Προεκλογικά ή Μετεκλογικά

Φύλλο   4   Σεπτέμβριος 1993

Προεκλογικά ή Μετεκλογικά

                Δεν γνωρίζω, φίλε αναγνώστη, εάν αυτές τις γραμμές θα τις διαβάσεις πριν ή μετά τις εκλογές. Η δική μας όμως διάθεση είναι να κυκλοφορήσει το 4^ο φύλλο πριν από τις 10 Οκτωβρίου. Δεν εξαρτάται, όμως, από εμάς. Τα τυπογραφεία και τα ταχυδρομεία γέμισαν αυτόν τον καιρό από βιογραφίες, προγράμματα, διακηρύξεις και γραπτές υποσχέσεις των υποψηφίων. Τη δική μας εφημερίδα θα κοιτάξουνε!! Φαντάζει παράκαιρος ο λόγος μας μέσα σ’ αυτή την έντονη προεκλογική περίοδο.

                Το  δικαίωμα της ψήφου είναι προνόμιο και αποκτήθηκε με μεγάλους αγώνες και θυσίες. Από την ψήφο σου θα εξαρτηθεί η ζωή σου για 4 χρόνια. Μία φορά  στα 4 χρόνια ζητάνε και από σένα τη γνώμη σου. Γι’ αυτό θα πρέπει να σταθείς  με μεγάλη περίσκεψη, να κοιτάξεις το παρελθόν, να εκτιμήσεις το μέλλον ανάλογα με αυτά που σου υπόσχονται. Το κόμμα του Κατσιγιάννη ή του Θεόδωρου Πάγκαλου που είναι και υποψήφιοι  στο υπόλοιπο Αττικής θα είναι απ’ τις 11 Οκτωβρίου στην Κυβέρνηση.

                Θα εξαρτηθεί από την πολιτική του ΥΠΕΧΩΔΕ και του Υπουργείου Εσωτερικών του οποίου ο υπουργός μπορεί να είναι ένας από τους δύο ανωτέρω κυρίους εάν το Πόρτο Ράφτη θα βοηθηθεί ή όχι. Εάν η ζωή σου στο Πόρτο Ράφτη θα είναι καλύτερη ή όχι. Τα άλλα δύο κόμματα, ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ και το ΚΚΕ  που ζητούν και αυτά την ψήφο σου μπορούν να επηρεάζουν θετικά  ή αρνητικά ανάλογα με τα προγράμματά τους τις πολιτικές εξελίξεις, άρα και τη ζωή, στο Δήμο Μαρκοπούλου και κατά συνέπεια στο Πόρτο Ράφτη.

                 Εάν δεν ψήφισες ακόμη, με την παρέμβασή σου υποχρέωσε όσο είναι δυνατόν την ευνοϊκή δέσμευση των πολιτικών κομμάτων για την περιοχή σου και τα προβλήματά της.

                Σε μία δημοκρατική κοινωνία οι δεσμεύσεις που αναλαμβάνουν τα κόμματα είναι σημαντικές. Όσο και αν αναιρούνται αργότερα. Βάσει αυτών θα ξαναζητήσουν την ψήφο σου.

                Εάν ψήφισες, νίκησε ή όχι το κόμμα σου, η ζωή είναι μπροστά κερδίζεται με τους αγώνες, τη σκέψη και την αλληλεγγύη.

                Απ’ τη δική μας πλευρά θέλουμε να δηλώσουμε, ότι εμείς ανεξάρτητα από το ποιος  θα κερδίσει, θα συνεχίσουμε με το ίδιο πάθος, με την ίδια ένταση και με το κουράγιο που δίδει η αγάπη σου και η συμπαράστασή σου στον αγώνα μας για μια σύγχρονη ανθρώπινη ζωή στο Πόρτο Ράφτη.

Μία εκδήλωση απ’ τα παλιά

                Τρέξαμε όλοι να πάρουμε μέρος. Ειδοποιήσαμε και άλλους. Και αυτούς που ετοιμάζανε τα κάρβουνα για να ψήσουνε τα παϊδάκια, τους ενοχοποιήσαμε ότι ενδιαφέρονται μόνο για το στομάχι τους ,και  παραπονούνται ότι ο δρόμος μπροστά τους είναι αίσχος, σκόνη το καλοκαίρι και λάσπη το χειμώνα, αλλά όταν ο δήμαρχος έρχεται στο Πόρτο Ράφτη και κάνει λαϊκή συγκέντρωση για να μιλήσει για όλα τα προβλήματα που τους αφορούν, αυτοί αδιαφορούν και το ρίχνουν στη ρετσίνα και στα ξεροψημένα παϊδάκια.

                Τους πείσαμε και τους πήραμε μαζί μας. Πήρανε και τις γυναίκες και τα παιδιά και κατηφορίσαμε όλοι μαζί για την πλαζ του Αυλακίου εκείνη τη γλυκιά βραδιά στις 21 Αυγούστου.

                Τα βρήκαμε όλα τακτοποιημένα. Το προεδρείο κανονικά παρατεταγμένο και κάτω ο κόσμος. Αρκετός κόσμος. Καλή εκδήλωση. Οι καρέκλες όλες στη σειρά πάνω στην άμμο. Μίλησε ο Δήμαρχος. Έκανε την εισήγηση. Μίλησε για όλα. Για τους δρόμους που θα πρέπει να γίνουν, για τις πλατείες, για το νερό, για το λιμάνι, για τη μελέτη της πράξης εφαρμογής, για το σχολείο, για τη ρύπανση της θάλασσας, για το βιολογικό καθαρισμό που θα γίνει πάνω εκεί ψηλά στο Μαρκόπουλο, στα νταμάρια!!!

                Τη συζήτηση την κατεύθυνε ο πρόεδρος του Εκπολιτιστικού Συλλόγου που από νωρίς φρόντισε να πάρει αυθαίρετα τη θέση του στην κεφαλή της προεδρίας.

                Εμείς νομίζαμε ότι την εκδήλωση την οργανώνουνε από κοινού όλοι οι σύλλογοι, γι’ αυτό κινητοποιήσαμε τον κόσμο. Μας προξένησε, όμως, μεγάλη εντύπωση που όλοι οι σύλλογοι και ο πρόεδρος της ΟΣΠΑ (Ομοσπονδία Συλλόγων Πόρτο Ράφτη Αττικής) αποδέχθηκαν το καπέλο χωρίς να διαμαρτυρηθούν καθόλου!! Και δεν είναι τυπικό το πρόβλημα αλλά ουσία. Είναι ουσία το πώς θα γίνει ο κατάλογος ομιλητών, ποιοι θα μιλήσουν πρώτα και ποιοι στο τέλος όταν φεύγει ο κόσμος. Είναι ουσία ο χρόνος που αφήνουμε στον κάθε ομιλητή.

                Η ανοχή που δείχνουμε στον «δικό μας» «που τα λέει καλά» και το σπάσιμο νεύρων «ότι τελείωσε ο χρόνος» ,απ’ την αρχή σχεδόν, σε εκείνον που δεν τον ξέρουμε και που «δεν τα λέει» όπως εμείς θα επιθυμούσαμε. Φάνηκε ότι η συζήτηση ήταν στημένη και κατευθυνόμενη. Μετά το τέλος της εισήγησης του Δημάρχου μπορούσαν να μιλήσουν για 3 λεπτά και οι άλλοι. Τρία λεπτά χρόνος για να πεις «τα παράπονα στο δήμαρχο» αρκετά δεν είναι;

                Πήραν το λόγο αρκετοί. Ο κάθε ένας είχε αναλάβει ν’ αναπτύξει και από ένα θέμα! Τα είχε γραμμένα. Είχε γίνει προετοιμασία και «καταμερισμός δουλειάς» στα γραφεία του Εκπολιτιστικού. Άλλος μίλησε για την παιδεία, άλλος για το κυκλοφοριακό, άλλος για την οδοποιία, άλλος για τη ρύπανση, για τη σήμανση, κλπ., κλπ.  Όχι ότι οι ομιλητές λέγανε ανόητα πράγματα. Κάθε άλλο. Και τεκμηριωμένα ήτανε εκείνα που λέγανε και καλά προετοιμασμένοι ήτανε. Μιλούσανε όμως ΜΕΡΙΚΩΣ.

                Τη συνόψιση , τη «σφαιρική» αντίληψη του προβλήματος θα την έδινε ΕΚΕΙΝΟΣ, ο πρόεδρος του Εκπολιτιστικού, ο πρωτοπόρος αγωνιστής, ο μπροστάρης των αγώνων των αδικημένων και καταφρονεμένων όλου του κόσμου!!! Και ο Δήμαρχος κράταγε σημειώσεις.

                Έγραφε και το μάθαινε για πρώτη φορά (!) ότι στο Πόρτο Ράφτη υπάρχει πρόβλημα οδόστρωσης, αποκομιδής των σκουπιδιών, πρόβλημα κυκλοφοριακό, κίνδυνος ρύπανσης της θάλασσας, του λιμανιού, κλπ., κλπ., όπως ακριβώς και πέρυσι στο ίδιο μέρος. Μόνο που πέρυσι ήταν 20 άτομα γιατί την εκδήλωση την είχε οργανώσει ο Εκπολιτιστικός σύλλογος ενώ φέτος κινητοποιηθήκαμε όλοι μας γιατί πιστέψαμε ότι κάτι το διαφορετικό, το σοβαρό θα γινόταν.