.

            Εάν με προτιμήσετε και εκλεγώ δημοτικός σύμβουλος θα δώσω όλες μου τις δυνάμεις μέσα στο Δημοτικό Συμβούλιο, εκεί που λαμβάνονται οι αποφάσεις που αφορούν την ζωή μας στον τόπο που διαλέξαμε να ζήσουμε. Φυσικά, η επικοινωνία μας θα είναι συνεχής γιατί οι σωστές αποφάσεις στο Δημοτικό Συμβούλιο είναι εκείνες που απορρέουν από τη συλλογική βούληση των πολιτών κι αυτή τη βούληση θα προσπαθήσουμε να εκφράσουμε εμείς οι υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι της δημοτικής κίνησης «Βιώσιμη Πόλη Καθαρή Θάλασσα».

            Οι δίαυλοι, όμως, επικοινωνίας μας θα είναι διαφορετικοί.

            Εμείς οι οκτώ της Δημοτικής Κίνησης «Βιώσιμη Πόλη Καθαρή Θάλασσα» δεν μοιάζουμε με τους υποψηφίους των άλλων συνδυασμών. Δεν συναντηθήκαμε ευκαιριακά και μπήκαμε υποψήφιοι γιατί δεν είχαμε τι να κάνουμε.

            Εμείς ασχολούμαστε με τα κοινά από χρόνια, έχουμε σχέση με τη διαρκή πάλη και τις καθημερινές διεκδικήσεις των πολιτών για ένα καλύτερο Πόρτο Ράφτη, για έναν καλύτερο Δήμο. Είμαστε ενεργοί πολίτες που μέσα από τους Συλλόγους, μέσα από την ΟΣΠΑ έχουμε βρεθεί μαζί σε κοινούς αγώνες για την υπεράσπιση των δημοσίων χώρων της πόλης μας, για την καθαριότητα, για το νερό, για την οδοποιία, για την ασφάλεια των κατοίκων, για την πυροπροστασία, για το μέγα πρόβλημα της Αποχέτευσης, για την παιδεία, την υγεία, τον αθλητισμό, για την υπεράσπιση του φυσικού, οικιστικού και θαλάσσιου περιβάλλοντος, κλπ, κλπ.

            Αποφασίσαμε, λοιπόν, μαζί με άλλους ενεργούς πολίτες που ενδεχομένως γνωρίζετε λιγότερο, όπως ο Γιώργος Αδάμος, ο Σίμος Δημητριάδης, η Ελένη Τοπαλίδου-Μπόμπολου (γυναίκα του Σταύρου Μπόμπολου, εκπροσώπου του Δ.Σ. στην ΟΣΠΑ του Συλλόγου Πούσι Γιάνι-Πούσι Γκίνι, που παρακολούθησε το ΚΕΛ και αρθρογράφησε επανειλημμένα στην Εφημερίδα μας για τον Βιολογικό), αλλά  εξίσου άξιους κι όχι ευκαιριακούς αφού μας παρακολούθησαν και συμμετείχαν στους αγώνες από χρόνια, να φέρουμε μέσα στο Δημοτικό Συμβούλιο τα προβλήματα για τα οποία αγωνιζόμασταν αλλά και να προσπαθήσουμε να τα λύσουμε. Και θα μπορέσουμε να τα λύσουμε, αγαπητοί αναγνώστες, εάν διοικήσουμε.

            Ήλθε η ώρα να διοικήσει και το Πόρτο Ράφτη. Σε συνεργασία με τον Συνδυασμό «Πάμε Μπροστά» και με υποψήφιο Δήμαρχο τον Σωτήρη Μεθενίτη δημιουργήσαμε τον Ανεξάρτητο Συνδυασμό «Πάμε Μπροστά για Βιώσιμη Πόλη Καθαρή Θάλασσα».  Μία ισότιμη προγραμματική συνεργασία, όπως γνωρίζετε, με ένα φιλόδοξο σύγχρονο πρόγραμμα που το δημοσιεύουμε σ’ αυτό το φύλλο και αξίζει να διαβαστεί. Δεν είναι ένα πρόγραμμα αντιγραφή, όπως συνήθως γίνεται. Είναι ένα ζωντανό πρόγραμμα, που βγήκε μετά από πολλές ώρες δουλειάς και ανάλυσης των πραγματικών προβλημάτων του Δήμου μας. Αυτή τη στιγμή οι δημοσκοπήσεις μας φέρνουν πρώτους και στο Μαρκόπουλο και στο Πόρτο Ράφτη.

            Αυτό δεν μας κάνει να εφησυχάζουμε. Υπολείπονται τρεις εβδομάδες μέχρι τις 15 Οκτωβρίου και το μήνυμά μας, το πρόγραμμά μας θα πρέπει να φθάσει σε κάθε γειτονιά, σε κάθε σπίτι, σε κάθε ψηφοφόρο, άνδρα ή γυναίκα, νέο ή νέα στο Πόρτο Ράφτη και στο Μαρκόπουλο.

            Εσείς που μας γνωρίζετε τόσα χρόνια, μπορείτε να πολλαπλασιάσετε τη φωνή μας, το μήνυμά μας.  Μήνυμα ενότητας και συναδέλφωσης των δύο πόλεων Μαρκοπούλου και Πόρτο Ράφτη. Μήνυμα κοινωνικής αλληλεγγύης και αγώνα ώστε να δώσουμε την ευκαιρία στα παιδιά μας να δικαιώσουν τις επιλογές μας.

            Η τετραετία αυτή δεν μπορεί να χαθεί. Μπορεί να είναι η τετραετία του Πόρτο Ράφτη. Όσο περισσότεροι δημοτικοί σύμβουλοι από τη «Βιώσιμη Πόλη Καθαρή Θάλασσα» εκλεγούν, τόσο περισσότερα θα γίνουν στο Πόρτο Ράφτη.

            Απαντάμε, λοιπόν, σε εκείνους που μας λένε ότι «και οι προηγούμενοι Δήμαρχοι είχαν υποσχεθεί τετραετίες του Πόρτο Ράφτη αλλά δεν κάνανε τίποτα».

1.-     Δεν πιστεύουμε ότι ο Σωτήρης Μεθενίτης είναι το ίδιο πράγμα με τους προηγούμενους. Τον γνωρίσαμε καλύτερα όλον αυτό τον καιρό στις διαπραγματεύσεις και στην επεξεργασία του κοινού προγράμματος.

2.-     Στο χέρι σας είναι να στείλετε στο Δημοτικό Συμβούλιο εκείνους που γνωρίζετε, που εμπιστεύεστε και που πιστεύετε ότι εκείνα που είναι στα χαρτιά θα προσπαθήσουν με όλη τους τη δύναμη να τα κάνουν έργα. Και όλοι εσείς γνωρίζετε, πιστεύω, την αγωνιστικότητα και την μακροχρόνια ενασχόλησή τους με τα κοινά: του Δουλγεράκη του Μιχάλη, του Κοντογιαννόπουλου του Κώστα, του Κωτούλα του Χρήστου, του Νικολάκη του Νίκου, της Σκορδαρά της Βασιλικής (Κικής), οι οποίοι συμπληρώνουν την οκτάδα των υποψηφίων της Δημοτικής Κίνησης «Βιώσιμη Πόλη Καθαρή Θάλασσα» στον κοινό Συνδυασμό «Πάμε Μπροστά για Βιώσιμη Πόλη Καθαρή Θάλασσα».

            Δεν υπάρχει άλλος τρόπος, αγαπητοί φίλοι.  Ο άλλος τρόπος είναι η μοιρολατρία.  Σε σας που διαβάζετε αυτή την Εφημερίδα, αυτό δεν αξίζει.

            Όλοι μαζί μπορούμε ν’ αλλάξουμε την όψη του Πόρτο Ράφτη. Μπορούμε ν’ αλλάξουμε την όψη του Δήμου. Μπορούμε ν’ αλλάξουμε τη ζωή μας.

            Αρκετά με τη μιζέρια, της κλειστής ομάδας που διοικεί τον Δήμο τόσα χρόνια και έβαζε το Πόρτο Ράφτη στη γωνία. Ήλθε η ώρα να διοικήσει και το Πόρτο Ράφτη.

            Για ένα νέο ξεκίνημα!

            Γιατί αξίζουμε περισσότερα!

            Εμπιστευθείτε μας!

Αισιοδοξία και ελπίδα έφερε στους δημότες ο Συνδυασμός Βιώσιμη πόλη Καθαρή Θάλασσα

Φύλλο  26    Μάιος – Ιούνιος  2006

Αισιοδοξία και ελπίδα έφερε στους δημότες ο Συνδυασμός Βιώσιμη πόλη Καθαρή Θάλασσα

            Όπου και να πήγαμε, όποιον και να επισκεφθήκαμε κατά τη διάρκεια της πώλησης των προσκλήσεων και τη συλλογή των δώρων για τον χορό της ΟΣΠΑ και της Εφημερίδας μας, μας δεχόντουσαν με χαρά και ενθουσιασμό και μας δίνανε κουράγιο για την επιτυχία του Συνδυασμού ΒιώσιμηΠόληΚαθαρήΘάλασσα. Βίωσαν τον Συνδυασμό σαν μία δική τους ανάγκη και τη φωνή του δική τους φωνή. Επαγγελματίες του Πόρτο Ράφτη, επιστήμονες, καλλιτέχνες, πνευματικοί άνθρωποι, εργαζόμενοι, νέοι και νέες, μας δίνανε συγχαρητήρια και μας ενθάρρυναν να προχωρήσουμε, αφού θεωρούσαν την επιτυχία του εξασφαλισμένη. «Τον στηρίζω με όλες μου τις δυνάμεις» μας είπε ο καθηγητής του Ε.Μ.Π. κ. Νικ. Ουζούνογλου. Έβλεπαν το μέλλον με αισιοδοξία και αισθανόντουσαν λιγότερο μόνοι, αφού κι άλλοι που δεν τους γνωρίζανε μέχρι εκείνη την στιγμή, τα σκεφτόντουσαν σαν και αυτούς και κάνανε τις ίδιες διαπιστώσεις.

            Το Πόρτο Ράφτη ήταν εγκαταλειμμένο στη μοίρα του. Οι επαγγελματίες κάνανε επενδύσεις για να προσφέρουν ποιότητα και αισθητική σε προϊόντα και υπηρεσίες, αλλά η Δημοτική Αρχή υπολείπετο κατά πολύ των έργων υποδομής και μέριμνας που θα διευκόλυνε τη ζωή, την επικοινωνία, την εύκολη πρόσβαση. Το οδικό δίκτυο έχει τα κακά του χάλια, όπως μας λέγανε, τα αντιπλημμυρικά έργα είναι μηδαμινά και οι δρόμοι με την παραμικρή βροχή γίνονται αδιάβατοι. Ο φωτισμός σε κεντρικούς δρόμους είναι υποτυπώδης και η κυκλοφοριακή σήμανση ανύπαρκτη.

            Τα Σαββατοκύριακα από το πρατήριο βενζίνης του Γιαννάκη μέχρι την Αγία Μαρίνα ή τον Άγιο Σπυρίδωνα, μπορεί να κάνεις και μιάμιση ώρα για να φθάσεις.

            Η παραλία τώρα το Καλοκαίρι, από το Αυλάκι μέχρι τον Άγιο Σπυρίδωνα, είναι γεμάτη σκουπίδια και ο Δήμαρχος δηλώνει αδυναμία να την καθαρίσει.

            Το γήπεδο μπάσκετ στην πλατεία του Αγίου Σπυρίδωνα δείχνει τριτοκοσμική εικόνα εγκατάλειψης, με την περίφραξη διαλυμένη και τα σκουπίδια γύρω-γύρω να χορεύουν τρελά με το παραμικρό αεράκι.

            Ο κόσμος ψήφισε, λέει, στις προηγούμενες εκλογές τον κ. Μαγουλά, αλλά τώρα θα τον μαυρίσει.

            Η ΒιώσιμηΠόληΚαθαρήΘάλασσα του δίνει αισιοδοξία και διαπιστώνει ότι υπάρχουν άνθρωποι που είναι κοντά του, που αγωνίζονται από χρόνια χωρίς ιδιοτέλεια και προσωπικά συμφέροντα, αλλά από αγάπη για τον τόπο που ζουν, από αγωνία για το μέλλον των παιδιών του.

            Διαπιστώνει ότι η ΒιώσιμηΠόληΚαθαρήΘάλασσα υπερασπίζεται το φυσικό και θαλάσσιο περιβάλλον, νοιάζεται για τις συνθήκες της καθημερινής του ζωής, σχεδιάζει μία πόλη για τον άνθρωπο, για τη γυναίκα, το παιδί, τον ηλικιωμένο, τους συνανθρώπους μας με ειδικές ανάγκες, τους Πορτοραφτιώτες και τους Μαρκοπουλιώτες, χωρίς διαχωριστικές γραμμές και ελπίζει. Αυτή τη φορά είναι πεπεισμένος. Η ΒιώσιμηΠόληΚαθαρήΘάλασσα είναι ο δικός του Συνδυασμός, του δίνει ασφάλεια και σιγουριά. Θα τον στηρίξει με όλες του τις δυνάμεις για τη μεγάλη ανατροπή, την ανανέωση του πολιτικού προσωπικού και το σπάσιμο του αποστήματος που θεωρούσε τους κατοίκους του Πόρτο Ράφτη πολίτες δεύτερης κατηγορίας.

            Για πρώτη φορά βλέπουμε ανθρώπους από το Μαρκόπουλο και ιδιαίτερα νέους ανθρώπους, να πλαισιώνουν την κίνηση και να δηλώνουν αγωνιστικό «παρών».

            Τα παράλια χρειάζονται αποχέτευση, για καθαρή θάλασσα. Χρειάζονται ήπια και αειφόρο ανάπτυξη, ώστε να μην υποθηκεύσουμε το μέλλον των επόμενων γενεών. Η οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική ανάπτυξη ολόκληρου του Δήμου θα πάθει έμφραγμα εάν φρακάρουν τα παράλια. Ο κόσμος το γνωρίζει, οι ηγεσίες του Μαρκόπουλου δεν το καταλαβαίνουν.

            Την ερχόμενη τετραετία θα πρέπει να επενδυθούν πολλά στην παράκτια ζώνη, εάν θέλουμε να έχουμε μέλλον.

            Αυτό γίνεται όλο και περισσότερο κοινή διαπίστωση.

            Μας ρωτάνε πολλοί τι γίνεται με τη συνεργασία που πρότεινε ο κ. Μεθενίτης. Του απαντάμε ότι η ΒιώσιμηΠόληΚαθαρήΘάλασσα δεν έγινε για να ενσωματωθεί σε κάποιον άλλο Συνδυασμό, ούτε να διαλυθεί μέσα σε δύο μήνες. Θα συνεχίσει και μετά τις εκλογές.

            Ο Συνδυασμός μας μετατρέπεται σιγά-σιγά σε κίνηση και θα πάει πολύ μακριά, γιατί τον έχει ανάγκη ο τόπος. Η πρόταση του κ. Μεθενίτη είναι θετική και εξετάζεται με την ανάλογη σοβαρότητα και προσοχή. Εάν πραγματοποιηθεί, θα αποτελεί συνεργασία δύο αυτόνομων, ανεξάρτητων παρατάξεων, στη βάση προγραμματικής συμφωνίας  και κοινού προγράμματος. Χρειάζονται, όμως, σύγχρονες ιδέες και απελευθέρωση της σκέψης από αναχρονιστικές αγκυλώσεις του παρελθόντος. Είναι ώριμα τα πράγματα. Θα το δούμε, αγαπητοί αναγνώστες…

Η πάλαι ποτέ Κοινότητα του Πόρτο Ράφτη και το… τραύμα!

            Την περίοδο 1975-1976 είχε δημοσιευθεί ένας νόμος ο οποίος προέβλεπε τη δημιουργία Κοινότητας σε παράκτιες περιοχές άνω των 300 κατοίκων. Όπως ήταν φυσικό οι Εξωραϊστικοί και Πολιτιστικοί Σύλλογοι του Πόρτο Ράφτη που ήταν οι φορείς τότε, αλλά και τώρα, της συλλογικής οργάνωσης της τοπικής κοινωνίας, κινήθηκαν να μαζέψουν υπογραφές και να δημιουργήσουν κοινότητα όπως κάνανε και οι λίγοι τότε κάτοικοι της Αρτέμιδας (Λούτσας) και της Αναβύσσου.

            Η Αρτέμιδα και η Ανάβυσσος, όπως και άλλες περιοχές της Ελλάδας τα κατάφεραν. Το Πόρτο Ράφτη σκόνταψε από λάθη και υπερβάλλοντα ενθουσιασμό  εκείνων που πρωτοστάτησαν σ’ αυτό το εγχείρημα.

            Δημοσιεύουμε παρακάτω την ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ, απάντηση του Δήμου Μαρκοπούλου σ’ αυτή την προσπάθεια των Πορτοραφτιωτών.

            Ίσως αναρωτηθεί κανείς γιατί δημοσιεύουμε τώρα ντοκουμέντα τόσο παλαιά που δεν έχουν καμία σχέση με το σήμερα. Πάσχουμε από κάποια νοσηρή νοσταλγία του παρελθόντος ή σκαλίζουμε τα παλαιά για να «δημιουργήσουμε σήμερα έριδες και αντιπαλότητα», όπως θα μας έλεγε κατά την προσφιλή του έκφραση ο πρώην Δήμαρχος.

            Διαβάστε με προσοχή την ανακοίνωση και θα δούμε τους λόγους που μας ώθησαν να αναφέρουμε όλα αυτά, κι αν έχουν σχέση με το σήμερα…

            Προσωπικά δεν γνώριζα αυτή την ανακοίνωση παρότι βρίσκομαι στο Πόρτο Ράφτη μία εικοσαετία εκ των οποίων τα μισά χρόνια μόνιμα. Είμαι δημότης από μία 15ετία σχεδόν και ασχολούμαι, ως γνωστόν, ενεργά με τα κοινά.

            Πριν ένα μήνα έφθασε στα χέρια μου και το πρώτο συναίσθημα μετά το διάβασμα με μία παρέα, ήταν ο τρόμος. Μετά μας πιάσανε τα γέλια και στο τέλος ξεκαθαρίσαμε κάποια πράγματα στο μυαλό μας που μέχρι εκείνη τη στιγμή μας ήταν ανεξήγητα.

            Δεν γνωρίζω εάν θα ήταν καλύτερα ή χειρότερα σήμερα εάν καρποφορούσε εκείνη η προσπάθεια, παρότι δυσκολεύομαι να φαντασθώ το Πόρτο Ράφτη σε χειρότερη μοίρα.  Το ότι η διοίκηση της Κοινότητας ή του Δήμου θα βρισκόταν σε χέρια Πορτοραφτιωτών δεν σημαίνει εκ των προτέρων και καλύτερη διοίκηση για τους πολίτης της πόλης. Εξαρτάται από τις ικανότητες, το ήθος, τις γνώσεις και την κοσμοαντίληψη εκείνων που θα διοικούσαν.

            Είπαμε, ότι με το τέλος της ανάγνωσης το πρώτο συναίσθημα που μας προκλήθηκε ήταν ο τρόμος. Το ύφος της «ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΩΣ» παραπέμπει σε πολεμικά ανακοινωθέντα. Θεωρεί συνωμότες και σκευωρούς κάποιους που πήγαν να διεκδικήσουν ένα ΔΙΚΑΙΩΜΑ που τους παρείχε ο νόμος.  Καταλογίζει σ’ αυτή την πράξη εχθρικές προθέσεις και φρονεί τους πρωταίτιους διώκτες του, οι οποίοι επιβουλεύονται την εδαφική ακεραιότητα του Μαρκοπουλιώτη, αφού τα 40.000 στρέμματα της κτηματικής περιοχής θα περάσουν «υπό τον απόλυτο και κυρίαρχο έλεγχο των ελάχιστων απαιτητών της ανεξαρτητοποιήσεως, διότι προφανώς αυτός και μόνο είναι ο αντικειμενικός σκοπός τους».(υπογράμμιση δική μας).

            Ποιος σοβαρός άνθρωπος, σήμερα, από το Μαρκόπουλο, ανεξάρτητα από τις γραμματικές γνώσεις, μπορεί να πιστέψει ότι ήταν δυνατόν ελάχιστοι άνθρωποι από το Πόρτο Ράφτη να κάνουν ξεχωριστή Κοινότητα μόνο και μόνο για να κατασχέσουν 40.000 στρέμματα που με τον νόμο ανήκουν σε ιδιώτες.

            Η Ανακοίνωση δεν είναι προϊόν μιας νηφάλιας και σοβαρής Δημοτικής Αρχής, αλλά κάποιων πανικόβλητων ανθρώπων, οι οποίοι χτυπούν τα τύμπανα της επιστράτευσης σαν να πρόκειται για κήρυξη πολέμου από αλλόθρησκο ξένο Κράτος. Γι’ αυτό και χρησιμοποιεί βαρύγδουπες λέξεις όπως «κυρίαρχος» που κατά Μπαμπινιώτη σημαίνει ότι «είναι αυτός που κατέχει το δικαίωμα της αυτοδιαθέσεως – κυρίαρχος λαός, Κράτος (ανεξάρτητο Κράτος του οποίου η κυβέρνηση δεν υπόκειται σε ξένο έλεγχο ή κηδεμονία).  Συνώνυμα είναι κύριος, αφέντης, εξουσιαστής». Η Ανακοίνωση, μάλιστα, τονίζει ακόμα περισσότερο την κυριαρχία, με τον προσδιορισμό «απόλυτο».

            Η λέξη «ολέθριος-α-ο = αυτός που προξενεί ολοκληρωτική καταστροφή, που επιφέρει αφανισμό. Οι κατακτητές έσπειραν τον όλεθρο σε ολόκληρη τη Χώρα. Από το ρήμα όλυμι = αφανίζω, καταστρέφω…».

            Κι ακόμα πιστεύει, ότι οι «εισβολείς»  όχι μόνο θα πάρουν υπό τον απόλυτο και κυρίαρχο έλεγχο τα χιλιάδες στρέμματα των Μαρκοπουλιωτών,  αλλά θα «εξαναγκάζουν και εκείνους που πούλησαν τα οικόπεδά τους να επιστρέψουν τα χρήματα εις το πολλαπλάσιον»!!!

            Υπό αυτάς τας εμπολέμους συνθήκας μεταξύ… Κρατών, είναι λογικό να καλεί τον ομοεθνή Μαρκοπουλιώτη να υπερασπιστεί την ελευθερία του και την κυριαρχία του τόπου του, «ΜΕ ΚΑΘΕ ΘΥΣΙΑ».

            Γιατί, άραγε, η άσκηση ενός απλού δικαιώματος αυτοδιοίκησης ώθησε τη Δημοτική Αρχή να σημάνει συναγερμό και να καλέσει στα όπλα τους πατριώτες;

            Δεν γνωρίζανε, δήθεν, ότι η ατομική ιδιοκτησία είναι κατοχυρωμένη από το Σύνταγμα κι ότι η αγοροπωλησία είναι επίσης κατοχυρωμένη  από τους νόμους που καμία νεοσύστατη Κοινότητα δεν μπορούσε να καταλύσει;  Κανένας όλεθρος, καμία καταστροφή δεν επήλθε, καμία απόλυτη κυριαρχία δεν επεβλήθη, φυσικά, στα κτήματα των Σπαταναίων με τη δημιουργία της Κοινότητας της Αρτέμιδας.

            Γιατί τότε αυτή η παράνοια από μέρους της δικής μας Δημοτικής Αρχής και αυτός ο φανατισμός εναντίον των νεοφερμένων ομοεθνών Ελλήνων και η ταύτισή τους με ξένο εισβολέα; (ξενούρα).  Ποιον ωφελούσε αυτή η στάση και ποιον ωφελεί η διατήρησή της από ορισμένους επιτήδειους μέχρι σήμερα; Πιστεύω ότι οι συντάκτες της Ανακοίνωσης γνωρίζανε ότι η δημιουργία Κοινότητας στο Πόρτο Ράφτη, ούτε κτήματα μπορούσε να κατασχέσει, ούτε την πράξη αγοραπωλησίας ν’ αναιρέσει.  Τα οικονομικά, όμως, συμφέροντα και τα συμφέροντα εξουσίας της ομάδας που διοικούσε, μπορούσε ν’ αποδυναμώσει. Γι’ αυτό καλλιεργούν έριδες και μίσος ανάμεσα στους ντόπιους και τους ξένους, ώστε να επιβάλλουν και να διαιωνίζουν την ηγεμονία τους.

            Γι’ αυτό προσπαθούν να διατηρήσουν αυτό το κλίμα μέχρι σήμερα. Θέτουν τον Μαρκοπουλιώτη στη γωνία ώστε κινδυνολογώντας να του περάσουν για πραγματική την εικονική πραγματικότητα περί βαρβάρων.

            Εκείνη η πράξη πριν από μία τριακονταετία δημιούργησε στο κοινωνικό και πολιτικό μπλοκ εξουσίας ένα τραύμα.

            Η ψυχοπαθολογία λέει, ότι το τραύμα δημιουργείται από επώδυνα γεγονότα στη ζωή ενός ανθρώπου τα οποία δεν μπορούμε να τα αντέξουμε και τα απωθούμε στο υποσυνείδητό μας. Με διάφορους συνειρμούς και συγκυρίες έρχονται ορισμένες φορές στην επιφάνεια και μας βασανίζουν σε όλη τη ζωή μας εάν δεν αναζητήσουμε βοήθεια από ειδικούς.

            Το τραύμα, λοιπόν, που δημιούργησε η πράξη της απόσχισης πριν από μία τριακονταετία απωθήθηκε στο συλλογικό υποσυνείδητο της ομάδας εξουσίας του Μαρκόπουλου και ο,τιδήποτε κινείται σήμερα στο Πόρτο Ράφτη και δεν είναι υπό τον άμεσο έλεγχό της, φέρνει το τραύμα στην επιφάνεια, αγωνιά και την κάνει να υποφέρει. Αντιδρά παράλογα, λασπολογεί, συκοφαντεί, κινδυνολογεί, δημιουργεί έναν κλοιό άμυνας γύρω της. Όσο θα πλησιάζουμε προς τις εκλογές, τόσο θα πολλαπλασιάζονται αυτές οι επιθέσεις, από το φόβο αμφισβήτησης των προνομίων και της εξουσίας από τους «ξένους», την ψήφο των οποίων αναζητεί εν λευκώ.  Πολιτικά πάσχει από έναν ιδιότυπο ρατσισμό και ψυχολογικά από κάποια νοητική σύγχυση μεταξύ πραγματικότητας και φαντασιακής καθήλωσης.

            Το ψυχολογικό για να ξεπεραστεί, χρειάζεται να εφαρμόσουμε μία τεχνική σταδιακής ανάδυσης του απωθημένου υλικού στη σημερινή πραγματικότητα και ομαδικής συνειδητοποίησης αυτής της πραγματικότητας που αλλάζει. Έτσι το υποκείμενο παύει να καταδιώκεται και να βασανίζεται από τα φαντάσματα του παρελθόντος και τις ερινύες για τα οποία έγραφα σ’ άλλη περίπτωση και με τραβήξανε, εις μάτην φυσικά, στα Δικαστήρια με κύριο μάρτυρα κατηγορίας τον Δήμαρχο κ. Φώτη Μαγουλά και την Πορτοραφτιώτισα δασκάλα μας κ. Σέβη Ανδρέου.

            Έγραψα στην αρχή, ότι η ανάγνωση της Ανακοίνωσης, μας ξεκαθάρισε ορισμένα πράγματα που μας ήταν ανεξήγητα. Έτσι λειτουργεί η γνώση του παρελθόντος και της ιστορίας. Γι’ αυτό χρειάζεται να τα γνωρίζουμε.

            Σήμερα είναι ξεκάθαρο γιατί ο κ. Μαγουλάς δεν έβαλε κανέναν από τους ενεργούς πολίτες του Πόρτο Ράφτη στις τριανταπέντε Επιτροπές του Δήμου. Ήταν ο επηρεασμός του τραύματος.

            Σήμερα είναι επίσης ξεκάθαρο γιατί αντέδρασε έντονα ο Δήμαρχος και ο Αντιδήμαρχος κ. Δαρεμάς και κραύγασαν για σκάνδαλο, όταν πριν δύο χρόνια στο Δημοτικό Συμβούλιο είπαμε ότι οι Σύλλογοι όταν αγωνίζονται και διεκδικούν από τη Δημοτική Αρχή καλύτερες συνθήκες διαβίωσης, λειτουργούν σαν συνδικαλιστικά όργανα!  Η άποψή τους ήταν και είναι εκείνη της «Ανακοινώσεως».  «Οι Σύλλογοι δεν γίνονται για να ελέγχουν, αλλά να βοηθούν τους Δήμους…».  Δηλαδή, γίνονται για να είναι οι νεροκουβαλητές των πολιτικών σκοπιμοτήτων της εκάστοτε Δημοτικής Αρχής.

            Εάν ήταν έτσι, κύριε Δήμαρχε, σήμερα το Πόρτο Ράφτη θα είχε βουλιάξει κάτω από το βάρος της μεγάλης μαρίνας των 750 σκαφών του υψηλού τουρισμού που προωθούσε η τότε Δημοτική Αρχή.

            Είπαμε ποια είναι η ψυχολογική θεραπεία του τραύματος. Η πολιτική θεραπεία είναι να ηττηθεί στις επόμενες δημοτικές εκλογές το αναχρονιστικό αυτό πολιτικό προσωπικό που τρέφεται από τη διχόνοια και τις διακρίσεις, ώστε να ενωθούν όλες οι δημιουργικές δυνάμεις Μαρκοπούλου-Πόρτο Ράφτη για ένα ενωμένο, σύγχρονο και προοδευτικό Δήμο.